Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Dysleksja rozwojowa - wspólne zadanie dla rodziców i nauczycieli

 

 

Praca z dziećmi wymaga od nauczyciela bardzo indywidualnego podejścia do każdego ze swoich wychowanków. Szczególnie dotyczy to dzieci z dysleksją. Ważnym elementem w pracy z dzieckiem dyslektycznym jest również postawa rodziców. Bardzo często orzeczenie o dysleksji dziecka jest traktowane jak taryfa ulgowa w szkole. Taki sposób rozumowania problemu jest źródłem wielu nieporozumień na linii rodzic - nauczyciel. Aby uniknąć kłopotliwej sytuacji należałoby się zapoznać dokładnie z problemem dysleksji i wspólnie próbować pomagać dziecku, bo przecież to ono jest w tym przypadku najważniejsze.

Dysleksja rozwojowa to występowanie nieoczekiwanych trudności w czytaniu zarówno u dzieci jak i dorosłych. Osoby te dysponują odpowiednim poziomem inteligencji i motywacji, które są niezbędne dla rozwoju prawidłowego i płynnego czytania.
Po raz pierwszy dysleksja została opisana u dorosłych w połowie XIX wieku, a dysleksja rozwojowa u dzieci pod koniec XIX wieku. Początkowo sądzono, że główny problem dyslektyków czyli odwrócenie porządku liter i słów, jest wynikiem zaburzeń widzenia. Późniejsze jednak badania wykazały, że dzieci dyslektyczne nie postrzegają słów i liter w odwrotnym porządku a mają raczej trudność w nazywaniu liter, np. mylą "b" z "d" i czytają zamiast "bo" - "do".

Dysleksja stanowi jeden z bardziej rozpowszechnionych problemów występujących u dzieci i dorosłych. Szacuje się, że obejmuje ok. 5-17% dzieci w wieku szkolnym, w porównywalnym stopniu dotyczy chłopców i dziewczynek.
Wśród dzieci z rozpoznanymi zaburzeniami uczenia się dysleksja występuje u około 80%.
Jest stanem stałym a nie przemijającym zaburzeniem rozwojowym. Występuje rodzinnie, co stwarza wczesne możliwości rozpoznawania u rodzeństwa a także niejednokrotnie u rodziców dzieci dotkniętych dysleksją.

W dysleksji występuje upośledzenie umiejętności na poziomie dzielenia słowa pisanego na odpowiadające mu elementy. Stąd trudności w dekodowaniu i rozpoznawaniu słowa pisanego. Ogólne zdolności poznawcze, inteligencja, rozumowanie, słownictwo i składnia są niezmienione. Niestety mimo, iż deficyt dotyczy tych funkcji niższego rzędu blokuje to niejako dostęp do tych wyższych funkcji jak rozumienie słowa pisanego.

Faktem staje się, że wczesne rozpoznanie dysleksji jest bardzo ważne w dalszej edukacji dziecka. Istnieją testy, które pozwalają przede wszystkim lekarzom i psychologom na postawienie diagnozy. Jednak na uwagę zasługuje także ogromna rola nauczycieli i rodziców w rozpoznawaniu dysleksji. To nauczyciele powinni dokładnie oceniać czytanie dziecka, mierząc po kolei dekodowanie, płynność i zrozumienie.
Najbardziej stałym i wyrazistym objawem dysleksji u dzieci starszych jest czytanie z wysiłkiem i powolne pisanie. Brak automatyzmu w czytaniu jest wyznacznikiem dysleksji zwłaszcza u starszych dzieci i młodych dorosłych. Przeprowadzając wystandaryzowane testy należy zawsze pamiętać o tym, że u starszych dzieci z poziomem inteligencji powyżej przeciętnej mogą one nie zdać rezultatów. Podejście w rozpoznawaniu winno być zatem indywidualne.

Właściwe postępowanie terapeutyczne w dysleksji powinno obejmować całe życie.
U młodszych dzieci powinno skupić się na korekcie trudności w czytaniu, uczeniu dzieci w małych grupach. Ważna rolę powinno przykładać się do nauki płynnego czytania na głos. Płynność czytania ma zasadnicze znaczenie, gdyż pozwala na automatyczne, nie wymagające uwagi rozpoznawanie słów, dzięki czemu można skoncentrować się na rozumieniu czytanego tekstu. Najskuteczniejszą metoda nauki płynnego czytania jest kierowane, powtarzane czytanie na głos, gdy dziecko wielokrotnie czyta w obecności innej osoby (nauczyciela, rodzica) i otrzymuje informację zwrotną. Dużo gorsze rezultaty przynosi czytanie �po cichu� bez otrzymywania informacji zwrotnej. U dzieci starszych ważne są i na nie powinno się kłaść nacisk tzw. rozwiązania kompensacyjne. Zalicza się do nich dłuższy czas na przeczytanie danego fragmentu, kiedy to można dekodować poszczególne słowa i dopiero później przejść do rozumienia przeczytanego tekstu, praca z magnetofonem, laptopem, praca indywidualna, ustne sprawdziany wiadomości.

Inteligentne dzieci świadomie ukrywają własne niedobory organiczne i ich wady rozwojowe stają się widoczne dopiero przez pryzmat niepowodzeń szkolnych. Terapia osób ze specjalnymi trudnościami w nauce polega na usprawnianiu zaburzonych funkcji (wzroku, słuchu i ruchu) i rozwijaniu tych, które działają bez zakłóceń, aby w ten sposób osiągnąć pożądane efekty. Skuteczność terapii zależy od czasu podjęcia działań Ważny jest również stopień zaangażowania ucznia, jego motywacja do pracy oraz ilość czasu przeznaczonego na ćwiczenia.

Jak widać problem dysleksji ma bardzo złożony charakter. Tylko bardzo czasochłonne ćwiczenia z dzieckiem mogą przynieść pozytywne rezultaty. Trudno jednak poświęcić odpowiednią ilość czasu takiemu dziecku w czasie lekcji. Dlatego tylko współdziałanie z rodzicami może przynieść widoczne efekty. Przede wszystkim należy podkreślać, że dyslektycy nie mają zamkniętej drogi w osiąganiu sukcesów. Dlatego powinno im się stawiać wymagania. Jedynie do osiągnięcia zamierzonych celów należy wykorzystać adekwatne do problemu metody.

Literatura:

  • Bogdanowicz M.: Specjalne trudności w nauce czytania i pisania. "TOPOS", Gdańsk 1990 r.
  • Gómiewicz E.: Pedagogiczna diagnoza specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu. Toruń 1995 r.
  • Konopnicki J.: Powodzenia i niepowodzenia szkolne. PZWS, Warszawa 1966 r.
  • Kujawa E., Kurzyna M.: Reedukacja dzieci z trudnościami w czytaniu i pisaniu. WSiP, Warszawa 1994 r.
  • Sawa B.: Jeżeli dziecko źle czyta i pisze. WSiP, Warszawa 1980 r.
  • Szurmiak M.: Podstawy reedukacji uczniów z trudnościami w czytaniu i pisaniu. WSiP, Warszawa 1987 r.
  • "Dysleksja (specyficzne trudności w czytaniu)" w Pediatria po dyplomie Nr 5 październik 2004 r.

    Adam Flis
    Szkoła Podstawowa nr 3 w Rzeszowie

  • Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
    INFORMACJE O PREZENTACJI

    Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
    IP autora: 83.21.195.174
    Data utworzenia: 2008-09-01 23:46:29
    Edycja: Edytuj prezentację.

    HISTORIA PREZENTACJI

    Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 23:46:29) - Edytuj prezentację.





    Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie