Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Opis i analiza przypadku wychowawczego - zaburzenia w rozwoju osobowości

 

 
Hanna Cierkowska
nauczyciel w Szkole Podstawowej nr 3
w Działdowie

Opis i analiza problemu wychowawczego – zaburzenia rozwoju osobowości

Informacje o uczniu
     Kamil jest jedenastoletnim chłopcem, uczęszcza obecnie do klasy piątej szkoły podstawowej. Obserwowałam tego chłopca od momentu objęcia wychowawstwa. Wykazuje zaburzenia rozwoju osobowości. Nieśmiały, zahamowany, apatyczny, słabo rozwinięty fizycznie. Ma trudności w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami i nauczycielami.

Sytuacja rodzinna
     Kamil pochodzi z rodziny pełnej. Jest najmłodszym dzieckiem matki z drugiego małżeństwa. Ma starsze rodzeństwo. Oboje rodzice mają wykształcenie zawodowe. Oboje nie pracują. Warunki materialne i mieszkaniowe są bardzo trudne. Rodzina zajmuje pokój i kuchnię. Chłopiec codziennie dowożony jest do szkoły przez ojca rowerem z miejscowości położonej 4 km od szkoły. Ze względu na trudną sytuacje materialną rodzina jest objęta stałą pomocą, zarówno ze strony szkoły, jak i MOPS – u.
Ze szkołą kontaktuje się tylko matka. Kontakt ten jest częstszy, gdy matka potrzebuje pomocy finansowej ze strony szkoły lub pojawiają się kłopoty w nauce syna.

Geneza i dynamika zjawiska
     Uczeń w obecnym zespole klasowym przebywa od klasy pierwszej. Moim wychowankiem jest od klasy czwartej. Obejmując wychowawstwo w klasie, do której uczęszczał Kamil posiadałam informacje na jego temat od osób trzecich, tj. nauczyciela nauczania zintegrowanego, pedagoga szkoły i dyrekcji szkoły. Niepokojące objawy w zachowaniu dziecka skłoniły mnie do dotarcia do rodziny.
     W rozmowie z matką słyszałam słowa, że "Kamil w domu zachowuje się normalnie, dużo czyta, sam odrabia lekcje, jest bardzo rozmowny i zawsze się uśmiecha". Rozmowa z matką nie przyniosła oczekiwanych przeze mnie efektów.
     Chłopiec nie podejmował żadnych rozmów, był zamknięty i milczący. Z trudem nawiązywał kontakt z rówieśnikami i dorosłymi. Nie uczestniczył w grach i zabawach z kolegami i koleżankami, nie przebierał się na zajęcia wychowania fizycznego i nie brał aktywnego udziału w ich przebiegu. Był onieśmielony i zahamowany, niepewny siebie. Izolował się od grupy. Zachowanie chłopca miało wpływ na osiągnięcia szkolne. Na zajęciach lekcyjnych pracował wyłącznie pod moim kierunkiem lub innych nauczycieli. Kierowałam do niego indywidualne polecenia, stosowałam dodatkowe wyjaśnienia, które najczęściej pozostawały bez odzewu. Uczeń nie chciał podjąć żadnej współpracy ze mną i innymi nauczycielami. Posiadał mały zasób słownictwa, nie rozumiał wielu pojęć znanych na ogół przez dzieci w jego wieku.
     Utwierdziło mnie to w przekonaniu, że uczeń wymaga ogromnej pomocy z mojej strony. Kamilowi trudno było wyrazić słowami swoje życzenia, uczucia i myśli. Ponadto uczeń na pytania "odpowiadał" najczęściej skinieniem głowy. Nie podejmował żadnych czynności z własnej inicjatywy, robił to, co wszyscy lub na polecenie, wymagał dodatkowej zachęty z mojej strony.
     W sferze emocjonalnej Kamil ujawniał reakcje osłabione, trudno go było czymś zainteresować, był bierny. Obserwując chłopca na przerwach śródlekcyjnych zauważyłam, że nie uczestniczy on w zabawach z dziećmi, stoi raczej na uboczu, patrząc na ich zachowania. Identyczną postawę przyjmował na zajęciach z wychowania fizycznego.
     Nie brał udziału w lekcji, tylko obserwował gry i zabawy rówieśników, siedząc na ławeczce. Zdarzały się przypadki, że ojciec na prośbę nauczyciela przebierał Kamila w strój gimnastyczny. Mimo tego, Kamil nie brał czynnego udziału w zajęciach lekcyjnych.
Nie włączał się nigdy, nawet na prośbę koleżanek i kolegów, odchodził na bok i siadał na ławeczce.
     Skontaktowałam się z matką ucznia i poinformowałam ją o swoich spostrzeżeniach. Matka w rozmowie wyraziła zdziwienie, ale jednocześnie usprawiedliwiała zachowanie syna w stosunku do innych osób. Chłopiec od najmłodszych lat przebywał tylko w otoczeniu własnej rodziny. Wolny czas spędzał ze starszą siostrą. Unikał wszelkich kontaktów z rówieśnikami. Z rozmowy z uczniami dowiedziałam się, że Kamil niezbyt chętnie nawiązywał z nimi kontakty. Jeżeli , to wolał przebywać wśród dziewcząt.
Był małomówny i nie brał udziału w rozmowach.
     Ze szkoły zawsze zabierał go ojciec lub matka. Opuszczał szkołę jako pierwszy z klasy, tak jakby się bał kontaktu z rówieśnikami w szatni szkolnej. Nigdy nie uczestniczył w żadnej imprezie klasowej, zorganizowanej na terenie szkoły.

Znaczenie problemu
     Zaburzenia rozwoju osobowości dziecka – nieśmiałość, zahamowanie, nadmierna nadwrażliwość powodują izolację i wyłączenie z grupy dziecka. Jest rzeczą niezbędną, aby pomóc mu przezwyciężyć nieśmiałość, aby ułatwić relacje między dziećmi i dorosłymi, zapobiec powstawaniu zaburzeń emocjonalnych, rozbudzić zainteresowania i wyrobić właściwe postawy społeczne.
     Przyczynami trudności w nauce oprócz wymienionych wcześniej były zaburzenia neurologiczne, spowodowane prawdopodobnie komplikacjami podczas porodu. Wprawdzie nie jest to jedyna przyczyna, ale uważam, że bardzo istotna. Zahamowanie psycho – ruchowe ogranicza możliwość wykorzystania potencjału rozwojowego ucznia.
     Rodzice dziecka ograniczają jego kontakty z rówieśnikami, chronią go przed wszelkimi obowiązkami, zmniejszają możliwość dokonywania samodzielnych doświadczeń w działaniu, co rodzi poczucie bezradności – nadmiernej zależności od rodziców i lęki przed światem, nowymi sytuacjami, zadaniami, trudnościami.
     Zdawałam sobie sprawę z tego, że brak pomocy z mojej strony spowoduje dalsze nawarstwienie się problemów dziecka. Wspólnie z pedagogiem i psychologiem szkolnym przekonałam matkę Kamila o konieczności przebadania chłopca w poradni psychologiczno – pedagogicznej. Gdyby nie efektywna pomoc, trudności chłopca w nauce i w relacjach z rówieśnikami i nauczycielami na pewno pogłębiłyby się.

Prognoza

Prognoza negatywna – w przypadku zaniechania oddziaływań:

  • dalsza alienacja ucznia;
  • coraz większe trudności w nauce, ograniczona możliwość zdobycia umiejętności niezbędnych do funkcjonowania na wyższym poziomie edukacji;
  • powstanie nerwic
  • niedostosowanie do życia w społeczeństwie.
Prognoza pozytywna – w przypadku wdrożenia oddziaływań:
  • w życzliwej atmosferze uczeń będzie mógł dzielić się swoimi przeżyciami i lepiej zrozumieć siebie, a efekty tej pracy zaczną procentować w jego życiu;
  • wzrośnie poczucie jego wiary we własne siły, zaufanie do własnych możliwości;
  • jego kontakty z innymi zaczną opierać się na antycypowanym zranieniu i lęku.
Propozycje rozwiązań
Aby pomoc Kamilowi była skuteczna, należy zaplanować wielostronne działania: skoncentrowane na uczniu, ale obejmujące także jego rodzinę.
  1. Działania dotyczące bezpośrednio Kamila:
    • Dostarczenie przekazów i sytuacji korygujących doświadczenia urazowe;
    • Eliminowanie zachowań niepożądanych i destrukcyjnych;
    • Stwarzanie okazji do nowych zachowań i ich wzmacnianie – pochwały i zachęta do wykonywania zadań i pokonywania trudności;
    • Wspieranie ogólnego rozwoju kompetencji psychospołecznych u chłopca – stwarzanie sytuacji do osiągania sukcesu przez Kamila, możliwości wykazania się tym, czym się interesuje;
    • Udział w zajęciach w ramach realizacji zadań programów profilaktycznych dla uczniów klasy, do której uczęszcza Kamil; klasa może stać się dla niego przyjaznym środowiskiem, w którym będzie mógł wypróbować nowe zachowania;
    • Udział w terapii psychologiczno – pedagogicznej, której celem będzie korygowanie zaburzeń rozwoju osobowości.
  2. Działania dotyczące rodziców:
    • Nawiązanie i utrzymywanie kontaktów z rodzicami (lub jednym z nich);
    • Wskazanie na trudności dziecka (w porozumieniu z chłopcem!) i ich związek z sytuacja rodzinną;
    • Współpraca z poradnią psychologiczno – pedagogiczną.
Efekty oddziaływań
     Obecność Kamila na terapii psychologiczno – pedagogicznej zaowocowała i uczeń zaczął powoli nawiązywać kontakt z rówieśnikami i nauczycielami. Nieśmiałość i izolacja w niewielkim stopniu ustąpiły. Zaczął wykazywać minimalne zainteresowanie sprawami klasy. Zaczął powoli odpowiadać na pytania moje i nauczycieli.
     Myślę, że wzmocni się Kamila pozycja w klasie, kontakty z rówieśnikami ulegną większym zmianom, gdy chłopiec pokona nieśmiałość i gdy zacznie wierzyć w swoje możliwości. Jest to zdanie dla mnie, dla rówieśników, domu rodzinnego i dla niego samego.

Opracowała:
Hanna Cierkowska

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 23:21:06
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 23:21:06) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie