Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Atak szybki w koszykówce

 

 


OPRACOWAŁ:
Paweł Szczurewski - nauczyciel wychowania fizycznego
W Szkole Podstawowej nr 3
W Działdowie

Wstęp

      Koszykówka jest grą między dwiema drużynami, po pięciu zawodników w każdej. Celem każdej drużyny jest wrzucenie piłki do kosza przeciwnika i zapobieganie, aby przeciwna drużyna nie zdobyła piłki lub punktów. Piłka może być podawana, wrzucana, podbijana, toczona lub kozłowana w dowolnym kierunku przy zachowaniu przepisów gry.
      Koszykówka stała się w ostatnich latach grą niezwykle atrakcyjną. Dyscyplinę tę uprawia młodzież na wszystkich szczeblach edukacji, a znaczna jej część doskonali swoje umiejętności specjalistyczne w trakcie systematycznych treningów.
      Cechą charakterystyczną koszykówki jest istnienie w grze swoistego napięcia w stale zmieniających się sytuacjach. Atrakcja niewiadomej rozstrzygnięć poszczególnych akcji, a także całego spotkania, szansa wygranej – opanowują zarówno widza, jak i zawodników. W tej grze sportowej ścierają się w większej mierze aniżeli w sportach indywidualnych, w których przeważają ruchy cykliczne, konieczność i przypadek. W każdej chwili należy oczekiwać zaskakujących akcji. Grę cechuje trudno uchwytna, szeroka skala wariantów i ich odcieni, mających swe podłoże w perfekcji opanowania techniki przez współzawodnictwo, jak i w sprycie oraz możliwości stosowania zwodów zarówno przez zawodników ataku, jak i obrony.
      W tym swoistym napięciu zostają poddane próbie uzdolnienia walczących, wydolność ich organizmów, pomysłowość, odwaga, wola przełamania trudności, a równocześnie inne cechy psychiczne, mimo pełnego zaangażowania w walce sportowej oraz pełnego poświęcenia dążenia do wygranej nie mogą przekroczyć bariery określonej przepisami.
      Dynamiczny rozwój koszykówki w Polsce następuje po drugiej wojnie światowej. Wpływ na to miało wiele czynników, z których jako najważniejsze wymienić należy: pomoc państwa dla sportu, powołanie naczelnych władz sportowych, upowszechnienie sportu w szkole, systematyczne kształcenie i doszkalanie instruktorów i trenerów, organizacja licznych seminariów naukowo – metodycznych z zakresu koszykówki w wydawnictwach sportowych, a także popularyzacja tej dyscypliny sportu przez media.
      Rozwój koszykówki sprawił, że instruktorzy i trenerzy szukają i stosują coraz to nowsze sposoby prowadzenia ataku i gry w obronie, aby zaskoczyć tymi innowacjami przeciwnika i podnieść poziom sportowy gry.

CEL PRACY I ZASTOSOWANE METODY

      Zasadniczym celem tej pracy jest przedstawienie ataku szybkiego i jego znaczenia w grze, ukazanie sposobów przygotowania zawodników do gry w ataku szybkim, przedstawienie prowadzenia ataku szybkiego, jak i przykładowe ćwiczenia w nauczaniu kontrataku.
      Praca składa się z dwóch części. Pierwsza część wyjaśnia pojęcie ataku szybkiego oraz przedstawia jego główne kierunki. W tym rozdziale opisane są zagadnienia, dotyczące przygotowania motorycznego zawodnika, związane z prowadzeniem ataku szybkiego, a także jego psychomotoryczne i psychiczne przygotowanie do rozgrywania akcji ofensywnych. Druga część pracy zawiera charakterystykę zasad ataku szybkiego, metod jego nauczania i współpracy zawodników.
      Dokonując wyboru metod badawczych założono, że powinny one w miarę wszechstronnie naświetlić problemy tej pracy.
      Jedna z metod, która została zastosowana do zebrania materiału to studiowanie i analiza dostępnej literatury. Druga metoda, którą posłużono się w niniejszej pracy to analiza własnych wniosków i doświadczeń z wieloletniej działalności zawodniczej, a następnie z prowadzenia zajęć z młodzieżą.

I. ORGANIZACJA ATAKU SZYBKIEGO W KOSZYKÓWCE

1.1.POJĘCIE ATAKU SZYBKIEGO
      Szybki atak polega na możliwie najszybszym przedostaniu się pod kosz przeciwnika i oddaniu rzutu na kosz z możliwie najbliższej odległości. Szybkość przeprowadzenia akcji, powoduje zdobycie przewagi liczbowej atakujących nad broniącymi. Dzięki przewadze liczebnej, atakujący odpowiednio manewrując, mogą zdobyć dogodną pozycję do oddania rzutu na kosz z najbliższej odległości.
      Szybki atak to broń uniwersalna, którą w określonych sytuacjach stosować można przeciwko wszystkim systemom obronnym. Jego wartość niezależnie od zaskoczenia, polega na destrukcyjnym działaniu na drużynę przeciwną, zmuszającym ją do ostrożności w poczynaniach ofensywnych i poświęcenia wielu wysiłków na asekurację tyłów.
      Ten sposób atakowania jest chyba najbardziej widowiskowy i oklaskiwany przez widzów. Również zawodnicy bardzo lubią rozgrywać szybkie i zaskakujące akcje. Przy tym sposobie atakowania, większość akcji prowadzona jest w pełnym biegu. Atak szybki jest bardzo naturalnym, żywiołowym sposobem atakowania, a rozgrywane tym sposobem akcje okazują się w praktyce najprostsze i najskuteczniejsze.
      Prowadzenie ataku szybkiego stawia jednak wysokie wymagania zawodnikom. Wytrzymałość szybkościowa zezwalająca na uczestnictwo w szybkich akcjach od początku do końca spotkania, zdolność wyboru właściwego czasu dla przemieszczenia się, chęć do gry bez piłki – to podstawowe cechy jakimi powinni wykazać się uczestnicy ataku szybkiego.
      Nieustannie stosowany szybki atak, wykorzystujący każdą okazję przejęcia piłki, przynosi największe korzyści w walce z przeciwnikiem słabiej przygotowanym fizycznie, mającym w swym składzie zawodników wysokich, mniej ruchliwych. Niejednokrotnie szybki atak przynosi konkretne efekty dopiero w końcu spotkania, gdy słabnie obrona przeciwnika lub gdy na boisko wstępują mniej wartościowe rezerwy.
      Niezależnie od stylu i sposobu gry w ataku, każda drużyna powinna przewidzieć w swoich założeniach taktycznych, możliwość zastosowania szybkiego ataku. Zespół, który z góry rezygnuje z tego sposobu atakowania, równocześnie rezygnuje z możliwości zdobycia kilku koszy z łatwych pozycji.

1.2.CECHY I UMIEJĘTNOŚCI WYMAGANE W ATAKU SZYBKIM
     Skuteczna gra szybkim atakiem, uwarunkowana jest posiadaniem przez zespół pewnych określonych cech i umiejętności.
  1. Pierwsza z tych cech to umiejętność zbierania piłki z tablicy. Większość okazji do przeprowadzenia szybkiego ataku powstaje po niecelnym rzucie wykonanym przez przeciwnika. Skuteczne zebranie piłki z kosza, czyli przechwycenie większości piłek odbitych od kosza, decydująco zwiększa ilość dogodnych sytuacji do przeprowadzenia szybkiego ataku.
  2. Druga cecha to szybkość biegowa zawodników. Ten rodzaj atakowania wymaga co najmniej trzech zawodników (z piątki przebywającej na boisku), którzy dysponują odpowiednią szybkością.
  3. Trzecia cecha to opanowanie techniki operowania piłką w biegu. Jeżeli stopień opanowania techniki jest niewystarczający gra szybkim atakiem spowoduje więcej strat piłki niż sytuacji z których padną kosze.
1.3.CECHY PSYCHOFIZYCZNE I PSYCHICZNE ZAWODNIKA
     Jedną z najważniejszych i podstawowych zalet psychicznych jest mentalność zawodnika. Aby umieć atakować musi wiedzieć jak ważną rolę w koszykówce odgrywa szybki atak. Należy wyjaśnić mu, że koszykówka jest formą pojedynku między dwiema stronami, ofensywna jest co najmniej równie wartościowym elementem walki, jak i defensywna. Przy tłumaczeniu tych zasad w uzyskaniu pozytywnego efektu pomaga odwołanie się do wartości i dumy zawodnika. Należy przekonać go, że gra szybka, błyskotliwa nie pozwoli przeciwnikowi dobrze zorganizować szyków obronnych i pojedynek ten może przynieść efekt w postaci zdobycia "łatwych punktów".
     Do najważniejszych zalet psychofizycznych jakie powinien posiadać koszykarz należy bojowość i waleczność. Cechy te sa związane przede wszystkim z temperamentem i aktywnością osobistą, jednak w pewnym zakresie można się ich nauczyć i ukształtować odpowiednimi metodami pedagogicznymi. Przy selekcji trener powinien szukać zawodników o wysokim wzroście, dużym zasięgu ramion, dobrej chwytności piłki, a wśród cech fizycznych do najważniejszych należy: szybkość i wytrzymałość. Zawodnicy wykazujący się dużą szybkością, wytrzymałością, obdarowani dobrymi cechami antropologicznymi, pozwolą trenerowi na budowę zespołu grającego ofensywnie.
     Rozwój koszykówki spowodował, że podczas szkolenia korzystamy z pomocy psychologii i pedagogiki. Zagadnienia psychologiczne podczas treningu i zawodów koszykówki to problem bardzo obszerny. Szkolenie na każdym etapie początkowym, średnim i wysoko zaawansowanym, wymaga od trenera stosowania innych metod pedagogicznych ze względu na wiek zawodników i ich predyspozycje psychofizyczne, a także wielkość zadań (m.in. poziom szkolenia, ranga zawodów, możliwości swojego zespołu, możliwości przeciwnika, swoje boisko, boisko przeciwnika itp.). Różne metody pedagogiczne należy stosować trenując i grając na zawodach różnych szczebli. Odmienne powinny być sposoby oddziaływania w przypadku ćwiczenia ataku i obrony podczas treningów i zawodów. Stosowanie metod pedagogicznych jest więc problemem złożonym i wymaga indywidualnego postępowania z każdym zawodnikiem.
     W procesie szkolenia należy dążyć do zdopingowania zawodników do maksymalnego wysiłku i koncentracji oraz należy wyrobić w nich przekonanie o konieczności i skuteczności określonego działania, zarówno w ćwiczeniach obrony, jak i ataku. Zadania ataku, a w szczególności szybkiego ataku nie wymagają tak dużej podbudowy psychicznej jak ćwiczenia obrony, gdyż istnieją dostateczne bodźce zmuszające do wysiłku i koncentracji.
     Dobrze zorganizowane poczynania szybkiego ataku przeważnie kończą się zdobyciem kosza, poprzez ten odczuwalny rezultat rośnie entuzjazm zawodnika. Dlatego na treningach powinno się świadomie zwiększać te czynnik przez stawiania wyższych wymagań. Znacznie większej odporności psychicznej wymaga przeprowadzenie ataku podczas zawodów, co czasami uwidacznia się w niemożności skutecznego realizowania dobrze wytrenowanych elementów gry. Odporność psychiczna polega tutaj na opanowaniu, wyrażającym się pełną koncentracją, wiarą w skuteczność poczynań ofensywnych i umiejętnym dozowaniem natężenia motywacyjnego. Odporności psychicznej zawodników w tym przypadku nie można zdobyć tylko w czasie treningów, natomiast osiąga się ją łatwiej podczas ważnych zawodów wysokiej rangi, i wzrasta ona wraz z ich ilością.
     Praca pedagogiczna w moim odczuciu powinna znaleźć oparcie w rzeczywistości. Podczas prawidłowo prowadzonych treningów, w których trener potrafi wytworzyć atmosferę meczu, zawodnik będzie bardzo starał się wykonać swoje zadanie z pełnym poświęceniem – wymanewrować obronę i skutecznie zakończyć akcję ofensywną zdobywając upragnionego kosza. Da to niewątpliwie pełną satysfakcję w czasie uciążliwych treningów.

1.4.CECHY MOTORYCZNE WYMAGANE W SZYBKIM ATAKU

     Wśród czynników mających wpływ na osiąganie wysokich wyników sportowych bardzo ważną rolę odgrywają cechy motoryczne. Kształcenie szybkości jako jednej z cech motorycznych w procesie przygotowania sprawnościowego koszykarza, stanowi bardzo ważny element dla przeprowadzenia szybkiego ataku. Również w treningach techniczno – taktycznych ataku szybkiego, główną zasadą jest wykonywanie ćwiczeń z maksymalną szybkością, a ćwiczenia wymagające wytrzymałości, kształtować powinny wytrzymałość szybkościową.
     Najpowszechniej stosowaną zasadą kształtowania szybkości jest powtarzanie ćwiczonych ruchów z maksymalną prędkością. Tego rodzaju trening musi spełniać trzy podstawowe warunki:
  • technika ćwiczenia winna zapewniać wykonanie ruchu z prędkością krańcową,
  • ćwiczenia muszą być na tyle przyswojone, by zwracać jedynie uwagę na prędkość ruchu, a nie zaś na sposób jego wykonania,
  • czas ćwiczenia należy dobrać w taki sposób, aby prędkość nie ulegała zmniejszeniu pod wpływem zmęczenia.
     Podstawową metodą stosowaną w treningu szybkości jest metoda powtórzeniowa, naczelnym zaś zadaniem, dążenie do przekroczenia przez zawodników maksymalnej ich prędkości w danym zadaniu. Celowi temu podporządkowuje się czas trwania ćwiczenia, liczbę powtórzeń, czas i charakter przerw wypoczynkowych. Szybkość w czystej postaci praktycznie nie występuje. Jej zewnętrzny obraz – szybkość wykonywania ruchu – zawsze uwarunkowany jest nie tylko właściwościami szybkościowymi, lecz także innymi zdolnościami, takimi jak: siła, koordynacja, wytrzymałość, zwinność i gibkość. Mimo to zadania kształtowania szybkości ruchu nie należy utożsamiać z metodami kształtowania wszystkich tych zdolności.
     Jako wszechstronne ćwiczenia szybkości stosuje się ćwiczenia sprinterskie, skocznościowe, różne ruchowe gry bieżne.
     W realizacji treningu szybkości, stosujemy dwie grupy środków treningu. Pierwszym treningiem jest trening uzupełniający, zawierający zadania kształtowania skoczności i siły, gibkości, koordynacji i czasu reakcji. Drugi to trening wspomagający, który zawiera ćwiczenia zbiegania po pochyłościach, ćwiczenia w warunkach ułatwionych oraz z zastosowaniem wszelkiego rodzaju trenażerów.
      Przykładowe rozwiązanie dwóch ćwiczeń (szybkości ruchu i ćwiczeń wspomagających) stosowanych dla kształtowania szybkości.
Ćwiczenia szybkości biegu:
  • ruchowe gry bieżne,
  • starty sytuacyjne z różnych pozycji ok. 20m,
  • odcinki biegowe 20 – 30m,
  • odcinki biegowe 15 – 20m – biegi "lotne",
  • na odcinku 100m 2 – 3 przyspieszenia po 15 – 20m z każdorazowym przejściem w równomierny bieg,
  • bieg maksymalnie szybki w warunkach ułatwionych (z wiatrem po niewielkiej pochyłości terenu).
Ćwiczenia wspomagające:
  1. o charakterze szybkościowo – siłowym:
    • wieloskoki i przeskoki – płaskie i przez niskie przeszkody,
    • wspięcia jednonóż na przeszkodę z obciążeniem – ćwiczymy obie nogi,
    • wyskoki dosiężne w seriach z odbicia obunóż, bez obciążenia i z obciążeniem,
    • półprzysiad do wspięcia na palcach z obciążeniem w seriach,
    • różne formy biegu i podskoku z obciążeniem,
  2. o charakterze gibkościowo – koordynacyjnym:
    • wszelkie formy ćwiczeń zwiększających zakres ruchu w stawach (skłony, skrętoskłony, skręty itp.) w różnych płaszczyznach, pojedynczo i z partnerem,
    • ćwiczenia na płotkach,
    • przewroty w przód i w tył,
    • skoki gimnastyczne przez przyrządy o różnej wysokości,
    • pokonywanie torów przeszkód o złożonej i zmiennej budowie.
     Na początku okresów przygotowawczych są one skutecznymi środkami wszechstronnego przygotowania szybkościowego. Jednakże nie można oczekiwać w ich wyniku wystąpienia prostego przeniesienia szybkości jako ostateczne przygotowanie do przeprowadzenia szybkiego ataku w koszykówce. Efekt ten można uzyskać poprzez ćwiczenia ukierunkowane i specjalne, wykonywane na boisku do koszykówki.
Przykładowe ćwiczenia kształtowania szybkości specjalnej:
  • starty do 25m z różnych pozycji wyjściowych (stojąc, siedząc, leżąc) na sygnały wzrokowe i słuchowe,
  • starty z zatrzymaniami się i obrotami na nodze zakrocznej,
  • zmiana tempa: kierunek biegu – start (a) – przyspieszenie, (B) zmiana kierunku, (a) – przyspieszenie, zmiana kierunku (B).
  • przejście z szybkiego biegu przodem do biegu tyłem od linii środkowej i przejście do pracy ramion i nóg w obrocie, na wysokości linii rzutów osobistych,
  • starty do piłki – ustawione dwa szeregi naprzeciwko siebie w odległości 6m. Pośrodku między nimi leży piłka (3m). Na sygnał każdy z ćwiczących stara się wejść w posiadanie piłki,
  • sztafety: bez piłki i z piłką, biegi po prostej ze zmianą kierunku biegu między chorągiewkami itp.
       Kolejnym z warunków uzyskania sukcesu w treningu szybkości jest odpowiednia motywacja i nastawienie zawodnika do postawionego przed nim zadania. Zawodnik powinien wiedzieć o znaczeniu szybkości w grze w koszykówkę i o konieczności stosowania odpowiednich środków metodyczno – treningowych dla uzyskania oczekiwanego efektu.

II.METODYKA NAUCZANIA ATAKU SZYBKIEGO

2.1.FAZY ATAKU SZYBKIEGO
Rozgrywanie ataku szybkiego można podzielić na sześć zasadniczych faz:
Faza I – Wejście w posiadanie piłki i wykonanie pierwszego podania.
Aby wejść w posiadanie piłki muszą zaistnieć następujące sytuacje:
  • przechwycenie niecelnego podania,
  • zdobycie piłki niczyjej,
  • zdobycie kosza przez przeciwnika,
  • błąd popełniony przez przeciwnika,
  • zdobycie piłki, która była w posiadaniu przeciwnika
  • wygrana zbiórka na tablicy,
  • wyprowadzenie piłki zza linii bocznej lub końcowej,
  • rzut sędziowski.
     Najczęstsza okazja do przeprowadzenia szybkiego ataku powstaje po niecelnym rzucie przeciwnika po skutecznej zbiórce zawodnika obrony. Moment chwytu piłki przez zbierającego i wyprowadzenie pierwszego podania, ma decydujące znaczenie dla powodzenia akcji. Zadaniem zbierającego piłkę z tablicy jest jak najszybsze wykonanie podania. Aby szybki atak był skuteczny, zawodnicy na boisku powinni z góry być umówieni co do sposobu przeprowadzenia akcji. Zawodnik zbierający informuje pozostałych zawodników o posiadanej piłce (umówiony okrzyk) dając im jednocześnie sygnał do rozpoczęcia biegu w kierunku kosza przeciwnika. Głównym zadaniem zbierającego jest jak najszybsze podanie do biegnących partnerów, szeroko wzdłuż linii bocznych boiska, a o ile podanie takie byłoby zbyt ryzykowne, podaje do rozgrywającego, który przenosi akcję na połowę przeciwnika podaniem, albo szybko kozłując.

Faza II – Uformowanie odpowiedniego rozmieszczenia zawodników. Rozpoczynając szybki atak zawodnicy biegną w kierunku atakowanego kosza w odpowiednich pasach działania zgodnie z wcześniejszym ściśle ustalonym planem rozgrywania ataku. Proces zajmowania odpowiednich pozycji, następuje zaraz po przejęciu piłki przez któregoś z partnerów. W momencie otrzymania pierwszego podania rozgrywający, jeśli nie ma możliwości wykonania długiego podania prowadzi piłkę przez linię środkową, kozłem w pasie środkowym boiska lub wykonuje podania do zawodników poruszających się bardzo szeroko w pasach bocznych.

Faza III – Rozgrywanie przewagi liczebnej, rzut do kosza. Istnieje wiele sposobów rozgrywania końcówek szybkiego ataku z wykorzystaniem dwóch, trzech, czterech lub pięciu zawodników. Celem jest stworzenie przewagi liczebnej i oddanie rzutu z pozycji gwarantującej wysoką skuteczność. Do przykładów rozgrywania przewagi należą, m.in.:
  1. rozgrywanie przewagi 2x1 – zawodnicy atakując, powinni biec odpowiednio szeroko tak, aby obrońca nie miał w zasięgu dwóch przeciwników. Zawodnik atakujący, który otrzymał piłkę w okolicy linii rzutów wolnych (rys. 2), powinien wchodzić pod kosz dwutaktem i wykonać rzut. Jeśli obrońca zatrzyma atakującego i uniemożliwi mu oddanie rzutu, wówczas podaje piłkę do wbiegającego partnera.
    Przy rozgrywaniu sytuacji 2x1 występują następujące zasady:
    • Nie wymieniać zbędnych podań.
    • Podawać piłkę do partnera tylko wtedy, gdy zmusza do tego obrońca.
    Agresywnie wchodzić dwutaktem wymuszając faul i dążyć do zakończenia akcji zdobyczą, 3 punktów ( 2 z gry + 1 rzut wolny).
  2. Rozgrywanie przewagi 3x2 – indywidualne zasady przy rozgrywaniu przewagi 3x2 są takie same jak w sytuacji 2x1. w przewadze 3x2 piłkę powinien posiadać zawodnik (środkowy) znajdujący się w pasie środkowym. Środkowy może wykonać podanie do zawodników bocznych, biegnących bardzo szeroko przed linią rzutów wolnych (rys. 3) lub sam zatrzymuje się na linii rzutów wolnych, mając trzy możliwości.
    • oddaje rzut na kosz,
    • wchodzi w strefę podkoszową, narażając się nawet na przewagę obrońców 1x2,
    • podaje piłkę do partnera w pasie bocznym, oczekującego na piłkę, który wykonuje rzut lub wbiega na kosz.
     Niniejsze zadanie przy rozgrywaniu sytuacji 3x2 spoczywa na zawodniku biegnącym w pasie środkowym. Zawodnik środkowy powinien umieć ocenić sytuację i zdecydować się, czy podać piłkę, czy też samemu zakończyć akcję, dlatego od takiego zawodnika wymaga się dobrego opanowania techniki, orientacji i wyczucia sytuacji.

Faza IV – Bardzo dobrym sposobem ataku szybkiego jest prowadzenie akcji całą piątką. W akcji powinni uczestniczyć zawodnicy wyżsi, przeważnie wolniejsi. Zawodnicy 04 i 05 biegną za piłką w swoich pasach. Zaw. 04 porusza się pasem środkowym za rozgrywającym. Kiedy zawodnik rozgrywający poda piłkę na skrzydło, to zawodnik 04 wbiega pod kosz po stronie piłki. Stwarza to możliwość przewagi 4x3 i zaskoczenia jeszcze nie zorganizowanej obrony. Jednak nie zawsze jest możliwe podanie do wbiegającego i w tym momencie zawodnik 05 uczestniczy w rozgrywaniu szybkiego ataku. Porusza się on za zawodnikiem 04 w niewielkiej odległości i wbiega w wolne miejsce tam, gdzie obrona nie została jeszcze zorganizowana.

Faza V – Jest to rozgrywanie sytuacji 1x1, w której biorą udział zawodnicy obdarowani dobrym rzutem – liderzy drużyn. Wykorzystują oni moment, kiedy obrona przeciwnika jest jeszcze niezorganizowana i grają 1x1. pozostali. Pozostali zawodnicy ataku absorbują obronę i są skoncentrowani na zbiórce, a także muszą być pod koszem jeszcze przed oddaniem rzutu przez lidera, aby zbiórka w ataku była udana.

Faza VI – Umiejętne przejście do ataku pozycyjnego. Aktywność biegowa wszystkich zawodników, nawet w razie niepowodzenia przeprowadzonego szybkiego ataku, przynosi korzyść w postaci skróconego czasu na kontynuowaniu ataku pozycyjnego, jeszcze przed zorganizowaniem szyków obronnych przeciwnika. Szybkie podjęcie ponownych działań ofensywnych stwarza możliwość zaskoczenia obrony i zdobycia punktów.

2.2. ĆWICZENIA W NAUCZANIU ATAKU SZYBKIEGO
     Opis przykładowego ćwiczenia ataku szybkiego przedstawia rys. 4. Zawodnik 03 zbiera piłkę z tablicy i podaje do zawodnika 01. Zawodnik 02 zajmujący pas środkowy, kozłując prowadzi ją w kierunku kosza przeciwnika, w tym samym czasie zawodnik 04 wbiega jak na rysunku i zajmuje pas boczny. Zawodnik 05 porusza się w pasie środkowym. Jeżeli piłkę odbitą od kosza zbierze zawodnik 05, podaje ją także w prawo do zawodnika 01. Jeżeli piłka zostanie zebrana przez zawodnika 04, pierwsze podanie będzie wykonane do zawodnika 02. Zawodnik 01 zajmuje pas środkowy, zaś zawodnik 03 pas boczny po przeciwnej stronie boiska. Rozwiązanie końcowe zależy od sytuacji wytworzonej przez obronę i oparte jest na rozgrywaniu przewagi liczebnej zawodników atakujących nad broniącymi w stanowisku 2x1, 3x1, 3x2.
Przykłady ćwiczeń:
  • Ćwiczenie podań w dwójkach, zakończone rzutem z biegu do kosza.
  • Ćwiczenie podań w trójkach, zakończone rzutem z biegu do kosza.
  • Ćwiczenie pierwszego podania.
  • Zawodnik z rzędu A rzuca piłkę na kosz, zbiera i podaje do wybiegającego zawodnika z rzędu B, który po przyjęciu podania, kozłuje i rzuca z biegu na kosz.
  • Ćwiczenie rozpoczyna trener rzutem piłki na kosz. W tym momencie zawodnicy 02 i 03 startują w kierunku przeciwnego kosza. Zawodnik 01 zbiera piłkę i podaje do jednego ze skrzydłowych. Zawodnik skrzydłowy rzuca piłkę i podaje do jednego ze skrzydłowych. Zawodnik skrzydłowy rzuca piłkę na kosz.
  • Trener rzuca piłkę na kosz. Zawodnik 01 zbiera piłkę z kosza, podaje do zawodnika 02, a ten do wybiegającego zawodnika 03. Zawodnicy 02 i 03 poruszają się w pasach bocznym i środkowym, prowadząc piłkę i kończąc ćwiczenia rzutem do kosza.
  • Trener rozpoczyna ćwiczenie rzutem na kosz. Zawodnik 02 zbiera piłkę z tablicy, podaje wybiegającemu zawodnikowi 03 i biegnie w kierunku linii bocznej za plecami zawodnika 03, jak na rys. 11. Zawodnik 03 kozłuje w kierunku środka boiska, podaje piłkę w biegu do zawodnika 01, który podkozłowuje, podaje do zawodnika 03, ten podaje do wybiegającego zawodnika 02, który rzuca na kosz.
  • Rozgrywanie sytuacji "czwartego w ataku". 01 może po podaniu do zawodnika skrzydłowego wykonać ruch A lub B.
  • Ćwiczenia "całą piątką" w formie ścisłej według założeń i w sytuacji 5x2.
  • Szybki atak ze zmianą w pasach działania: zawodnik 01 zbiera piłkę z kosza i podaje do wybiegającego zawodnika 02, zawodnik 02 do 04, a ten podaje do 05, który jeżeli nie ma możliwości podania w przód, prowadzi piłkę kozłując, aż do wysokości łuków linii rzutów wolnych. Zawodnik 04 po podaniu piłki do 05 zmienia pas działania. Zawodnik 03 także zmienia pas działania przebiegając po przekątnej boiska.
  • Szybki atak wykonany po zdobyciu punktów z gry przez zawodnika; zawodnik 04 po celnym rzucie zbiera piłkę z kosza, wybiega za linię końcową i natychmiast podaje do wybiegającego zawodnika 01; w tym czasie zawodnicy 03 i 05 możliwie najszybciej startują w przód jak na rysunku, zawodnik 01 prowadzi piłkę kozłując, następnie podaje do 03, który zależnie od sytuacji rzuca na kosz; może też podać do wbiegającego 05 lub 02.
  • Rozgrywanie sytuacji 2x1.
    Zawodnicy 01 i 02 są atakującymi, zawodnik X1 jest obrońcą. Zadaniem zawodników atakujących jest wymanewrowanie obrońcy i zdobycie kosza.
  • Rozgrywanie sytuacji 3x2.
    Zawodnicy 01, 02 i 03 są atakującymi, zawodnicy X1, X2 są obrońcami. Zadaniem zawodników atakujących jest wymanewrowanie przeciwników i zdobycie kosza. Rozgrywanie szybkiego ataku można ćwiczyć, wykorzystując przewagę również "czwartego" w ataku 4x2, 4x3, a także "całą piątką" w różnych przewagach liczebnych.
PODSUMOWANIE I WNIOSKI

"WIEDZĘ MOŻNA PRZEKAZAĆ,
ZNACZNIE TRUDNIEJ NATOMIAST PRZEKAZAĆ DOŚWIADCZENIE"
W. Cochrane – Czajkowska

  1. Głównym celem niniejszej pracy było wszechstronne omówienie i przedstawienie ataku szybkiego i jego znaczenia w grze.
  2. Wywody na temat wiedzy o ataku szybkim i metodyki treningu pozwalają na wyodrębnienie następujących wniosków, mających zastosowanie praktyczne w pracy szkoleniowej:
    • Dobra szybkość i wytrzymałość biegowa pozwala zawodnikowi na przeprowadzenie szybkiego ataku.
    • Agresywna obrona pozwala przechwycić podanie, zdobyć piłkę niczyją, stwarzając okazję do kontrataku.
    • Walka o odskok obrony jest podstawą szybkiego ataku.
    • Znaczenie doskonalenia gry bez piłki.
    • Zryw pierwszej linii powinien następować w momencie, gdy zaistniała pewność, że partner opanuje piłkę.
    • Poruszanie się blisko linii bocznych, z głową zwróconą do tyłu, aby nie tracić kontaktu wzrokowego z piłką.
    • Nie należy rezygnować z kontynuowania szybkiej akcji w sytuacjach równowagi liczebnej 1x1, 2x2, 3x3, gdy obrona przeciwnika nie jest jeszcze zorganizowana.
    • Po zdobyciu przewagi liczebnej 2x1, w okolicy linii środkowej boiska przesuwamy się przy pomocy podań, dezorientując broniącego co do strony zakończenia akcji.
    • W Przewadze 3x2 najlepiej jest, jeśli piłkę posiada zawodnik środkowy.
    • W sytuacjach podkoszowych najlepiej stosować podania kozłem.
    • Zbierając piłkę powiadamia się okrzykiem pierwszą linię obrony, która jest tyłem do bronionego kosza.
    • Zbierając piłkę ochrania się ja ciałem i łokciami wykonując ćwierć obrotu w przód po opadnięciu na podłoże.
    • Przy rzutach wolnych najlepiej zbierać piłkę w stronę bliższej linii bocznej boiska.
    • Rezygnujemy z podać w poprzek boiska, kierujemy piłkę do linii bocznych, wykonując podanie ręką dalszą od przeciwnika.
    • Nie rezygnujemy z okazji długiego podania.
    • Nie obniżamy położenia piłki po zebraniu jej i pamiętamy, że podanie jest najszybszym sposobem przemieszczania piłki.
    • Po zebraniu nie wprawiamy piłki w kozioł.
    • Otrzymujący pierwsze podanie jest odpowiedzialny za wyrobienie odpowiedniej pozycji do przyjęcia piłki.
    • Nie przyjmujemy piłki tyłem do atakowanego kosza.
    • W końcówkach rozgrywania szybkiego ataku zwracamy uwagę na pole "trzech sekund".
    • Jeśli nie bierzemy udziału w akcji to asekurujemy tyły.
    • Stosowanie ataku szybkiego pomaga w przeprowadzeniu ataku pozycyjnego, opartego na małej ilości podań.
    • Szybki atak jest skuteczną bronią przeciwko obronie strefowej.
    • Jest to widowiskowy styl gry.


LITERATURA
  • Adamczyk S., Mikułowski J., Żarek J., Zasób ćwiczeń technicznych z zakresu koszykówki, piłki ręcznej i siatkówki dla celów dydaktycznych, W.S.W.F., Kraków 1965.
  • Auerbach A., Koszykówka dla zawodnika, trenera i kibica, Sport i Turystyka, Warszawa 1967.
  • Haare D., Hauptmann M., Szybkość i trening szybkości, Resortowe Centrum Metodyczno – Szkoleniowe Kultury Fizycznej i Sportu, Warszawa 1967.
  • Huciński T., Vademecum koszykówki, Resortowe Centrum Metodyczno – Szkoleniowe Kultury Fizycznej i Sportu, Warszawa 1996.
  • Maleszewski W., Taktyka koszykówki, Sport i Turystyka, Warszawa 1976.
  • Mikułowski J., Oszast H., Metodyka nauczania techniki i taktyki zespołowych gier sportowych. Koszykówka, W.S.W.F., Kraków 1970.
  • Mikułowski J., Oszast H., Koszykówka, Warszawa 1976.
  • Sieniek Cz., Metodyka nauczania techniki w koszykówce, HELVETICA, Starachowice 1998.
  • Sozański H., Starzyński T., Trening skoczności, Resortowe Centrum Metodyczno – Szkoleniowe Kultury Fizycznej i Sportu, Warszawa 1995.
  • Ułatowski T., Teoria i metodyka sportu, Sport i Turystyka, Warszawa 1981.
  • Czajkowski Z., Nauczania techniki sportowej, Warszawa1991.
  • Huciński T., Koszykówka. Atlas ćwiczeń, Warszawa 1992.
Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 23:26:31
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 23:26:31) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie