Często w pedagogice zadaje się pytanie fundamentalne: jaki wybór perspektywy moralnej mógłby dać solidne, uniwersalne i pewne usprawiedliwienie czynności i wartościowań, które dotyczyłyby innego człowieka? Czy istnieje etyka obiektywna, która pozwala powiedzieć, że ta czynność i to wartościowanie jest robione dla dobra wychowanka? Pedagogika empiryczna jest dzisiaj zobligowana do poszukiwania swojej fundamentalnej tożsamości i ujawniania swych fundamentów tym, których dotyczy.
Ta praca proponuje poszukiwanie odpowiedzi w źródłach kultury europejskiej. Perspektywa katolicka daje nam odpowiedzi bardzo proste: Wiara, Nadzieja i Miłość (zwłaszcza miłość miłosierna). Jedynie z tymi Bożymi łaskami jesteśmy w stanie wyrazić pragnienie, rozumieć i realizować doskonałość moralną i religijną
z osobami z upośledzeniem umysłowym.
W tym duchu przedstawia się pewne aspekty edukacji moralnej i religijnej ludzi z trudnościami intelektualnymi, dzieląc to rozważanie na trzy rozdziały. Pierwszy pokazuje podstawy teoretyczne koncepcji osoby, rozumu, pamięci i woli (jako władz duszy), upośledzenia umysłowego i doskonałości moralnej i religijnej. Drugi (metodologiczny) definiuje przedmiot (doskonałość moralną i religijną osób
z upośledzeniem umysłowym), cel (opis i terapia w sferze moralnej i religijnej osób
z upośledzeniem umysłowym), problemy (opisujące przedmiot), metodę (indywidualnych przypadków), zmienne (zależna – doskonałość moralna i religijna, niezależne – upośledzenie i jego stopnie), teren, organizację i przebieg badań, a także ogólną charakterystykę osób badanych. W trzecim rozdziale znajdujemy analizę trzech przypadków osób z upośledzeniem umysłowym w trzech różnych stopniach tego upośledzenia. Żyjąc w swoich środowiskach, przez swoje uczestnictwo w życiu sakramentalnym, w różnej aktywności ze swoimi przyjaciółmi z pewnej wspólnoty chrześcijańskiej, osoby te świadczą o życiu moralnym i religijnym.
mgr pedagogiki, specj. edukacja i rewalidacja upośledzonych umysłowo
Jarosław Truszczyński, jarostanislaw@interia.pl, |
