"Nagrody i kary w wychowaniu" - artykuł dla rodziców - czyli jak nagradzać i karać, by osiągnąć pożadany skutek.
Nagrody i kary w wychowaniu.
Wychowanie dziecka jest sztuką, z czego nie zawsze zdajemy sobie dość jasno sprawę. Dopiero, kiedy dziecko zachowuje się nie tak jak tego pragniemy, gorączkowo szukamy odpowiedzi na pytanie – dlaczego tak się dzieje?
W procesie wychowania rodzice rzadko stosują przemyślany system nagród. Zazwyczaj zastanawiają się oni nad tym jak ograniczyć swobody dziecka, zmusić je do posłuszeństwa, do uczenia się, jak karać je za przewinienia, chociaż zdarza się, że stosują kary bez żadnego zastanowienia, w zależności od humoru.
NAGRODA
Ma być bodźcem wzmacniającym postępowanie pozytywne, zachęcającym do solidnej pracy, nauki, do zachowań znajdujących uznanie w rodzinie i w innych grupach społecznych. Spełnia ona następujące funkcje:
1. Umacnia wiarę dziecka we własne wartości.
2. Realizuje potrzebę uznania i sukcesu.
3. Zachęca do podejmowania coraz trudniejszych zadań.
4. Dostarcza dodatnich uczuć; radości i dobrego samopoczucia.
5. Wzmacnia więzi uczuciowe z osobami nagradzającymi.
6. Działa dodatnio na tych, którzy są świadkami nagradzania.
KARA
Jest sytuacją przykrą, mającą na celu zahamowanie nieprawidłowych zachowań dziecka. Kara tłumi chwilowo określone reakcje ale ich nie eliminuje, nie wyklucza. Może natomiast wywołać konflikt między osobą ukaraną a karzącą.
Warunki decydująco o skuteczności kar:
1. Karaniu musi towarzyszyć życzliwość ukazująca możliwość poprawy, w przeciwnym razie może dojść do zachowań agresywnych i negatywnego stosunku do osoby karzącej.
2. Trzeba brać pod uwagę stopień wrażliwości dziecka, by nie wywołać karaniem dotkliwej przykrości i lęku przed utratą osób dla dziecka ważnych.
3. Jeżeli dziecko akceptuje ustalone przez rodziców normy, wówczas kary stosowane przez nich za wykroczenie są bardziej skuteczne.
4. Kara powinna być sprawiedliwa, proporcjonalna do przewinienia.
5. NIE WOLNO KARAĆ W GNIEWIE – POD JEGO WPŁYWEM STAJEMY SIĘ MNIEJ OBIEKTYWNI.
Opracowała: mgr Joanna Marcinkowska
|
