Harmonijny rozwój naszego organizmu uzależniony jest w dużej mierze od wychowania fizycznego.
Jak duże znaczenie ma ruch w życiu człowieka możemy zaobserwować na przykładzie życia Jana Pawła II. Papież hołduje zasadzie- „verba docent, exemlpa trahunt”(słowa uczą, przykłady pociągają), która daje najlepsze rezultaty wychowawcze i jest wskazówką dla wychowawców. Karol Wojtyła zaczął organizować dla młodzieży, przyjaciół: biwaki, spływy kajakowe, wycieczki rowerowe, które nadal odbywają się, zaś uczestnikami tej rozrywki ruchowej jest już następne pokolenie.
Współczesna cywilizacja, ograniczająca niekiedy aktywność człowieka, wyręczając go z wielu czynności ruchowych - robotami oraz zła sytuacja ekonomiczna naszego kraju ograniczająca promocję ochrony zdrowia i sportu wpłynęła wyraźnie negatywnie na aktywność ludzi. Społeczeństwo nasze staje się coraz bardziej leniwe, wolny czas woli spędzać przed TV lub komputerem. Plagą stały się zwolnienia z gimnastyki w szkole.
Należy przypomnieć, że pod wpływem ruchu i ćwiczeń fizycznych przyspiesza się nasza przemiana materii, organizm lepiej przyswaja pokarmy, szybciej rozwija się kościec, mięśnie, usprawnia się praca serca, płuc, układu nerwowego, doskonali się współpraca pomiędzy narządami. Człowiek staje się zręczniejszy, silniejszy, szybszy, ma lepszą precyzję ruchów.
Poprzez gimnastykę i sport można również kształtować pozytywne cechy charakteru jak: odwaga, zdyscyplinowanie, wytrwałość, umiejętność współżycia i działania w zespole.
Znaczne ograniczenie ruchu powoduje wydalanie z moczem dużych ilości wapnia i związków azotowych. Wiąże się to z odwapnieniem kości i zanikiem mięśni.
Ruch, czyli aktywność fizyczna, jest jedną z podstawowych potrzeb człowieka.
Już wkrótce po urodzeniu dziecko wymachuje nóżkami, rączkami. Potem podnosi główkę, odwraca się, sięga po przedmioty, skacze, biega, ćwicząc w ten sposób zdolności ruchowe.
Niektórzy rodzice nieświadomi rozwoju potrzeby ruchu ograniczają ruchy dziecka zakładając mu ciasne ubranka, zaś w trosce o jego bezpieczeństwo, aby przy skakaniu, bieganiu, wspinaniu nie zrobiło sobie krzywdy, sadzają je przed ekran telewizora a gdy jest nieco starsze przed komputer.
Dziecko, które ma mało ruchu, prowadzi mało aktywny tryb życia jest dzieckiem słabym fizycznie, rozleniwionym co mogą potwierdzić nauczyciele wychowania fizycznego.
Brak sprawności fizycznej u dziecka wrażliwego w okresie szkolnym może wyzwalać poważne problemy w jego życiu emocjonalnym. Powodem jego złego samopoczucia są przezwiska, które otrzymuje od swoich kolegów( „koślawiec”, „ anemik”, itp.) zwłaszcza na lekcjach gimnastyki.
Chociaż świadomość zdrowotna naszego społeczeństwa ciągle wzrasta, to jednak należy stwierdzić, że jest ona nadal niezadowalająca.
Gdyby zamienić ogromne lenistwo ruchowe Polaków chociaż w częściową aktywność zapewne obniżyłaby się znaczna ilość chorych na osteoporozę, otyłość i wiele innych groźnych chorób.
Jak olbrzymie znaczenie ma dobra kondycja fizyczna w okresie rekonwalescencji mogą potwierdzić pracownicy służby zdrowia.
Kobieta, która po porodzie jest aktywna fizycznie ( zajmuje się dzieckiem, uprawia gimnastykę)szybciej wraca do sił, zaś zmienione ciążowo jej narządy łatwiej powracają do normy.
U ludzi przewlekle chorych, starych, w czasie bezruchu, w stosunkowo krótkim okresie w układzie ruchowym dochodzi do zaników, zmian zwyrodnieniowych i przykurczów mięśni, zniekształceń i zmian degeneracyjnych w kościach, zesztywnienia stawów. Dlatego leżenie w łóżku, nawet przez krótki czas, zwłaszcza człowieka starego, wyniszczonego fizycznie należy traktować jako zagrożenie dla niego.
Z powyższego wynika, że zdrowie jest ściśle związane z naszą aktywnością. Uprawianie przez nas różnych sportów (spacery, biegi, pływanie, jazda na rowerze, itp) oraz codziennej gimnastyki mogą stać się skutecznym naturalnym antidotum na różne choroby, zaś już w trakcie choroby czy rekonwalescencji stosowanie gimnastyki jest również skutecznym lekarstwem.
Urszula Dzwonkowska
Stanisława Dzwonkowska
e-mail : kasia.dzwonkowska@wp.pl |
