Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Nazywanie świata

 

 PRZEDSZKOLE MIEJSKIE NR 1 Autorski projekt innowacyjnego wdrożenia programu edukacyjnego "Nazywanie Świata". Odmienna metoda nauki czytania dr. I. Majchrzak.

OPRACOWANIE : BEATA KURZAWSKA
RYPIN 2004

1. Założenia programowe.

"CZYTANIE JEST WSPANIAŁYM ĆWICZENIEM
NIEZALEŻNOŚCI UMYSŁU W KAŻDYM WIEKU"
I.MAJCHRZAK


     Inspiracją do zastosowania w pracy dydaktyczno- wychowawczej innowacji " Nazywanie świata" opartej na odimiennej metodzie nauki czytania autorstwa dr I. Majchrzak stała się potrzeba uatrakcyjnienia programu terapeutycznego realizowanego z dzieckiem " niedosłyszącym".
     Wprowadzanie dziecka w świat pisma, to podstawowa metoda poznawania rzeczywistości przez dzieci "niedosłyszące". Skojarzenie słowa z przedmiotem, czynnością zjawiskiem tworzy obraz otaczającego świata. Nauczanie języka wychodzi zatem od form pisma. Ważne polecenia , informacje, pytania i odpowiedzi dziecko kojarzy z ich obrazem graficznym- etykietą , napisem.
     Zauważałam , że rówieśnicy Aleksandry (dzieci 5-letnie) interesują się etykietami przygotowanymi do ćwiczeń z niedosłyszącą dziewczynką i podejmują pierwsze próby czytania. Postanowiłam wykorzystać te zainteresowania i dać tym dzieciom szansę swobodnego obcowania z pismem .
     Po wnikliwym przestudiowaniu publikacji " Wprowadzanie dziecka w świat pisma" dr I. Majchrzak , uznałam , że wprowadzenie wczesnej odimiennej metody nauki czytania w grupie dzieci 5-letnich może znacząco wpłynąć na uatrakcyjnienie procesu integracji z dziewczynką niedosłyszącą , a wspomaganie rozwoju poznawczego Aleksandry i jej rówieśników poprzez wyżej wymienioną metodę ułatwi realizację celów wychowawczo- terapeutycznych.
     Wdrożenie programu edukacyjnego " Nazywanie świata" pozwoli na realizację wielu ćwiczeń terapeutycznych w gronie rówieśników. Wpłynie to na wzmocnienie integracji i większe zainteresowanie niedosłyszącej dziewczynki zabawami w zespole. Jednocześnie pozwoli jej świadomie odkrywać przedszkolne otoczenie oraz imiona rówieśników.
     Uważam, że odczytywanie w słowach ich znaczenia będzie dla przedszkolaków fascynującą zabawą , a rozpoczęcie w grupie 5-latków , przemyślanego, zaplanowanego procesu poznawania liter ułatwi dzieciom naukę czytania w kolejnym etapie obowiązkowej edukacji przedszkolnej.
     Chłonny umysł dziecka jest w stanie bez trudu , wśród zabawy poznać dużo wcześniej to, co w szóstym roku życia staje się znacznie trudniejsze. Od dorosłych zależy , w jakie umiejętności wyposażymy dzieci. Nie od dziś wiadomo, że zainteresowanie daną rzeczą , zjawiskiem wzrasta pod wpływem ciągłego, stałego z nim obcowania .Podobnie dzieje się z pismem. Opatrzenie dziecka kodem literowym , wywołuje lawinę pytań. Dziecko nie mając w otoczeniu pisma, nie będzie o nie pytało. Jestem przekonana , że wdrożenie innowacji stanie się także szansą dla dzieci rozwijających się wolniej, wymagających wsparcia a wczesne rozbudzenie ciekawości czytania wpłynie korzystnie na ich dalszy rozwój poznawczy.
     Innowacja " Nazywanie Świata" może stać się interesującym rozwiązaniem podnoszącym jakość usług edukacyjnych naszego przedszkola w zakresie wyrównywania szans rozwojowych dziecka "niepełnosprawnego" oraz przygotowania dzieci do podjęcia nauki w szkole. Uwzględniając fakt ,że nauczyciel nie powinien pozostawać w schematach a dążyć do twórczych poszukiwań i wdrażania korzystnych dla wychowanków zmian chcę włączyć do swoich działań dydaktyczno-wychowawczych innowacyjny projekt.
     Program "Nazywanie świata – odimienna metoda nauki czytania" autorstwa dr I. Majchrzak jest programem wychowania przedszkolnego dopuszczonym do użytku szkolnego pod numerem : DKOS –5002- 15/ 04. Będzie realizowany razem z programem " Świat przedszkolaka" DKW- 4013-4/01.

2. Cele ogólne i zadania szczegółowe projektu.

Odmienna metoda nauki czytania jest programem edukacyjnym mającym na celu wczesne kształcenie umiejętności czytania z pełnym rozumieniem tekstu od samego początku.
     "Odimienna" , ponieważ naukę zaczyna się od imienia dziecka, które zamierzamy wprowadzić w świat pisma.

2.1 Cele ogólne i zadania szczegółowe projektu.
     Celem głównym wdrożenia projektu do działań edukacyjnych jest:
  • Wspomaganie i dalsze stymulowanie wszechstronnego rozwoju dziecka " niedosłyszącego" ,
  • rozbudzanie wrażliwości poznawczej, zapewnienie przyjaznych warunków do kształtowania systemu językowego, opartego na metodzie ustno-graficznej
  • stworzenie dzieciom 5-letnim warunków do naturalnego odkrywania alfabetycznej struktury pisma
  • wczesne wykształcenie kompetencji czytelniczych w wieku przedszkolnym i uwolnienie tego procesu od stresu.
2.2 Zadania szczegółowe.

     Odimienna metoda nauki czytania jest oparta na założeniach pedagogiki konstruktywistycznej , to znaczy że zawiera taki łańcuch zajęć i gier , dzięki którym dziecko w drodze samodzielnego rozumowania odkrywa i opanowuje logikę alfabetycznego szyfru.
Cele ukierunkowane na dziecko:
  • Rozwijanie zdolności rozpoznawania otaczającej rzeczywistości za pomocą przekazów werbalnych i zapisów na etykietach
  • uczenie podstaw języka i przygotowanie dziecka niedosłyszącego do porozumiewania się w prostych sytuacjach życia zbiorowego
  • Odkrywanie przez dzieci komunikatów zapisywanych na etykietach ( wizytówkach) i rozumienie ich
  • Budowanie zasobu słownictwa , przenoszenie poleceń na konkretne działanie
  • Realizacja zajęć o charakterze zabawowym i równocześnie analitycznym, polegającym na porównywaniu zapisu imienia własnego z imionami kolegów.
  • Tworzenie warunków do obserwacji , dostrzegania różnic i podobieństw między różnymi elementami pisma .
  • Stymulowanie obserwacji wizualnej oraz myślenia logicznego dziecka
  • Podnoszenie sprawności językowej , rozumienia poprzez zabawy i gry połączone z czytaniem

3. Procedury osiągania celów.
Zacznij od imienia dziecka................
     Program zajęć należy budować przede wszystkim ze względu na logikę procesu poznawania. To znaczy . że z każdym dzieckiem początkującym w nauce czytania , zaczynamy od aktu inicjacji.
Dziecko od samego początku wchodzi świat pisma jako w świat znaczeń, a nie izolowanych liter.
     Cała strategia dydaktyczna w " odimiennej metodzie nauki czytania" jest zbudowana na fakcie, że dziecko zaczynające naukę wie doskonale, jak brzmi jego imię i jest z nim silnie związane emocjonalnie.
     Imiona są nieocenioną pomocą przy przekazywaniu i przyswajaniu zasad polskiej pisowni. Dzięki wizytówkom dzieci zdają sobie sprawę ze związku, jaki łączy osobę, zapis jej imienia i brzmienie tego imienia. Wystarczy, że nauczyciel nakieruje uwagę dziecka , skłoni go do obserwacji i dokonywania porównań.
      Idea systemu wizualnego " Ściany pełnej liter" opiera się na równoczesności i synchroniczności. Wszystkie elementy , konieczne do odkrycia alfabetycznego charakteru pisma i do opanowania sztuki czytania , dziecko stale i równocześnie ma przed oczami. Dzięki temu odkrywa związki pomiędzy zapisem, brzmieniem i znaczeniem słów. Pozwala przekazywać reguły pisma poprzez ćwiczenia spostrzegawczości.
     " Ściana pełna liter" jest niczym szwedzki stół, zawsze nakryty- a dziecko , jak biesiadnik bierze z tego stołu , co chce i ile może.

3.1 Przebieg procesu poznawczego.
  1. Inicjacja – ogniwo pierwsze
         Inicjacja jest uroczystym aktem polegającym na zademonstrowaniu każdemu dziecku z osobna , jak pisze się jego imię. Wizytówka z imieniem wprowadza dziecko w świat znaczeń. Inicjacja otwiera łańcuch ćwiczeń i zajęć o charakterze zabawowym i równocześnie analitycznym, polegającym na porównywaniu zapisu własnego imienia ( pod względem ilości , kształtu składających się nań liter) z imiona kolegów. Efektem jest uświadomienie sobie faktu, że każdy zapis ma szczególną kompozycję liter. Ta właśnie kompozycja liter funkcjonuje jako reprezentacja danej osoby. Kompozycja liter nie zależy od cech osoby, lecz jej brzmienia.
    Kartki z imionami zostają umieszczone na tablicy, krzesełkach, szafkach indywidualnych. Dziecko ma wiele okazji do odczytywania swojego imienia.
    Następnie podczas szeregu zabaw z wizytówkami odbywa się zapoznawanie z imionami kolegów.
  2. Ściana pełna liter- drugie ogniwo.
         Następny etap polega na zawieszeniu na ścianach pomieszczenia alfabetu oraz wizytówek dzieci. Ten wizualny system dydaktyczny ma na celu uzmysłowienie dzieciom, że wszystkie , tak różne w brzmieniu imiona, zostały zapisane za pomocą ograniczonej liczby znaków. Ściana pełna liter pokazuje , bez konieczności werbalizacji, na jakiej zasadzie z liter powstają słowa.
  3. Nazywanie świata- trzecie ogniwo.
         Jest to podstawowe ogniwo całego procesu. Dziecko jest w już w stanie pojąć próby czytania innych słów. Dla ułatwienia początkowo wprowadza się rzeczowniki, których desygnaty znajdują się w otoczeniu dziecka. Nazywanie świata jest zabawą intelektualno- ruchową polegającą na dokładaniu wylosowanych kartek z nazwami do odpowiednich przedmiotów. . Jest to gra , w trakcie której dzieci, za pomocą od stu do trzystu słów, ćwiczą ciągle na nowo rozpoznawanie w najrozmaitszych kombinacjach kształtów i brzmienia trzydziestu dwóch liter alfabetu.
    To wielka zabawa w chowanego, do której zostaje wciągnięte słowo.
  4. Gry czytelnicze- czwarte ogniwo.
         Polegają one na dokładaniu kartek z wyrazami a następnie całymi zdaniami do odpowiadającym im obrazkom. Na tym etapie ćwiczy się rozumienie poleceń.
      Wszystkie ćwiczenia muszą mieć charakter zabawy i zaproszenia do zabawy, której wynik nie będzie podlegał ocenie ze strony nauczyciela.

3.2. Działania dydaktyczne.
  • Wszystkie dzieci przychodzące do przychodzące do przedszkola otrzymują wizytówki swoich imion
  • Imiona dzieci zostają zawieszone na ścianach, na poręczach krzesełek ,szafkach indywidualnych i wieszakach
  • Na ścianie zostaje zawieszony alfabet ( wszystkie litery małe, duże, drukowane i pisane) – stała ekspozycja wizualna, stanowiąca instrument dydaktyczny przy pomocy , którego przeprowadzać się będzie rozmaite ćwiczenia czytelnicze
  • Dzieci otrzymują koperty z literami swoich imionami
  • Nauczyciel organizuje stały kącik czytelniczy
4. Treści kształcenia.
Kontakt ze słowem pisanym może stać się źródłem wielu przyjemności.
Propozycje zabaw z uwzględnieniem założeń metody odimiennej
  1. Sprawdzenie obecności ( wersja łatwiejsza).
    Dzieci siedzą na dywanie , nauczycielka pokazuje kolejne wizytówki, które dzieci rozpoznają i przypinają na tablicy pod napisem" dzieci obecne". Pozostałe wizytówki nauczycielka czyta razem z dziećmi . Jedno z nich wkłada do pojemnika z wizytówkami.
  2. Sprawdzenie obecności ( wersja trudniejsza).
    Nauczycielka rozkłada na dywanie wizytówki. Dzieci spacerują po sali, na wskazany sygnał odszukują swoją wizytówkę. Czytają swoje imię i przypinają na tablicy. Pozostałe wizytówki chętne dzieci odczytują i wkładają do pojemnika z wizytówkami.
  3. Pływające litery
    Nauczycielka rozkłada na podłodze krążki – jeziorka. W każdym z nich pływa inna litera alfabetu, którą dzieci nazywają. W rytm muzyki poruszają się po sali. Na umówiony sygnał gromadzą się w koło jeziorka, po którym pływa pierwsza litera z jego imienia.
  4. Żywe wyrazy
    Jedno dziecko trzyma pudełko , w którym są litery. Obok dziecka z pudełkiem ustawia się czworo dzieci, każde z nich wyciąga jedna literę. Zadaniem dzieci jest takie ustawienie się , by utworzyć imię kolegi.
  5. Prezent dla kolegi
    Nauczycielka rozdaje dzieciom serduszka – wizytówki. Na wskazany sygnał odczytują imiona i wręczają je osobie , dla której jest przeznaczone.
  6. Literowy pociąg
    Dzieci odszukują wskazaną przez nauczyciela literkę wśród literek napisanych i rozłożonych po sali ( w kilku egzemplarzach).
    Dziecko , które pierwsze odnajdzie wskazaną literkę zostaje maszynistą pociągu , za którym ustawiają się pozostałe dzieci. Kiedy pociąg jest utworzony nauczyciel zbira – bileciki- karteczki z literą.
  7. Pociąg
    Nauczycielka wyznacza w sali stacje : stacja A, T, J Po sali porusza się pociąg, gdy zatrzyma się przy stacji: A , wysiadają te dzieci, które mają w swoim imieniu tę literę.
  8. Koperty
    Do dużej koperty z napisanym imieniem , wkładamy litery , których składa się imię dziecka. Początkowo dzieci układają imię według wzoru na wizytówce , później bez. Następnie układają imiona kolegów.
  9. Rozdajemy wizytówki
    Dzieci stoją w kole .Nauczyciel rzuca do trojga piłeczki. Dzieci z piłeczkami podchodzą i otrzymują po 3-4 wizytówki. Ich zadaniem jest odczytanie , rozpoznanie wizytówki z imieniem kolegi i oddanie do jego rąk.
  10. Zabawki
    Dzieci losują napisy, odczytują , wybierają odpowiednią zabawkę i układają ją na stoliku, obok ustawiają etykietę. Lub po cichym odkryciu słowa odszukuje wzrokiem przedmiot i głośno określa jego charakterystyczne cechy.
  11. Zgaduj –zgadula
    Na stoliku leży sześć ponumerowanych karteczek od 1do 6. Dziecko rzuca kostką, liczy ilość wylosowanych kropek. Wybiera karteczkę z cyfrą sześć i odczytuje pierwsze wyrazy np. W ogrodzie rosną..... dokańcza zdanie rysunkiem lub słownie.
  12. Wybieranki
    Zadaniem dzieci jest wybór właściwych przedmiotów lub obrazków spośród wielu innych np. wybierz rzecz na wycieczkę do lasu. Następnie zadaniem dzieci jest dopasować napisy do przedmiotów lub obrazków.
  13. W co się bawić?
    Dziecko podchodzi do nauczycielki i wybiera z koszyka karteczkę z nazwą zabawy np.: balonik, stary niedźwiedź, różyczka... Dziecko mówi pozostałym uczestnikom w co się bawić.
Komentarz.
      Dzieci powinny wykonywać ćwiczenia samodzielnie, naradzając się najwyżej z kolegą. Nie zawsze dziecko wykona poprawnie zadanie. Chodzi jednak o to, by miało tyle możliwości czytania wyrazów o różnym stopniu trudności, aby po pewnym czasie potrafiło przeczytać i zrozumieć każde z nich i odczuć radość ze zrozumienia tego co czyta.
      Obserwując dziecko, dostrzegając jego postępy , bądź niepowodzenia, możemy mu ułatwiać lub utrudniać zadania: wydłużać wyrazy, kontrastować je.
     Bardzo ważną zasadą jest dbanie , by w każdej " sesji" czytania coś się dziecku udało i nad czymś musiało się natrudzić.
     Wczesne " sesje" czytania w przedszkolu odbywają się w ruchu , niemal w biegu, bo dziecko chce szybko położyć etykietę tam gdzie trzeba i dostać następną. Czytanie przestaje się kojarzyć z koniecznością grzecznego siedzenia przy stole, przeradza się w jedną z dziecięcych zabaw ruchowych; dzięki temu przyjemność płynącą z tego zajęcia mogą odczuć także bardzo małe dzieci.
Otaczający dziecko świat przestaje mieć granice.

5. Ewaluacja
      Umiejętności dzieci będą ocenianie w trakcie zajęć diagnozujących oraz na podstawie arkusza diagnostycznego określającego poziom nabytych umiejętności w poszczególnych ogniwach metody.

Bibliografia
  1. I. Majchrzak, Wprowadzanie dziecka w świat pisma, WsiP, Warszawa 1995
  2. I. Majchrzak , Inicjacyjna funkcja imienia własnego w nauce czytania, Edukacja w przedszkolu- IX. 1998
  3. I. Majchrzak , Gry czytelnicze, Edukacja w przedszkolu –XII 1998
  4. I. Majchrzak, Nazywanie świata- odimienna metoda nauki czytania- program nauczania , DKOS – 5002-15/04
Beata Kurzawska
PM nr1 w Rypinie

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 23:27:22
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 23:27:22) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie