Opracowały:
Justyna Grduszak
Atleta Łazarewicz
Karina Mazurek
Mirosława Stube
CELE:
- Zna swój styl uczenia się.
- Umie określić swoją osobowość wyciąga z tego wnioski.
- Potrafi spojrzeć na pracę nauczyciela oczami ucznia.
- Zna cechy, które tworzą autorytet.
- Potrafi spojrzeć na siebie i swoją pracę z dystansem.
WSTĘP:
Historia edukacji zna liczne przypadki wspaniałych matematyków, fizyków, polonistów - pedagogów o wielkiej osobowości, którzy pozostali w pamięci swych uczniów na zawsze. Powszechnie wiadomo, że szkoła wywiera znaczący wpływ na dalsze życie człowieka. Jest miejscem systematycznego i zorganizowanego przekazywania i zdobywania wiedzy, ale to również klimat dnia powszedniego i atmosfera uroczystości takich, jak inauguracja i zakończenie roku szkolnego, przyjęcie pierwszych klas, obchody świąt religijnych czy państwowych. Mówiąc o klimacie trzeba zaznaczyć, że kształtują go wszyscy nauczyciele wraz z uczniami. Jeśli mówimy: szkoła wychowuje przez wiedzę, to ta siła oddziaływania wiedzy kryje się przede wszystkim w osobowości nauczyciela.
ĆWICZENIE 1:
Na szarym papierze rysujemy kontury człowieka, na których następnie umieszczamy odpowiedzi na pytania:
flamastry, szary papier, magnesy)
Zastanówcie się i odpowiedzcie podając cechy, które uważacie za najistotniejsze:
- Jakie postacie w Twoim życiu wywarły na Ciebie pozytywny wpływ?
- Dlaczego wybrałeś te osoby?
- Jakie cechy zadecydowały o Twoim wyborze, i tym, że pozytywnie ich pamiętasz?
PREZENTACJA PRAC
Ćwiczenie ma przypomnieć jakie osoby i ich cechy wywarły największy wpływ na biorących udział w zabawie.
WNIOSKI:
Wskazaliśmy cechy, które w innym człowieku zauważone wywarły na nas określony wpływ. Pozytywnie wpłynęły na nasze życie.
Dzieci są doskonałymi obserwatorami i już po kilku lekcjach wiedzą:
- czy nauczyciel jest urzędnikiem, który przyszedł odpracować swoje godziny, czy kimś więcej - pasjonatem, który chce stworzyć wspólnie z nimi coś ciekawego.
- czy stara się znaleźć mocne i słabe strony każdego wychowanka i pomaga mu wykorzystać je lub przezwyciężyć.
- Czy jest kompetentny i sprawiedliwy, czy nie boi się rozwiązywać trudnych problemów?
- Czy swego autorytetu nie próbuje budować krzykiem?
Jeśli dzieci wyczują w nim pozytywną, dynamiczną, budzącą szacunek osobowość z pewnością polubią przedmiot i nawet gdy jest wymagający zaakceptują go.
ĆWICZENIE 2: Twój styl uczenia się.
Dobry nauczyciel to osobowość myśląca, analizująca i przewidująca. To ktoś, kto potrafi spojrzeć krytycznie także na siebie. Młodzi ludzie z jednej strony nie chcą od nikogo zależeć, z drugiej zaś pragną spotkać ludzi, którym można ufać, wierzyć i naśladować ich.
TWÓJ STYL UCZENIA SIĘ
Jeżeli uważasz, że dane stwierdzenie jest prawdziwe, zaznacz je plusem (+).
Jeżeli uważasz, że któreś z poniższych stwierdzeń nie dotycz Ciebie, zaznacz je minusem( -).
- Wiem co jest dobre, a co złe. ..........
- Jak coś robię, to zapominam o całym świecie, często także moich obowiązkach. ........
- Do wszystkiego podchodzę systematycznie, planuję krok po kroku. ........
- Nie lubię ograniczeń i regulaminów. ........
- Nie boję się mówić prawdy, niezależnie od okoliczności. ......
- Lubię pytać ludzi, dlaczego działają tak , a nie inaczej. ........
- Najbardziej interesuje mnie to , co i jak mogę wykorzystać w życiu. .......
- Lubię nowe sytuacje, ciekawe wydarzenia, przygody. .......
- Lubię wszystko wykonywać bardzo dobrze i starannie. .........
- Lubię rozmawiać z osobami na bardzo konkretne tematy. ......
- Zanim podejmę decyzję, oglądam wszystko ze wszystkich stron. .......
- Lubię szalone pomysły. ........
- Nie mam zbyt wielu bliskich przyjaciół. ........
- Lubię ludzi spontanicznych i na luzie. .........
- Nie lubię niczego owijać w bawełnę. ...........
- Jestem ostrożny w wyciąganiu wniosków. .......
- Słucham opinii innych, zanim wyrażę swoją własną. ........
- Otwarcie mówię, co czuję. ......
- Lubię przyglądać się , jak inni radzą sobie w różnych sytuacjach. .........
- Rzadko myślę o przeszłości czy przyszłości. ........
- Lubię mieć wszystko w dużym porządku. ........
- Zwykle jestem duszą towarzystwa. ..........
- Raczej więcej mówię niż słucham. .........
- Często słyszę, że jestem chłodny i skrywający swoje emocje. .......
- Jestem raczej człowiekiem zdyscyplinowanym, trzymam się ustalonego porządku. ......
- Lubię ludzi mocno stąpających po ziemi. ........
- Lubię dochodzić do rozwiązań problemów przez logiczne myślenie. ........
- Lubię być tym, który dużo mówi. ......
- Lubię wypróbowywać nowe rzeczy w praktyce i sprawdzać , jak funkcjonują. .........
- W dyskusji najczęściej słucham, obserwuję, rzadko zabieram głos. .......
- Najczęściej odrzucam zbyt szalone i spontaniczne pomysły. .........
- Uważam , że najczęściej cel uświęca środki. ........
Punktacja do testu
Zaznacz na poniższej liście numer stwierdzenia obok którego jest znak + i zsumuj liczbę zakreślonych stwierdzeń. Za każdą odpowiedź pozytywną(+) otrzymujesz po jednym punkcie. Odpowiedzi zaznaczone(-) nie są punktowane.
1...32
RAZEM
AKTYWISTA ANALITYK TEORETYK PRAGMATYK
DZIAŁACZ REFLEKSYJNY APLIKATOR
AKTYWIŚCI/DZIAŁACZE
Aktywiści całkowicie i bez uprzedzeń oddają się nowym doświadczeniom. cieszą się dniem dzisiejszym i nie przeszkadza im nadmiar przeżyć tu i teraz. Są to ludzie otwarci, pozbawieni sceptycyzmu, dzięki czemu entuzjastycznie podchodzą do wszystkiego, co nowe. Ich credo to: wszystkiego trzeba kiedyś spróbować. Wchodzą z impetem w sytuacje często delikatne i trudne. Zrzekają się wówczas nadmiernej roztropności. Ich życie jest zwykle aktywne. Uwielbiają działanie w napiętych i kryzysowych sytuacjach. Problemy rozwiązują metodą spontanicznejburzy mózgów. Kiedy tylko kończy się podniecenie wywołane działaniem w jednej sytuacji , natychmiast szukają kolejnej okazji do aktywności. Świetnie radzą sobie z wyzwaniami związanymi z nowym przeżyciem, jednak równie szybko wygasa ich entuzjazm, kiedy dochodzą do etapu wdrażania pomysłów w życie. Są ludźmi towarzyskimi i chętnie wchodzą w kontakty z innymi. Czyniąc to jednak, zawsze chcą utrzymać swoją centralną pozycję. Są duszą towarzystwa i dążą do skupienia całego działania wokół swojej osoby.
REFLEKSYJNI/ANALITYCY
Osoby refleksyjne lubią stawać z boku w wielu sytuacjach, aby przyglądać im się z kilku możliwych perspektyw.
Ciągle zbierają dane i informacje, tak z pierwszej ręki, jak i od innych, i lubią dogłębnie je rozważyć, zanim wyciągną jakiekolwiek wnioski. Ponieważ tak naprawdę najważniejsze jest dla nich gromadzenie informacji o doświadczeniach i wydarzeniach, samo podejmowanie decyzji i wyciąganie definitywnych wniosków starają się odkładać tak długo, jak to tylko możliwe. Ich filozofią jest roztropność i systematyczna dokładność, Lubią przespać się z różnymi pomysłami i nie żałować później tego , czego mogli uniknąć wcześniej. Są ludźmi niezwykle refleksyjnymi , którzy przed podjęciem jakiegokolwiek kroku muszą przyjrzeć się sprawie i jej możliwym konsekwencjom z różnych stron. Na spotkaniach i zebraniach zajmują zwykle miejsce w tylnym rzędzie. Lubią obserwować innych ludzi w akcji. Dają miejsce innym do przedstawienia ich punktu widzenia.
Sami podążają za tematem dyskusji, zanim wypowiedzą na forum ogólnym swoje zdanie. Mają tendencje do pozostawania w cieniu i dystansują się od ludzi. Ich działanie zawsze wpisane jest w szerszy kontekst, tak teraźniejszy, jak i przeszły .
TEORETYCY
Teoretycy adaptują i integrują swoje obserwacje w skomplikowane, choć bardzo logiczne, teorie. Analizują problemy poprzez rozumowanie krok po kroku. Przystosowują rozbieżne fakty do wewnętrznie spójnych teorii.
Mają tendencje do perfekcjonizmu. Nie spoczną, dopóki wszystko nie zostanie uporządkowane i dopasowane do ich schematu myślenia. Lubują się tak w analizie , jak i syntezie logicznej. Korzystają najczęściej z oparcia w założeniach teoretycznych, regułach, myśleniu modelowym i systemowym. Ich filozofia przyporządkowana jest logice i rozsądkowi. Jeśli coś jest logiczne , jest dobre. Najczęstsze pytania przez nich zadawane to: Czy to jest sensowne? Jak to się ma do innych rzeczy? Na jakiej podstawie? Są zwykle oderwani od otoczenia i oddani racjonalnemu obiektywizmowi- z dala obchodzą wszelkie sprawy subiektywne lub niejednoznaczne. Ich sposób podejście do problemów jest konsekwentnie logiczny. Odrzucają wszystko , co nie mieści się w ramach ich rozsądku. Dobrze im tylko z poczuciem pewności. Czują się nieswojo w sytuacjach związanych z subiektywnymi sądami, myśleniem lateralnym i czymkolwiek nie do końca jasnym.
PRAGMATYCY/APLIKATORZY
Pragmatycy chętnie przejmują pomysły , teorie i techniki, które ich zdaniem są warte wykorzystania.
Aktywnie poszukują nowych rozwiązań i przy pierwszej sposobności próbują wprowadzić je w formie eksperymentu. Lubią brać się do dzieła bez dodatkowych przeszkód, szybko i pewnie pracują z rozwiązaniami, które ich pociągają. Nie znoszą owijania w bawełnę i otwartych dyskusji. Z zasady są praktyczni i twardo stąpają po ziemi. Bez trudu przychodzi im podejmowanie praktycznych decyzji i rozwiązywanie problemów. Na nowe możliwości i trudności reagują jak na wyzwanie. Ich filozofię można podsumować hasłami: Zawsze może być lepiej i jeśli coś działa w praktyce, jest dobrze.
ĆWICZENIE 3: Scenka
W scence biorą udział dwie osoby - nauczyciel i uczeń zdolny, który na każdej lekcji wzywany jest do odpowiedzi. Należy poinformować nauczyciela, że ma przekonać ucznia do kolejnej wypowiedzi. W tym samym czasie uczeń dowiaduje się, że ma wykazać się asertywnością i niechęcią do wykonania zadania. Pozwólmy sytuacji samej się rozwinąć, jednak scenka nie może trwać dłużej niż 10 min.
Uczniowie przechowują i starannie pielęgnują stereotyp nauczyciela - belfra, który istnieje tylko po to, żeby gnębić biedne, niewinne dziatki sprawdzianami, kartkówkami, pytaniami.
Nie jestem człowiekiem - jestem nauczycielem. Wyśmiany jest mój strój, wygląd, sposób mówienia. Życzy mi się złamania nogi, choroby dziecka itp. Okazuje mi się niechęć i lekceważenie.
ĆWICZENIE 4: Cechy autorytetu
Podajemy zebranym kartki z wypisanymi róznymi cechami. Wśród nich wybierają np.: 10, które według nich tworzą autorytet i ustawić je od najważniejszej do najmniej ważnej. Doświadczenie ukaże jak różna jest nasza skala wartości, jednak żadna odpowiedź nie jest błędem. Na zakończenie ćwiczenia podajemy słownikową definicję autorytetu.
Definicja autorytetu wg. Popularnej Encyklopedii Powszechnej: Ogólnie uznana czyjaś powaga, wpływ, znaczenie, czyjaś przewaga nad pojedynczymi osobami lub grupami dzięki posiadanej wiedzy, sile, władzy, lepszemu charakterowi czy innym czynnikom. Autorytet wyraża się w uznaniu podporządkowaniu jest bardzo ważnym czynnikiem więzi społecznej w zorganizowanym życiu zbiorowym.
Pamiętajmy o tym, że: silna osobowość nauczyciela tworzy jego autorytet w oczach ucznia.
Nikt, kto nie pracował w szkole, nie zrozumie tego: koncentracji, stresu, totalnego zmęczenia po pięciu godzinach tłumaczenia co roku tego samego. Na każdej lekcji pracuje się pod kontrolą dwudziestu osób, pod obstrzałem dwudziestu par oczu. Plama na ubraniu - tego Ci nie darują. Nie wypada się spóźnić, nie można skompromitować się niewiedzą. Ustąpisz uczniom - powiedzą, że jesteś mało wymagająca. Nie ustąpisz - że siekiera bez podejścia.
