Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Metody nauczania pływania oparte na działaniu praktycznym uczniów

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 14809 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Pływanie jest w Polsce dyscypliną coraz bardziej powszechną i z różnych względów bardzo wartościową. Umiejętność ta jest człowiekowi bardzo potrzebna. Pozwala poprawić stan zdrowia oraz zapewnia bezpieczeństwo nad wodą. Umożliwia wieloraką działalność rekreacyjną. Stwarza dogodne warunki dla postępowania rehabilitacyjnego. Jest podstawą rozwoju kierunkowych uzdolnień sportowych. Pływając hartujemy ciało, wzmacniamy mięśnie i stawy, doskonalimy układ krążenia i oddychania. Pełniejszy niż podczas przebywania na lądzie sposób oddychania pływaka zwiększa korzystnie pojemność życiową płuc i wzmacnia mięśnie oddechowe. Wymienione walory pływania i zwiększająca się coraz bardziej dostępność do krytych pływalni powinny skłaniać nauczycieli wychowania fizycznego do podejmowania intensywnych starań o zapewnienie każdemu dziecku możliwości posiadania tej umiejętności utylitarnej.
     Metoda nauczania pływania stanowi świadomie i systematycznie stosowany planowy sposób postępowania nauczyciela, polegający na dobieraniu, przekazywaniu i odbieraniu informacji od ucznia w celu opanowania przez niego techniki pływania. Jednym z rodzaju tych metod są metody oparte na działaniu praktycznym uczniów. Nauczyciel powinien przygotować jak największą ilość ćwiczeń, uwzględniających cel dydaktyczny i poziom motoryczny ucznia. Każde z ćwiczeń powinno mieć ściśle określony zakres informacji niezbędnych dla ucznia. Należy podać uczniom cel lekcji, sformułować i podać instrukcję wykonania danego ćwiczenia, przeprowadzić pokaz ćwiczenia.
     Pierwsze wykonanie ćwiczenia przez uczniów ma charakter próbny, pozwala nauczycielowi zorientować się, czy jego informacja została zrozumiana przez uczniów. Następnie nauczyciel powinien przeprowadzić analizę i ocenę wykonywanego ćwiczenia. Analiza jest niezbędna do wyboru skutecznej informacji, by uczeń mógł opanować nauczaną czynność. W wyniku oceny wykonania ćwiczenia nauczyciel podaje dodatkową instrukcję albo podaje nowe ćwiczenie. Zakończenie procesu nauczania określonej czynności pływackiej następuje w momencie, gdy nauczyciel stwierdza, że w systemie sensomotorycznym ucznia pojawiła się oczekiwana czynność. Dalsze postępowanie nauczyciela zmierza do utrwalenia i doskonalenia nowej umiejętności.

Zabawa jako metoda nauczania pływania
     Zabawy ruchowe stanowią bardzo cenną pomoc w nauczania pływania dzieci i młodzieży. Atrakcyjność zabaw jest również wysoka w zajęciach treningowych i korekcyjnych, wśród dzieci o różnym poziomie sprawności ruchowej.
     W kategoriach rozwoju intelektualnego ucznia rola zabaw i gier ruchowych polega na kształceniu jego zdolności poznawczych, rozwijaniu pamięci, spostrzegawczości, pomysłowości i samodzielności. Zabawy zmniejszają strach, kształtują również kategorie moralne.
     Z punktu wychowania fizycznego stanowią one wszechstronny środek pedagogiczny rozwijający cechy motoryczności, podnoszący sprawność ogólną i specjalną, stymulujący prawidłowy rozwój fizyczny.
     Wśród zabaw dziecięcych można wyróżnić zabawy konstrukcyjne, twórcze, dydaktyczne i ruchowe.
     Istotę zabaw twórczych stanowi odtworzenie przez dzieci otaczającej je rzeczywistości. Naśladownictwo to ma charakter improwizacji wyrażającej osobowość dziecka.
     Istotną grupę zabaw przy nauczaniu pływania stanowią zabawy dydaktyczne. Realizują one konkretne cele kształcące i wychowawcze. Szczególnie ważne jest tu zjawisko otrzymywania przez dziecko w trakcie zabawy informacji o strukturze konkretnej czynności pływackiej. Stosując a zabawach dydaktyczno – ruchowych współzawodnictwo, należy wystrzegać się formuły "kto szybciej", gdyż rywalizacja wpływa ujemnie na realizację celów dydaktycznych (jakość i dokładność wykonywanych czynności). Można jednak użyć zwrotów: "kto lepiej wykona", "kto wykona dłuższy", "kto ładniej", "kto wykona mniej ruchów".
     Przy zabawach wymagana jest stała kontrola nad grupą, zwłaszcza w kierunku zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa bawiącym się uczniom.

Metody nauczania częściami i w całości
     Ucząc metodą analityczną (nauczanie częściami) wyraźniej dostrzega się przyrosty nowych umiejętności u ucznia niż w czasie nauczania całości.
     Wadą nauczania metodą analityczną jest to, że sprawne wykonanie elementów składowych niewiele ma wspólnego z wykonaniem całej czynności. W efekcie tego uczeń przyswaja sobie nowe czynności ruchowe, ale nie te, które stanowią zamierzony cel dydaktyczny. Powinno się wtedy zredukować ilość informacji lub wydłużyć czas ich percepcji. Ograniczenie nadmiaru wiadomości o czynności ruchowej może się odbywać przez kondensację informacji. Polega ona na łączeniu kilku informacji w jedną całość, przez co komunikat staje się bardziej zwarty i krótki.
     Sposób przekazywania uczniowi komunikatu o pływackiej czynności ruchowej, w którym optymalna dla percepcji ilość informacji zapewniona zostaje przez ich redukcję i kondensację, nazywamy syntetyczną metodą nauczania (metoda całości).
Postępowanie nauczyciela przy nauczaniu tą metodą sprowadza się do:

  • opracowania komunikatu informacyjnego, w którym zawarte są podstawowe dla danej techniki pływania informacje (koordynacja, rytm, tempo, ruch ramion, nóg),
  • analizy różnicy między wynikiem, czyli próbą pływania demonstrowaną przez ucznia, a celem – wzorcem techniki pływania,
  • eliminacji błędów, które uczeń demonstruje podczas próby wykonywania czynności.
     Eliminowanie błędów jest bardzo ważnym etapem w procesie nauczania metodą syntetyczną, gdyż uczeń wykonując ogólny zarys ruchu, znacznie uproszczony, nie zwraca uwagi na szczegóły czynności pływackiej. Ujęcie całościowe techniki pływania daje możliwość wykorzystania zdolności naśladowczych dzieci i młodzieży i, niezależnie od działań nauczyciela, pozwala im uchwycić istotne elementy danej czynności pływackiej.
     Podsumowując można zauważyć, że metoda analityczna jest szczególnie efektywna w sytuacjach, gdy materiał przeznaczony do nauczania jest trudny albo gdy uczący się posiada niski poziom sprawności ruchowej i gdy przyswajanie nowych czynności motorycznych przychodzi mu z trudnością. Wraz z wiekiem rośnie skuteczność metody analitycznej.
     Analogicznie skuteczność metody syntetycznej najwyższe wartości osiągać będzie w nauczaniu dzieci, w nauczaniu czynności stosunkowo prostych, dających przedstawić się całościowo.

Elżbieta Mazur

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie