Są maluchy które nie potrafią usiedzieć w jednym miejscu, trudno im się skupić, reagują na uwagi swoich rodziców bardzo gwałtownie. Problem ten nie tkwi w świadomym niegrzecznym ich zachowaniu lecz jest o wiele głębszy i dotyczy nadpobudliwości.
Do tej pory nie określono jednoznacznie przyczyny nadpobudliwości, jedna z opcji związana jest z uszkodzeniem powstałym w życiu płodowym bądź w trakcie porodu.
Druga teoria mówi, że jest to przekazywane genetycznie i są to skłonności dziedziczne. Niezależnie od tego która teoria przekonuje nas bardziej, to nadpobudliwość u dzieci osiągnęła 5 % dzieci.
Najbardziej widocznym objawem nadpobudliwości jest nadmierna aktywność. Dzieci są niespokojne, nerwowe i niedokładne. Wobec takich zachowań dorośli często reagują nieprawidłowo co sprawia że dolegliwości dziecka się pogłębiają. Przede wszystkim należy pamiętać że problemy wychowawcze nie wynikają z tego że dziecko jest krnąbrne, ale z tego że nie umie kontrolować własnego zachowania. Dziecko któremu trudno jest się skoncentrować potrzebuje rutyny codziennych obowiązków, dlatego należy ułożyć plan dnia malucha, by określone czynności miały codziennie swoją kolejność, zaś wszelkie zmiany w planie postarać się ograniczyć, by nie zaburzyć tego rytuału. Należy dziecku okazywać dużo wyrozumiałości i cierpliwości. Informacje przekazane dziecku trzeba powielać kilka razy bądź nawet kilkadziesiąt by zapamiętał jakąś informacje czy polecenie. Nie możemy się z tego powodu irytować i być konsekwentni w działaniu. Urządzając pokój dziecka pamiętajmy by unikać krzykliwych kolorów, zrezygnować z dużej ilości bibelotów, pluszaków, obrazków, by zabawki były chowane w pudłach, szafkach. Nadmiar przedmiotów sprawi że dziecko będzie się rozpraszać jeszcze bardziej i będzie miało jeszcze większe problemy z koncentracją uwagi. Co zrobić gdy dziecko wybucha złością, a zdarza się to bardzo często. Należy go wtedy odprowadzić do swojego pokoju lub do cichego pomieszczenia w którym nie ma innych osób, nie jest narażone na odgłosy zewnętrzne i pozwolić wyładować wściekłość malcowi w samotności. Nadmierna zaangażowanie rodziców w tym momencie może jeszcze mocniej dziecko pobudzając, powodując efekt odwrotny. Istotne jest nagradzanie dziecka za wszelkie pozytywne zachowania i reakcje zwrotne na nasze polecenia. To najlepsza droga do tego by malec miał ochotę to powtarzać.
Nadpobudliwość jest często przyczyną zachowań agresywnych. Mogą one być skierowane na kolegów a nawet rodziców. Nie wolno tego ignorować, musi zdawać sobie sprawę z tego że postąpił źle, należy ją dostosować do wieku aby dziecko zrozumiało błąd. Nie karać lecz ograniczyć przyjemności (np. pozbawić go możliwości oglądania bajki którą codziennie ogląda, bądź nie powinien otrzymać tego na czym mu tego dnia bardzo zależało np. lizaka).
Absolutnie nie można go zawstydzać i upokarzać ganiąc. Dzieci nadpobudliwe najlepiej stawiać przed faktami dokonanymi bo mają trudności z dokonywaniem wyborów. Drodzy rodzice należy przede wszystkim dać zajęcie małym rączkom, zapewnić im produktywne działanie. Może to być lepienie, rysowanie, wycinanie, nawlekanie itd. Pamiętać należy by nie było ono dłuższe niż pół godziny, dłużej malec po prostu nie jest w stanie się skupić, zacznie się nudzić, zmęczy się zajęciem i nasze chęci oraz wkład w pracę naszego dziecka przyjmie negatywny obrót.
Hanna Gadzińska |
