Scenariusz Wieczoru Kolęd
Cel główny:
przypomnienie tradycji wspólnego kolędowania w czasie Świąt Bożego Narodzenia
Cele operacyjne:
- nauczenie się większych partii śpiewanych kolęd
- przedstawienie różnych interpretacji muzycznych kolęd
- wykształcenie umiejętności wspólnego śpiewania i zabawy w grupie
Metody : wpływu sytuacyjnego( instruowanie , organizowanie doświadczeń wychowanków)
Zasady: -dobrowolności,
-stawiania konkretnych zadań zrozumiałych i interesujących
Formy pracy: zespołowa
Środki dydaktyczne: kserokopie z tekstami kolęd, płyty CD z kolędami w różnych wykonaniach
Miejsce : czytelnia w bursie
Czas trwania : 90 minut
Scenografia
W czytelni przygotowany krąg z krzeseł. Na krzesłach rozłożone przygotowane wcześniej, odbite na ksero teksty różnych kolęd.
Za kręgiem na stołach dekoracje świąteczne ( wyłonione w konkursie Młodzieżowej Rady Bursy stroiki ) i zapalone świece. Świece porozstawiane również w różnych miejscach czytelni.
Wprowadzenie
Zaproszenie chętnych do wspólnego kolędowania do zajęcia miejsc i krótkie wyjaśnienie skąd się wziął zwyczaj kolędowania:
Tradycja kolęd czyli pieśni związanych z Bożym Narodzeniem pojawiła się w Polsce już w średniowieczu. Z tego okresu pochodzą kolędy: „Anioł pasterzom mówił” i „ Chrystus się nam narodził”. W XVI wieku zaczęło się w Polsce chodzenie z kolędą po domach, co w niektórych regionach Polski praktykowane jest do dziś. Najpiękniejsze i najbardziej znane kolędy powstały w XVIII i XIX wieku:” Bóg się rodzi”, „Dzisiaj w Betelejem”, „Wśród nocnej ciszy”, „Pójdźmy wszyscy do stajenki”.
Gdy nadchodzą Święta Bożego Narodzenia zasiadamy do rodzinnych stołów łamiąc się opłatkiem. Przy blasku naszych choinek i świec towarzyszą nam kolędy. Wczujmy się w ten nastrój już dziś.
Prezentacja różnych interpretacji kolęd z płyt CD:
„Kolędy w wykonaniu trzech tenorów”
„Wigilijna kołysanka – Anna Maria Jopek”
„Kolędy – Ewa Bem , Ryszard Rynkowski”
następnie wspólne śpiewanie kolęd i piosenek związanych ze świętami przy wtórze gitary.
Bibliografia:
1. Kolędy z gitarą. [1999]
2. Najpiękniejsze kolędy i pastorałki. Warszawa 1993
3. http://koleda.kdm.pl
Płyty CD
1. Kolędy w wykonaniu trzech tenorów. Placido Domingo, Jose Carreras, Luciano Pavarotti. Egzemplarz promocyjny. Sony Music Entertainment Polska sp. Z o. o. 2002
2. Wigilijna Kołysanka. Anna Maria Jopek. Universal Music Polska 2001
3. Kolędy. Ewa Bem, Ryszard Rynkowski. Tuba Sp. z o.o.2002
Scenariusz spotkania poetyckiego „Wieczór Zaduszny”
Cel główny:
uwrażliwienie młodzieży na nadchodzące Święto Zmarłych
Cele operacyjne:
- zapoznanie młodzieży z niektórymi utworami literackimi związanymi z nastrojem Święta Zmarłych
- prezentacja utworów muzyki poważnej i muzyki popularnej wywołujących nastrój wspomnień i rozmyślań
- nakłonienie do wspomnień i rozmyślań nad znaczeniem i wymową Święta Zmarłych
Metody : wpływu sytuacyjnego( instruowanie , organizowanie doświadczeń wychowanków, przydzielanie ról)
Zasady: -dobrowolności,
-stawiania konkretnych zadań zrozumiałych i interesujących
Formy pracy: zespołowa
Środki dydaktyczne: teksty utworów poetyckich, CD z nagraniami nastrojowej muzyki
Miejsce : czytelnia w bursie
Czas trwania : 45 minut
Scenografia:
Pomieszczenie podzielone na dwie części:
część z miejscami dla widowni
wydzielona scena z małym, nakrytym białym obrusem stołem, na którym stoją w lichtarzach proste , zapalone świece. Poza tym jest ciemno w obu częściach sali. Za stołem siedzą dwie dziewczyny ubrane skromnie, ale odświętnie. Każda trzyma w ręku książkę.
Scenariusz:
Spotkanie rozpoczyna poważny w tonie utwór muzyczny. Wychowanki na zmianę prezentują wiersze. Poszczególne recytacje oddzielone są nastrojową muzyką. Po każdym utworze poetyckim gaśnie jedna świeca.
1. „Niebo nad Berlinem”- utwór tytułowy z filmu .
2. „O nieobecnych”- J.Twardowski
3. „Nic dwa razy”- W. Szymborska
4. „Where the Wild Roses Grow” w wykonaniu Nick’a Cave, Kylie Minouge
5. “…Nie gniewaj się, że już...”-T. Beciński
6. „Turandot” aria Nessun Dorma w wykonaniu Jose Cura
7. „Konszachty z umarłymi”-W. Szymborska
8. „Kołysanka” w wykonaniu Ewy Małas-Godlewskiej
9. „Śpieszmy się kochać ludzi”-J. Twardowski
10. „O stale obecnych”-J. Twardowski
11. „Kołysanka” w wykonaniu Ewy Małas-Godlewskiej
Wychowanka gasi ostatnią świecę.W całkowitej ciemności cichnie powtórzony utwór muzyczny.
Bibliografia:
1. Szymborska W.: Nic dwa razy. Wybór wierszy. Kraków 1997
2. Twardowski J.: Wiersze.Wyd.2. Białystok 1993
3. Twardowski J.: Nie przyszedłem pana nawracać. Wyd.6 poprawione. Warszawa 1989
4. Beciński T.: Poezje. Włocławek 1975
Płyty CD:
1. Specjalna limitowana płyta. Sopran Ewa Małas-Godlewska. Tenor Jose Cura. Mag Music Production 2002
2. “Zmutowana ekspresja czyli technologiczna róża”. Machina. Zaiks Biem 1999
3. „To jest kino! Czyli słychać tak, jak widać”. Machina. Zaiks Biem 1999
Scenariusz Wieczoru Andrzejkowego
Cel główny:
Zapoznanie wychowanek ze zwyczajami związanymi z Andrzejkami
Cele operacyjne:
- zapoznanie z różnymi rodzajami wróżb andrzejkowych
- utrwalenie tradycyjnych zachowań podczas Andrzejek
- wykształcenie umiejętności wspólnej zabawy
- integrowanie grupy wychowawczej z wychowawcami
Metody : wpływu sytuacyjnego( instruowanie , organizowanie doświadczeń wychowanków)
Zasady: -dobrowolności,
-stawiania konkretnych zadań zrozumiałych i interesujących
Formy pracy: zespołowa
Środki dydaktyczne: koperty z sentencjami, talerzyki , przedmioty do wróżb, zapałki, obrączka, kartonowe serce z imionami męskimi na odwrocie, wosk, klucz, itp.
Miejsce : czytelnia w bursie
Czas trwania: 90 min.
Scenografia:
Dwa rzędy stołów nakryte białymi obrusami, z kolorowymi świecami w lichtarzykach. Na jednym stole znajdują się potrawy przygotowane wcześniej przez wychowanki. Na drugim stole znajdują się potrzebne do przeprowadzenia wróżb akcesoria:
koperty z sentencjami
talerzyki z ukrytymi pod spodem różnymi przedmiotami
zapałki
obrączka
skorupki jajek
jabłka itp.
Pomiędzy stołami znajduje się sporo wolnej przestrzeni do przeprowadzenia niektórych zabaw. Przy stołach z jedzeniem znajdują się krzesła dla osób biorących udział w zabawie.
Scenariusz:
1. Przywitanie dziewcząt i zaproszonych pań wychowawczyń: Noc Andrzejkowa ma magiczną moc. Od wieków ludzie spotykają się , by sobie przepowiedzieć przyszłość. Dziś wieczorem wspólnie powróżymy sobie na różne sposoby.
2. Wróżby:
a) ustawianie butów uczestników w kierunku drzwi. Pierwszy but za drzwiami oznacza szybkie zamążpójście.
b) koperty z sentencjami i aforyzmami jako wróżba na cały następny rok. Sposób otwierania koperty dodatkowo określa charakter osoby otwierającej kopertę.
c) talerzyki z ukrytymi pod spodem różnymi przedmiotami np.: pierścionek, pieniądze, różaniec itp., określającymi przyszłą drogę życiową.
d) wróżba z różnie ułożonych zapałek określa: jaka jesteś, o czym marzysz, co będzie?
e) wielkie, kartonowe , czerwone serce z napisanymi na odwrocie imionami męskimi. Osoby wróżące sobie nakłuwają szpilką powierzchnię serca, a imię na odwrocie będzie imieniem przyszłego partnera.
f) wróżba z obrączką zawieszoną na nitce. W zależności w jaki sposób kołysze się obrączka takiej płci będzie pierwsze dziecko.
g) wróżba ze skorupek po jajku zanurzonych w naczyniu z wodą. Czyja skorupka pierwsza dopłynie do brzegu naczynia , ta osoba pierwsza wyjdzie za mąż.
h) czytanie horoskopu partnerskiego do roku 2005.
i) magiczny krąg – odpowiedzi na 20 pytań.
j) wróżba ze skórki obranej z jabłka. Rzucona za siebie skórka z jabłka utworzy inicjał imienia chłopaka.
k) wspólne lanie wosku.
3. Podziękowanie za wspólna zabawę i pożegnanie uczestników.
Bibliografia:
1. Alvorado-Łagunionok R.: Imiona pomalowane wierszem. Sieradz 2000
2. Dodatek specjalny „ Oliwii”. Horoskop na lata 2000-2005. Magiczny krąg. „Oliwia”1999 nr 12
3. Horoskop partnerski. „Oliwia” 1999 nr 12 s 74-75
4. Mała księga cytatów. Radom 1994
5. Myślę , więc jestem. Aforyzmy, maksymy, sentencje. Komorów 1993
6. Sprawdź , co cię czeka w miłości. „Przyjaciółka” 2001 nr 48 s.4
7. Śliwierski W.: Andrzejkowy wieczór. Biblioteczka zastępowego. Warszawa 1984
8. Wróżenie z wosku. „Świat kobiety” 2001 nr 48 s. 2
Zorganizowanie Wielkiego Balu Karnawałowego
Dyskoteki były jedną z form organizowania spędzania wolnego czasu przez wychowanków Bursy. Podczas moich obserwacji tego typu imprez doszłam do wniosku, że podczas tych zabaw nie ma pełnej integracji wychowanków, co czasami prowadziło do alienacji nowo przybyłych . Postanowiłam przypomnieć i odtworzyć charakter zabaw karnawałowych, a przy okazji stworzyć możliwość integracji środowiska wychowanków, jak też integracji młodzieży i pracowników Bursy. Głównym celem Wielkiego Balu Karnawałowego było pokazanie innych form wspólnej zabawy w okresie karnawału (nie tylko dyskoteka). Ponadto zależało mi na rozbudzeniu wśród wychowanków umiejętności organizacyjnych, wyobraźni i pomysłowości (warunkiem uczestnictwa w balu było przygotowanie odpowiedniego stroju: przebrania, maski lub eleganckiego stroju balowego) oraz umiejętności wspólnego i planowego przygotowywania imprez rozrywkowych.
Do współpracy zaprosiłam Młodzieżową Radę Bursy . Opracowałam plan działania:
- opracowanie konkursów urozmaicających zabawę
- uzyskanie funduszy na dekorację sali – współpraca z dyrektorem placówki
- zebranie fantów na nagrody – zabezpieczanie dodatków do prenumerowanej prasy
- udekorowanie sali
- przygotowanie oprawy muzycznej balu
- ustalenie osób odpowiedzialnych za zrobienie porządków po balu
- ogłoszenie balu
Bal odbył się dnia 28 lutego 2003r. w sali stołówki Bursy, ozdobionej dekoracjami balowymi: serpentynami, balonami, błyszczącymi gwiazdami, sentencjami przygotowanymi przy pomocy komputera . Oprawę muzyczną przygotowali członkowie Młodzieżowej Rady Bursy i oni również zadbali o przywrócenie sali stołówki do porządku po balu. W balu uczestniczyli wychowankowie i studenci zamieszkujący bursę ( 64 osoby) na zasadzie dobrowolności oraz dyrekcja i wychowawcy .
Wszyscy uczestnicy balu ( również wychowawcy) mieli pomysł na balową kreację, chętnie brali udział w konkursach :
- król i królowa balu czyli najlepsze przebranie
- taniec na gazecie
- taniec z balonem
- wybór duszy towarzystwa czyli osoby potrafiącej się najlepiej bawić.
Zwycięzcy konkursów otrzymali nagrody w postaci drobnych upominków. Na prośbę wychowanków bal trwał o godzinę dłużej niż zaplanowano, co pozwala wysnuć wniosek, że ta forma zabawy bardzo im się podobała.
Ewaluację zadania przeprowadziłam poprzez rozmowy z wychowawcami. Analizując wypowiedzi wychowawców po balu doszłam do wniosku, że taka forma zajęć z młodzieżą pozwala wychowawcom na poznanie innej strony osobowości wychowanków niż na co dzień. Wychowawcy stwierdzili, że wychowankowie wykazali się pomysłowością w tworzeniu swoich kreacji, potrafili się zaangażować w przygotowanie imprezy, zintegrowali się podczas zabawy nie tylko z kolegami ze swojej grupy, ale bawili się wspólnie z innymi członkami społeczności bursy, przełamali również skrępowanie wobec wychowawców. Ponadto wykazali się spontanicznością biorąc udział w konkursach podczas balu oraz okazali swoją kulturę zachowania podczas zabawy jak i po jej zakończeniu przywracając porządek na sali.
Efektem przeprowadzonych zajęć było uzyskanie przez wychowawców dodatkowej wiedzy o swoich podopiecznych oraz ukazanie możliwości pracy z młodzieżą w niestandardowej formie.
Iwona Kosińska
|
