Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Czy szkoła szpitalna wspomaga proces leczenia?

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 4923 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 

Barbara Dziennik sierpień 2004r.

Czy szkoła szpitalna wspomaga proces leczenia?

     W szkole szpitalnej pracuję czternaście lat, z wykształcenia jestem nauczycielką matematyki, fizyki i informatyki. Przez wiele lat uczyłam również chemii i geografii. Początkowo pracowałam w szkole podstawowej, później także w gimnazjum.
W roku szkolnym 2003/2004 w Szczecinie powołano ZESPÓŁ SZKÓŁ SZPITALNYCH, który objął nauką dzieci we wszystkich szpitalach pediatrycznych.
W skład Zespołu Szkół Szpitalnych wchodzą:

  • Szkoła Podstawowa
  • Gimnazjum
  • Liceum
     W szkole masowej pracowałam dziewiętnaście lat, ucząc matematyki dzieci zdrowe, roześmiane, często rozbrykane, sprawiające nieraz wiele problemów wychowawczych, ale poza drobnymi dolegliwościami-zdrowe.
     W początkowym okresie, praca w szpitalu z dziećmi chorymi była dla mnie prawdziwą szkołą życia, miałam wątpliwości, czy decyzja o zmianie placówki i charakteru pracy jest trafna, czy sprostam psychicznie temu zadaniu. Tutaj spotkałam się bowiem z cierpieniem dzieci, z ciężkimi chorobami (białaczka), niestety często- nieuleczalnymi.
     Pracuję od początku z dziećmi chorymi onkologicznie na oddziale hematologii, również na innych oddziałach, gdzie schorzenia naszych uczniów-pacjentów są lżejsze, wymagające krótszej hospitalizacji.
     Podczas mojej pracy z dziećmi młodszymi, a obecnie również z młodzieżą, zastanawiałam się często, czy nasza obecność w szpitalu jest potrzebna, czy poprzez proces dydaktyczno- wychowawczy możemy pomóc chorym dzieciom, czy wspomagamy proces leczenia naszych uczniów-pacjentów?
     Choroba dziecka pociąga za sobą konieczność przystosowania się do nowej sytuacji, do pobytu w szpitalu oraz przyjęcia roli pacjenta. Rodzi to często konflikt. Zaburzenia zachowania ulegają zazwyczaj zaostrzeniu, a przeciążenie psychiczne może prowadzić do powstania nowych.
     Jeżeli dziecko chore w obliczu zaistniałych trudności wykształci pozytywną postawę, nacechowaną współdziałaniem w procesie leczenia i przezwyciężania powstałych zagrożeń, choroba może stanowić nową wartość psychiczną w sensie wzrostu odporności na trudy życia oraz umiejętności radzenia sobie w życiu.
     System kształcenia i wychowania w szpitalu powinien wywierać terapeutyczno - rewalidacyjnie uzasadniony i wychowawczo pożądany wpływ na dziecko.
     Wspomagając proces leczenia system ten ma zarazem optymalizować rozwój dziecka, zgodnie ze społecznie przyjętym ideałem wychowania.
     Drogami realizacji tego celu są:
  • współpraca wielu specjalistów nie tylko z zakresu medycyny;
  • włączenie rodzin do procesu leczenia i rewalidacji dziecka;
  • integracja personelu wokół zagadnień pedagogicznych, kształtowanie systemu wychowawczego w szpitalu;
  • zapewnienie należytych warunków do nauki szkolnej, zajęć pozalekcyjnych oraz spędzania wolnego czasu;
     Podstawowe cele i zadania szkoły szpitalnej są zbieżne z celami i zadaniami szkół masowych, a więc dążą one do możliwie wszechstronnego rozwoju osobowości swoich wychowanków, mając na uwadze rodzaj i stopień ich niepełnosprawności wynikającej z choroby.
     W szczególności szkoła w szpitalu ma za zadanie:
  • uzapewnić uczniom-pacjentom ciągłość nauki bez konieczności jej przerywania podczas pobytu w szpitalu i dać szansę uzyskania promocji bez opóźnień;
  • realizować program nauczania właściwy dla szkoły macierzystej ucznia;
  • dostosować wymagania programowe do wysiłkowych i psychofizycznych możliwości ucznia;
  • przyczyniać się do przyśpieszania procesu leczenia i rehabilitacji ucznia;
  • dbać o harmonijny i jak najmniej zaburzony rozwój osobowości ucznia;
  • współtworzyć atmosferę bezpieczeństwa, zrozumienia i przyjaźni w relacjach: uczeń- uczeń, uczeń-pracownik służby zdrowia, uczeń-pedagog;
  • stwarzać warunki do prawidłowej adaptacji w szpitalu oraz zapobiegać powstawaniu ujemnych skutków wynikających z faktu izolacji i choroby lub kalectwa;
  • przyczyniać się do utrzymywania przez dziecko kontaktów z rodziną i szkołą macierzystą, a tym samym przyczyniać się do przygotowania ucznia, aby w łatwy sposób mógł on ponownie adaptować się do swojego środowiska;
     Podstawowy cel pracy pedagogicznej w szpitalu to cel leczniczy, który nadaje całej naszej pracy szczególny charakter. Szkoła ma przygotować chore dziecko do zadań, jakie czekają je po wyzdrowieniu.
     Nauczyciel w szpitalu jest dla dziecka symbolem zdrowia, jak gdyby gwarancją szybkiego powrotu do normalnych warunków, do rytmu pracy w codziennym życiu sprzed choroby.
     Krótko mówiąc – mobilizując do nauki, mobilizuje wszystkie siły dziecka, także psychikę. Prowadząc proces nauczania daje dziecku nadzieję, że wszystko to jest czynione, by szybciej wróciło ono do zdrowia i normalnego życia.
     Precyzując to stwierdzenie należy podkreślić, że podstawowymi celami pedagogicznymi szkoły szpitalnej są:
  • zapobieganie i pomoc choremu dziecku w przezwyciężaniu trudności spowodowanych chorobą i obniżoną sprawnością psychofizyczną oraz zmianą sytuacji osobisto-społecznej;
  • zaspokajanie potrzeb wynikających z wszechstronnego rozwoju, kształtowanie właściwego obrazu choroby i swojej osoby oraz prawidłowego stosunku do przyszłości i życia w społeczeństwie;
  • zapewnienie możliwości kontynuowania nauki w szkole macierzystej;
  • stworzenie warunków do prawidłowego przebiegu procesu leczenia, wychowania oraz współudziału w życiu społeczności dziecięcej;
     Dziecko przebywające w szpitalu ma takie samo prawo do nauki,jak dziecko zdrowe. Niezależnie zatem od wieloaspektowych walorów procesu kształcenia, szkoła w szpitalu zapewnia dzieciom możliwość nieprzerwanej realizacji obowiązku szkolnego.
     Aby skutecznie organizować i realizować proces nauczania i wychowania, nauczyciel musi możliwie szybko i dobrze poznać ucznia, stan jego zdrowia psychicznego i fizycznego (wraz z założonym programem leczenia) oraz poziom jego wiadomości i umiejętności. Dla pełnej oceny rozpoznawanej sytuacji musi wykorzystać opinię szkoły macierzystej, własne obserwacje pedagogiczne oraz badania psychologiczne i medyczne.
     Założeniem wyjściowym do podejmowania działalności pedagogicznej w szpitalu jest zawsze przyjęty program leczenia, w zgodzie z którym pozostawać musi oddziaływanie rewalidacyjne i dydaktyczno-wychowawcze. Ma ono bowiem przyczynić się do pomyślnego przebiegu leczenia każdego ucznia-pacjenta i jego rekonwalescencji, a także do lepszej organizacji pobytu dziecka w szpitalu.
     W procesie leczenia chorego dziecka nauczyciel podejmuje wspólne działania z lekarzem, pielęgniarką, psychologiem, przez co przyczynia się do aktywnego uczestnictwa dziecka w owym procesie i tym samym ( o ile jest to możliwe) do szybszego odzyskiwania przez niego zdrowia.
     Działalność dydaktyczno-wychowawcza szkoły, a szczególnie nauka, ma być czynnikiem niwelującym negatywne odczucia dziecka wynikłe z jego przymusowego pobytu w szpitalu, a zarazem wspomagającym jego rozwój psychofizyczny.
     Pobyt dziecka w szpitalu najczęściej wywołuje u niego stan niepewności, a nawet zagrożenia, co spowodowane jest czynnikami takimi, jak:
  • pierwszy pobyt w szpitalu
  • obowiązkowe przestrzeganie regulaminu oddziału leczniczego
  • nieznany bliżej zespół dziecięcy
  • stopień zagrożenia zdrowia przez chorobę
  • rozłąka z rodziną i rówieśnikami
  • ograniczenie swobody
     Z dotychczasowych rozważań wynika, że funkcja społeczna szkoły w szpitalu jest wieloaspektowa, bowiem stwarza ona dziecku nie tylko możliwości kontynuowania nauki i wypełniania obowiązku szkolnego,ale wspomaga proces leczenia i kształtuje jego pozytywny stosunek do otaczającego go świata.
     Każdy nauczyciel w szkole szpitalnej, mając w założeniu realizację określonego programu, rozpoznaje wstępnie sytuację pedagogiczną i społeczną ucznia. Dzięki temu może zauważyć braki w wiadomościach ucznia i podjąć z nim pracę zmierzającą do ich wyrównania, i to nie bieżących, lecz także powstałych wcześniej.
     Przy takim postępowaniu nauczyciela, uczeń może osiągnąć pełną znajomość materiału programowego i następnie już bez większych trudności realizować zadania. Takie postępowanie jest konkretnym przykładem wyrównywania startu szkolnego ucznia w szpitalu, który po powrocie do szkoły macierzystej będzie mógł, bez dodatkowych wysiłków, sprostać aktualnym wymogom programowym.
     Czynniki emocjonalne towarzyszą każdemu dziecku podczas pobytuw szpitalu. Na nich również skupiają się założenia programowo-społeczne i terapeutyczno-rewalidacyjne szkoły.
     Interes społeczny wymaga, aby czas leczenia dziecka w szpitalu był możliwie krótki i skuteczny w sensie medycznym. Istotny jest również postępw rozwoju psychicznym dziecka w okresie jego leczenia. W konsekwencji oznacza to także możliwość ukończenia przez chorego ucznia szkoły we właściwym terminie.
     Efektem najogólniejszym i być może najpoważniejszym działalności pedagogicznej szkoły w szpitalu jest pozytywny wpływ na rozwój psychiczny i biologiczny ucznia oraz zapobieganie niekorzystnym zmianom w psychice, powstającym w wyniku choroby.

Reasumując:
     Obecność nauczyciela i wychowawcy w szpitalu bardzo często stanowi dla dziecka nadzieję powrotu do środowiska dzieci pełnosprawnych i to nawet wtedy, gdy obecność ta – z uwagi na poważne niedomagania dziecka - ma charakter tylko terapeutyczno-wychowawczy
     Uczniowie naprawdę czekają na nas. Podczas zajęć dydaktyczno- wychowawczych wydają się zapominać o bolesnych zabiegach, kroplówkach, zastrzykach, unieruchomieniu.
     Dzisiaj po latach doświadczeń nie mam wątpliwości, że nasza praca w szpitalu jest potrzebna,
     Jest -ponieważ wspomagamy proces leczenia chorych dzieci i czynimy wszystko, by wróciły do normalnego życia w pełni sprawne i bez zaległości edukacyjnych.

Bibliografia:
  • Roman Janeczko - Kształcenie dzieci w zakładach leczniczych
  • Z. Sękowska – Pedagogika specjalna
  • R. Janeczko – Problemy rewalidacji w pedagogice rewalidacyjnej
Opracowała: Barbara Dziennik

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie