Opieka postpenitencjarna jest środkiem zapobiegawczym dalszej przestępczości.
Korekta postaw nieletnich dokonywana w placówkach resocjalizacyjnych, musi być kontynuowana i utrwalana po zwolnieniu wychowanków z zakładu i ich wyjściu w otwarte środowisko społeczne.
Opieka postpenitencjarna jest środkiem zapobiegawczym dalszej przestępczości.
Korekta postaw nieletnich dokonywana w placówkach resocjalizacyjnych, musi być kontynuowana i utrwalana po zwolnieniu wychowanków z zakładu i ich wejściu w otwarte środowisko społeczne.
Powrót skazanego z kontrolowanych i nadzorowanych miejsc pozbawienia wolności do warunków wolnościowych w społeczeństwie, stanowi bardzo poważny problem. Kara pozbawienia wolności rodzi szereg ujemnych skutków, rzutujących na trudności adaptacji skazanych po zwolnieniu z zakładów.
Do najważniejszych z nich należa: znalezienie pracy, ukształtowanie poczucia stabilizacji (zarówno w środowisku zawodowym, jak i najbliższym - rodzinnym), nabycie umiejętności podejmowania wartościowych społecznie akceptowanych decyzji życiowych, rozwiazanie problemów zakwaterowania, podjęcia leczenia.Readaptacja społeczna musi stanowić dalszy etap resocjalizacji.
W procesie adaptacji społecznej osób zwolnionych występują dwie główne grupy pomocy:
1. materialna
2. moralna
Pomoc zwolnionym w rozwiązywaniu trudności życiowych, stanowi najwłaściwszy rodzaj pomocy postpenitencjarnej. Nie znaczy to, by za zwolnionego miało się załatwiać wszystkie sprawy. Zwolniony musi wykazać pewien upór w dążeniu do rozwiązywania wszelkich życiowych trudności i nie należy stwarzać mu szczególnie uprzywilejowanych warunków.
PROBLEMY OPIEKI POSTPENITENCJARNEJ.
1. Trudna sytuacja na rynku pracy obniża efekty resocjalizacji i potęguje istotną dolegliwość społeczną jaką jest wzrost przestępczości,
2. Obok zatrudnienia poważnym problemem jest zakwaterowanie. Brak odpowiednich warunków bytowych, odpowiedniej atmosfery rodzinnej wywołuje rozczarowanie względem najwyższego dobra jakim jest wolność. (zjawisko to nierzadko prowadzi do powrotu na drogę przestępstwa)
- nieletnim, którym ze względu na patologię rodziny przygotowano środowisko zastępcze, wykazywali różny poziom readaptacji społecznej, w zależności od środowiska, w którym zostali zakwaterowani (np. w domach jednorodzinnych lepiej niż w hotelach robotniczych),
3. Opinia społeczna kształtowana przez środki masowego przekazu, postrzega nieletnich bardzo niekorzystnie ze stygmatem przestępcy, co utrudnia np. znalezienie pracy,
4. Większość przedstawicieli instytucji zobowiązanych do udzielenia pomocy nieletnim nie zna przepisów w tym zakresie (Dz. Ust. nr.23 poz. 102 z dn. 7.V.1983r.)
Opracował:
mgr Arkadiusz Pala |
