Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Królowa Śniegu - przedstawienie improwizowane

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2260 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

W ciągu wieloletniej pracy z dziećmi w przedszkolu staram się poszukiwać coraz doskonalszych sposobów rozwijania dziecięcej wyobraźni i aktywności twórczej.

„Królowa śniegu” – przedstawienie improwizowane

W ciągu wieloletniej pracy z dziećmi w przedszkolu staram się poszukiwać coraz doskonalszych sposobów rozwijania dziecięcej wyobraźni i aktywności twórczej.
Podczas zajęć zauważyłam, że dzieci mają problemy z wykonywaniem prac według własnych pomysłów bez otrzymywania wzorów lub szczegółowych instrukcji, nie potrafią same szukać rozwiązań. Potrafią doskonale odtwarzać teksty z pamięci, ale maja kłopoty z improwizacją.
Lektura ciekawych książek, artykułów w czasopismach oraz uczestnictwo w różnych kursach wzbogaciły zasób moich doświadczeń i pomysłów.
Jedną z form pracy, która sprzyja rozwijaniu wyobraźni, dostarczaniu bezpośredniego doświadczenia, przekraczającego zakres zwykłej informacji jest drama. Drama to nie naśladowanie, ale uchwycenie czegoś, co można przekazywać lub poszukiwać we własnym sposobie zachowania, zrozumienie sytuacji w jakiej znajduje się wybrany bohater. Drama umożliwia przeżycie określonych problemów, poszukiwanie własnych rozwiązań i dokonywanie wyborów. Drama uczy najważniejszej sprawy w edukacji: samowiedzy, rozumienia siebie i innych na poziomie emocji i uczuć. Polega ona na wczuwaniu się w role, na improwizacji angażującej ruch, gest, mowę i uczucia.
Wykorzystanie dramy w procesie edukacyjnym stwarza okazję do rozwijania umiejętności kluczowych dziecka, takich jak planowanie, kształtowanie samooceny, wyciąganie wniosków z rezultatów własnej pracy, poprawne posługiwanie się językiem ojczystym, efektywne współdziałanie w zespole, rozwój sprawności umysłowych oraz osobistych zainteresowań, poszukiwanie własnych rozwiązań, przygotowanie do publicznych występów
Przygotowanie i prezentacja dramy jest również okazją do nawiązania współpracy z domem rodzinnym dziecka. Rodzice mogą uczestniczyć w różnych etapach pracy , a nie tylko w etapie końcowym.
Nauczyciela zaś stawia w roli osoby wspierającej, wspomagającej, stwarzającej optymalne warunki rozwoju dziecka i życzliwego partnera, akceptującego, empatycznego, stwarzającego klimat bezpieczeństwa.
W zakres dramy wchodzą różne techniki, wykorzystałam technikę - przedstawienie improwizowane – oparte na podstawie baśni „Królowa śniegu”.
Przygotowanie przedstawienia obejmowało kilka etapów.

Etap pierwszy: słuchanie przez dzieci czytanego tekstu.
W przygotowaniu dramy ważną sprawą jest zapoznanie dzieci z treścią utworu. Pozwala to dzieciom na poznanie utworu i jego nastroju. Dla mnie etap ten wiązał się z koniecznością stworzenia atmosfery pobudzającej do aktywnego udziału dzieci.
W celu wytworzenia zaangażowania dzieci starałam się przedstawić go w sposób jak najbardziej atrakcyjny. Czytałam tekst w taki sposób, aby dzieci dostrzegły nie tylko relacje zachodzące między bohaterami, ale też motywy kierujące ich postępowaniem. Dziecko wyczuwa te motywy poprzez identyfikację z postacią, która budzi jego sympatie , do której pragnie się upodobnić , wraz z którą przeżywa jej przygody.
Dla dziecka sześcioletniego zetknięcie się z artystycznym wykonaniem wybranego tworu nigdy nie pozostaje bez znaczenia przy późniejszym opracowaniu tekstu. Zawsze w grupie znajdą się wychowankowie, którzy będą próbowali naśladować sposób interpretacji nauczycielki.

Etap drugi: wypowiedzi dzieci związane z analizowanym utworem.
Po zapoznaniu z utworem, kiedy wrażenia były jeszcze świeże i intensywne omówiłam z dziećmi w formie swobodnej rozmowy – jego treść i przedstawioną sytuację. Rozmawiamy o bohaterach, ich cechach, sposobie postępowania i emocjach, które budzą się w nas jako obserwatorach tego postępowania.
Była to okazja do przypomnienia sobie cech dobrego aktora, jak również okazja do poszerzenia zasobu słownikowego dzieci o terminy związane z teatrem (np.: aktor, rola, narrator, widz, kurtyna, widownia, scena). Wszystko to pozwoliło na przypomnienie, uzupełnienie i uporządkowanie posiadanych już w tym względzie wiadomości.
Wspólnie zastanawialiśmy się nad sposobem wyrażenia danej postaci. Próbowaliśmy odpowiedzieć na pytanie: Jak dostosować ruch ciała i sposób mówienia, do postaci, którą chcemy wyrazić, aby widzowie z łatwością mogli odgadnąć to co i kogo chcemy przedstawić.
W końcu dyskutowaliśmy nad tym, kto chciałby odegrać poszczególną rolę.
Etap trzeci: scenki dramowe

Pamiętając o tym, że najlepszą formą nauki dla dziecka w wieku przedszkolnym jest zabawa przez następne dni bawiliśmy się odgrywając scenki dramowe. Była to okazja to spróbowania przez dzieci swoich sił w odgrywaniu różnych ról. Moja rola wiązała się ze zwróceniem uwagi na odpowiednie tempo mówienia, stosowanie znaków interpunkcyjnych, oraz w zależności od potrzeb – modulowanie i zmianę siły głosu.
Wypowiadane przez dzieci kwestie nagrywaliśmy na taśmie magnetofonowej. W czasie jej odtwarzania – dzieci niejednokrotnie same wskazywały na popełniane błędy, zwracały uwagę np. na fakt, że tekst był wymawiany zbyt prędko, czy zbyt cicho, co czyniło wypowiedź mało wyrazistą, a nawet niezrozumiałą.
Dzieci potrafiły też doskonale wskazać, czy ich kolega dobrze dostosował sposób mówienia do postaci, którą przedstawiał.
Odgrywanie scenek spotęgowało zainteresowanie dzieci utworem, pozwoliło na określenie siebie w danej roli.
Po kilku dniach zdecydowaliśmy komu powinniśmy powierzyć odegranie poszczególnych ról. Radość na twarzach dzieci utwierdziła mnie o słusznie obranym kierunku działań. Taka dodatnia samoocena ma ogromny wpływ na rozwój emocjonalny dzieci, podnosi wiarę we własne siły, skłania do podejmowania dalszych działań.
Etap czwarty: przygotowanie dekoracji.

Na tym etapie przygotowania przedstawienia starałam się stworzyć dzieciom sytuację sprzyjającą twórczości artystycznej. W projektowaniu strojów i scenografii dałam dzieciom dużo swobody, co jest niejednokrotnie czynnikiem wyzwalającym wyobraźnię i pomysłowość. Wracaliśmy pamięcią do wspólnych wizyt w teatrze, oglądanych sztuk teatralnych, atmosfery w jaką wprowadzała nas scenografia i kostiumy aktorów.
Do przygotowania strojów i scenografii zaprosiliśmy rodziców. Rodzice mieli okazję wspólnie pracować ze swoimi dziećmi.

Etap piąty: prezentacja przygotowanego przedstawienia.
Był to dla mnie bardzo trudny moment, ponieważ do końca nie wiedziałam w jaki sposób moi wychowankowie odegrają swoje role. Całe przedstawienie dla mnie, tak jak i dla zaproszonych gości, było owiane nutką tajemniczości i niespodzianki. Dzieci w trakcie przedstawienia wykazywały spontaniczność, chęć aktywnego działania i zabawy. Z zapartym tchem obserwowałam scenę, gdy przez przypadek reniferowi złamały się rogi (wykonane ze styropianu), tymczasem „aktorka” odgrywająca rolę Gerdy intuicyjnie potraktowała cały incydent, w taki sposób jakby było to zaplanowane. Nikt ze zgromadzonych widzów nie zorientował się, że zdarzenie to nie było odgrywane wcześniej. Niepokój na twarzach moich wychowanków zobaczyłam dopiero po zakończeniu występów. Oczekując oklasków spoglądali niepewnie na mnie. Dla nich była to zabawa, nie byli pewni czy intuicyjne zachowania naśladowcze nabrały celowego i zorganizowanego charakteru.
Ogromne brawa, pochwały i uznanie widzów potwierdziły sens takiej pracy z dziećmi.

Etap szósty: refleksja po przedstawieniu.
Etap ten był równie ważny, co trudny w realizacji. Wiązał się bowiem z próbą kształtowania u dzieci samooceny i wyciągania wniosków z rezultatów własnej pracy, z umiejętnością dostrzegania własnych osiągnięć, ale i pewnych niedociągnięć.
Wykorzystanie przedstawienia improwizowanego w procesie edukacyjnym jest bardzo czasochłonne. Wymaga też od nauczyciela pogodzenia konieczności kształcenia skutecznego z ideałem wolności i twórczości, wiąże się z koniecznością poszukiwania złotego środka, który umożliwi mu realizowanie programu dydaktyczno – wychowawczego nie odbierając dziecku prawa do radości i zabawy.
W wyniku pracy nad przedstawieniem zaobserwowałam znaczne przyspieszenie dojrzewania dzieci w aspekcie emocjonalnym, intelektualnym i społecznym. Mam nadzieję, że w przyszłości ułatwi to im podejmowanie swobodnych działań i szukanie samodzielnych rozwiązań.
Grażyna Kucharska

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie