Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Uczenie metodą projektów

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 5700 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Publikacja charakteryzuje rodzaje projektów, modele kształtowania umiejętności uczniów, planowanie czynności uczniów, etapy zajęć, ocenianie i ewaluację. Omówiono też metodę projektu na poziomie kształcenia zintegrowanego - Story Lines. Publikacja została wzbogacona o własne pomysły na lekcje w klasach młodszych prowadzone metodą - Story Lines.
Słów kilka o metodzie projektów


Planowanie pracy jest jednym z najważniejszych zadań podejmowanych przez nauczyciela. Za krytyczne miejsca planowania, niezależnie od poziomu i obszaru edukacji (nauczanie początkowe, blokowe, ścieżki) uważa się:
1. Dobór tematu lekcji (zajęć).
2. Rozpoznanie, co uczniowie już na ten temat wiedzą, co potrafią.
3. Wyszczególnienie celów nauczania.
4. Dobranie treści nauczania.
5. Wybór materiałów edukacyjnych.
6. Określenie procedur nauczania, które przyczynią się do osiągnięcia celów.
7. Zastanowienie się nad tym, jak ocenić, czy przyjęte procedury wywołają zamierzone skutki.
8. Opracowanie technik ewaluacji projektu.

U podłoża podejmowania decyzji, jak najlepiej (skutecznie) zorganizować uczenie się, leży rozważenie następujących kwestii:
Dlaczego? (dlaczego robimy to, co robimy)
Co? (co robimy)
Jak? (jak zamierzamy to robić)
Kiedy? (kiedy i w jakim porządku zamierzamy to robić)
Kto? (co kto realizuje)
Dla kogo? (kim jest nasze audytorium)
Skąd? (w jaki sposób ta praca łączy się z tym, co zrobiliśmy
poprzednio)
Dokąd? (dokąd się stąd udajemy)
Jak dobrze? (jaka jest jakość naszego uczenia się)

Szczególnie starannego przemyślenia wymaga zaplanowanie czynności uczniów (tzw. form ich aktywności). Należy najpierw rozważyć pożądane wyniki (cele operacyjne i nieoperacyjne), a następnie zastanowić się, jakie procesy In usytuowania najskuteczniej pomogą uczniom w ich osiąganiu.

PLANOWANIE CZYNNOŚCI UCZNIÓW

Krok pierwszy – Ustalenie zasobów uczniów (zainteresowania, zdolności, wcześniejsze doświadczenia)
Krok drugi – Konsultacja, tj. dyskusja nad wybranym tematem/problemem z zespołem uczniowskim i innymi nauczycielami
Krok trzeci – Sformułowanie głównych celów/zamiarów/misji
Krok czwarty – „Burza mózgów”, tj. zdobycie różnorodnych pomysłów na zrealizowanie misji/idei przewodniej
Krok piąty – Poszukiwanie, tj. ustalenie związków pomiędzy wybranymi pomysłami a obszarami programu szkolnego
Krok szósty – Analiza wybranego tematu z punktu widzenia ucznia/klasy – czy i w jaki sposób przebiega postęp, rozwój
Krok siódmy – Ustalenie listy/sekwencji wzorów czynności, aktywności i doświadczeń proponowanych uczniom (z zachowaniem chronologii ich przebiegu)
Krok ósmy – Szkic ogólnego schematu pracy i planu działań uczniów
Krok dziewiąty – Szczegółowe rozpisanie planowanych działań i zachowań uczniów, próba przeanalizowania ich pod kątem założeń teoretycznych
Krok dziesiąty – Ostateczna decyzja, tj. akceptacja, poprzedzająca realizację planowanych działań

ETAPY ZAJĘĆ

Pracując metodą projektów, warto postarać się o to, aby przebieg zajęć, zarówno w skali całego projektu, jak i pojedynczego spotkania, odpowiadał, w większym lub mniejszym stopniu, postulowanemu przez nowoczesną dydaktykę schematowi: od zaangażowania, poprzez eksplorację i transformację wiedzy, do prezentacji wytworów i refleksji.
Zaangażowanie – Zapoznanie z problematyką projektu najczęściej poprzez animowanie sytuacji wyzwalającej wspólne podzielanie przez wszystkich uczestników zajęć pewnych stanów emocjonalnych ułatwiających „włączenie się” do pracy.
Poszukiwanie – Indywidualne lub grupowe czynności o charakterze eksploracyjnym, wymuszone postawieniem ucznia w sytuacji zadaniowej, której immanentnym elementem pozostają: jasna instrukcja, niezbędne materiały i odpowiednio przygotowane miejsce pracy.
Transformacja – Przetwarzanie informacji, wykorzystanie jej w inny sposób, dołączenie do wiedzy już posiadanej (strukturyzacja i restrukturyzacja doświadczeń).
Prezentacja – Uczniowie powinni mieć możliwość zaprezentowania, nie tylko nauczycielowi i nie tylko dla uzyskania zaliczenia czy stopnia w dzienniku – efektu pracy (indywidualnej i/czy zespołowej). Zadbanie o szersze, życzliwie zainteresowane, ale i wymagające audytorium ma niebagatelne znaczenie dla oswajania uczniów z sytuacjami ekspozycji społecznej, uświadamiania im konieczności starannego przygotowywania do niej – zarówno od strony merytorycznej, jak i metodycznej.
Refleksja – Bardzo ważny moment budowania metawiedzy, niezbędny w edukacji stawiającej sobie za cel uczyć, jak się uczyć. Po wykonaniu zadania uczniowie powinni być prowokowani do prób ogarniania refleksją wszystkiego, co się dla nich i w nich do tego momentu realizacji projektu wydarzyło.

„Dobre” zarządzanie projektem edukacyjnym mobilizuje ucznia do:
• podjęcia aktywności
• rozwoju zainteresowań
• wytrwałości, wysiłku, pokonywania trudności
• samodzielności
• dociekliwości, czyli dostrzegania, określania i rozwiązywania problemów
• wiary we własne możliwości, pewności siebie
• samooceny adekwatnej do własnych możliwości
• samokształcenia
• planowania, dobrej organizacji pracy
• „pokojowego” rozwiązywania konfliktów
• radzenia sobie z krytyką
• pozytywnego stosunku do nauczyciela, szkoły, uczenia się
• pozytywnego myślenia – optymizmu
• systematyczności, samodyscypliny
• odpowiedzialności
• tolerancji wobec odmiennych zachowań, poglądów, sposobów działania
• radzenia sobie z emocjami
• podejmowania działań na rzecz innych – postaw prospołecznych
• godnego przyjmowania porażek i niepowodzeń oraz ich właściwej interpretacji

OCENIANIE

W pracy metodą projektów oprócz oceniania indywidualnego bywa stosowane również ocenianie grupowe. Należy oceniać zarówno produkt – efekt pracy zespołowej, jak i proces jego tworzenia, czyli efektywność grupy ujętą w takie kategorie, jak porozumiewanie się w trakcie opracowywania koncepcji, negocjowanie pomysłów wykonania itd. Uczniowie mają prawo i powinni uzyskiwać informacje, które pomogą im zrozumieć istotę procesów grupowych oraz znaczenie własnej postawy dla kreowania atmosfery sprzyjającej wspólnie podejmowanej aktywności.

EWALUACJA

Ewaluacja to systematyczny i jawny proces gromadzenie i analizowania danych ułatwiających podjęcie decyzji, czy dany program przyjąć, zmienić, czy odrzucić, czyli określenie, czy zaszło to, co zostało zaplanowane, oraz jak to, co zaszło, ma się do tego, co przewidywano. (cyt. za Gołębniak B. Uczenie metodą projektów)
Nadrzędnym celem ewaluacji jest zdobycie informacji, których analiza, identyfikująca mocne i słabsze strony podejmowanej praktyki, stanowi jeden z istotnych czynników jej stałego doskonalenia.
Innymi słowy, chodzi o zaprogramowanie sytuacji, w których zwrócimy się do uczestników zajęć o informacje zwrotne.



Literatura: Gołębniak B. (red.), Uczenie metodą projektów, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 2002

Historia i teraźniejszość metody projektów

Najczęściej uznaje się, że metoda projektów pochodzi ze Stanów Zjednoczonych, gdzie zaczęto ją wdrażać w pierwszych latach XX stulecia.
Pierwsze działania związane z metodą projektów zostały zarejestrowane w 1900 roku. Wówczas to Ch.R.Richards wprowadził pojęcie projektu, używając je jednak tylko do kształcenia technicznego nauczycieli. Metoda projektów została teoretycznie uzasadniona i opracowana przez J.Deweya. Zdaniem T.Nowackiego metoda ta wywołuje wzmożoną aktywność uczniów,
szkoła staje się dla nich instytucją atrakcyjną, miejscem wyzwalania ich postaw twórczych, badawczych i innowacyjnych. Może być stosowana na wszystkich szczeblach edukacyjnych, od przedszkola do wyższej uczelni włącznie. Oczywiście rozstrzygane problemy mają różną wagę trudności, w zależności od grupy wiekowej, w której są rozwiązywane.
Biorąc pod uwagę różne kryteria, można wyróżnić następujące rodzaje projektów:
1. Ze względu na strukturę projektu:
- Projekty silnie ustrukturyzowane
- Projekty słabo ustrukturyzowane
Projekty silnie ustrukturyzowane – to projekty, w którym samodzielność uczniów jest częściowo ograniczona poprzez podanie przez nauczyciela określonych wymagań, szczególnie co do zakresu projektu oraz spodziewanych rezultatów. Tego typu projekty mogą być wykonywane wtedy, gdy uczniowie po raz pierwszy pracują z wykorzystaniem metody projektów. Pewna ingerencja ze strony nauczyciela jest w takim wypadku konieczna.
Projekty słabo ustrukturyzowane – to projekty, które przewidują znaczną samodzielność uczniów, zarówno w obszarze wyboru tematu i zakresu projektu, określeniu problemu, sposobów jego rozwiązania, jak również sposobów przedstawienia efektów swojej pracy. Samodzielność uczniów jest głównym czynnikiem odróżniającym metodę projektów od innych metod wykorzystywanych w procesie kształcenia.
2. Ze względu na zakres materiału kształcenia:
- Projekty przedmiotowe
- Projekty modułowe
- Projekty międzyprzedmiotowe (interdyscyplinarne)
Projekty przedmiotowe – to projekty, których tematy obejmują zakres jednego przedmiotu.
Projekty modułowe – to projekty, które dotyczą obszaru treściowego zawartego w module. Projekty te powinny być przede wszystkim ukierunkowane na wykonanie przez uczniów wytworów, które stanowiłyby o poziomie ukształtowanych umiejętności umysłowych i praktycznych, oczekiwanych od uczniów po zakończeniu kształcenia w module.
Projekty międzyprzedmiotowe (interdyscyplinarne) – to projekty, które w swoim założeniu mają integrować wiedzę i umiejętności z różnych przedmiotów.
3. Ze względu na podział pracy:
- Projekty indywidualne
- Projekty zespołowe (grupowe)
Projekty indywidualne – to projekty wykonywane przez pojedynczych uczniów. Jednoosobowe wykonywanie projektu wymaga od ucznia umiejętności planowania własnej pracy, samodyscypliny oraz wewnętrznej motywacji do wykonania postawionego przed nim zadania. Efekt pracy jest całkowicie zależny od zaangażowania ucznia, ponosi on pełną odpowiedzialność za wszystkie działania związane z wykonywaniem projektu. – to projekty wykonywane przez pojedynczych uczniów. Jednoosobowe wykonywanie projektu wymaga od ucznia umiejętności planowania własnej pracy, samodyscypliny oraz wewnętrznej motywacji do wykonania postawionego przed nim zadania. Efekt pracy jest całkowicie zależny od zaangażowania ucznia, ponosi on pełną odpowiedzialność za wszystkie działania związane z wykonywaniem projektu.
Projekty zespołowe (grupowe) – to projekty wykonywane przez kilkuosobowe zespoły uczniów. Dzięki wykonywaniu projektów w grupie uczniowie mają możliwość doskonalenia umiejętności związanych z pracą w zespole, podziałem zadań, grupowym rozwiązywaniem problemów i podejmowaniem decyzji, kierowaniem zespołem oraz motywowaniem do działania. Jednocześnie wykonywanie projektów w grupie kształtuje zachowania społeczne, takie jak: wzajemna pomoc i wspieranie się, akceptacja, tolerancja, zaufanie, respektowanie praw innych, uczestnictwo w działaniach oraz umiejętność niezależnego myślenia, dyskutowania, przekonywania,
argumentowania, negocjowania i słuchania innych. Projekty zespołowe są zatem szczególnie godne polecenia jako te, które szeroko przygotowują dzieci (młodzież) zarówno do życia w demokratycznym społeczeństwie, jak i funkcjonowania w różnych zespołach pracowniczych.

4. Ze względu na formę pracy uczniów:
- Projekty jednorodne
- Projekty zróżnicowane
Projekty jednorodne – to projekty wykonywane przez uczniów lub zespoły w tym samym czasie, które służą osiągnięciu tego samego celu.
Projekty zróżnicowane – to projekty poprzez wykonanie których zespoły uczniowskie osiągają różne cele. Projekty te mogą być wykonywane jednocześnie lub mogą być rozłożone w czasie, tak, aby ich tematyka była zbieżna z zakresem treściowym programu kształcenia.
5. Ze względu na cele projektów:
- Projekty badawcze
- Projekty techniczne (konstrukcyjne, technologiczne, eksploatacyjne)
- Projekty – przedsięwzięcia
Projekty badawcze – to projekty, których cele ukierunkowane są przede wszystkim na: - zbadanie jakiegoś zjawiska; - zbadanie stanu wiedzy na dany temat.
Projekty techniczne – to projekty, które pozwalają uczniowi przyswoić sobie postawy wiedzy technicznej, wiedzy o nowoczesnych technologiach oraz umożliwiają ukształtowanie umiejętności zawodowych, zgodnych z kierunkiem kształcenia.
Projekty – przedsięwzięcia – to projekty, których celem jest podjęcie jakiegoś działania, zorganizowanie przedsięwzięcia na terenie szkoły lub w najbliższym środowisku.
6. Ze względu na zasięg projektów:
- Projekty o zasięgu szkolnym - (to projekty, których tematyka związana jest z działaniami podejmowanymi na terenie szkoły)
- Projekty o zasięgu lokalnym - (to projekty, które mogą być wykonywane na zlecenie gminy czy dla zakładu pracy lub zgłoszone do lokalnych konkursów i prezentowane na forum pozaszkolnym lub w szkole, w obecności przedstawicieli zainteresowanych instytucji)
- Projekty o zasięgu ogólnopolskim - (to projekty wykonywane w ramach różnego rodzaju konkursów ogólnopolskich, np. technicznych, wynalazczych czy dotyczących przedsiębiorczości młodzieży szkolnej)
7. Ze względu na możliwość i sposób prezentacji:
- Projekty zakończone typową prezentacją – (to projekty, których podsumowaniem jest prezentacja, mająca na celu przedstawienie przebiegu pracy, wykonanych badań czy zebranych informacji oraz zaprezentowanie wypracowanych wniosków
- Projekty, których prezentacja przybiera formę przedstawienia efektów pracy (wystawy, przedstawienia, wycieczki itp.)

Kształtowanie postaw przedsiębiorczych uczniów

Człowiek przedsiębiorczy to człowiek, który posiada umiejętności ponadpodstawowe (ponadzawodowe). Najczęściej są to:
- komunikatywność (łatwość nawiązywania kontaktów)
- kreatywność (umiejętność twórczego myslenia)
- otwartość
- umiejętność planowania i osiągania podstawowych celów
- umiejętność i śmiałość podejmowania decyzji
- odpowiedzialność
- samodzielność
- umiejętność pracy w zespole i zdolności oraganizacyjne
- odporność na stres
Uczenie się przedsiębiorcze:
- uczenie się poprzez kontakty z wieloma osobami
- uczenie się przez działanie
- uczenie się przez wymianę informacji, dyskusję
- uczenie się przez poszukiwanie i odkrywanie
- uczenie się elastyczne, dostosowane do potrzeb uczniów
- uczenie się pod presją osiągania celów
- uczenie się przez korzystanie z doświadczeń innych
- uczenie się na własnych błędach
- uczenie się poprzez rozwiązywanie problemów


Podstawowe modele kształtowania umiejętności uczniów

Nauczanie poszukujące
Ten model kształcenia zwany jest niekiedy poszukującym uczeniem się lub metodą dociekania. Nauczyciel ma wspomagać uczniów w nauce myślenia.
Kształtowanie umiejętności rozwiązywania problemów jest jednym z podstawowych zadań współczesnej szkoły. W najprostszym ujęciu problem można zdefiniować następująco:
CEL+ PRZESZKODA=PROBLEM
Nauczanie problemowe to taka organizacja procesu dydaktycznego, która kładzie nacisk na rozbudzenie aktywności i zainteresowań uczniów. Skłania ich do samodzielnego myślenia i rozwiązywania problemów postawionych przez nauczyciela.
Uczenie się we współpracy
Model uczenia się we współpracy sprzyja osiągnięciu trzech podstawowych celów:
1. Podwyższeniu efektów kształcenia – Uczniowie dobrzy pomagają słabym w nauce, a przez to uczniowie słabi otrzymują indywidualną porcję wiedzy.
2. Zapewnieniu większej akceptacji dla innych osób, np.sprawnych inaczej, czy osób innego pochodzenia.
3. Ukształtowaniu u uczniów umiejętności współpracy i zespołowego działania
Grupa ma znaczący wpływ na motywację jednostki do podjęcia różnorodnych działań. Motyw to powód do robienia czegoś. Motywację rozumie się jako zestaw czynników wpływających na ludzi powodujących oczekiwane ich zachowanie. Wyróżniane są trzy składniki motywacji:
1. kierunek (określa,co stara się zrobić dana osoba)
2. wysiłek(określa, jak bardzo stara się to zrobić)
3. wytrwałość (określa, jak długo się stara)
Motywacja, to zachowanie ukierunkowane na osiągnięcie celu. Motywacja uczniów zwiększa się, gdy postrzegają zadanie dydaktyczne jako:
- bezpośrednio lub pośrednio związane z osobistymi potrzebami, zainteresowaniami i celami
- mające właściwy poziom trudności, tak, że można liczyć na wykonanie zadania.
Naturalna motywacja do uczenia się może być wzbudzona w bezpiecznym, pełnym zaufania i podtrzymującym otoczeniu, charakteryzującym się:
- dobrymi stosunkami z nauczycielami
- takim wspieraniem i wspomaganiem nauki, które jest dostosowane do indywidualnych potrzeb słuchaczy
- istnieniem szans na podejmowanie przez słuchaczy ryzyka bez strachu przed niepowodzeniem
Organizując proces uczenia się we współpracy:
1. Od uczniów, którymi kierujesz, oczekuj tego, co najlepsze.
2. Zauważaj potrzeby uczniów.
3. Stawiaj wysokie standardy wymagań.
4. Stwórz warunki dydaktyczne, w którym niepowodzenie nie oznacza dla uczniów przegranej.
5. Wskazuj wzorce, by zachęcić uczniów do osiągania sukcesu.
6. Okazuj uznanie uczniom i chwal ich osiagnięcia.
7. Stosuj nagrody i kary.
8. Nagradzaj współpracę.
9. Pozwalaj, by w grupie zdarzały się burze.
10.Utrzymuj własną motywację na wysokim poziomie

Uczenie się przez doświadczanie
Wyróżniamy cztery etapy tego cyklu:
1. doświadczanie
2. ewaluacja (ocena) doświadczenia, refleksja
3. wnioski wynikające z doświadczenia – teoria
4. planowanie następnego doświadczenia



Literatura:
1. Brophy J., Motywowanie uczniów do nauki, PWN, Warszawa 2002
2. Mikina A., Zając B., Jak wdrażać metodę projektów, Impuls, Kraków 2001


Lines story – metoda projektu na poziomie
kształcenia zintegrowanego

Istota lines story polega na prezentowaniu dzieciom prawdziwej lub fantastycznej historyjki, w której poruszane zagadnienia dotyczą różnorodnych problemów, którymi żyją one na co dzień. Jednocześnie rozpatrywane problemy integrują cały proces edukacyjny i dostarczają uczniom i nauczycielowi ich jasnej struktury. Rozwijające się wydarzenia przedstawianej historyjki, tworzą przestrzeń edukacyjną, która w sposób naturalny wyzwala i uruchamia różnorodną aktywność uczniów, zarówno poznawczą, społeczną, techniczną, spółdzielczą, emocjonalną, artystyczną jak i organizatorską. Nauczyciel nie koncentruje się na przekazie informacji, gotowych rozwiązań ale angażuje uczniów w samodzielne rozstrzyganie problemów. Samodzielne podejmowanie zadań skłania uczniów do wykorzystywania wiedzy i doświadczenia osobistego, dzięki temu nowe informacje i umiejętności są rozwijane i zapamiętywane w naturalnym dla nich kontekście. Uczniowie kreują własny świat wewnątrz szkolnej rzeczywistości oraz dostrzegają związki jakie zachodzą między tym, co robią w klasie szkolnej, a realnym, codziennym życiem.
Metoda ta daje możliwość takiego zorganizowania życia klasy, w którym to każde dziecko może angażować się w podejmowanie i rozwiązywanie aktualnych problemów szkolnych w takim zakresie, w jakim pozwalają mu na to osobiste doświadczenia, umiejętności i wiedza.
Lines story stwarza warunki zarówno do pracy indywidualnej jak i grupowej. Dzięki temu uczniowie uczą się współpracy i mają wiele okazji do negocjowania, podejmowania decyzji, uzasadniania swojego wyboru, doświadczania odpowiedzialności za podjęte decyzje. Stwarza również możliwości ćwiczenia tych samych umiejętności kilka razy bez poczucia nudy i zniechęcenia. Różne rodzaje aktywności podejmowane przez uczniów wymuszają konieczność organizowania zajęć zarówno w budynku szkolnym jak i poza nim. Przyczynia się to do pełnej integracji ze środowiskiem lokalnym.
Plan lines story składa się z dwóch podstawowych elementów:
• epizodów;
• pytań kluczowych.
Całą przedstawiana historyjkę nauczyciel dzieli na poszczególne części, zwane epizodami. Każdy epizod stanowi jakby odrębną całość, która odwołuje się jednak do stałej ramy wyznaczanej przez kolejne wydarzenia prezentowanego opowiadania. Poszczególne epizody spełniają określone funkcje.
Pierwszy - ma wywołać zaciekawienie uczniów, zainspirować do stawiania pytań.
Następne – mają przede wszystkim wciągnąć uczniów w wir rozwijających się wydarzeń, zwykle inicjowanych jakimś problemem, niecodziennym wydarzeniem, rzadko spotykaną sytuacją. Scenariusz kończy epizod, który jest zwykle zaskakującym i satysfakcjonującym wszystkich uczniów rozwiązaniem określonego problemu.
Wspólny szkielet opowiadania pomaga nauczycielowi zarówno w integrowaniu treści różnych dyscyplin wiedzy, jak i umiejętności, które chce, aby dzieci nabyły podczas wykonywania poszczególnych czynności i zadań. Po podziale opowiadania na określone epizody nauczyciel przygotowuje listę pytań kluczowych, odpowiednich do każdego epizodu. Pytania te nauczyciel stawia uczniom po to, by wspomóc rozwój wydarzeń danej historii. Pytania te powinny być tak sformułowane, aby zapewnić aktywny udział uczniów w udzielaniu na nie odpowiedzi. W odpowiedzi na pytania uczniowie powinni podejmować różnorodne i atrakcyjne formy aktywności. Pytania kluczowe powinny prowadzić uczniów do aktywności niezależnej, samodzielnej, ale przewidzianej i zaplanowanej przez nauczyciela.

Scenariusz lekcji

Klasa – Ib
Prowadząca – Alina Szatkowska
Data – 06.12.04
Krąg tematyczny – W kręgu uczuć i przeżyć
Temat dnia – Mikołajki
Zapis w dzienniku – Zabawa integracyjna. Dokonywanie obliczeń w zakresie 8. Układanie wyrazów i zdań z rozsypanek. Przypomnienie zasad przechodzenia przez jezdnię. Wizyta listonosz i Mikołaja – list i prezent mikołajkowy dla każdego dziecka.
Metody pracy – metoda projektu Story lines
- słowna
- oglądowa
- działanie praktyczne
Formy pracy – zbiorowa jednolita
- zbiorowa zróżnicowana, wielopoziomowa
- grupowa jednolita
- w parach desmogennych (zgodnie z życzeniami uczniów)
- w parach heterogennych (uczeń dobry ze słabym)
Środki dydaktyczne – karty pracy na poziomach
- rozsypani wyrazowe, sylabowe, literowe
- plansze 5 zasad przechodzenia przez jezdnię
- puzzle
- listy
- dzwonek
- szablon na szyję
Cele operacyjne w kategoriach czynności ucznia
I wiadomości
UCZEŃ
• wzbogaci słownictwo o nowy wyraz
• rozumie pojęcie dwuznak
• zna zasady przechodzenia przez jezdnię
• rozumie konieczność pomagania osobom potrzebującym
• dokona obliczeń
• rozumie zasady zabawy
• rozróżnia emocje
• potrafi czytać
II umiejętności
UCZEŃ
• udzieli odpowiedzi na pytania (proponuje twórcze rozwiązania)
• rozumie znaczenie słów: chałwa, smakołyki
• wymieni poznane wyrazy z rz, sz, cz, ch, dz
• ułoży zdanie z rozsypani wyrazowej
• ułoży plansze we właściwej kolejności
• dodaje w zakresie 8
• wyraża smutek i radość
• ułoży obrazek z puzzli
• ułoży wyraz z rozsypani sylabowej lub literowe
• poprawnie posługuje się językiem ojczystym
• podejmie pracę indywidualnie, w parze i w grupie
III postawy
UCZEŃ
• wypowiada się na dany temat
• słucha, gdy inni mówią
• dąży do efektu swojej pracy
• aktywnie uczestniczy w zajęciach








Wstęp
Uczniowie siedzą lub stoją w kręgu. Nauczyciel rozpoczyna opowiadanie, wprowadzając ich w atmosferę i tematykę opowieści (story):
• W małym miasteczku jest piękny, stary park. Niedaleko tego parku stoi dom. W małym pokoiku na tapczanie siedzi chłopiec. Jest mu smutno, bo został sam w domu.
Pytania kluczowe:
1. Jak na imię może mieć chłopiec?
2. Jak wygląda mina smutnego chłopca?
3. Czy zaprosimy chłopca do wspólnej zabawy?
Formy aktywności:
Uczniowie wspólnie ustalają imię chłopca. Rysują minę chłopca, każdy na swoim szablonie. Wspólna zabawa integrująca Człowiek do człowieka (w parach desmogennych).
Epizod I Pierwszy dzwonek – Tata.
• Nagle słychać dzwonek u drzwi. Otwiera je i widzi tatę, który trzyma dużą, zieloną, pachnącą lasem ……..
Pytania kluczowe:
1. Dlaczego tata przyniósł do domu choinkę?
2. Jakie ozdoby choinkowe można zawiesić na choince?
Formy aktywności:
Dzieci odpowiadają na pytania. Dokonują obliczeń na kartach pracy. Jest to praca na poziomach (praca zbiorowa zróżnicowana, wielopoziomowa).
I poziom niski -
4 + 3 = ………
……………………………………………………………………………………………………………….
II poziom średni -
4 + ….. = ……..
……………………………………………………………………………………………………………….
III poziom wysoki – 4+3= …
5+2= …
6+1= …
………………………………………………………………………………………………………………..
Poprawny wynik zezwala do zawieszenia na choince wybrana przez siebie ozdobę choinkową.
Epizod II Drugi dzwonek – Mama.
• Odzywa się ponownie dzwonek u drzwi. Wchodzi mama z siatkami pełnymi zakupów. Chłopiec pomaga mamie rozpakować torby. Wyjmuje same smakołyki.
Pytania kluczowe:
1. Co to są smakołyki?
2. Jakie smakołyki kupiła mama?
Formy aktywności:
Dzieci wyjaśniają pojęcie – smakołyki. Wymieniają różne nazwy smakołyków. Układają zdania z rozsypanek. Jest to praca w grupach (jednolita). Dzieci tworzą 6 grup po 4 osoby – dobierają się na zasadzie przeliczania, tj. jedynki, dwójki, trójki, czwórki, piątki, szóstki.
I grupa Mama kupiła czekoladę.
II grupa Mama kupiła lizaki.
III grupa Mama kupiła cukierki.
IV grupa Mama kupiła praliny.
V grupa Mama kupiła paluszki.
VI grupa Mama kupiła chałwę.
Poznanie pisowni wyrazu chałwa – zaliczenie ch do dwuznaków. Podanie innych poznanych wyrazów z dwuznakiem: rz, sz, cz, ch, dz. Nauczyciel zapisuje wyrazy na tablicy.
Nagrodą za poprawne ułożenie i odczytania zdań jest kęs chałwy.
Epizod III Trzeci dzwonek – Ciocia.
• I znowu dzwonek. Przychodzi ciocia. Chłopiec pomaga jej wnieść karton pełen prezentów. Trochę za dużo dla nas tych prezentów – mówi chłopiec. Dla kogo te prezenty? Pomyślałam również o innych – odpowiada ciocia. Oni też potrzebują pomocy.
Pytania kluczowe:
1. Kto potrzebuje pomocy?
2. Co można podarować potrzebującym?
Formy aktywności:
Uczniowie odpowiadają na pytania. Stwierdzają, że zgromadzoną, używaną odzież, obuwie i zabawki zaniosą do MOPS w Polanowie.
Epizod IV Czwarty dzwonek – Marek, kolega z klasy.
• Rozlega się kolejny dzwonek. Chłopiec wita się z Markiem, kolegą z klasy. Dobrze, że jesteś. Mama posyła mnie do sklepu po bułki. Jest jeden problem. Sklep znajduje się po drugiej stronie ulicy.
Pytanie kluczowe:
1. Jak bezpiecznie przechodzimy na drugą stronę ulicy?
Formy aktywności:
Uczniowie przypominają 5 zasad przechodzenia przez jezdnię układając plansze we właściwej kolejności.
Epizod V Piąty dzwonek – Listonosz.
• Ledwo chłopcy wrócili ze sklepu, powiesili kurtki i znów rozległ się dzwonek. Przyszedł listonosz.
Pytanie kluczowe:
1. Co przynosi listonosz?
Formy aktywności:
Dzieci odpowiadają na pytanie. Do klasy wchodzi listonosz. Odbierają imienne koperty. Dobierają się w pary (heterogenne) – szukają brakujących połówek znaczków. Układają obrazek z puzzli i wyraz (podpis) z rozsypani. Jest to praca na poziomach (praca zbiorowa zróżnicowana, wielopoziomowa).
I poziom niski - puzzle z 4 części
II poziom średni – wyraz z rozsypani sylabowej (Mi-ko-łaj)
III poziom wysoki – puzzle z 6 części lub wyraz z rozsypani literowej (M-i-k-o-ł-a-j)
Nauczyciel też dostaje list. Odczytuje go dzieciom:
Drogie dzieci!
6 grudnia – jak dobrze wiecie
Święty Mikołaj chodzi po świecie.
Dźwiga swój worek niezmordowanie
i każde dziecko prezent dostanie.




Epizod VI Szósty dzwonek – Mikołaj.
Do klasy wchodzi Mikołaj. Rozdaje uczniom prezenty. Daje jedną paczkę więcej dla głównego bohatera opowiadania.
Zakończenie
Uczniowie podsumowują dzień chłopca. Rysują minę chłopca na odwrotach szablonów. Wypowiadają się też na temat lekcji.



Scenariusz zajęć lekcyjnych

Klasa – Ib

Prowadząca – Alina Szatkowska

Data uroczystości – 25.05.05

Krąg tematyczny – Kocham swój dom i rodzinę

Metody pracy: – metoda projektu
- słowna
- oglądowa
- działanie praktyczne
- praca z tekstem
- burza mózgów

Formy pracy: - zbiorowa jednolita (praca z tekstem)
- zbiorowa zróżnicowana, wielopoziomowa (matematyka)
- jednostkowa jednolita (pisanie życzeń)
- grupowa zróżnicowana (elementy dekoracji sali)

……………………………………………………………………………………………........

Faza 1. ZAINICJOWANIE PROJEKTU

- Analiza kalendarza ściennego. Wyróżnienie Dnia Matki.

Faza 2. ROZWAŻANIE INICJATYW PROJEKTU

- Dzieci odpowiadają na pytanie W jaki sposób można uczcić Dzień Mamy? (burza mózgów);
- Zaproponowanie obchodów klasowych.

Faza 3. WSPÓLNE OPRACOWANIE PROPOZYCJI PROJEKTU

1. Opracowanie sposobu zorganizowania uroczystości:
• rozmowy o mamach
• laurki i prezenty
• zaproszenia
• dekoracja sali
• występ artystyczny

2. Plan pracy:
• Dzień pierwszy: Planujemy obchody Święta Mamy. Wybór tekstów literackich i piosenek do programu artystycznego (próby będą odbywały się cały czas do ukończenia projektu).
• Dzień drugi: Nie ma jak u mamy – opowiadanie o swoich mamach; rozwiązywanie zadań tekstowych związanych tematycznie ze świętem.
• Dzień trzeci: Przygotowujemy niespodzianki dla naszych mam
- prezenty, upominki z nietypowego materiału (ziemniak, makaron);
- laurki (pisanie życzeń).
• Dzień czwarty: Niespodzianki dla mam - c.d.
- pisanie zaproszeń i wysłanie ich (adresowanie koperty; wycieczka na pocztę: kupowanie i naklejanie znaczka, wrzucanie listu do skrzynki pocztowej).
• Dzień piąty: Dekorujemy salę
• Dzień szósty: Uroczystość
- przygotowanie stołów i poczęstunku;
- występ artystyczny;
- składanie życzeń, wręczanie laurek i prezentów;
- wspólne pamiątkowe zdjęcia;
- ucztowanie.

3. Czas trwania: 6 dni

Faza 4. WYKONANIE PROJEKTU – WDROŻENIE

Faza 5. UKOŃCZENIE PROJEKTU



Dzień pierwszy – Planujemy obchody Święta Mamy
Przydział ról do wierszy: Dbamy o mamy, Mama, Moja mama oraz inscenizacji Serce matki.

Dzień drugi – Nie ma jak u mamy
Aktywność językowa
Cele
UCZEŃ:
- wypowie się na temat treści wiersza;
- przeczyta wybrany fragment wiersza;
- opowie o swojej mamie, jej pracy, zainteresowaniach, wyglądzie zewnętrznym;
- dobierze przymiotniki – cechy mamy;
- zapisze w liniaturze zdanie.

Pomoce dydaktyczne i materiały: podręcznik Już w szkole – semestr II, zeszyt przedmiotowy, zdjęcia, albumy, długopisy, szary arkusz papieru, klej, paski z wydrukowanymi zdaniami.

Przebieg zajęcia:
1. Wysłuchanie wiersza Doroty Głośnickiej Moja mama czytanego przez nauczyciela (podręcznik, s.89):
- Wypowiedzi dzieci na temat: „Dlaczego kocham mamę, dlaczego jest mi z nią dobrze, co robimy razem?”;
- Wyszukiwanie i czytanie wybranych fragmentów wiersza.
2. „To nasze mamyR21; – prezentacja zdjęć, albumów ze zdjęciami:
- Opowiadanie przez dzieci o swoich mamach, ukazywanie wzajemnej miłości i przywiązania.
3. Wspólne wykonanie planszy okolicznościowej „Nasze mamy”:
- Na dużym arkuszu papieru dzieci przyklejają zdjęcia swoich mam w dowolnych miejscach. Wybierają paski papieru z jednym zdaniem, które opisuje jego mamę, np.:
Moja mama jest najukochańsza.
Moja mama jest kochana.
Moja mama jest cudowna.
Moja mama jest wspaniała.
Moja mama jest opiekuńcza.
Moja mama jest jak słońce.
Moja mama jest mądra.
Moja mama jest najlepsza.
Moja mama jest jak wróżka.
Moja mama jest jak lekarstwo.
Moja mama jest moim przyjacielem.
Moja mama jest jedyna.
4. Zapisanie jednego wybranego zdania do zeszytu.
Aktywność matematyczna
Cele
UCZEŃ:
- rozwiązuje problemy matematyczne związane z dzieleniem w zakresie 20.

Pomoce dydaktyczne i materiały: podręcznik Już w szkole – semestr II, karty pracy, kredki, długopisy, liczydła.

Przebieg zajęcia:
1. Wspólne rozwiązanie zadań z treścią (podręcznik, zad.1 i 2, s.36).
2. Rozwiązywanie zadań z treścią – praca na poziomach.
Treść zadania (dla wszystkich poziomów taka sama)
Mama upiekła 20 ciasteczek. Rozłożyła je na talerzach. Na każdym talerzu położyła po 4 ciasteczka. Na ilu talerzach położyła ciasteczka?

Poziom I

Rozwiązanie: 20 : 4 = .....
Odp. Mama położyła ciasteczka na ….. talerzach.


Poziom II

Rozwiązanie: 20 : ….. = …..
Odp. Mama położyła ciasteczka na ……………………………. .

Poziom III

Rozwiązanie: ……………………………………………
Odp. ……………………………………………………...
























Dzień trzeci – Przygotowujemy niespodzianki dla naszych mam
Sztuka
Cele
UCZEŃ:
- nawleka makaron lub pokrojone ziemniaki na kawałki na nitkę;
- przygotowuje laurkę zgodnie z instrukcją;
- pisze samodzielnie życzenia.

Materiały: ziemniaki, makaron, farby, pędzle, igła, nici, żyłka, farba w sprayu, lakier do włosów, lakier do paznokci.























Dzień czwarty – Niespodzianki dla mam – c.d.

Cele
UCZEŃ:
- układa treść zaproszenia i przepisuje z tablicy na ozdobną kartkę;
- adresuje kopertę pamiętając o elementach składowych adresu;
- wysyła list na poczcie.

Materiały: mazaki, kredki, koperty, papier listowy, długopisy, znaczki pocztowe.

ZADANIE 1.

I etap WPROWADZENIE
Nauczyciel zadaje pytanie uczniom: W jaki sposób możemy powiadomić rodziców o przygotowywanej uroczystości?
Burza mózgów: propozycje – ustnie, telefonicznie, listownie, telegramem, osobiście zanosząc zaproszenie.
Ponieważ uczniowie klasy Ib w lutym i marcu uczyli się pisać listy i adresować koperty, a w kwietniu – zaproszenia i telegramy wspólnie ustalono, że zaproszenia wyślą drogą pocztową.

II etap ZAANGAŻOWANIE
Ekspozycja przyniesionych z domu zaproszeń na różne okazje, np. chrzest, bierzmowanie, urodziny, imieniny, wesele, I komunia święta i inne.
Pomyślcie i spróbujcie ułożyć zaproszenie na klasową uroczystość Dnia Mamy.


III etap POSZUKIWANIE
Każde chętne dziecko zgłasza ustnie treść zaproszenia. Nauczyciel zapisuje propozycje na tablicy. Wspólne wybranie treści zaproszenia. Przypomnienie zasad pisania zaproszenia na kartce papieru.

IV etap TRANSFORMACJA
Przepisanie zaproszenia z tablicy. Ozdobienie kartki według własnego pomysłu.

V etap PREZENTACJA
Uczniowie prezentują między sobą wykonane karty zaproszeń. Nauczyciel sprawdza poprawność wykonanego zadania.

ZADANIE 2.

I etap ZAANGAŻOWANIE
Nauczyciel wykłada na stół koperty. Pytanie: Do czego będą nam one potrzebne?

II etap POSZUKIWANIE
Dzieci odpowiadają na pytanie: Do kopert włożymy zaproszenia.

III etap TRANSFORMACJA
Dzieci otrzymują koperty, wkładają w nie zaproszenia, zaklejają. Każdy samodzielnie adresuje kopertę do mamy.

IV etap PREZENTACJA
Nauczyciel sprawdza poprawność adresu.









ZADANIE 3.

I etap ZAANGAŻOWANIE
Nauczyciel mówi: Mamy już zaproszenie w zaadresowanej kopercie. Co teraz trzeba zrobić, żeby list doszedł do adresata?

II etap POSZUKIWANIE
Dzieci stwierdzają ,że list trzeba wysłać na poczcie.

III etap TRANSFORMACJA
Dzieci idą z nauczycielem na pocztę, kupują znaczki pocztowe, naklejają je w odpowiednim miejscu na kopercie i wrzucają do skrzynki pocztowej.

IV etap REFLEKSJA
Po powrocie do szkoły następuje ewaluacja. Uczniowie wpisując numerki przy czynnościach uporządkowują je zgodnie z kolejnością ich wykonywania.
W ten sposób odpowiadają na pytanie: Co musiałem zrobić, aby powiadomić mamę o klasowej uroczystości z okazji jej święta?
1. Napisałem zaproszenie.
5. Wrzuciłem list do skrzynki pocztowej.
3. Wybrałem się na pocztę.
2. Zaadresowałem kopertę.
4. Nakleiłem znaczek na kopercie.

Głośne odczytanie zdań w odpowiedniej kolejności.
Sprawdzenie przez nauczyciela.







Dzień piąty – Dekorujemy salę
Sztuka
Cele
UCZEŃ:
- przygotowuje elementy do dekoracji sali współpracując z rówieśnikami w grupie;
- dekoruje izbę lekcyjną.

Materiały: balony, korektor, nici, krepina, mazaki, kredki, czerwony brystol, szablony motyla, kolorowa wycinanka, nożyczki, plastelina.

I etap ZAANGAŻOWANIE
Przygotowanie materiałów zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami do wykonania elementów dekoracyjnych sali (praca w grupach).
Pomyślcie, w jaki sposób wasze grupy mogą wykorzystać zgromadzone materiały do wykonania elementów dekoracyjnych sali tak, aby wasze mamy dobrze się czuły w dniu ich święta.

II etap TRANSFORMACJA
Wykonanie elementów dekoracyjnych sali.

III etap PREZENTACJA
Każda grupa prezentuje swoją dekorację:
grupa I – nadmuchane balony ozdobione rysunkami i napisami białym korektorem
grupa II – łańcuchy z krepiny
grupa III – serca z napisami (np. kochana, miła, dobra itd., itp.)
grupa IV – kwiaty (mazaki)
grupa V – motyle (technika łączona, tj. kredki, plastelina)




Udekorowanie klasy:
grupa I – przywiesza balony na kloszach (z pomocą nauczyciela)
grupa II – przywiesza łańcuchy na ścianach
grupa III – przyczepia serca magnesami na tablicach
grupa IV – przykleja kwiaty na oknach
grupa V – przypina motyle na firankach

IV etap REFLEKSJA
Rozmowa w kręgu. Spróbujcie odpowiedzieć na pytania:
1. Czy zadanie, które wykonywałem było łatwe czy trudne?
2. Czy praca w grupie była zgodna?























Dzień szósty – Uroczystość

Cele
UCZEŃ:
- pomaga w przygotowaniu odświętnego stołu;
- wita i żegna gości;
- deklamuje wiersze, śpiewa piosenki;
- składa życzenia, wręcza laurkę i prezent;
- prowadzi wspólne rozmowy i spożywa kulturalnie posiłek;
- przeżywa uroczyste chwile wspólnie z kolegami i bliskimi osobami;
- swoim zachowaniem okazuje mamie szacunek i miłość.

Pomoce dydaktyczne i materiały: płyty CD Dla Mamy, Wszystkim Kobietom: laurki, własnoręcznie wykonane prezenty.

Przebieg uroczystości:
1. Przygotowanie odświętnego stołu.
2. Powitanie gości.
3. Występ artystyczny.
4. Wręczenie laurek, prezentów oraz składanie życzeń.
5. Wspólne zdjęcia.
6. Rozmowy i poczęstunek przy stole.
7. Pożegnanie.
8. Sprzątanie izby klasowej.

EWALUACJA (można ją przeprowadzić w tym samym dniu lub na drugi dzień)
Rozmowa w kręgu. Dzieci odpowiadają na pytania:
1. Czy moja mama była zadowolona?
2. Czy ja byłem zadowolony?
3. Czy w klasie II przygotujemy taką uroczystość?



Scenariusz lekcji

Klasa – IIb
Prowadząca – Alina Szatkowska
Data – 17.11.05
Krąg tematyczny – Płyną chmurki, płyną mgiełki
Temat dnia – Kto sok pije, długo żyje!
Zapis w dzienniku – Warzywa i owoce źródłem witamin i zdrowia. Rozmowa nt. Jak dbamy o swoje zdrowie w czasie listopadowej pluchy? Ćwiczenia w układaniu zdań. Wyrazy z dwuznakiem ch. Kolejność czynności podczas sporządzania soku, obsługa sokowirówki. Wspólne wykonanie soku marchwiowo-jabłkowego i kanapek warzywnych.
Metody pracy: - metoda projektów Story Lines
- oglądowa
- słowna
- działanie praktyczne
Formy pracy: - zbiorowa jednolita
- zbiorowa zróżnicowana, wielopoziomowa
- grupowa jednolita
- grupowa zróżnicowana
Środki dydaktyczne: - karty pracy z tabelami dla grup
- pomoce graficzne:
* historyjka obrazkowa Robię sok owocowo-warzywny
* tablice ze źródłami witamin
- karty pracy na poziomach
- rozsypanki wyrazowe
- karty do ewaluacji
- Słowniki języka polskiego
Cele operacyjne w kategoriach czynności ucznia:
I wiadomości
UCZEŃ
- posługuje się alfabetem
- wzbogaci słownictwo nowe wyrazy
- zna zasady ortograficzne
- rozróżnia części mowy
- wypowiada się, pisze i czyta ze zrozumieniem
- dokona obliczeń
- zna zasady bezpiecznej obsługi sokowirówki
- zna zasady higieny podczas przygotowywania i spożywania posiłku
- rozumie konieczność dbania o własne zdrowie
II umiejętności
UCZEŃ
- udzieli odpowiedzi na pytania (proponuje twórcze rozwiązania)
- wyszuka w słowniku wyrazy: plucha, jadłospis
- rozumie znaczenie słów: plucha, jadłospis, witaminy
- wytłumaczy pisownię wyrazu chorzy (rz:r)
- ułoży zdanie z rozsypani wyrazowej
- ułoży plansze we właściwej kolejności
- poprawnie posługuje się językiem ojczystym
- dopisze rzeczownik do czasownika
- nazwie zdanie z wykrzyknikiem
- dodaje pełnymi dziesiątkami w zakresie 100
- ułoży pytanie do treści zadania matematycznego
- zapisze formułę matematyczną
- zaproponuje skład produktów żywnościowych danego posiłku
- przygotuje sok i kanapki z pomocą osoby dorosłej
- przygotuje nakrycie stołu
- podejmie pracę indywidualnie, w grupie i zespole
- współpracuje z rówieśnikami i dorosłymi
III postawy
UCZEŃ
- wypowiada się na dany temat
- słucha, gdy inni mówią
- dąży do efektu swojej pracy
- aktywnie uczestniczy w zajęciach



Wstęp
Uczniowie siedzą lub stoją w kręgu. Nauczyciel rozpoczyna opowiadanie wprowadzając ich w atmosferę i tematykę opowieści (story):
Wyobraźcie sobie, że po kilku listopadowych dniach jesiennej pluchy jesteście chorzy. Musicie leżeć w łóżku i łykać lekarstwa.
Pytania kluczowe:
1. Co to jest jesienna plucha?
2. Jak można było uniknąć choroby?
Formy aktywności:
Dzieci tworzą 6 grup po 4 osoby – dobierają się na zasadzie przeliczania, tj. jedynki, dwójki, trójki, czwórki, piątki, szóstki.
Wyjaśniają pojęcie – plucha – korzystając ze Słownika języka polskiego. Liderzy grup odczytują znaczenia słowa. Jest to praca w grupach (jednolita).
Zapisanie na tablicy wyrazów z ch: plucha, chorzy.
Wyjaśnienie pisowni wyrazu chorzy bo chory.
Uczniowie odpowiadają na drugie pytanie wypełniając tabelę rzeczownikami. Nauczyciel może naprowadzić dzieci zadając dodatkowe pytanie:Co chroni nas przed deszczem? Nazywają części mowy: co robię? (czasownik), co to? (rzeczownik). Ustne układanie zdań, np. Wkładam kalosze. Wkładam kurtkę. Trzymam parasol.

Epizod I – Jadłospis
Po chorobie trzeba wrócić do szkoły. Jednak nie macie tyle siły i energii, co Wasi koledzy i koleżanki. Wasza mama postanawia ułożyć specjalny jadłospis.
Pytania kluczowe:
1. Co to jest jadłospis?
2. Czy pomożecie mamie ułożyć taki jadłospis?


Formy aktywności:
Uczniowie tworzą 4 grupy po 5 osób i 1 grupę 4-osobową wraz z rodzicami. Dobierają się przez losowanie znaczków.
Wyjaśniają pojęcie – jadłospis – korzystając ze Słownika języka polskiego. Liderzy grup odczytują znaczenie słowa.
Opracowują:
I grupa - I śniadanie
II grupa - II śniadanie
III grupa - obiad
IV grupa - podwieczorek
V grupa - kolacja
Liderzy grup zapisują propozycje posiłków na arkuszach papieru. Potem następuje prezentacja. Może być wspólna, tzn. lider i rodzic.

Epizod II – Witaminy
Przeglądając gazetę „Nasze zdrowie” mama natknęła się na witaminy.
Pytania kluczowe:
1. Co to są witaminy?
2. W jakich produktach spożywczych znajdują się witaminy?
Formy aktywności:
Rodzice wyjaśniają dzieciom znaczenie słowa – witaminy. Czworo rodziców prezentuje tablice ze źródłami witamin: A, B, C, D.Omawiają ich znaczenie dla zdrowia człowieka.

Epizod III – Sok owocowo – warzywny
Zaniepokojona waszym zdrowiem babcia dzwoni do Was i mówi, że należy pić sok owocowo – warzywny.
Pytania kluczowe:
1. Z jakich owoców i warzyw można przygotować sok?
2. Dlaczego należy pić soki owocowo – warzywne?
3. Jakie są kolejne czynności, które należy wykonać, aby zrobić sok?



Formy aktywności:
Dzieci ustalają, że można przygotować sok marchwiowo – jabłkowy.
Rozwiązują zadanie tekstowe. Jest to praca na poziomach (praca zbiorowa zróżnicowana, wielopoziomowa.
Mama kupiła 20 jabłek i 10 gruszek. Ile kupiła owoców? lub
Mama kupiła 20 marchewek i 10 pomidorów. Ile kupiła warzyw?
I poziom - niski
20 10=…..
Odp. Mama kupiła ….. owoców. Lub
Odp. Mama kupiła ….. warzyw.
II poziom – średni
Samodzielne zapisanie formuły matematycznej i dokonanie obliczeń.
Samodzielne sformułowanie i zapisanie odpowiedzi w formie zdania.
III poziom – wysoki
Samodzielne sformułowanie i zapisanie pytania i odpowiedzi w formie zdania.
Sam0odzielne zapisanie formuły matematycznej i dokonanie obliczeń.
Ułożenie zdań z rozsypanek wyrazowych na tablicy magnatycznej. Uczniowie określają rodzaje zdań.
1. Kto sok pije, długo żyje!
2. Kto zdrowia nie szanuje, ten ciągle choruje!
3. Pamiętajcie chłopcy i dziewczyny, że owoce i warzywa to witaminy!
Uczniowie uporządkowują ilustracje tak, aby powstała historyjka pt. Robię sok owocowo – warzywny.

Epizod IV – Wspólne przygotowywanie soku i kanapek
Uczestnicy lekcji tworzą 6 grup z godnie z ich życzeniami (3 grupy-sok, 3 grupy-kanapki).
Uczniowie wspólnie z rodzicami przygotowują sok marchwiowo – jabłkowy oraz warzywne kanapki.
Rodzice obsługują sokowirówki. Dbają o bezpieczeństwo i higienę podczas przygotowywania i spożywania posiłku zgodnie z załączonym regulaminem.


Zakończenie
Wspólne spożywanie soku i kanapek.

EWALUACJA
Dzieci odpowiadają na pytanie: Co należy robić, aby uniknąć jesiennego przeziębienia?
Rodzice i dzieci wypowiadają się na temat lekcji i atmosfery panującej w klasie.
Wypełniają wnętrze koła. Dzisiaj na lekcji było
Było fajnie (kolor niebieski)
Było tak sobie (kolor czerwony)
Było nieciekawie (kolor czarny)




Olimpiada w Salt Lake City

Wstęp
Uczniowie siedzą w kręgu. Nauczyciel zaczyna opowiadać, wprowadzając ich w atmosferę i tematykę opowieści:
Wyobraźcie sobie, że jesteście wybitnymi sportowcami, mistrzami sportów zimowych.
Pytania kluczowe:
1. Jakie znacie zimowe dyscypliny sportowe?
2. Którą z nich chcielibyście uprawiać i dlaczego?
Formy aktywności:
Uczniowie w grupach sporządzają mapy pojęciowe sportów zimowych według ustalonego przez siebie klucza, np. narciarstwo, łyżwiarstwo, saneczkarstwo.
Gry dramowe:
Uczniowie inscenizują wybrane dyscypliny, klasa zgaduje, o jaki sport chodzi. Każdy uczeń wybiera ulubioną dyscyplinę, projektuje jej symbol, formułuje wypowiedź pisemną uzasadniającą wybór.
Epizod II – Nominacje olimpijskie
Jako najlepsi sportowcy w swych dyscyplinach będziecie reprezentować nasz kraj na olimpiadzie zimowej, która niebawem się rozpocznie.
Pytania kluczowe:
1. Co to jest olimpiada?
2. Co wiemy o olimpiadach, które już się odbyły?
Formy aktywności:
Uczniowie ustalają, co powinni wiedzieć o olimpiadach i gdzie mogą znaleźć potrzebne informacje. Następnie w grupach opracowują wybrane zagadnienia i prezentują je w klasie. Chętni przygotowują prezentacje o wybranych polskich medalistach olimpijskich. Uczniowie wykonują maskotki olimpijskie i wybierają najładniejszą. Klasa redaguje własny tekst przysięgi olimpijskiej.



Epizod III – Salt Lake City znajduje się w Stanach Zjednoczonych
Zanim pojedziemy na olimpiadę, powinniśmy dowiedzieć się czegoś o kraju, w którym się ona odbywa.
Pytania kluczowe:
1. W jakim kraju, stanie znajduje się Salt Lake City?
2. Co o nich wiemy?
Formy aktywności:
Uczniowie szukają Stanów Zjednoczonych, stanu Utah i Salt Lake City na mapie świata. Ustalają trasę podróży drogą powietrzną, morską, lądową. Opowiadają o Stanach Zjednoczonych, stanie Utah i Salt Lake City na podstawie posiadanych wiadomości. Przynoszą do klasy zdjęcia, rekwizyty, informacje związane z miejscem, w którym odbywała się olimpiada. Tworzą kącik ciekawostek tych miejsc.
Epizod IV – Medal
Wielki dzień polskiego sportu. Nasz zawodnik zdobył srebrny i brązowy medal.
Pytania kluczowe:
1. Kto zdobył medale w Salt Lake City?
2. Co czuje medalista olimpijski?
3. Jak wygląda konferencja prasowa?
4. Kto jest naszym sportowym bohaterem?
Formy aktywności:
Klasa inscenizuje ceremoniał wręczania medalu. Rozmowa o odczuciach medalisty i jego kibiców. W klasie odbywa się konferencja prasowa z medalistą. Uczniowie – dziennikarze zadają mu przygotowane wcześniej pytania. Uczniowie śledzą telewizyjne i prasowe relacje z olimpiady. Wybierają postać ulubionego sportowca i prezentują klasie jego sylwetkę.
Epizod V – Dyskwalifikacja
Wielki skandal na olimpiadzie. Jeden z medalistów został zdyskwalifikowany za doping.



Pytania kluczowe:
1. Co to znaczy: dyskwalifikacja, doping, fair play?
2. Dlaczego doping w sporcie jest surowo karany?
3. Kto może otrzymać nagrodę fair play?
Formy aktywności:
Uczniowie próbują wyjaśnić podane pojęcia. W razie potrzeby posługują się słownikiem wyrazów obcych. Dyskutują, dlaczego sportowcy decydują się na doping, i uzasadniają, czemu nie powinni tego robić. Redagują krótką notatkę na temat zdobycia przez zawodnika nagrody fair play. Ustalają i zapisują, jakimi cechami charakteru powinien odznaczać się prawdziwy sportowiec.
Na zakończenie uczniowie oceniają przebieg zajęć i własne zaangażowanie. Jeżeli pogoda na to pozwala, klasa może zorganizować własne igrzyska olimpijskie na szkolnym boisku.


Przykład zaczerpnięty z kursu Lines story – metoda projektu na poziomie kształcenia zintegrowanego zorganizowanym przez Centrum Edukacji Nauczycieli w Koszalinie



Urodziny w rodzinnym domu dziecka

Wstęp
Uczniowie siedzą w kręgu. Nauczyciel rozpoczyna opowiadanie, wprowadzając ich w atmosferę i tematykę opowieści (story):
W małym miasteczku, gdzieś na wschodzie Polski, nad Bugiem, jest piękny stary park. W tym parku stoi duży, trochę zniszczony dom. Zbyt duży dla jednej rodziny, za mały dla kilku…
Pytania kluczowe:
1. Jak wygląda ten dom?
2. Kto w nim mieszka?
Formy aktywności:
Uczniowie w grupach rysują wyobrażony dom. Uzgadniają, kto w nim mieszka. Opowiadają o tym lub prezentują krótkie scenki dramowe.
Epizod I: Tajemnica starego domu
W tym domu mieszka tylko jedna, ale niezwykła rodzina. Jest to bowiem rodzinny dom dziecka. Mieszkają w nim państwo Komedowie i jedenaścioro dzieci w wieku od sześciu do jedenastu lat.
Pytania kluczowe:
1. Co to jest rodzinny dom dziecka?
2. Jak może wyglądać w środku i jakie panują tam zwyczaje?
3. Czym różni się od naszych domów?
Formy aktywności:
Uczniowie próbują zdefiniować pojęcie „rodzinny dom dziecka”. W grupach – na dużych arkuszach papieru – rysują plan domu, rozkład pomieszczeń, umeblowanie. Dyskutują, czym różni się taki dom od ich domów. Wskazują wady i zalety życia w rodzinnym domu dziecka w stosunku do mieszkania w zwykłym domu dziecka.
Epizod II – Przybycie Joli
Pewnego dnia do domu przyjeżdża mała, smutna dziewczynka. Ma na imię Jola. Będzie nową mieszkanką.

Pytania kluczowe:
1. Jak wygląda Jola?
2. Dlaczego jest taka smutna?
3. Jak dzieci przyjmują nową dziewczynkę?
Formy aktywności:
Uczniowie rysują portret smutnej dziewczynki. Próbują opowiedzieć jej losy przed przybyciem do domu. Układają dialogi – rozmowy dzieci z Jolą.
Epizod III – Jak rozweselić Jolę?
Dziewczynka wciąż jest smutna. Mało mówi, niechętnie bierze udział w zabawach, rzadko się uśmiecha. Dzieci chciałyby jej pomóc, ale nie wiedzą jak. Przypadkowo dowiadują się, że za dwa tygodnie będą jej urodziny.
Pytanie kluczowe:
1. Jak zorganizować urodziny, aby rozweselić dziewczynkę?
Formy aktywności:
Burza mózgów. Uczniowie zgłaszają pomysły urządzenia urodzin. W dyskusji wybierają najciekawsze. Zapisują je jako zadanie do realizacji. Ustalają plan działania – zorganizować poczęstunek, przygotować dekorację sali i upominek (np. wierszyk, maskotkę, laurkę), wymyślić atrakcyjne zabawy, popisy artystyczne.
Epizod IV – Przygotowanie poczęstunku
Państwo Komedowie zgadzają się na pomysł zorganizowania przyjęcia, ale mogą na nie przeznaczyć tylko 50 złotych. Dzieci postanawiają same przygotować prezent.
Pytanie kluczowe:
1. Jak można przygotować tanie przyjęcie dla 14 osób?
Formy aktywności:
Wyprawa do sklepu. Uczniowie zapisują ceny produktów potrzebnych na przyjęcie. W grupach przygotowują kosztorys. Przez negocjacje wybierają najlepszy. Klasa dzieli się według upodobań na grupy: kucharzy, dekoratorów, artystów. Każda grupa wykonuje przydzielone zadanie.




Epizod V - Przyjęcie urodzinowe
Przyjęcie odbywa się według u8stalonego planu. Uczniowie kulturalnie spożywają posiłek, bawią się, prezentują wykonane upominki. Rysują portrety zadowolonej, szczęśliwej Joli.
Zakończenie
Uczniowie oceniają swoją pracę. Wypowiadają się na temat własnego zaangażowania, mówią o swoich odczuciach. Mogą postanowić, że będą odtąd organizować w klasie uroczyste urodziny.


Przykład zaczerpnięty z kursu Lines story – metoda projektu na poziomie kształcenia zintegrowanego zorganizowanym przez Centrum Edukacji Nauczycieli w Koszalinie



mgr Alina Szatkowska

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie