Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Recenzja książki

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2001 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 

Recenzja
„Aktualne problemy wspomagania rozwoju
dzieci niepełnosprawnych.”
Książka pod redakcją
Stanisławy Mihilewicz
Oficyna Wydawnicza „Impuls”
Kraków 2000

Praca ta zawiera zbiór artykułów dotyczących problemów zaburzeń rozwoju, zagrożeń społecznych i niepełnosprawności. Jest dowodem na to, jak potrzebna jest wiedza naukowa o procesach poznawczych u dzieci z utrudnieniami rozwojowymi, jak również aktywizowanie, badanie i ustalenie zakresu sfery najbliższego rozwoju w diagnozie dziecka niepełnosprawnego umysłowo. Diagnoza ta jak twierdzą psycholodzy praktycy jest szczególna ze względu na stopień trudności i odpowiedzialności zawodowej. Tylko systematycznie pogłębiana wiedza teoretyczna i doświadczenie praktyczne zwiększają trafność rozpoznania i postępowania kwalifikacyjnego.
W postępowaniu w sferze najbliższego rozwoju L. S. Wygotski widział kierunek, metody i formy pracy z dzieckiem, dotyczące rozwoju procesów poznawczych. Sfera najbliższego rozwoju to różnica między tym, co dziecko potrafi wykonać samo a tym, co dziecko wykona przy pomocy osoby dorosłej. Aktywizowanie sfery najbliższego rozwoju odbywa się w kontakcie dziecka z dorosłym, który stosuje pytania naprowadzające, wskazówki bezpośrednie lub pośrednie, kieruje myśleniem dziecka, demonstruje strategię rozwiązania danego problemu.
W artykule pt.,, Problemy w rozwoju psychoruchowym dziecka z zespołem mózgowego porażenia dziecięcego MPD” autorka przedstawiła problemy w rozwoju psychoruchowym dziecka z MPD. Pewna liczba dzieci z defektem narządu ruchu z zespołem mózgowego porażenia dziecięcego zachowuje możliwość normalnego funkcjonowania w społeczeństwie. Okazuje się, że nawet ciężka postać MPD nie musi oznaczać całkowitego wyłączenia się z życia codziennego. Autorka zwraca uwagę na rolę wczesnej i trafnej diagnozy w ocenie poziomu rozwoju intelektualnego dziecka z MPD. Problem ten jest niesłychanie złożony i nierozerwalnie związany z rozwojem ruchowym dziecka.
Ważną część pracy stanowią artykuły poświęcone diagnozie i rehabilitacji dziecka z zespołem mózgowego porażenia dziecięcego (MPD) z głębokim uszkodzeniem słuchu.
Wśród różnych niepełnosprawności porażenie z głęboko uszkodzonym słuchem jest jednym z cięższych rodzajów kalectwa. Określenia „dzieci głuchoporażone”, czy „porażone z głęboko uszkodzonym słuchem” są używane zamiennie.
Autorka nadmienia, że opracowania naukowe dotyczące dzieci porażonych z głębokim uszkodzeniem słuchu są znikome. Nawet sami rehabilitanci nie są zainteresowani tą kategorią osób. Funkcjonowanie dziecka porażonego z głębokim uszkodzeniem słuchu ze sprzężonymi zaburzeniami ograniczone jest przez: porażenie kończyn, różne postacie porażeń, współwystępowanie zaburzenia (zaburzenia wzroku, mowy, koncentracji uwagi, zachowania, padaczka), stopień porażenia, głębokie uszkodzenie słuchu. W momencie późnego zdiagnozowania dziecka trudno dociec, kiedy wystąpiła głuchota. Tylko wczesna diagnoza i rehabilitacja może korzystnie wpłynąć na wszelkie procesy rozwojowe. Zaburzenie to można także zminimalizować zaopatrzając dziecko w aparat słuchowy oraz poddając dziecko terapii pedagogicznej i rehabilitacji ruchowej.
Osobny rozdział poświęcony jest „Rysunkowi dziecka z zespołem mózgowego porażenia dziecięcego”. Rysowanie dla dzieci jest zajęciem lubianym i naturalnym, odzwierciedla swoją postawę oraz konflikty emocjonalne.
Do czynników uszkadzających mózg należą: niedotlenienie, wcześniactwo, niska waga urodzeniowa, choroby matki ( wirusowe, bakteryjne, zatrucia ciążowe, cukrzyca). Czynnikiem ryzyka jest aktualny stan dziecka po urodzeniu. W obrazie klinicznym zespołu MPD występują: zaburzenia ruchowe, ograniczenia lokomocyjne, manipulacyjne, zaburzenia równowagi, trudności w koordynacji ruchów. Tak, więc uszkodzenia funkcji mózgu mają oczywisty wpływ na rysunek bez względu na to, czy dotyczą one wszystkich funkcji, czy też jednej z nich, jak mowa, wzrok i słuch.
Przeprowadzone badania ujawniły, że w rysunku człowieka dzieci z MPD odtwarzały najwierniej te detale, które były związane z uprzednim doświadczeniem i kojarzone ze schematem ciała. Dzieci z MPD w młodszym wieku, w rysunku postaci człowieka, mimo braku podstawowych elementów (ręce, nogi) nie brakuje nigdy głowy, a więc dziecko duże znaczenie przywiązuje do tej części ciała i wiąże się to z jego wczesnymi wzrokowymi doświadczeniami.
W książce zaprezentowano niektóre metody usprawniania dzieci z MPD, takie jak: metodę Kabata, Phelpsa, Babathów, Peto, Vojty, Domana, Weroniki Sherborne, Bon Depart, hipoterapię, muzykoterapię. Przykładem ośrodka specjalizującego się w prowadzeniu terapii różnymi metodami jest działalność Krakowskiego Ośrodka Rehabilitacji Wieku Rozwojowego dotyczącego wczesnej diagnozy i terapii neurologicznych zaburzeń rozwojowych.
Ważną część pracy stanowią artykuły poruszające problematykę osób z wadą słuchu. Autor dokonał podziału osób z wadą słuchu ze względu na czas występowania wady: prelingwalną, gdy uszkodzenie nastąpiło przed okresem nabycia mowy ustnej; interlingwalną – gdy dziecko zaczęło się uczyć mowy ale nie opanowało jej; postlingwalną, gdy uszkodzenie słuchu nastąpiło po opanowaniu mowy.
Badania medyczne i psychopedagogiczne wskazują, że należy wykorzystać pierwsze miesiące i lata życia dziecka dla usprawniania zaburzonego odbioru słuchowego, gdyż w tym okresie intensywnie rozwija się układ nerwowy i podstawowe funkcje psychiczne. Wtedy wykorzystuje się podatność małego dziecka na ćwiczenia, w których nie przeszkadzają utrwalone negatywne stereotypy postępowania.
Osobne rozdziały poświęcono metodom i terapii logopedycznej z dziećmi niesłyszącymi. Jest to bardzo ważne, gdyż dobór metod terapii logopedycznej, podczas kształtowania się mowy dzieci niesłyszących, zależy od wieku dziecka, istoty zaburzeń, celu, zadania, środków i organizacji pracy. Praca z dzieckiem opiera się na dobranych zasadach, metodach i formach organizacyjnych. Autorka dokonuje podziału metod terapii logopedycznej opierając się na opracowaniu K. Błachnio:
1. metody werbalne: lingwistyczne, filologiczne, psychologiczne, pedagogiczne
2. metody pozawerbalne: rysunkowe, taneczno- muzyczne, motoryczno – kinestetyczne, wzrokowo- słuchowo- dotykowe.
W publikacji zawarto także wstępne doniesienie z badań nad strukturą relacji w rodzinie a funkcjonowaniem dzieci niepełnosprawnych umysłowo wychowywanych przez samotne matki. Okazuje się, że na rozwój niepełnosprawnego intelektualnie dziecka wychowywanego wyłącznie przez matkę, wpływa w znacznym stopniu układ relacji matka samotna- dziecko. Matka przez swój stosunek do dziecka wyrażony w zachowaniu kształtuje relacje i umożliwia dziecku zajęcie pozycji wobec siebie. Relacje prawidłowe wyznaczają prawidłową strukturę funkcjonowania w otoczeniu. Natomiast przy relacjach nieprawidłowych wyraźnie ujawnia się nieprawidłowa struktura funkcjonowania dziecka.
Autor artykułu pt. „ Skala postaw młodzieży wobec alkoholizowania się” uświadamia, że w ostatnich latach dzieci i młodzież są narażone na utrudnienia w rozwoju i oddziaływania społeczne, które deformują rozwój. Zjawisko spożywania alkoholu przez młodzież stało się kluczowym problemem społecznym. Dlatego obserwuje się wzmożoną aktywność pedagogów i psychologów w dziedzinie profilaktyki uzależnień. Działania te idą w dwóch kierunkach. Po pierwsze wzmacnia się czujność rodziców i nauczycieli wobec zagrożenia oraz próbuje się wytworzyć metodę na abstynencję w środowisku młodzieżowym. Po drugie profilaktyka kształtuje stosowne nastawienia i oczekiwania młodzieży poprzez dostarczanie rzetelnej wiedzy o problemach wynikających z nadużywania środków psychoaktywnych.
Autorzy artykułów swoje założenia i pomysły wywodzą z różnych podstaw teoretycznych. Walorem recenzowanej książki jest jej styl i język. Napisana została w sposób niezwykle komunikatywny, dzięki czemu jej treść jest zrozumiała nie tylko dla specjalistów w tej dziedzinie, ale także szerszego kręgu czytelników. Szczególnie warto polecić ją nauczycielom, pedagogom, rodzicom i studentom, by mogli znaleźć wiele cennych wskazówek dotyczących pracy z dziećmi z utrudnieniami rozwojowymi i mogli szerzej spojrzeć na problem niepełnosprawności.


Joanna Kosmala
Jadwiga Soczówka

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie