Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Czego oczekiwać powinny od nas dzieci dyslektyczne

 

Czynimy to na pewno, ale nie możemy jako nauczyciele robić tego w pojedynkę, Rodzic musi zrozumieć, że jest niezbędnym podmiotem w zakresie wspólnych działań i może także wiele zrobić dla swojego dziecka.

Czego oczekiwać powinny od nas dzieci dyslektyczne, a co my jako nauczyciele powinniśmy czynić.

opracowanie: Beata Ossowska – Smeja
Szkoła Podstawowa Nr 2 w Sztumie

     Czynimy to na pewno, ale nie możemy jako nauczyciele robić tego w pojedynkę, Rodzic musi zrozumieć, że jest niezbędnym podmiotem w zakresie wspólnych działań i może także wiele zrobić dla swojego dziecka.
Należy:
  • często sprawdzać zeszyty i poprawność zapisów prac domowych
  • założyć słownik wyrazów trudnych
  • czuwać nad uaktywnianiem ucznia w czasie zajęć
  • zachęcać go do uczestnictwa w kołach zainteresowań, nawet na zasadzie wielokrotnego wyboru – niech odkrywa siebie i szuka swojej drogi samorozwoju, zaprezentowania siebie
  • zachęcać do wypowiedzi ustnych
  • dostosowć wymagania do możliwości dziecka, mając na uwadze jego zaburzone sfery
  • pozwalać na korzystanie ze słowniczka ortograficznego w czasie pisania wypracowań
  • pozytywnie wzmacniać emocjonalnie ucznia
  • organizować sytuacje zapewniające przeżycie sukcesu
  • powierzać mu role, które doprowadzą do podniesienia wiary w siebie i własne możliwości
We współpracy z rodzicami :
  1. planować zadania domowe i ćwiczenia
  2. ujednolicać metody postępowania w zakresie pomocy dydaktycznej i wychowawczej
  3. tworzyć atmosferę : życzliwości, miłości i zrozumienia
  4. ułożyć prawidłowy harmonogram dnia – stałych pór odrabiania lekcji, wypoczynku, snu i posiłków
  5. dążyć do zmiany postaw rodziców, wskazując na pozytywne cechy osobowości dziecka
Dzieci dyslektyczne nie powinny :
  • czytać głośno w obecności całej klasy, ponieważ potęguje to napięcie emocjonalne, w wyniku którego dzieci czytają gorzej. Mogą czytać głośno wówczas, gdy opanowały zadany tekst w domu
  • czytać zbyt długich czytanek – należy wyznaczyć pewną część tekstu do czytania głośnego w celu doskonalenia techniki czytania
  • pisać dyktand w początkowym okresie nauki czytania i pisania ( winno się zastąpić je pisaniem z pamięci )
Marta Bogdanowicz – wielki autorytet w zakresie pracy z dziećmi dyslektycznymi opracowała:
Warto go przeczytać.
"Dekalog dla nauczycieli dzieci dyslektycznych"
NIE
  1. Nie traktuj ucznia jak chorego, kalekiego, niezdolnego, złego lub leniwego.
  2. Nie karz, nie wyśmiewaj w nadziei, że zmobilizujesz go do pracy.
  3. Nie łudź się, że "sam z tego wyrośnie", " weźmie się w garść", " przysiądzie fałdów" lub, że ktoś go z tego wyleczy.
  4. Nie spodziewaj się, że kłopoty ucznia pozbawionego specjalistycznej pomocy ograniczą się do czytania i pisania i skończą się w młodszych klasach szkoły podstawowej.
  5. Nie ograniczaj uczniowi zajęć pozalekcyjnych, aby miał więcej czasu na naukę, ale i nie zwalniaj go z systematycznych ćwiczeń i pracy nad sobą.
TAK
  1. Staraj się zrozumieć swojego ucznia, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia, aby zapobiec pogłębianiu się jego trudności szkolnych i wystąpieniu wtórnych zaburzeń nerwicowych.
  2. Spróbuj, jak najwcześniej, zaobserwować trudności ucznia:, na czym polegają i co jest ich przyczyną. Skonsultuj problemy dziecka ze specjalistą( psychologiem, logopedą, pedagogiem, a w razie potrzeby z lekarzem).
  3. Aby jak najwcześniej pomóc uczniowi:
    • bądź w kontakcie z poradnią, wykorzystuj wyniki badań i zalecenia specjalistów zawarte w opinii psychologicznej,
    • ustal kontrakt pomiędzy tobą, rodzicami i dzieckiem, który określi reguły współpracy: dziecko uczyń odpowiedzialnym za pracę nad sobą, rodziców za pomaganie dziecku, a nauczyciela za bycie doradcą,
    • zaobserwuj podczas codziennych lekcji, co najskuteczniej pomaga dziecku,
    • bądź w stałym kontakcie z jego nauczycielem – terapeutą i, korzystając z jego wskazówek, włączaj z zajęcia dydaktyczne potrzebne dziecku ćwiczenia.
  4. Opracuj program indywidualnych wymagań wobec ucznia dostosowany do jego możliwości i wkładu pracy. Oceniaj go na podstawie odpowiedzi ustnych i treści prac pisemnych. Nie każ mu czytać głośno przy całej klasie. Pozwól mu korzystać ze słownika i daj mu więcej czasu na zadanie pisemne. Dyktanda i prace pisemne oceniaj jakościowo ( opisowa ocena błędów) pod warunkiem systematycznej pracy, znajomości reguł ortografii i korekty błędów w zeszytach. nagradzaj za wysiłek i pracę, a nie za jej efekty.
  5. Bądź życzliwym, cierpliwym przewodnikiem ucznia w jego problemach.
Opracowanie na podstawie własnych doświadczeń i literatury:
Beata Ossowska - Smeja

BIBLIOGRAFIA
    Bogdanowicz M. Integracja percepcyjno – motoryczna. Teoria - diagnoza – terapia. CMP P-P, Warszawa 2000.
    Bogdanowicz M. Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu – dysleksja rozwojowa. [W:]
    Czajkowska I., Herda K. Zajęcia korekcyjno – kompensacyjne w szkole. WSiP, W- wa 1989
    Sawa B. Jeżeli dziecko źle czyta i pisze. WSiP, Warszawa 1987

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 21:23:41
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 21:23:41) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie