Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Eksperyment pedagogiczny

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 3333 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 Emilia i Marek RUDKA


W latach 1994 – 1997 w Zakładzie Poprawczym w Mrozach zaistniał ciekawy eksperyment pedagogiczny w placówce resocjalizacyjnej polegający na stworzeniu ośrodka koedukacyjnego.
Możliwości takie powstały z chwilą likwidacji Państwowego Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego podległego Ministerstwu Edukacji, który był prowadzony wspólnie z Zakładem Poprawczym dla dziewcząt.
Kadra pedagogiczna zakładu mająca duże doświadczenie do pracy z dziewczętami musiała przestawić swoją działalność na pracę z chłopcami.
Postanowiono stworzyć placówkę koedukacyjną, pod nazwą Młodzieżowy Ośrodek Adaptacji Społecznej w Mrozach. Zarządzeniem Ministra sprawiedliwości z dnia 18 listopada 1994 roku.
Grupa dziewcząt ( 12 wychowanek) Zakładu Poprawczego, to były dziewczęta przebywające w placówce od roku, dobrze zaaklimatyzowane w zakładzie. Dziewczynki były uczennicami klasy VII, VIII Szkoły Podstawowej oraz I i II klasy Szkoły Zawodowej. Z chwilą przybycia chłopców 4 wychowanki przebywały poza placówką w trybie art. 90 upn. .
Chłopcy przybywali do MOAS-u stopniowo. Pierwszych dwóch przybyło razem w dniu 16 grudnia 1994 roku ze SdN Warszawa Okęcie.
W m-cu styczniu i lutym przybyło po ośmiu, z różnych schronisk dla nieletnich: SdN Warszawy Okęcie, Białegostoku, Pszczyny, Nowego, Szczecina, Głogowa, Stawiszyna i Gdańska. Byli to uczniowie w normie intelektualnej jak i upośledzeni umysłowo w stopniu lekkim. Można, więc stwierdzić, że placówka miała także charakter integracyjny ze względu na naukę w tych samych klasach uczniów szkoły specjalnej jak i będących w normie. Kadrę pedagogiczną szkoły stanowiły wyłącznie kobiety. Także w warsztatach szkolnych pracowały wyłącznie kobiety. Po pół roku funkcjonowania placówki zatrudniono jednego mężczyznę – nauczyciela ogrodnictwa.
Nauka w warsztatach przebiegała w czterech zespołach krawieckich i dwóch zespołach ogrodniczych. Młodzież przyuczała się do zawodu w zespołach koedukacyjnych tak jak w szkole.
W pierwszym okresie dziewięciu chłopców przyuczało się do zawodu krawiec – szwacz, w tym dwóch rozpoczęło naukę w klasie I Zasadniczej Szkoły Zawodowej – krawieckiej.
Pozostali chłopcy uczyli się zawodu ogrodnik – warzywnik. Krawiectwo cieszyło się w śród chłopców większym powodzeniem.
Pomieszczenia warsztatowe nie posiadały krat.
W internacie młodzież podzielono na trzy grupy wychowawcze.
Grupę dziewcząt umieszczono w jednym z pawilonów na II –gim piętrze. Bez zabezpieczeń ochronnych typu kraty. Grupa prowadzona była przez trzy wychowawczynie, a opiekę nocną sprawowała kobieta.
Pierwszą grupę chłopców zlokalizowano na I –ym piętrze inne pawilonu, gdzie były zabezpieczenia ochronne w postaci krat od początku placówki. Pomieszczenia te: sypialnie, świetlica, jadalnia były urządzane przez samych wychowanków. Prowadzić grupę zaczęło dwóch wychowawców i jedna wychowawczyni. Opiekę nocną sprawował mężczyzna.
Następna grupa powstała w m-cu lutym 1995 roku. Została umieszczona na II piętrze kolejnego pawilonu już bez zabezpieczeń w postaci krat.
Prace wychowawczą prowadził jeden wychowawca i dwie wychowawczynie. Także tą grupę po zasiedleniu na swoje potrzeby, chłopcy urządzali samodzielnie w ramach zajęć wychowawczych.
Czas wychowanków zagospodarowany był poprzez prace związane z adaptacją pomieszczeń jak i rekreacją w sali gimnastycznej, siłowni, sali terapeutycznej, pracowni stolarskiej, pracowni zajęć technicznych. W tym okresie trwało urządzanie boiska do piłki nożnej – plantowanie terenu – o różnicy nawet jednego metra, organizacja kawiarenki.
Każda grupa dysponowała sprzętem sportowym, muzycznym, audio – video.
Rada Pedagogiczna Młodzieżowego Ośrodka Adaptacji Społecznej systematycznie dokonywała analizy przebiegu pracy wychowawczej w placówce koedukacyjnej.
Kadra kierownicza, co tydzień omawiała różnorodne aspekty pracy z nieletnimi dziewczętami chłopcami.
Z wniosków na posiedzeniach wyłaniał się następujący obraz stosunków interpersonalnych pomiędzy chłopcami a dziewczętami.
W początkowym okresie – I – go miesiąca pobytu dziewczęta i chłopcy prezentowali wobec siebie postawy nieufności, wyczekiwania, niechęci, a czasami wręcz wrogości.
Widoczne były też przejawy pewnego wulgaryzmu w zachowaniu i słownictwie nakierowanym głównie na sprawy dotyczące seksualności.
W tym okresie u dziewcząt zauważyliśmy zachowania o charakterze kokieteryjno – prowokującym ( np. powłóczyste spojrzenia, nadmierna hałaśliwość) wynikająca z chęci zwrócenia na siebie uwagi. Chłopcy reagowali na zachowania koleżanek w sposób lekceważący i wulgarny, traktując je wyraźnie przedmiotowo.
Taki stan rzeczy wynikał w zbyt długo trwającej izolacji obu grup młodzieży ( długi okres odosobnienia wychowanków w żeńskim zakładzie poprawczym czy w męskim SdN trwający nawet do roku czasu), braku prawidłowych wzorców osobowościowych kobiety i mężczyzny w przeszłości.
Wychowankowie mieli także deficyty w zakresie umiejętności nawiązywania prawidłowych kontaktów interpersonalnych w grupie rówieśniczej a także deficyty w zakresie rozwoju emocjonalno – społecznego nieletnich. W tym okresie dużym zaskoczeniem zwłaszcza dla chłopców była nowa sytuacja – placówka praktycznie nie posiadała zabezpieczeń ochronnych, a ponadto obecność koleżanek w zakładzie.
Sytuacja ta nie stanowiła zaskoczenia dla kadry pedagogicznej placówki. Takie zachowania były omawiane na radach pedagogicznych przed stworzeniem koedukacji. Uzyskaliśmy pomoc takich doradców jak prof. L. Pytki, opinii dr L.Starowicza, i szeregu innych ludzi nauki i praktyków między innymi dyrektora Zakładu Poprawczego w Laskowcu R. Makowskiego.
Zespół pedagogów podjął szereg działań zmieniających do integracji młodzieży. Zorganizowano takie wspólne imprezy jak: kulig, dyskoteki, wspólne wieczorki przygotowywane przemiennie przez dziewczęta i chłopców, zajęcia socjoterapeutyczne dla obu płci, zajęcia sportowe, konkursy, rozmowy indywidualne, obcowanie w czasie zajęć szkolnych i warsztatowych ( pod dyskretną kontrolą wychowawców) doprowadziło do stopniowego tworzenia się poprawnych kontaktów między chłopcami i dziewczętami.
W późniejszym okresie ( po trzech miesiącach) już dało się zauważyć wyraźnie symptomy pewnej normalności we wzajemnych kontaktach. Przejawiało to się w formie opiekuńczości chłopców wobec dziewcząt ( i odwrotnie) np. pomoc przy cięższych pracach, wykonywaniu dyżurów. Młodsi chłopcy traktowani byli przez dziewczęta jak młodsze rodzeństwo.
Wzrosła także dbałość o higienę osobistą, poprawiła się kultura słowa ( znacznie mniej wulgaryzmów w rozmowach) i zachowaniach.
Nastąpiło stopniowe zaspokojenie naturalnej potrzeby bycia obok siebie w związku z okresem dojrzewania i dorastania, a także złagodzenie poczucia izolacji.
Koedukacja w szkole i w zespołach szkoleniowych warsztatów szkolnych wprowadziła elementy zdrowej rywalizacji w zakresie osiąganych wyników w szkole i pracy. Zdecydowanie wzmocniła motywację do osiągania coraz lepszych ocen szkolnych i wyników produkcyjnych. Także tu obserwowano przejawy wzajemnej pomocy i współpracy dziewcząt i chłopców opartej na zasadach koleżeńskich.
Dla ograniczenia kontaktów i spotykania się chłopców i dziewcząt poza placówką np. w czasie przepustek, udzielano urlopów w różnych terminach, przy jednoczesnej pracy wychowawczej mającej na celu podniesienie samokontroli młodzieży i odpowiedzialności za samych siebie.
Dużym osiągnięciem było zaniknięcie nieprawidłowych związków emocjonalnych między dziewczętami. Chłopcy bardziej zdecydowanie nie akceptowali kontaktów o zabarwieniu homoseksualnym.
W późniejszym okresie obserwowaliśmy znacznie łatwiejszą adaptację nowo przybyłych chłopców do warunków panujących w placówce. Nasi wychowankowie nie prezentowali już postaw wzajemnej wrogości zaobserwowanych u pierwszych chłopców.
Po dwuletnim okresie trwania eksperymentu można stwierdzić, że istnienie takiej placówki było słuszne i uzasadnione.
Młodzieżowy Ośrodek Adaptacji Społecznej w Mrozach, jako placówka eksperymentalna złamała stereotypy i tradycyjne sposoby funkcjonowania zakładów poprawczych.
Można stwierdzić, że jest to jedna z lepszych dróg do normalności przebiegu procesu resocjalizacji niektórych nieletnich.
Praca wychowawcza w naszej placówce dała realne możliwości na przeorientowanie systemu wartości nieletnich, którego podstawę powinna stanowić: rodzina, przyjaźń, poczucie odpowiedzialności za siebie i drugiego człowieka.
Okres ten dał możliwość powstania prawidłowych kontaktów interpersonalnych oraz stworzył warunki do tworzenia atmosfery współpracy i współżycia obu płci. Naturalność środowiska spowodowała większą gotowość do zaakceptowania pobytu w placówce. Znalazło to potwierdzenie w blisko 100% powrotności młodzieży z udzielanych przepustek.
W czasie eksperymentu nie zauważono oznak napastliwości seksualnej we wzajemnych kontaktach dziewcząt i chłopców przy ciągłej uwadze, kontroli i czujności kadry pedagogicznej.
Na podkreślenie zasługuje fakt, że powodzenie eksperymentu było możliwe, dzięki dużemu wysiłkowi kadry pedagogicznej placówki a zwłaszcza pracujących kobiet, które zaskoczone sytuacją przekwalifikowania placówki poradziły sobie z tak dużym wyzwaniem pedagogicznym i doskonale zdają egzamin do dnia dzisiejszego w placówce już męskiej dla chłopców niedostosowanych społecznie i upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim. Składamy podziękowania na ich ręce za tę pracę w rozwój reformy systemu resocjalizacji w Polsce.

Autorzy.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie