SCENARIUSZ GODZINY WYCHOWAWCZEJ KLASY VI
„ KAŻDY MA PRAWO DO RÓWNYCH SZANS”
Opracowała Anna Lasko SP Werbkowice
PROGRAM ARTYSTYCZNY
„ MOST WARTOŚCI”
Proponowany przeze mnie scenariusz godziny wychowawczej jest wynikiem kilkugodzinnych rozmów z młodzieżą na temat osób niepełnosprawnych i ich praw. Zadawaliśmy pytania: Kto jest osobą niepełnosprawną? Jakie ma prawa? Czy osoba niepełnosprawna może być aktywna? Czy otoczenie dla takiej osoby jest dostępne
i przyjazne? Jak zachowujemy się widząc, przebywając z osobami niepełnosprawnymi?
„ MĄDRZE I PIĘKNIE ŻYĆ - TO DOBRZE WYBIERAĆ
I KOCHAĆ DRUGIEGO CZŁOWIEKA”
Uczniowie podzieleni są na trzy zespoły:
• SZARY TŁUM
• MOST
• RZEKA
Występują również:
• NARRATORZY
• CHŁOPIEC I
• CHŁOPIEC II
PRZEBIEG ZAJĘCIA:
Uczniowie, którzy tworzą Rzekę, siedzą po przekątnej, jeden za drugim, ubrani w niebieskie podkoszulki. Szary tłum stoi w grupie
w jednym końcu sali.
Narrator I: „ ... ludzie mają oczy, a nie widzą ...”
( dwie osoby odchodzą od tłumu i zakrywają oczy)
„ ... ludzie mają uszy, a nie słyszą ...”
( kolejne dwie osoby odłączają się i zakrywają uszy)
„ ... ludzie mają ręce, a nie dotykają ...”
( kolejne dwie osoby odchodzą do nowo powstałej grupy
i „ chowają” ręce pod bluzę)
„ ... ludzie mają nogi, a nie chodzą ...”
( czynność się powtarza - uczniowie siadają, zasłaniając nogi)
„ ... ludzie mają serca, a nie kochają...”
( ostatnia dwójka przyłącza się do pozostałych, symbolicznie zakrywają serca).
Na tym świecie nie żyjemy sami. Tworzymy związki, w których jesteśmy podporządkowani innym. Jesteśmy mniej lub bardziej otwarci na innych, siebie. Jeśli się rozejrzymy, spotkamy świat, który jest zamknięty. Tak naprawdę jest naszym światem.
Rzeka: ( Uczniowie tworzący Rzekę wypowiadają swoje kwestie po kolei):
• „ Kiedy Bóg stworzył niebo z pląsającym obłokiem
• i ziemię różową o świcie
• i czarnobiałą srokę
• i brzozę która tak ślicznie jesienią staje się ruda
• to zapragnął w swojej miłości
• żeby ktoś z Nim oglądał te cuda.
• Wtedy stworzył człowieka
• żeby patrzał i radował się do łez
• jak On sam
• który się ciągle dziwi
• że świat jest jaki jest” ( Joanna Kulmowa)
Narrator II: Właśnie, świat jest jaki jest. My tworzymy ten świat. Nie wszyscy jesteśmy tacy sami; obok nas żyją ludzie starsi; niepełnosprawni, mający problemy z podstawowymi czynnościami. Stąd nasze spotkanie. Zbudujemy MOST WARTOŚCI”, który połączy nas wszystkich; stworzy człowieka.
Chłopiec I: Jestem Piotr. Mam 12 lat. Dużo i mało. Mój brat ma 17 lat ... od 3 lat porusza się na wózku. Piotr niefortunnie, bezmyślnie skoczył do wody... Od nowa uczył się żyć, a ja z nim. Wiem, że pomogły nam w tym:
WIARA ( wstaje chłopiec trzymając karton z napisem)
ZROZUMIENIE ( j.w.)
MIŁOŚĆ ( j.w.)
Chłopiec II: Mam 17 lat. Od 3 jeżdżę na wózku. Skoczyłem
do wody... Dzisiaj wiem, że to był błąd. Długo uczyłem się radzenia
w nowej sytuacji. Pomogły mi:
AKCEPTACJA NAJBLIŻSZYCH ( wstaje dziewczynka trzymając karton z napisem)
WYROZUMIAŁOŚĆ ( j.w.)
a przede wszystkim MIŁOŚĆ ( j.w.)
( Uczniowie trzymający kartony tworzą przez Rzekę MOST
WARTOŚCI )
Narrator: Nasze myśli powinny wybiegać przed siebie. Żyjmy teraźniejszością, myślmy o przyszłości. Wystarczy jeden krok, jeden gest. Jak dęby zapuszczające korzenie w glebę, na której rosną nie po to, aby wrastać tylko w ziemię, tak my uczmy się:
- oglądać oczami kogoś innego,
- słuchać uszami kogoś innego,
- czuć sercem kogoś innego,
- rozumieć słowa kogoś innego-
- rozumieć bez słów...
|
