|
|
Dzieciom i młodzieży zarzuca się obecnie wzrastającą agresywność. Podstawową cechą uczniów agresywnych jest wybuchowość. Ich zachowania stają się coraz bardziej bezwzględne i niepohamowane. Wielu osobom z trudnością przychodzi nawiązywanie i utrzymanie pozytywnych kontaktów z innymi, włączenie się do grupy, radzenie sobie z problemami i konfliktami. Skargi dotyczące agresywnego zachowania dzieci nie są jednak nowym zjawiskiem. Agresywne zachowanie młodzieży odnotowane było już wcześniej. Traktowano je jako najbardziej przeszkadzające postępowanie, na które najtrudniej wywrzeć wpływ.
Złość dzieci pojawia się przede wszystkim wtedy, gdy nie zaspakajamy ich potrzeb, nie spełniamy ich oczekiwań. Podstawowymi potrzebami dziecka są:
- potrzeba akceptacji
- świadomość własnej wartości
- poczucie przynależności do grupy rówieśniczej.
Problemem pedagogów jest czas wolny uczniów. Mają go bardzo dużo i nie potrafią go odpowiednio zagospodarować. Rodzicie zbyt mało czasu poświęcają dzieciom. Mimo nadmiaru obowiązków powinni oni zadbać o emocjonalne więzi rodziny.
Coraz częściej w zabawie dziecka możemy zaobserwować negatywne zachowania przeniesione z programów telewizyjnych. Przeważają zabawy, w których dominuje agresja i złość.
W pracy pedagogicznej (szczególnie w nauczani zintegrowanym) dużą rolę pełnią gry i zabawy przeciwko agresji. Pozwalają one:
- dostrzec agresywne uczucia i wyrazić je
- rozpoznać przyczyny agresywnego zachowania
- opanować agresje
- nawiązać nieagresywne kontakty z otoczeniem
- spokojnie rozwiązać konflikty.
Ćwiczenia i zabawy interakcyjne mogą "przenieść" osoby o agresywnym zachowaniu w stan odprężenia, w którym praca nad konkretnym problemem próba spokojnych rozwiązań staje się możliwe. Duże znaczenie w tym momencie mają ćwiczenia uaktywniające ciało. Dostarczają dzieciom ruchu, a jednocześnie wymagają i uczą wzajemnego szacunku oraz dostosowywania się do siebie nawzajem.
Dzieci muszą nauczyć się bawienia ze sobą, a nie współzawodnictwa (bycia przeciwko sobie). Muszą przekonać się, że dzięki wspólnej pracy i robienia czegoś dla drugiego człowieka zyskują dużo radości i poczucie bezpieczeństwa. Podczas zabaw, w których trzeba dostosować się do pozostałych dzieci uczą się, że aby osiągnąć cel należy współpracować z pozostałymi. Praca nad nawiązywaniem nieagresywnych kontaktów pozwala na ukazanie pozytywnych uczuć w stosunku do siebie.
Życie bez konfliktów jest niemożliwe. Dlatego też mamy nauczyć dzieci przezwyciężać je w odpowiedni sposób, a nie ich unikać. Konflikty nie muszą przeradzać się w walkę. Musimy nauczyć dzieci szanować siebie i innych. Muszą nabyć umiejętności przedstawiania i przeforsowywania swoich interesów tak, aby nie zrobić przy tym ani sobie, ani innym szkody.
Ćwiczenia i zabawy interakcyjne redukują liczbę konfliktów w grupie rówieśniczej. Przyczyniają się do świadomego radzenia sobie z konfliktami (bez agresji) oraz powstawania nowych pomysłów na rozwiązanie konfliktów. Pamiętajmy o stworzeniu odprężonej, pełnej zaufania atmosferze w grupie.
Agresywne dzieci często nie znają swoich uczuć. Muszą nauczyć się uświadamiać je sobie, pozwolić na to by pojawiły się oraz otwarcie je wyrażać. Dzieci tez mogą bez poczucia winy odczuwać złość, wściekłość. My natomiast musimy im pokazać nowe możliwości wyrazu oraz sposób opanowania tych stanów uczuciowych. Widząc jak ludzie radzą sobie ze swoimi uczuciami i uczuciami innych możemy określić jak żyją ze sobą, jak potrafią się porozumieć.
Świadome i ukierunkowane przezwyciężanie agresji i wybuchów złości to zadanie dla wszystkich wychowawców.
Izabela Borowik |
INFORMACJE O PREZENTACJI Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 23:36:07
Edycja: Edytuj prezentację. HISTORIA PREZENTACJI Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 23:36:07) - Edytuj prezentację.
|
|
|
