Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Inauguracja Tygodnia Nauk Ścisłych

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2330 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 

Scenariusz programu przygotowanego na Tydzień Nauk Ścisłych w dniu 17 marca 2005 roku w związku ze Światowym Rokiem Fizyki przez p. Martę Łukaszewską-Fik
i pana Artura Śniatkowskiego
REFERAT: Inauguracja Tygodnia Nauk Ścisłych
INSCENIZACJA: Wywiad z Albertem Einsteinem
1. Cele ogólne:
  • zapoznanie z założeniami i przebiegiem Tygodnia Nauk Ścisłych
  • przybliżenie uczniom postaci jednego z najsłynniejszych uczonych oraz zapoznanie ich z odkryciami, których dokonał,
  • zaprezentowanie jednej z możliwości uatrakcyjniania nauki przedmiotów ścisłych poprzez zastosowanie gry dydaktycznej - inscenizacji
    2. Cele szczegółowe:
  • zapoznanie z celami Światowego Roku Fizyki
  • ukazanie roli matematyki w różnych dziedzinach
  • zapoznanie z harmonogramem obchodów
  • zapoznanie z faktami z życia Alberta Einsteina
  • zapoznanie z trzema najważniejszymi odkryciami uczonego
  • uczenie współpracy w grupie podczas przygotowywania inscenizacji.
    3. Czas trwania: około 30 minut.
    4. Wykonawcy: uczniowie klasy IIIe pod kierunkiem wychowawcy
    5. Rekwizyty: strój dla uczonego i dziennikarzy
    7. Postacie: Albert Einstein, Osoba I, Osoba II, Osoba III, Osoba IV, Osoba V, asystentka I, asystentka II, asystentka III
    8. Przebieg programu:
    1. Wprowadzenie – referat – „Inauguracja Tygodnia Nauk Ścisłych”
    2. Część główna - inscenizacja p.t. „Wywiad z Albertem Einsteinem” – scenariusz nr 1, w tym „Krótko o teoriach” – scenariusz nr 2
    3. Podziękowanie za wysłuchanie i obejrzenie inscenizacji.

    9. Literatura:
    o książka Leopolda Infelda "Albert Einstein"
    o encyklopedia PWN
    WYWIAD Z ALBERTEM EINSTEINEM – scenariusz nr 1

    Pyt.1. Osoba I: Gdzie się pan urodził?

    Odp.1. Urodziłem się w Ulm w Niemczech 14 marca 1879 r.

    Pyt. 2. Osoba II: Czy będąc dzieckiem przejawiał pan jakieś uzdolnienia?

    Odp. 2. Nie miałem szczególnych uzdolnień, moja mama mówiła, że późno nauczyłem się mówić. Byłem dzieckiem nieśmiałym, mało towarzyskim.

    Pyt. 3. Osoba III: Czy w szkole otrzymywał pan dobre oceny?

    Odp. 3. Raczej nie, moje oceny nie przekraczały przeciętnej.

    Pyt. 4. Osoba IV: Czy lubił pan matematykę?

    Odp. 4. W czasie, gdy uczęszczałem do gimnazjum mój wuj inżynier Jakub Einstein zachęcił mnie do rozwiązywania zadań algebraicznych. Od tamtej pory uwielbiałem to robić.

    Pyt. 5. Osoba V: Jakiej muzyki słuchał pan w młodości?

    Odp. 5. Słuchałem Bacha i Mozarta. Brałem lekcje gry na skrzypcach. Skrzypce towarzyszyły mi przez całe życie.

    Pyt. 6. Osoba I: Prawdopodobnie, bardzo chciał pan zostać nauczycielem?

    Odp. 6. Tak, ale podczas egzaminu wstępnego na wydział nauczycielski politechniki w Zurychu, w zakresie nauk przyrodniczych oraz języków, wiedza moja była niedostateczna i musiałem najpierw uczęszczać do szkoły kantonalnej w Aarau.

    Pyt. 7. Osoba II: Czy w końcu udało się panu zostać nauczycielem?

    Odp. 7. Tak, ale trwało to dosyć długo. Po ukończeniu studiów na politechnice pracowałem przez 7 lat jako rzecznik patentowy w Federalnym Urzędzie Patentowym w Bernie. W tym czasie studiowałem jeszcze fizykę w Bernie. W 1905 roku ukończyłem studia doktoratem. Uzyskałem też prawo wykładania na uniwersytecie. Od tamtej pory ciągle związany byłem z pracą na różnych uniwersytetach.


    Pyt. 8. Osoba III: W 1905 roku ukazały się Pana słynne artykuły, które miały wielki wpływ na późniejszy rozwój fizyki. Czy mógłby nam Pan wyjaśnić o co w nich chodziło?

    Odp. 8. Poproszę o wyjaśnienie moje asystentki, ponieważ czuję się już zmęczony.

    TERAZ ASYSTENTKI – KRÓTKO O TEORIACH - scenariusz nr 2

    Einstein: Dziękuje bardzo moim asystentkom za pomoc.

    Pyt. 9. Osoba IV: Czy ma Pan dzieci?

    Odp. 9. Tak, dwóch synów.

    Pyt. 10. Osoba V: Jak to się stało, że zainteresował się Pan fizyką?

    Odp. 10. Interesowałem się zawsze naukami przyrodniczymi. Pamiętam, gdy miałem 5 lat dostałem od ojca do zabawy igłę magnetyczną, która wywarła na mnie wielkie wrażenie. Myślę, że był to pewien początek.

    Pyt. 11. Osoba I: Za co dostał pan nagrodę Nobla?

    Odp. 11. W 1921 roku otrzymałem Nagrodę Nobla za wyjaśnienie zjawiska fotoelektrycznego zewnętrznego i prace teoretyczne w dziedzinie fizyki.

    Pyt. 12. Osoba II: Czy miał Pan obywatelstwo amerykańskie?

    Odp. 12. Tak. W 1934 roku zostałem pozbawiony przez nazistów domu i pracy.
    Moje książki zostały przez Goebbelsa publicznie spalone, a mienie skonfiskowane. Przeniosłem się wtedy do Ameryki. W 1940 r. przyjąłem obywatelstwo amerykańskie.

    Pyt. 13. Osoba III: Czy w Ameryce wykładał Pan na uczelni?

    Odp. 13. Tak. Byłem profesorem w Instytucie Studiów Zaawansowanych w Princeton w stanie New Jersey.

    Pyt. 14. Osoba IV: Jaką złotą myśl przekazałby Pan młodym ludziom na zakończenie?

    Odp. Myślę, że ta będzie odpowiednia: „Jeżeli A jest sukcesem życiowym, wówczas A = x + y + z, gdzie x to praca, y – zabawa a z - znaczy trzymać język za zębami.”

    Osoba V: Dziękujemy bardzo za to , że przyjął Pan nasze zaproszenie i zgodził się na konferencję prasową. Życzymy dalszych sukcesów i zdrowia.


    Opracowali:
    Marta Łukaszewska-Fik i Artur Śniatkowski

    Scenariusz nr 2 prezentacje asystentek

    Asystentka1 –
    Na temat ruchów Browna Einstein wykazał, zygzakowaty taniec cząsteczek zawieszonych w cieczy jest wymiernym i przewidywalnym skutkiem kinetyki cząsteczek. Stwierdzenie to jest niepodważalnym dowodem istnienia cząsteczek, które potwierdziły późniejsze doświadczenia.
    W swojej pierwszej pracy na temat teorii kwantów Einstein wykazał, że założenie matematyczne, które pozwoliło rozwiązać problem promieniowania „ ciała doskonale czarnego”, odpowiada pewnemu fundamentalnemu zjawisku fizycznemu. Udowodnił, że światło to strumień cząsteczek, których energię można obliczyć korzystając z liczby znanej jako stała Placka. Hipoteza kwantów pozwoliła Einsteinowi wyjaśnić zjawisko fotoelektryczny, za co w 1921 r. otrzymał Nagrodę Nobla.

    Asystentka 2 –
    Teoria względności – nazwa ta obejmuje właściwie dwie teorie.
    Pierwsza to szczególna teoria, sformułowana w 1905 r ., druga zaś to ogólna teoria względności, sformułowana w 1915 r.
    Z teorii względności wynika między innymi, że materia i energia są w pewnym sensie równoważne, przy czym ich zależność opisuje wzór E = mc2 , w którym E oznacza energię, m – masę, c – prędkość światła. Wynika z tego, że nawet częściowa przemiana małej ilości materii wyzwala ogromną ilość energii.
    Stąd też praca Einsteina na podstawie tej teorii odegrała dużą rolę nad wykorzystaniem energii atomowej.

    Asystentka 3 –
    Ogólna teoria względności – punktem wyjścia tej teorii jest założenie, że przyciąganie grawitacyjne nie wynika z działania sił fizycznych w normalnym zrozumieniu tego pojęcia, ale jest rezultatem zakrzywienia samej przestrzeni.
    Potwierdzone obserwacje w czasie całkowitego zaćmienia Słońca wielokrotnie potwierdziły prawidłowość równań . Ta teoria jest rozwinięciem szczególnej teorii i stosuje się ją do układów poruszających się ruchem przyspieszonym. Teoria ta wyjaśnia również przesunięcie ku czerwieni widma galaktyk, które dowodzi, iż wszechświat się rozszerza, oraz tłumaczy powstawanie czarnych dziur. Aby dokładnie zrozumieć tę teorię należy wyjść od zasady równoważności, która mówi, że siły grawitacji i inercjalne związane z przyspieszeniem układu, są nie do odróżnienia. Z zasady tej wynika ,że przyspieszenia grawitacyjne nie jest po prostu siła, z jaką przyciągają się wzajemnie wszystkie siły. Ciążenie to skutek zakrzywienia czasoprzestrzeni przez masę.


    Opracował: Artur Śniatkowski
  • Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

    X


    Zarejestruj się lub zaloguj,
    aby mieć pełny dostęp
    do serwisu edukacyjnego.




    www.szkolnictwo.pl

    e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
    - największy w Polsce katalog szkół
    - ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




    Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

    Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




    Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie