Aktywne słuchanie muzyki klasycznej (met. Batii Strauss) poznałam na warsztatach zorganizowanych przez nauczyciela doradcę. My nauczycielki z przyjemnością poznawałyśmy wtedy kolejne utwory z gatunku muzyki poważnej, dokonywałyśmy interpretacji ruchowej, instrumentacji. Prowadząca warsztaty bardzo dokładnie opracowała z nami każdy utwór, tak więc bez trudu swoje umiejętności mogłam przekazywać dzieciom.
Moje pięcio i sześciolatki bardzo szybko i chętnie uczyły się nowych zabaw. Poprzez „aktywne słuchanie”, nieświadomie poznawały strukturę każdego utworu muzycznego. Bez trudu rozpoznawały kolejne zróżnicowane części utworu. Po rytmicznym i ruchowym opracowaniu danej kompozycji wprowadzałam instrumentację – część wieńczącą pracę z utworem – najbardziej chyba ulubioną przez dzieci. Jako, że instrumenty, na których gramy są raczej „niekonwencjonalne” zabawa jest znakomita (wykonałam je z pomocą mojej rodziny: grzechotki z buteleczek po actimelu, klawesy ze sztyla od miotły, „szarpaczki” –gumka naciągnięta na kartonową rolkę). Mój zestaw dopełniły instrumenty przedszkolne: janczary, kołatki i trójkąty.
W czasie zabawy w orkiestrę każde dziecko ma do swojej dyspozycji instrument (tak więc nikt się nie nudzi i nie przeszkadza). Jako, że gra dziecięcej orkiestry jest poprzedzona dość szczegółowym opracowaniem utworu, dzieci bez większych trudności potrafią zagrać wskazane przeze mnie fragmenty, zaakcentować czy zaprzestać grania, kiedy nakazuję pauzę.
Wiadomości i umiejętności zdobyte na warsztatach można wykorzystać na wiele sposobów i w różnych sytuacjach. Warto umiejętności dzieci w zakresie aktywnego słuchania muzyki klasycznej zaprezentować Rodzicom, którzy nierzadko bywają mile zaskoczeni tym, co potrafią ich latorośle.
Zachęcam gorąco koleżanki nauczycielki do bawienia się z dziećmi w aktywne słuchanie muzyki klasycznej wg. Batii Strauss, bo jak wiadomo „muzyka łagodzi obyczaje” a poza tym rozwija u dzieci wrażliwość, oraz „dostarcza im radości płynącej z obcowania ze światem dzieciństwa i fantazji, z zabawy, kontaktu z drugim człowiekiem, poznawanie swoich możliwości”.
Joanna Marcinkowska |
