Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Rakietą w kosmos

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 44546 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 Scenariusz zajęć prowadzonych w grupie dzieci
6 – letnich.


Obszar edukacyjny :

-Myślę, mówię, czytam i przygotowuję się do pisania.
-Ja i technika.

Hasła programowe :

-Doskonalenie wymowy dzieci.
-Wzbogacanie zasobu słownictwa dzieci.
-Kształtowanie umiejętności poprawnego wypowiadania się.
-Przygotowanie do nauki czytania.
-Przyswajanie umiejętności czytania.
-Ćwiczenia przygotowujące do nauki pisania.
-Zapoznanie z różnymi środkami lokomocji.
-Zainteresowanie sposobami funkcjonowania zabawek mechanicznych oraz różnych urządzeń technicznych i elektrycznych.
-Przybliżenie dzieciom w formie zabaw i zajęć niektórych zagadnień fizycznych.
-Rozwijanie zainteresowania pracą ludzi w różnych zawodach charakterystycznych dla określonego środowiska – (kosmonauta).
-Rozwijanie u dzieci określonych umiejętności technicznych.
-Zachęcanie dzieci do prawidłowego organizowania swojej pracy.

Program wychowania przedszkolnego:
„Moje przedszkole”, Czesław Cyrański, Małgorzata Kwaśniewska, Kielce 2002, MAC Edukacja S.A.

Temat zajęć: Rakietą w kosmos.

Cele :
Główny – Przygotowanie do nauki czytania.

Szczegółowe – Doskonalenie percepcji wzrokowej i słuchowej.
- Rozwijanie mowy i wzbogacanie słownictwa dzieci o wyrazy związane z kosmosem.
- Usprawnianie czynności manualnych.
- Poznanie nowego środka transportu .
- Przybliżenie specyfiki zawodu kosmonauty.
- Wdrażanie dzieci do ładu, porządku i współdziałania w czasie pracy.

Operacyjne – Poznaje zawód kosmonauty i środek jego transportu.
- Zastępuje w tekście rysunki słowami.
- Układa rakietę z części według podanego wzoru.
- Rysuje elementy litero podobne w obrębie linii.
- Potrafi wskazać kierunek, z którego dochodzi zasłyszany dźwięk.
- Przyswaja nowe słownictwo związane z tematem lekcji.
- Wyróżnia głoski na początku wyrazów i umie połączyć dany rysunek
z kolejnością występowania w haśle.
- Planuje pracę zespołową, zgodnie współpracuje w grupie.

Metody : praca z tekstem, pokaz, obserwacja, gra dydaktyczna, ćwiczenia praktyczne, doświadczenia.

Formy pracy : zbiorowa, indywidualna

Środki dydaktyczne : tekst z rysunkami, ilustracje rakiety, kosmonauty, układu słonecznego, trójkąt – instrument muzyczny, 3 karty pracy- części rakiety do jej ułożenia,
linie z zaznaczonymi elementami literopodobnymi, rysunki do ułożenia z ich pierwszych głosek hasła – kosmos, różnej wielkości pudełka, taśma do łączenia pudełek, nożyczki, znaczki –„Małego kosmonauty”, zabawa „Rakieta”.

Czas trwania : całodzienny pobyt dziecka w przedszkolu

Temat tygodnia : Sposoby podróżowania.


PIERWSZA CZĘŚĆ DNIA


6.30 – 8.35 – Schodzenie się dzieci do przedszkola
- Wspólny udział w przygotowaniu do zajęć – gromadzenie papierowych pudełek przyniesionych tego dnia do przedszkola.
- Zabawa dzieci w kącikach zainteresowań.
- Czynności porządkowo gospodarcze.
- Kontakty indywidualne nauczyciela z dziećmi.
- Rozmowy indywidualne z rodzicami.

8.35 – 8.45 – Ćwiczenia poranne

8.45 – 9.00 – Przygotowanie do śniadania

9.00 – 9.30 – Śniadanie

DRUGA CZĘŚĆ DNIA


9.30 – 10.55 – Zajęcia dydaktyczne z całą grupą


ZAJĘCIA I

Temat : Chcemy zostać małymi kosmonautami.

Zakładam, że na wcześniejszych zajęciach omawiane były środki transportu (sposoby podróżowania). Dzieci poznały różne pojazdy, wiedzą jak nazywane są osoby prowadzące te pojazdy.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1) Odczytanie tekstu z rysunkami

Nauczyciel wyciąga 2 złączone ze sobą duże kartony, na których zamieszczony jest tekst z rysunkami.

Nauczyciel : - Dzisiejsze zajęcia zaczniemy od przeczytania wspólnie tego tekstu. Da on nam odpowiedź na pytanie - czym będziemy się dzisiaj zajmować. Ponieważ wy jeszcze nie umiecie czytać, tekst napisany literkami będę czytać ja, a wy te wyrazy, które kryją rysunki.


Tekst :

Nasza planeta to Ziemia. Krąży ona po orbicie dookoła słońca. Razem z nią krążą inne planety. Ziemię otacza atmosfera – ochronna powłoka- składająca się z mieszaniny gazów, zwanych – powietrzem. Powyżej atmosfery znajduje się kosmos, czyli przestrzeń z księżycem, słońcem, gwiazdami i innymi ciałami niebieskimi. Człowiek odbywający podróże w kosmosie to kosmonauta. Ma on specjalny kombinezon, który pozwala na utrzymanie stałej temperatury ciała i ciśnienia. W kosmosie nie ma bowiem stabilnej temperatury, w słońcu jest tam goręcej niż w piecu, a w cieniu zimniej niż w zamrażarce. Kosmonauta ma też własny zapas tlenu potrzebny mu do oddychania. Do lotu służy mu rakieta, albo inaczej statek kosmiczny. Ludzie, którzy chcą lecieć w kosmos muszą być niezwykle sprawni, zdrowi i odpowiednio przeszkoleni.

(Wyrazy pochylone i napisane tłustym drukiem zastąpione są na kartonie rysunkami.)

2) Sprawdzenie rozumienia tekstu

Nauczyciel :
- Czym będziemy się zajmowali na dzisiejszych zajęciach?
- Czego dowiedzieliśmy się z tego tekstu o kosmosie ?
- Kogo nazywa się kosmonautą?
- Jakim pojazdem kosmonauci wyruszają w kosmos?

Nauczyciel pokazuje kolejno dzieciom i objaśnia: ilustrację układu słonecznego, kosmosu, rakiety (statku kosmicznego), kosmonauty w ochronnym kombinezonie.

Co nauczyciel powinien wiedzieć, aby nie dać się zaskoczyć przez dzieci?
( do ewentualnego wykorzystania przez nauczyciela)

Centralnym ciałem kosmosu jest Słońce. Wokół niego krążą po orbitach inne planety tworząc układ słoneczny. W kolejności występowania od Słońca są to: Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun, Pluton.
Są 2 rodzaje statków kosmicznych: satelity i sondy (próbniki). Satelity umieszcza się na orbicie wokół Ziemi, sondy zaś lecą dalej, by zbadać inne planety. Statki te nie mają na pokładzie ludzi. Zawierają natomiast specjalną aparaturę (kamery, magnetofony, nadajniki itp.), które działają za pomocą baterii słonecznych. Statki z ludźmi mają dodatkowe wyposażenie, które utrzymuje kosmonautów w dobrym zdrowiu.
Statki kosmiczne wystrzeliwane są w kosmos za pomocą potężnych rakiet. Silniki rakietowe poruszają rakietę do przodu wyrzucając w tył potężny strumień gazów wytwarzanych przez spalające się paliwo (doświadczenie 1 ). Do tego potrzebny jest tlen (doświadczenie 2). W kosmosie nie ma tlenu, dlatego rakiety muszą posiadać własne jego zapasy (rakiety wspomagające).Dają one rakiecie głównej siłę do pokonania przyciągania ziemskiego, tj. siły, która przyciąga wszystko do Ziemi (inaczej przedmioty, ludzie odlatywaliby w przestrzeń kosmiczną).
Siła ciężkości (przyciąganie ziemskie) sprawia, że utrzymujemy się na powierzchni Ziemi, popędza nas, gdy zjeżdżamy z góry, hamuje, gdy wspinamy się, sprawia, że wszystko spada na podłoże, a rzeki płyną w dół. Siła ciężkości Ziemi utrzymuje także Księżyc na orbicie okołoziemskiej, i atmosferę trzyma na swoim miejscu. Przedmioty spadając nabierają przyśpieszenia. Jeśli ich wielkość i kształt są takie same, to niezależnie od ciężaru, spadają one na ziemię w tym samym czasie (doświadczenie 3).
Rakiety wspomagające stopniowo są uwalniane (odrzucane).Po przejściu rakiety przez atmosferę statek znajduje się w próżni t.j. w przestrzeni kosmicznej, gdzie nie ma powietrza, w związku z tym nie ma sił, które hamowałyby pojazd. Statki kosmiczne włączają silniki tylko wtedy, gdy chcą zmienić prędkość lub kierunek lotu.
W środku statku kosmicznego brak jest siły, która przyciągałaby kosmonautów do pojazdu, w związku, z czym są oni pozbawieni swojego ciężaru (mówimy, że znajdują się w stanie nieważkości).
Powracające na Ziemię załogi pojazdów kosmicznych muszą ponownie pokonać warstwę atmosfery otaczającą naszą planetę. Wchodzą w nią z ogromną prędkością, że tarcie pomiędzy nimi, a powietrzem rozgrzewa je do czerwoności, dlatego rakiety muszą posiadać odpowiednio wytrzymałą osłonę termiczną, chroniącą ją przed spaleniem i inne układy ochronne zapewniające łagodne lądowanie (doświadczenie 4).
Atmosfera izoluje Ziemię. W dzień chroni ją przed nadmiarem ciepła słonecznego, nocą, przed zbyt dużą utratą ciepła. Stanowi także dla nas ochronę przed zmierzającymi do Ziemi ciałami niebieskimi, spalając je.

(Doświadczenia zostały opisane na końcu scenariusza).

3) Zdobywanie odznaki – „Małego kosmonauty”


Nauczyciel:
- Czy chcecie zostać małymi kosmonautami?
- Aby zostać małym kosmonautą i otrzymać odznakę „Małego kosmonauty” musicie przejść kilka prób, w których będziecie musieli wykazać się dobrym wzrokiem, słuchem, sprawnymi rękoma, bystrym umysłem i orientacją przestrzenną.

Dzieci zaliczają kolejne próby:

Próba I – Wzroku i spostrzegawczości

Każde dziecko ma ułożyć z gotowych elementów rakietę według podanego wzoru i nakleić ją na kartce – (karta pracy1).

Próba II – Dobrego słuchu i orientacji przestrzennej

Dzieci siedzą w rozsypce na dywanie, mają zawiązane oczy chustkami. Nauczyciel, przemieszczając się cicho po sali, uderza w trójkąt (instrument muzyczny). Zadaniem dzieci jest pokazanie ręką kierunku, skąd dobiega dźwięk.

Próba III – Sprawnych rąk

Na otrzymanych kartach pracy dzieci mają wykonać starannie elementy litero podobne (szlaczki), mieszcząc się w obrębie linii – (karta pracy 2).

Próba IV – Bystrego umysłu

Zadaniem dzieci jest przyporządkowanie cyfrze (kolejnej literze w haśle – kosmos) odpowiednich obrazków, zaczynających się daną literą – (karta pracy3).

Nauczyciel:
- Pięknie pokonaliście wszystkie trudności, zaliczyliście wszystkie próby – zasłużyliście w pełni na nagrodę.

Nauczyciel rozdaje dzieciom znaczki – „Małego kosmonauty” – (wzór znajduje się na końcu scenariusza).


ZABAWA DOWOLNA DZIECI

ZAJĘCIA II

Temat: Budujemy pojazd kosmiczny.

Na środku sali zgromadzone są różnej wielkości pudełka, które dzieci miały przynieść na zajęcia.

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1) – Zaplanowanie pracy.

Nauczyciel :
- Przystąpimy teraz do budowania rakiety, którą udamy się w podróż kosmiczną. Rakieta będzie jedna , a nas jest dużo. Musimy więc tak zaplanować pracę, aby każdy miał jakieś zadanie do wykonania , ale aby sobie nawzajem nie przeszkadzać.
- Co będzie nam do tego potrzebne?
- Jaki kształt ma rakieta? – ( można trzymać się prostego wzoru z karty pracy 1).
- W którym miejscu będzie wejście dla kosmonauty?

2) – Budowanie pojazdu kosmicznego.

Nauczyciel przez cały czas nadzoruje budowanie rakiety, pomaga, podpowiada sposoby rozwiązań.

3) – Lot statkiem kosmicznym.

Na koniec zabawy wybrane drogą losowania lub wyliczania dziecko wyrusza w podróż kosmiczną. Żegnany przez pozostałe dzieci wchodzi do rakiety i leci w kosmos. Później, gdy starczy czasu, może np. opowiedzieć swe wrażenia z podróży innym .
W czasie, gdy jedno dziecko „siedzi w rakiecie”, inne dzieci stojąc w gromadce w pobliżu nauczyciela wykonują czynności pokazywane przez niego:
a) odliczają głośno : 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, 0, start
b) klaszczą w ręce, początkowo wolno, potem szybko
c) uderzają szybko rękoma o uda z jednoczesnym tupaniem nogami
d) syczą „Zzzzz…” naśladując lot rakiety
e) z okrzykiem „Hurra” wznoszą ramiona w górę
f) szybko opuszczają ramiona w dół z jednoczesnym krótkim okrzykiem „Bęc” na znak wylądowania.

Rakieta powinna pozostać w sali przynajmniej jeszcze tydzień (może dłużej). Umieszczamy ją w specjalnym kąciku o nazwie np. „Kosmiczne podróże”. Dzieci mogą przez ten czas korzystać z niej podczas zabawy.

10.55 – 11.50 – Pobyt na świeżym powietrzu .


TRZECIA CZĘŚĆ DNIA


11.50 – 12.00 – Przygotowanie do obiadu

12.00 – 12.30 – Obiad

12.30 – 13.10 - Odpoczynek poobiedni

13.10 – 14.45 – Pobyt na świeżym powietrzu

14.45 – 14.50 – Zabawa ruchowa

14.50 – 15.00 – Przygotowanie do podwieczorku

15.00 – 15.10 – Podwieczorek

15.10 – 16.30 – Rozchodzenie się dzieci do domu – (zabawy swobodne, rozmowy
indywidualne, pobyt w ogrodzie)

ANEKS :

Opis doświadczeń:

1) – Nadmuchujemy balon, a następnie puszczamy go swobodnie – siła wydostającego się z otworu powietrza pcha balon do przodu.
2) - Zapalamy świeczkę, a po chwili zakrywamy ją przeźroczystą szklanką – świeczka pali się coraz słabszym płomieniem i zaraz gaśnie – zabrakło tlenu potrzebnego do spalania
3) - Równocześnie z góry puszczamy lekki pantofel i ciężki but – spadną na podłogę w tym samym czasie, chociaż ich ciężar był różny
4) - Pocieramy energicznie dłonie o siebie – w wyniku tarcia czujemy ciepło.,

Opracowała mgr Beata Wojas nauczycielka Szkoły Podstawowej nr 2 w Sandomierzu

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie