Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Metody i formy pracy z dziećmi w klasach integracyjnych

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 22038 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 Według W. Okonia metody nauczania to: " systematycznie stosowany sposób pracy nauczyciela z uczniami, umożliwiający uczniom opanowanie wiedzy wraz z umiejętnością posługiwania się nią w praktyce, jak również rozwijanie zdolności i zainteresowań". W. Okoń za kryterium podziału metod przyjął sposób, w jaki uczniowie zdobywają nowe wiadomości i umiejętności. Przyjmując te kryteria podzielił je na cztery grupy:
Metody oparte na słowie (pogadanka, opis, opowiadanie, dyskusja, praca z książką).
Metody w trakcie których uczeń samodzielnie dochodzi do wiadomości umiejętności. Metody te dzieli się na: metody laboratoryjne, problemowe klasyczne, metody sytuacyjne, giełdę pomysłów, gry dydaktyczne.
Trzecia grupa metod opiera się na poznawaniu przez przeżywanie. Metody te dzieli się na impresyjne i ekspresywne.
Metody praktyczne to realne zadania wytwórcze oraz różnego rodzaju ćwiczenia.
     Metody nauczania w klasach integracyjnych dobierane są ze względu na planowane cele lekcji, treści programowe, wiek uczniów, a także ze względu na specyfikę klas, w których uczą się dzieci zdrowe razem z dziećmi z odchyleniami i zaburzeniami rozwojowymi.
     W klasach I-III ze względu na problematykę związaną z najbliższym środowiskiem dziecka, bezpieczeństwem i zdrowiem, stosuje się metody oparte na obserwacji, działaniu, a także gry dydaktyczne w formie zabaw i inscenizacji. W pracy w tych klasach dużą role odgrywają wycieczki bliższe i dalsze.
     Metoda ćwiczeń praktycznych stosowana jest na lekcjach z edukacji polonistycznej, środowiskowej; w edukacji polonistycznej stosowany jest opis, pogadanka, pokaz, a także metoda inscenizacji. Zajęcia z edukacji artystycznej, motoryczno- ruchowej oparte są głównie na działaniu dzieci, poprzedzonym obserwacją w naturalnym środowisku, bądź ilustracją, filmem, a także opisem, pogadanką. Dzieci rysują, malują, wycinają, wydzierają.
     Osiągnięcie zamierzonego przez nauczyciela celu jest nierozerwalnie związane z wyborem metody nauczania. W klasach integracyjnych od tego, jaką metodę wybierze nauczyciel, będzie zależeć aktywność wychowanka, który:
może ściśle odwzorować pracę nauczyciela( metody odtwórcze),
może wykonać samodzielnie zadanie, mając określone warunki( metody usamodzielniające),
może się wykazać pełną inwencją twórczą i samodzielnością, rozwiązując postawiony przed nim problem( metody twórcze).
     Oto niektóre z metod nauczania stosowane w pracy z dziećmi w młodszym wieku szkolnym:

  • metoda naśladowcza- ścisła- polega na schemacie "bodziec- reakcja", uczeń dokładnie odtwarza ruch pokazany przez nauczyciela, nie ma tu miejsca na żadne odstępstwa od wzorca, werbalne nauczanie ruchu;
  • metoda zabawowo- naśladowcza- polega na naśladowaniu zjawisk przyrody( np. drzewa na wietrze0, czynności ludzi(np. piłowanie drzewa) lub zachowań zwierząt( np. skoki wróbelka), ruchy dziecka są inspirowane własną fantazją i wyobraźnią, nie musi być to dokładne odtworzenie czynności, możliwe jest zróżnicowanie w wykonaniu ruchu;
  • metoda zabawowa- klasyczna- oparta na fabule zabawy lub przepisach gry, uczeń ściśle przestrzega określonych reguł, a nauczyciel początkowo uczestniczy w zabawie, a potem pełni rolę obserwatora i sędziego;
  • metoda bezpośredniej celowości ruchu- cel, jaki mają osiągnąć dzieci, jest znany tylko nauczycielowi, natomiast uczniowie wykonują proste zadanie ruchowe w określonej pozycji wyjściowej, można je urozmaicać przez stosowanie przyborów( twórcą tej metody jest R. Czyżewski);
  • metoda ruchowej ekspresji twórczej Rudolfa Labana- pozwala uczniowi na odzwierciedlenie ruchem swoich nastrojów, stanów psychicznych czy odczuć, można tu stosować mimikę, jak i gestykulację i pantomimę, ćwiczenia mogą być realizowane indywidualnie i w grupie, z muzyką lub bez;
  • metoda Karla Orfa- oparta na schemacie "metoda- słowo-ruch", pozwala na korelowanie ruchu z rytmem i muzyką, rozwija wyobraźnię dziecka, inspiruje je do twórczych działań;
  • metoda problemowa- polega na rozwiązywaniu sytuacji ruchowej, w której uczeń znalazł się po raz pierwszy i nie zna rozwiązania, uczeń sam podejmuje się rozwiązania problemu, spełniając warunki wyjściowe podane przez nauczyciela, każde rozwiązanie jest dobre.
            O skuteczności kształcenia decydują nie tylko metody nauczania, lecz także formy nauczania. Według kryterium stosowanego przez W. Okonia "forma nauczania to termin oznaczający organizacyjną stronę nauczania(...) obejmuje zewnętrzne warunki tego nauczania, a więc dobór uczniów i nauczycieli, (...) współpracę grup i jednostek ze sobą, rodzaj zajęć oraz warunki miejsca i czasu pracy dydaktycznej. (...) Pojęcie to kojarzy się z takimi elementami systemu, jak lekcja, praca domowa ucznia, wycieczka szkolna, bądź takimi kategoriami organizacji pracy ucznia na lekcji, czy poza nią, jak praca zbiorowa (frontalna) uczniów, praca grupowa, czy praca jednostkowa (indywidualna)."
           Cz. Kupisiewicz podaje 3 kryteria podziału form organizacyjnych nauczania. Pierwszym kryterium jest liczba uczniów uczestniczących w procesie nauczania- uczenia się tj. nauczanie zbiorowe i jednostkowe. Jako drugie kryterium przyjął miejsce, w którym będzie przebiegał ten proces tj. szkoła bądź nauczanie pozaszkolne. Trzecim kryterium jest czas przeznaczony na zajęcia dydaktyczne tj. zajęcia lekcyjne i pozalekcyjne. Zajęcia lekcyjne są zawsze zajęciami zbiorowymi, natomiast pozalekcyjne mogą być zarówno zbiorowe jak i indywidualne.
           W klasach integracyjnych występują wszystkie wymienione formy kształcenia. Zgodnie z zasadami reformy szkolnictwa zakłada się elastyczne podejście do programu i struktury zajęć dydaktycznych- bez sztywnego podziału na poszczególne jednostki dydaktyczne, bez dzwonków. To nauczyciel decyduje o płynnym przejściu od jednego zadania do następnego, zwracając uwagę na możliwości swoich uczniów i ich zainteresowania. Ilość godzin dydaktycznych przewidzianych do realizacji danego tematu nie powinna odbiegać od siatki godzin zaproponowanej przez MEN. Oprócz godzin obowiązkowych, każdemu uczniowi mającemu potrzeby specjalne należy zapewnić zajęcia terapii indywidualnej ze specjalistami( logopedą, psychologiem, terapeutą pedagogicznym, pedagogiem specjalnym, rehabilitantem). Kwalifikacja na wyżej wymienione zajęcia odbywa się po odpowiedniej diagnozie przeprowadzonej przez specjalistów. Często oferta szkoły wychodzi poza obowiązkowe zajęcia dydaktyczne i proponuje uczniom zajęcia z języka obcego, informatyki, zajęcia teatralno- plastyczne, sportowe i inne. Praca w klasach integracyjnych polega też na pracy uczniów w grupach, parach, zajęciach w kręgu.

      Opracowała: Ewa Niewińska

    Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

    X


    Zarejestruj się lub zaloguj,
    aby mieć pełny dostęp
    do serwisu edukacyjnego.




    www.szkolnictwo.pl

    e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
    - największy w Polsce katalog szkół
    - ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




    Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

    Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




    Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie