Program artystyczny poświęcony osobie Janusza Korczaka
,,Król Maciuś I – Reformator”
Czas trwania: do 30 min.
Cele: 1) Przybliżenie dzieciom powieści J. Korczaka - ,,Król Maciuś I”
2) Rozwijanie u dzieci szacunku do osób starszych.
Osoby: Król, herold, szambelan, skarbnik, murzynka Klu-klu, dziecko
Dekoracja: tron dla króla, tablica na hasła
SCENA I
Fanfary. Wychodzi herold i czyta:
Herold: Uwaga, uwaga!
Niniejszym ogłaszam, że ja Król Maciuś I – reformator, z radością przybywam na zaproszenie dzieci i nauczycieli szkoły im. Janusza Korczaka – z przyjacielską wizytą.
Przybywam tu z swoimi przyjaciółmi i nadworną świtą: szambelanem, kronikarzem i skarbnikiem.
(jeszcze raz grają fanfary)
Herold: Proszę wstać: (kłania się wskazując na wchodzącego króla z jego świtą)
mówi: Jego Królewska Mość: Król Maciuś I – Reformator.
(herold i fanfarzyści stają z boku, król wchodzi ze świtą. Król trzyma w ręku piłkę, odbija ją sobie swobodnie, piłka wypada, król biegnie za nią)
Szambelan: (do ucha króla)
Miłościwy królu, tak nie wypada, trochę powagi.
Król: (poważnieje, podnosi do góry obie ręce i wita się ze wszystkimi. Szambelan wskazuje ręką na fotel, król siada. Po chwili król znowu wyjmuje z kieszeni np. piłkę, ,,jojo” i bawi się)
Szambelan: Miłościwy królu, tak nie wypada, wszyscy patrzą.
Król: Masz rację szambelanie, tak trudno być królem, gdy ma się tylko 10 lat. (wstaje, zdejmuje koronę, bierze ją pod pachę) Witajcie kochane dzieciaki i wy – dorośli (brawa) Wiecie, że jestem królem, reformatorem.
W swoim królestwie zaprowadziłem dużo zmian a to wszystko oczywiście z myślą o was – dzieciaki. Ale czy był to dobry pomysł? Sami ocenicie.
Pozwól tu kronikarzu. Ty wszystko skrzętnie notowałeś, przeczytaj dzieciom, a wy dzieciaki powiecie mi czy te reformy wam się podobają. Jeśli tak to może wprowadzicie je w swojej szkole?
(Wchodzi kronikarz z dużą księgą. Siada na specjalnym, niskim zydelku. Otwiera księgę i czyta:)
Kronikarz: Ponieważ dzieci ciągle się skarżyły, że starsi je krzywdzą, po długiej naradzie Sejm dziecięcy na czele z Królem Maciusiem Reformatorem uchwalił co następuje:
par.1. Do szkół mają chodzić dorośli, a dzieci przejmą rządzenie szkołą i nie
tylko, bo także całym państwem.
Król: (do widowni dziecięcej:) Podoba wam się ta reforma? (brawa)
Szambelan: (wtrąca się) Tak, tylko że dorośli poszli owszem, do szkoły. Posiadali w ławkach, staruszkowie w ostatnich bliżej kaloryferów by podrzemać ale nic nie uważali, bo myśleli co też dzieje się w fabrykach, sklepach, jak tam dzieci gospodarują.
Skarbnik: A jak rodzice wrócili ze szkoły do domu dzieci pytały: - z kim babcia siedzi w ławce? – albo – czy mamusia odpowiadała na lekcji?
Szambelan: Albo tata pytał syna: co robiłeś synu w biurze? – a on – A nic. Siedziałem przy biurku, potem trochę wyglądałem przez okno, a potem zacząłem palić papierosa, ale był za gorzki.
Leżały tam jakieś papiery to wszędzie podpisałem swoje nazwisko.
A potem telefonowałem do różnych kolegów i pytałem co robią. Jeden mi powiedział, że pracuje na poczcie, a tam dużo fajnych zagranicznych znaczków.
Kronikarz: A niektóre mamy to się skarżyły, że na nic nie mają czasu bo muszą odrabiać lekcje bo mają dużo zadane, bo nauczyciele mówią, że dorosłym to trzeba więcej zadać bo wszystko pozapominali.
Klu – klu: (zdziwiona) No a w wojsku też gospodarowały dzieci?
Król: Właśnie, coś mi tam opowiadano że wystrzelały na wiwat wszystkie naboje i popsuły armaty. Ale myślałem, że to nieprawda.
Król: (smutnie) I nie ma już wojska.
Klu – klu: (pytająco) A na dworcu – też rządy objęły dzieci?
Skarbnik: Na dworcu i w banku.
Ale część dzieci nabrała sobie pieniędzy na lody i poszła na wagary , a część dzieci poszła na ryby.
Król: No i musiałem wszystkie reformy odwołać. Dorośli wrócili do pracy a dzieci do szkoły. (Wstaje z tronu, powoli idzie do przodu widowni) Widzicie więc dzieci, że moje reformy mimo największego szacunku do was – nie sprawdziły się.
Starsi nie chcą was skrzywdzić, warto słuchać co mówią. Kiedyś też będziecie dorośli. Najważniejsze to umieć wyciągać ze swoich błędów wnioski.
Kronikarz: Miłościwy Królu – czy mam pokazać dzieciom jakie wnioski z tych reform napisały dzieci z twojego Królestwa?
Król: Ależ tak, tak kronikarzu, przypnij je może tu, niech dzieci przeczytają
(Kronikarz wiesza wypisane na dużych paskach papieru hasła)
1 Czego się Jaś nie nauczył, tego się Jan nie nauczy
2 Nie czyń drugiemu tego, co tobie niemiłe
3 Kto pod kim dołki kopie, ten sam w nie wpada
Król: No to może ktoś przeczyta, a najlepiej to przeczytajmy razem:
(wszyscy czytają, jedno dziecko czyta do mikrofonu. Po przeczytaniu dziecko mówi:)
Dziecko: Miłościwy Królu Maciusiu I Reformatorze. Cieszymy się, że nas odwiedziłeś i opowiedziałeś nam o swoich reformach z których my chyba jednak nie skorzystamy.
Przygotowaliśmy na dzisiejszy dzień krótki program artystyczny, zapraszamy ciebie i twoją świtę królewską do obejrzenia tego co przygotowały dzieci z naszej szkoły.
(dziewczynka zbiega ze sceny król siada na tronie, świta obok, lub dookoła fotela)
Dzieci mogą przedstawić teraz taniec współczesny, lub piosenki lub coś innego w/g uznania. Najlepiej by to były dzieci klas I – III. Po zakończeniu występu wszyscy biją brawa, Król mówi:
Król: Bardzo mi się podobał wasz program artystyczny (woła skarbnika) Skarbniku – miałeś tam chyba słodycze dla dzieci? – tak pięknie śpiewały, tańczyły, poczęstuj teraz dzieci.
Skarbnik: Niesie dużą tacę, lub koszyczek ze słodyczami. Częstuje dzieci.
Król: Dziękuję wam kochane dzieci za zaproszenie, ale dzisiaj muszę już się z wami pożegnać. Mam pilne państwowe sprawy. Do zobaczenia!
(wychodzi razem ze świtą, ogólne brawa)
Opracowała-Dorota Gawerska |
