|
Jego życie składa się z nadziei i rozczarowań, goryczy i niepewności. Zastanawiam się nad wypowiedziami młodego człowieka dotyczącego motywowania go przez rodziców do pracy "cokolwiek zrobisz, zrobisz źle"
Doświadczenia te dotyczą totalnego chaosu, zagubienia, niepewności, i rozgoryczenia, zależne są bowiem od nastroju. Deficyty rozwojowe po zakresie funkcji poznawczych są źródłem trudności w nauce szkolnej dziecka.
W młodszych klasach szkoły podstawowej są to przede wszystkim problemy dysleksyjne, dysgraficzne, dysortograficzne jak również problemy z nauką matematyki. Brak sukcesów w nauce może również przyczyniać się do ucieczek z domu, chodzenia na wagary, wybiórczego opuszczania zajęć, co w konsekwencji prowadzi do jeszcze większych luk w wiedzy.
Poczucie krzywdy wyrażane jest przez wzmożoną podejrzliwość w przeświadczeniu, że świat jest niesprawiedliwy, gdyż rówieśnicy nie przeżywają takich dramatów. Powyższe stwierdzenia rodzą w dziecku przekonanie o jego niższym statusie społecznym, budzą wstyd za zachowania rodziców.
Rzeczywistość otaczająca dziecko jest skomplikowana i dostarcza wielu bolesnych przeżyć. Atmosfera w rodzinie ma niewątpliwe negatywny wpływ na rozwój społeczny dziecka i jego późniejsze zachowania w asocjacji ze środowiskiem społecznym.
Brak zaangażowania tych dzieci oraz zakończone niepowodzeniem uczestnictwo wspomnianej grupy dzieci w zajęciach instytucji wychowania pozaszkolnego, świadczy o braku w nich jakichkolwiek szerszych, wykraczających poza program szkolny, zainteresowań indywidualnych, wewnętrznych. Ich „zainteresowania i chęci uczestnictwa w zajęciach są z reguły „zainteresowaniami „ich rodziców narzucających im własna zdanie. Większość instytucji wychowania pozaszkolnego nie jest nastawiona "na masowego uczestnika", a raczej na takiego który przychodzi z już ukształtowanymi zainteresowaniami, będąc przy tym silnie umotywowanym przez rodziców a nie na specyfikę zajęć nastawioną jest na działalność kompensacyjną stwarzającą dla tych dzieci cały szereg zniwelowania braków jakie wiązały się z ich sytuacją rodzinną i szkolną. Dzieci uczestniczą w tych zajęciach ze względu na możliwość spędzenia możliwie atrakcyjnie czasu wolnego.
Tutaj dzieci znajdowały akceptację środowiska rówieśniczego, którego wszyscy członkowie znajdowali się w równej sytuacji , gdzie łączącym elementem była praca w zakresie wspólnego
Przyczyny tego stanu rzeczy tkwią zarówno w obiektywnie istniejących zagrożeniach jakie pojawiają się w niepozytywnym zachowaniu rodziców , charakterze wychowawczym rodziny prowadzących w konsekwencji do dysfunkcyjności zachowania dzieci z tych rodzin, co automatycznie rzutuje na przebieg procesu uspołecznienia dzieci zarówno w rodzinie jak i poza nią.
Zaburzenia pojawiające się w układzie ról w pozycji stosunków i wpływów w jakie Na podłożu zaburzeń w funkcjonowaniu relacji między rodzicami a dziećmi oraz dysfunkcyjności rodziny w przypisywanych jej zadaniach dochodzi do nawarstwiania się całego szeregu problemów natury społecznej, biologicznej i psychicznej
Uważam, że aktywizacja powinna zmierzać przede wszystkim do wnikliwego rozpoznania warunków w jakich żyją i wychowują się dzieci, zapoznanie się ze sferą uczuciową dzieci, uwzględnienie cech osobowościowych ,rozwijanie rzeczywistych zainteresowań dzieci ,wspieranie w działaniu, pobudzanie do zmierzania się z nowymi wyzwaniami ,wspieranie w konsekwencji co będzie służyło przezwyciężaniu występujących zaniedbań i problemów wychowawczych .
W związku z tym, że proces uspołeczniania dziecka aktualizujący się na kanwie odpowiedniej społeczności lokalnej, powinien stanowić podmiot działań kompensacyjnych, pojawiające się u dzieci zaburzenia są nie tylko funkcją niekorzystnych warunków wewnątrzrodzinnych, ale i całej społeczności lokalnej w tym także środowiska wychowawczego.
Hanna Gadzińska
|
