Istnieją pewne normy wychowawcze, które zachowują ważność w czasie całego procesu rozwojowego dziecka. Przedstawione poniżej uwagi powinny pomóc Państwu w uniknięciu błędów wychowawczych, a tym samym zapobiec powstawaniu problemów związanych z nieodpowiednimi zachowaniami dziecka. Rozwój dziecka nie przebiega równomiernie w jednostajnym rytmie. Po spokojnych okresach kiedy dziecko utrwala zdobyte wcześniej wiadomości i zbiera siły do przekroczenia kolejnego stopnia rozwoju, następują okresy przełomowe, w trakcie których zdobywa nowe umiejętności i wkracza w następną fazę swojego rozwoju. W tych okresach przełomu i przejścia dziecko poddawane jest ogromnemu fizycznemu i psychicznemu ciśnieniu. Jest niespokojne, szczególnie wrażliwe i nierzadko przysparza swoim zachowaniem wiele kłopotów. Największe błędy wychowawcze popełniane są właśnie w tych przełomowych dla dziecka momentach. Rodzice nie potrafiąc zrozumieć dziwnych zachowań dziecka czują się zmuszeni do poświęcenia mu szczególnie dużo uwagi. I rzeczywiście, dziecko wymaga w tych trudnych chwilach zwiększonej czujności rodziców. Jednakże , jeśli dziecko z powodu swojego ,, nieodpowiedniego” zachowania znajduje się ciągle w centrum uwagi rodziców to wówczas prowadzi to paradoksalnie do swoistego wzmocnienia tych nagannych postaw. W rezultacie, wywołane prawidłościami rozwojowymi, nie akceptowane przez rodziców zachowania dziecka mogą się utrwalić i stać się przyczyną poważnych trudności wychowawczych.
NAJWAŻNIEJSZE MOMENTY PRZEŁOMOWE W ROZWOJU DZIECKA :
W ósmym miesiącu życia (pierwsze rozróżnienie między ,,znanym”, a ,,nieznanym”, stąd poczucie niepewności)
W trzecim roku życia okres ,, krnąbrności”, pierwsze samodzielne plany, poznawanie siebie, przejście od spontanicznego myślenia w teraźniejszości do celowego myślenia o przyszłości, rozwój wyobraźni.
W szóstym roku życia ( zmiany w kształcie ciała i związane z tym zakłócenia psychicznej i fizycznej równowagi. Dziecko gorzej sypia, często się złości, częściej też choruje, jest kapryśne, nieporządne.
Okres dojrzewania (trudności z zaakceptowaniem samego siebie, problemy z otoczeniem, poczucie niezrozumienia i samotności, niepewność, częste zachowania wykraczające poza przyjęte normy.
W każdej z faz rozwoju dziecko się zmienia, inaczej się zachowuje, odmiennie reaguje na bodźce zewnętrzne. W związku z tym rodzice muszą się nauczyć dostosowywać swoje zachowania do określonej fazy emocjonalnego rozwoju dziecka. Niezależnie jednak od tego, w jakiej fazie rozwoju znajduje się dziecko, powinniśmy zawsze pamiętać o jednym: Każde zachowanie dziecka jest wyuczone. Poprzez proces uczenia dziecko przyswaja sobie zarówno pożądane jak i niepożądane zachowania oraz postawy
Opracowała: Katarzyna Kobińska |
