Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Profilaktyka szkolna w zakresie zachowań ryzykownych młodzieży

 

 


Większość swego dnia młodzież spędza w szkole, dlatego dzieło jego wychowania i kształtowania charakteru spoczywa w równej mierze na rodzicach i nauczycielach. Stąd też ważne jest, byśmy wszyscy – rodzice i wychowawcy – potrafili rozpoznawać symptomy świadczące o zagrożeniu ucznia zachowaniem ryzykownym oraz umieli wspólnie podjąć działania interwencyjne.

Czynniki ryzyka i czynniki chroniące

Czynniki ryzyka – cechy, sytuacje, warunki powstawania zachowań ryzykownych.

Czynniki chroniące – cechy, sytuacje, warunki zwiększające odporność na działanie czynników ryzyka.

Wśród licznych czynników ryzyka i czynników chroniących za najważniejsze uważa się:
- związane z sytuacją rodzinną
- związane z sytuacją szkolną
- czynniki osobowościowe
- związane z grupą rówieśniczą
- zaangażowanie religijne

Prawdopodobieństwo pojawienia się zachowań ryzykownych jest tym większe, im bardziej są one szkodliwe i im dłużej trwa ich działanie.

Najważniejsze czynniki chroniące:
- silna więź emocjonalna z rodzicami
- zainteresowanie nauką szkolną
- regularne praktyki religijne
- poszanowanie prawa, norm, wartości i autorytetów społecznych
- przynależność do pozytywnej grupy

Celem interwencji profilaktycznej jest oddziaływanie zarówno na czynniki ryzyka, jak i na czynniki chroniące. Działania profilaktyczne powinny być skierowane na najważniejsze czynniki ryzyka tkwiące zarówno w samej jednostce, jak i w jej otoczeniu społecznym.

Rodzinne uwarunkowania zachowań ryzykownych

Czynniki ryzyka związane z sytuacją rodzinną sprzyjające używaniu i nadużywaniu alkoholu:
- brak stawiania dziecku jasnych i wyraźnych oczekiwań co do jego zachowań
- brak przekazywania reguł postępowania
- brak rygorów lub też bardzo surowa dyscyplina
- niekonsekwencja
- wysoki poziom konfliktów w rodzinie
- brak bliskości pomiędzy rodzicami i dziećmi
- tolerancja rodziców wobec używania przez dzieci alkoholu i innych środków odurzających
- picie alkoholu, palenie papierosów przez rodziców

Czynniki ryzyka związane z rodziną predestynujące do wczesnej aktywności seksualnej:
- nieobecność ojca w domu
- rozwód, separacja
- ponowne małżeństwo rodziców
- brak jednego z rodziców
- destabilizacja układu z ojcem, jako głową rodziny
- rodzice nadmiernie surowi lub nadmiernie ustępliwi
- brak uświadomienia seksualnego przez rodziców
- brak silnej więzi matki z córką
- liczne rodzeństwo
- przedwczesna ciąża matki, siostry
- aprobata rodziców dla aktywności seksualnej dziecka

Czynniki ryzyka związane z sytuacją rodzinną predestynujące do używania narkotyków:
- brak lub osłabienie więzi emocjonalnej między rodzicami i dziećmi
- brak wyraźnego i konsekwentnego systemu wychowawczego
- destabilizacja układu z ojcem jako głową rodziny (ojciec w roli tyrana lub bez wpływu na wychowanie dzieci)
- matka nadmiernie chroniąca, zmienna emocjonalnie
- rozwód lub separacja rodziców
- wysoki poziom konfliktów w rodzinie
- brak kontroli lub nadmierna kontrola i dyscyplina

Jakie zachowania i postawy uczniów mogą wzbudzać niepokój

Większość niepokojących nas zachowań i postaw nastolatków i młodzieży to po prostu objaw tzw. trudnego dojrzewania. Jeśli wystąpią u naszych dzieci, nie należy jeszcze zakładać najgorszego. Jednakże pojawienie się wielu z nich naraz powinno wzmóc naszą ostrożność. Tak więc zwracajmy uwagę na:
- pogarszanie się stopni w szkole
- dużą liczbę nieobecnych godzin
- spóźnienia do domu
- brak apetytu lub jego nagły przypływ
- kłopoty z wywiązywaniem się z domowych obowiązków
- zmiany w aktywności (zmęczenie lub nagła ruchliwość)
- nieuzasadnione zmiany nastroju
- tajemnicze, krótkie telefony
- nagłe wyjścia o dziwnych porach dnia
- posiadanie własnych pieniędzy mimo braku pracy
- kaszel, zaczerwienione spojówki
- kłamstwa
- późne powroty lub noce poza domem

Trudna rozmowa z rodzicami – jak się do niej przygotować

Jeśli zauważyłaś u swojego ucznia zachowania, które wyraźnie cię niepokoją, to nie ma rady – musisz o swoich obawach poinformować rodziców. Rozmowy z rodzicami naszych uczniów nie należą do najłatwiejszych zwłaszcza, że chcemy im zakomunikować rzecz przykrą. W związku z tym warto zastanowić się nad tym, jak przygotować się do trudnej rozmowy z rodzicem?
- Zbierz wszystkie fakty dotyczące omawianej sprawy (dobrze by było, aby pochodziły one z różnych źródeł)
- Przeanalizuj je, zrób sobie notatki
- Przeanalizuj to, jaki wpływ na ciebie ma ta sprawa (zbadaj swoje uczucia w związku z nią i uczniem, którego dotyczy)
- Zastanów się gdzie, w jakim miejscu taką rozmowę chcesz poprowadzić – wybierz je sobie i zarezerwuj. Powinno być takie, aby można było spokojnie prowadzić rozmowę.
- Możesz sobie zapisać, jakie główne treści chcesz przekazać rodzicom
- Pomyśl nad czasem. To ważne, abyś zarezerwował sobie na rozmowę określony czas, stosownie do problemu, który chcesz poruszyć
- Porozmawiaj o tym spotkaniu z kimś, komu ufasz

O czym warto pamiętać w trakcie rozmowy?
- „miej” dobry humor
- doceń to, że rodzic przyszedł do ciebie, podziękuj mu, że znalazł czas
- bądź życzliwy, miły ale stanowczy
- używaj „zdań – kluczy” typu:

    martwię się, ponieważ...
    przykro mi, że...
    niepokoję się, gdyż...
    nie lubię, kiedy... ( są to tzw. komunikaty „ja” )
- bądź aktywny podczas rozmowy i razem z rodzicem szukaj rozwiązań zaistniałej sytuacji
- staraj się nie krytykować, nie oceniać, nie zrzędzić
- słuchaj rodzica aktywnie
- nie przejmuj całej odpowiedzialności za dziecko na siebie
- pytaj rodzica o jego propozycje rozwiązań
- wybierzcie takie, które obydwoje was satysfakcjonuje
- kiedy rodzic oponuje – nie staraj się na siłę przekonać go do swoich argumentów. To do niczego nie prowadzi.
- postaraj się rozumieć swoje zadanie w trakcie rozmowy jako wyrażenie opinii, wątpliwości, obaw, podejrzeń
- zawsze podziękuj rodzicowi za spotkanie

Poziomy profilaktyki

Profilaktyka pierwszorzędowa

- Adresat i cele
Adresowana jest do grupy niskiego ryzyka. Działaniami prewencyjnymi obejmuje się szerokie, niezdiagnozowane populacje. Głównym terenem działania jest szkoła. Profilaktyka pierwszorzędowa ma dwa cele: promocję zdrowego stylu życia i opóźnienie wieku inicjacji, a przez to zmniejszenie zachowań ryzykownych. Poprzez różne działania przekazuje się młodzieży komunikat: POCZEKAJ DO DOROSŁOŚCI.

- Programy
W profilaktyce pierwszorzędowej działania są rodzajem szczepionki serwowanej zdrowym dzieciom i młodzieży w celu zwiększenia ich odporności na rozmaite zagrożenia

- Realizatorzy
W profilaktyce pierwszorzędowej realizatorami działań są przede wszystkim nauczyciele wspierani przez psychologów. Terenem działań jest przede wszystkim szkoła.

Profilaktyka drugorzędowa

-Adresat i cele
Adresowana jest do grupy podwyższonego ryzyka. Celem działań jest ograniczanie głębokości i czasu trwania dysfunkcji, umożliwienie wycofania się z zachowań ryzykownych (np. poradnictwo rodzinne i indywidualne, socjoterapia). Poprzez różne działania przekazuje się młodzieży komunikat: WYCOFAJ SIĘ (dopóki jeszcze możesz ).

- Programy
Programy drugorzędowe adresowane są do małych grup dzieci i młodzieży przeżywającej liczne trudności. Organizowane są np. grupy socjoterapeutyczne, które dzieciom zaniedbanym wychowawczo umożliwiają lepsze przystosowanie się do wymogów życia społecznego. Ponieważ zachowanie dziecka jest najczęściej reakcją na sytuację domową i szkolną, niezwykle ważne jest równoczesne oddziaływanie na rodzinę i szkołę.

-Realizatorzy
W profilaktyce drugorzędowej realizatorami działań są przede wszystkim psychologowie i socjoterapeuci. Działania profilaktyczne prowadzone są w szkołach, poradniach, itp.

Profilaktyka trzeciorzędowa

- Adresat i cele
Adresowana jest do grupy wysokiego ryzyka. Ma ona na celu przeciwdziałanie pogłębianiu się procesu chorobowego i degradacji społecznej oraz umożliwienie powrotu do normalnego życia w społeczeństwie. Głównie jest to leczenie, rehabilitacja, resocjalizacja.

- Programy
Profilaktyka trzeciorzędowa adresowana jest do grup wysokiego ryzyka, które odczuwają poważne szkody powstałe na skutek długotrwałych zachowań ryzykownych. Działania na tym poziomie nastawione są zarówno na indywidualne potrzeby jednostki, jak i na specyficzne trudności związane z typem zaburzenia. Oprócz terapii indywidualnej są tu programy skonstruowane specjalnie dla grup alkoholików, narkomanów, itp.

- Realizatorzy
W profilaktyce trzeciorzędowej realizatorami programów są lekarze specjaliści, psychologowie klinicyści, psychoterapeuci. Terenem działań są poradnie specjalistyczne, zakłady karne, szpitale, placówki wychowawcze i resocjalizacyjne.

Opracowała: Małgorzata Bajguz

Literatura:

1. Pospiszyl, Przemoc w rodzinie, WSiP, Warszawa 1994
2. J.M. Wolińska, Agresywność młodzieży, problem indywidualny i społeczny, Wydawnictwo UMCS, Lublin 2000
3. D.J. Hawkins, Nadużywanie substancji uzależniających i inne problemy społeczne, IPiN, 1994
4. J. Dąbrowska, Zrozumieć dziecko, PARPA, Warszawa 2001

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 23:06:18
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 23:06:18) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie