"Pluszowy Miś” – wychowanie, zdrowie, emocje
Przed kilku laty, w ramach kalendarza sportowego SZS odbywał się cykl zawodów dla najmłodszych pt. „Pluszowy Miś”. Drużyny z poszczególnych szkół rywalizowały w serii wyścigów, z zestawem przeróżnych przeszkód do pokonania. W skład reprezentacji szkoły wchodziły zespoły z klas II, III, IV i V. W klasach IV i V dziewczęta i chłopcy startowali w oddzielnych konkurencjach. Kilka lat temu z rozgrywania zawodów „Pluszowy Miś” zrezygnowano. Z jednej strony żal, bo to była świetna forma rywalizacji sportowej dla najmłodszych. Dawała możliwość startu i sportowego współzawodnictwa sporej grupie dzieci, ale była też druga strona; rywalizacja i chęć awansu doprowadziły tę wspaniałą - ze swojego założenia – formę, do deformacji. Jako opiekun nie raz miałem okazję brać w niej udział i mimo, że ostatnie oficjalne zawody rozegrano kilka lat temu to głównie pozostaje wspomnienie kłótni, posądzeń i pretensji, dosłownie o wszystko: o nieprawidłowy start, o niewłaściwy kierunek ominięcia chorągiewki, o prowadzenie piłki nie tą stroną pałeczki sztafetowej, a to nie tą ręką niesiona była piłka, a ten tutaj dotknął piłki a ten nie .... i tak można by bez końca. Szczegóły te przesłoniły cel zasadniczy.
Tak jak klasy IV i V mają okazję wystartować w różnych zawodach międzyklasowych czy międzyszkolnych, np. organizowanych przez SZS, tak klasy młodsze tę okazję straciły, a wiadomo, że właściwie zorganizowane zawody sportowe mogą dostarczać wielu pozytywnych emocji, przeżyć i być jednocześnie doskonałą okazją do działań wychowawczych.. Postanowiłem po wcześniejszych rozmowach z nauczycielkami nauczania zintegrowanego, stworzyć jakąś nieskomplikowaną formę rywalizacji. Najpierw międzyklasowej, a później gminnej, gdzie wynik i sukces nie byłyby celem ponad wszystko. Chcąc zaznaczyć, jaki charakter mają mieć te zawody postanowiłem pozostać przy nazwie, która przynosi jasne i określone skojarzenia, z odniesieniem do dziecięcego świata zabawy. Opracowałem regulamin, który wprowadzał w stosunku do pierwowzoru pewne istotne zmiany. Zrezygnowałem z reprezentacji klas IV i V, wprowadzając na ich miejsce reprezentację klas I. Drużyny są mieszane, startują 4 dziewczęta i 4 chłopców. Stopień trudności dostosowany jest odpowiednio do wieku i stopnia sprawności. Co roku obowiązuje inny zestaw, który rozsyłam do szkół na dwa tygodnie przed zawodami. Nauczycielki z mojej szkoły otrzymują zestawy w tym samym czasie. Opracowuję wyścigi samodzielnie starając się wprowadzać pewne nowinki. Pamiętam jednak, aby „nowości” nie uczyniły wyścigu zbyt skomplikowanym czy mało czytelnym. Regulamin dopuszcza start dziecka z młodszej klasy w drużynie starszej (wyjście naprzeciw małej liczebności w klasach wiejskich szkół). Spotykamy się, z reprezentacjami wszystkich szkół w gminie (5 drużyn) w przedostatnią sobotę marca, w sali gimnastycznej mojej szkoły. Uczestnikami są również koledzy, rodzice, dziadkowie, starsze rodzeństwo.
Wszystkie wyścigi rozgrywane są z olbrzymim zaangażowaniem, przy ogłuszającym dopingu, jakby dodatkowe punkty przyznawane były za to kto głośniej i bardziej entuzjastycznie będzie dopingował swoją drużynę. W przeprowadzeniu zawodów pomagają mi nauczyciele wf-u z mojej szkoły. Angażuję również grupę uczniów; którzy pomagają w przygotowaniu poszczególnych wyścigów, rozstawiają i sprzątają sprzęt. Każdy z uczestników otrzymuje mały dyplom pamiątkowy, szkoły nagrody w formie sprzętu sportowego, dyplomy i dodatkowo maskotkę pluszowego misia, zwycięzcy najbardziej okazałego. Relacja z imprezy, z bogatą fotograficzną oprawą ukazuje się w miejscowej prasie.
Przygotowania rozpoczynam (kilka tygodni przed zawodami) od opracowania scenariusza. Staram się, aby zestawy wyścigów różniły się od tych z przed roku czy dwóch. Dla każdej grupy przygotowuję po 4 wyścigi, dostosowane do zaawansowania i poziomu sprawności. Urozmaicam je na różne sposoby nie zapominając, że pewnej granicy trudności i komplikacji przekroczyć nie mogę. Wplatam jako przybory, przedmioty na co dzień mające inne przeznaczenie – kartony, butelki plastykowe, gazety, krzesła. Dzieci biegają w dwójkach, trójkach, przenoszą materace, rzucają do celu, wykonują masę innych ćwiczeń i czynności. Układając zestawy wyścigów nie zapominam o programie nauczania, mam też świadomość, że wstawiając określony element czy ćwiczenie czasami wymuszam niejako ich wprowadzenie do programowej realizacji np. przewroty z biegu, przewrót w tył, kozłowanie prawą i lewą ręką, rzuty do celu. Są to elementy, których nie da się opanować w ciągu pojedynczych zajęć. Panie z nauczania zintegrowanego otrzymują zestawy ćwiczeń, które niewątpliwie uatrakcyjniają zajęcia i uaktywniają dzieci, bo które z nich
Nie zapominam o jednej podstawowej zasadzie, wyścig nie może zawierać w sobie elementów, które przesądzałyby o wyniku. Rywalizacja kończy się w momencie przekroczenia mety przez ostatniego zawodnika. Dzieci muszą być przekonane, że wszystko od początku do końca, zależy od nich samych. Dzięki doświadczeniu i przygotowaniu zawody mają odpowiednie tempo i czas ich trwania nie rozwleka się. Imprezę kończy wręczenie nagród i dyplomów wśród, których najważniejsze są indywidualne, które otrzymuje każdy z uczestników jako pamiątkę swoich sportowych pierwszych kroków.
Organizując i prowadząc imprezę przekazuję i popularyzuję pewien sprawdzony już schemat organizacji tego typu zawodów. Zachęcam do wcześniejszego przygotowywania, nawet tych najmniejszych szkolnych potyczek sportowych.
Uświadamiam nauczycielom, iż wyścigi odpowiednio zorganizowane mogą być doskonałą formą zabawy jak i kształcenia określonych umiejętności i nawyków, aby je zorganizować niekoniecznie trzeba dysponować wysokiej jakości sprzętem sportowym, a korzyści płynące z regularnego organizowania zawodów „Pluszowy Miś” są znaczne zarówno dla dzieci jak i nauczycieli
- podnoszą sprawność
- przyczyniają się do integracji z rówieśnikami z innych szkół
- zaspokaja potrzebę ruchu i aktywności fizycznej
- popularyzują aktywność ruchową
- dają pomysł na mądre i pożyteczne spędzanie czasu wolnego
- wdrażają do kulturalnego kibicowania
- uświadamiają, że przeżycia sportowe mogą być źródłem radości
- promują zdrowy, sportowy tryb życia
- przygotowują do roli reprezentanta (ze wszystkimi konsekwencjami)
- uczą zdrowego i uczciwego współzawodnictwa
- pokazują jak zorganizować zabawę sportową
- nauczycielom stwarzają okazję do przekazania i egzekwowania określonych treści wychowawczych
- nauczyciele poszerzają zasób ćwiczeń stosowanych na lekcjach
- stanowią okazję do integracji i wymiany poglądów z nauczycielami z innych szkół
Pluszowy Miś 2004
Klasa I – 4 dziewczynki, 4 chłopców
1. Wyścig z wkładaniem różnych przedmiotów do kartonów po papierze ksero, za stojakiem przejście przez szarfę od dołu, powrót, zebranie z kartonów pozostawionych wcześniej rzeczy, przekazanie za linią mety następnemu zawodnikowi.
2. Bieg slalomem z dwiema piłkami lekarskim 1 kg, za ostatnim stojakiem wymiana na piłki do małej siatkówki, powrót slalomem, przekazanie za metą piłek następnemu zawodnikowi.
3. Start z kółkiem ringo, włożenie go na pierwszy stojak, przejście pierwszego materaca na czworakach, na drugim wykonanie przewrotu w przód, powrót, na pierwszym przewrót ,na drugim przejście na czworaka, zebranie kółka ringo, przekazanie następnemu zawodnikowi.
4. Tocząc po podłodze piłkę ręczną zawodnik stara się strącić jak największą liczbę kręgli – butelek (plastikowych).
Klasa II – 4 dziewczynk, 4 chłopców
1. Sztafeta wahadłowa. Slalom z prowadzeniem piłki do małej siatkówki. Piłkę prowadzimy wyciętym ze sklejki (3-4 mn) kijem hokejowym o rączce skróconej do15cm.
2. Start z przysiadu podpartego, dojście na czworakach do materaca, przewrót w przód, przeniesienie z jednej strony ławki na drugą piłek (obydwie jednocześnie), obiegnięcie stojaka końcowego, powrót klepnięciem w dłoń, wystartowanie następnego.
3. Bieg przez skakankę, obejście pierwszego stojaka, przekazanie skakanki następnemu startującemu, przebiegnięcie przez przeszkodę ułożoną z dwóch ławek gimnastycznych oraz kół hula hop, (jeżeli koło spadnie ostatni ćwiczący jest zobowiązany poprawić), przejście pod odwróconą (jednym przęsłem) ławeczką, obejście stojaka, powrót na koniec rzędu.
4. Skrzynia - 3 dolne części ustawione wzdłuż, koniec podniesiony i oparty o ławkę, zadaniem jest trafić piłką do środka, każdy z uczestników ma jeden rzut. Wygrywa zespół, który zaliczy większą ilość trafień.
Klasy III – 4 dziewczynkia, 4 chłopców
1. Sztafeta wahadłowa, bieg slalomem z prowadzeniem piłki do tenisa wyciętą ze sklejki klepką hokejową, ze skróconą do 15 cm rączką.
2. Start- zebranie piłki z kółka, kozłowanie ręką prawą za stojakiem i z powrotem (w momencie odłożenia piłki startuje następny), podbiegnięcie do drugiego kółka, kozłowanie do stojaka i z powrotem ręką lewą, po odłożeniu piłki podbiegnięcie do odwróconej ławki i przejście po jedną i drugą częścią, powrót biegiem.
3. Start dwójki zawodników z materacem, za pierwszą ławką kładą materac na podłodze, jeden z zawodników wykonuje przewrót w przód, biorą materac i kładą za następną ławką, przewrót w przód wykonuje drugi z zawodników, obiegają stojak, biegiem wracają i przekazują materac następnej parze.
4. Każdy z zawodników próbuje strącić piłkę lekarską (8 piłek ułożonych jedna na drugiej), trafienie zostaje zaliczone, jeżeli piłka spadnie na podłogę. Wygrywa zespół, który zaliczy więcej trafień.
Waldemar Kuczerepa
Szkoła Podstawowa im. Kornela Makuszyńskiego w Więcborku |
