Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Bukiet dla nauczycieli

 

Scenariusz z uroczystości z okazji Dnia Edukacji Narodowej pt. „Bukiet dla nauczycieli”

Maria Szymanek
Anna Banaśkiewicz


Bukiet dla nauczycieli

Inscenizacja dla uczniów gimnazjum oparta na wierszach poetów polskich, poświęconych nauczycielom.

Na głównej ścianie duży napis BUKIET DLA NAUCZYCIELI.
Na podłodze w dużych wazonach stylizowane kwiaty wycięte z kartonu. Z boku sceny stół nakryty zielonym obrusem, a na nim w wazonach żywe kwiaty dla nauczycieli.
Krótkie przerywniki muzyczne (melodie z taśmy lub płyty CD).
Wszyscy recytatorzy ubrani w odświętne stroje wychodzą na scenę.
Melodia „Cztery pory roku – Wiosna” – rozpoczyna występ.



Recytator I

Weź duży, szklany słój pamięci
I nasyp chciwych wpatrzeń swoich
Zamyśl się sypką mieszaniną
Marzeń o słońcu i wyprawach
Wrzuć ją do słoja. Potem dodaj
Zamrużonych spojrzeń przez krysztalik.
Wstrząśnij i napuść w szkło pamięci
iluminację.
Wpuść też tęczowy wspomnień balet.
Przemieszaj wszystko kilka razy
I w słońcu postaw słój pamięci.
I patrz przez brylantową pryzmę.
Jeśli chcesz ujrzeć pstrokaciznę,
Nowych w bukiecie naszych gości
W całej ich przekolorowości.








Narrator I
Nauczyciel – to przyjaciel, który od najmłodszych lat prowadzi nas za rękę w dorosły świat. Mozolnie pomaga w zdobywaniu wiedzy. Dzięki niemu nieobce są nam tajemnice przyrody, zwierząt ludzkiego ciała.
Matematyczne labirynty są do rozwiązania, a wzory chemiczne czytelne. Nauczyciele wzbogacają nasz język, dbając o prawidłową i piękną
polszczyznę. Zaznajamiają nas z pięknem naszej okolicy i naszego kraju. Poznajemy podwaliny naszej historii, kultury, poznajemy nasze korzenie.
Grono naszych dorosłych kolegów dopiero po latach docenia trud nauczycieli włożony przed laty. Również i my powinniśmy już teraz docenić wartość pracy wszystkich nauczycieli i starać się jak najwięcej korzystać z tego, co nam przekazują. Z okazji dzisiejszego święta dziękujemy Wam za poświęcenie, czas i cierpliwość, za cały ogrom przekazywanej wiedzy, za gorące serca i pomocne dłonie.
Życzymy Wam uśmiechu, optymizmu, samych słonecznych dni i satysfakcji z wykonywanej pracy –
Wasi uczniowie


Narrator II

Drodzy nauczyciele!
W dniu Waszego święta stajemy przed Wami z wdzięcznym sercem, chcemy uczcić ten dzień wierszem i piosenką. Wiemy, że od najdawniejszych czasów zawód ten był ceniony bardzo. Sięgnijmy więc pamięcią wstecz i posłuchajmy, jak o nauczycielach i szkole mówił przed wiekami Andrzej Frycz Modrzewski w księdze „O szkole”.

Recytator II (Na tle melodii M. Ravela „Bolero”)

„Istnieje stary i od początku społeczności przyjęty obyczaj, iż państwo ma staranie o szkołach, z których dobrego urządzenia wynika wielka chluba żywota ludzkiego i religii, z zaniedbywania zaś – wypaczenie i zło.
Dlatego ustanowiono osobne miejsca, dokąd młodzież miała się udawać w celu zdobycie nauki; przełożonymi jej czyniono nauczycieli, aby udzielali najlepszych umiejętności, nadawali zbawiennymi wskazówkami ogładę temu bardzo niebezpiecznemu wiekowi i kształtowali go do wszystkiego, co w życiu potrzebne. Obyczaj to znamienity, a urząd pełen największego trudu. Tych, którzy sobie obrali taki rodzaj życia, postanowiono na podstawie praw i ustaw uwalniać całkowicie od wszelkich innych obowiązków w państwie.(...)
Wielkie zastępy uczonych świadczą, że są oni użyteczni państwom i religii nie tylko za życia, ale i po śmierci, dzięki pozostawionym po sobie dziełom.(...)
Zrozumiejmy tedy, jak bardzo piękny i użyteczny dla ludzi jest stan nauczycielski, z którego wyszło tylu mistrzów najlepszych umiejętności i z którego tyle korzyści zwykły czerpać wszystkie inne stany. Dlatego tak wiele mówię o jego znakomitości i godności, abyśmy pamiętali, iż trzeba go wszelkimi sposobami bronić i ochraniać przed przewrotnością mniemań
i zuchwalstwem ludzi naszego wieku, którzy tylko uganiają za wystawnością w życiu za bogactwami i władzą – boć jedyne to rzeczy, do których się powszechnie dąży – naukę zaś i cały obowiązek kształcenia się i uczenia pozostawiają ludziom podlejszego stanu.”

Narrator II

Nauczyciel był zawsze dla młodzieży wzorem, ale również przyjacielem
i druhem. Przy okazji dzisiejszego święta wspomnijmy i tych, którzy zapisali się złotymi zgłoskami na kartach naszej historii, szczególnie tych, którzy oddali własne życie, wykonując swój zawód. Takimi nauczycielami byli Janusz Korczak – W czasie wojny I Ludwika Wawrzyńska _ w czasie pokoju. Dla nich najwyższą wartością był drugi człowiek – ich wychowanek.

Recytator III

„Wiersz o Januszu Korczaku”

Gdyby wziąć wszystkie uśmiechy dziecięce,
uśmiech kwiatów i uśmiech ptaków,
uśmiech poety i uśmiech lekarza –
powstałby wiersz o Januszu Korczaku.
Wiersz o człowieku, co w czasach ciemności
na obłąkanym w nienawiści świecie,
miał jasne serce i miał jasne myśli,
wiersz o człowieku, co ukochał dzieci.
Ukochał dzieci, które świat dorosłych
obdarzył chłodem, głodem i przekleństwem,
co ciężko przeszły swą króciutką drogę:
od urodzenia do śmierci męczeńskiej.
Dzieci zaszczute jak parszywe psiaki,
spuchnięte z głodu z twarzą żółto – siną,
ponurzy starzy pięcioletni ludzie –
za takie dzieci Janusz Korczak zginął.




Recytator IV

W. Szymborska „Minuta ciszy po Ludwice Wawrzyńskiej”


A ty dokąd,
tam już tylko dym i płomień!
- Tam jest czworo cudzych dzieci,
idę po nie!


Więc, jak to,
tak odwyknąć nagle
od siebie?
od porządku dnia i nocy?
od przyszłorocznych śniegów?
od rumieńca jabłek?
od żalu za miłością,
której nigdy dosyć?

Nie żegnająca nie żegnana
na pomoc dzieciom biegnie sama,
patrzcie, wynosi je w ramionach,
zapada w ogień po kolana,
łunę w szalonych włosach ma.

A chciała kupić bilet,
wyjechać na krótko,
napisać list,
okno otworzyć po burzy,
wydeptać ścieżkę w lesie,
nadziwić się mrówkom,
zobaczyć jak od wiatru
jezioro się mruży.
Minuta ciszy po umarłych
czasem do późnej nocy trwa.







Jestem naocznym świadkiem
lotu chmur i ptaków,
słyszę jak trawa rośnie
i umiem ją nazywać,
odczytałam miliony
drukowanych znaków,
wodziłam teleskopem
po dziwacznych gwiazdach,

tylko nikt mnie dotychczas
nie wzywał na pomoc
i jeśli pożałuję
liścia, sukni, wiersza –

Tyle wiemy o sobie,
ile nas sprawdzono.
Mówię to wam
ze swego nieznanego serca.

Narrator I

Dla każdego człowieka niezwykłym przeżyciem pozostaje do końca życia pierwszy dzień w szkole i pierwszy kontakt z nauczycielem. Dlatego
z rozrzewnieniem wspominamy te chwile.

Recytator IV

On mnie nauczył pierwszych liter.
On księgi otworzył
i zobaczyłem,
jak gorące, burzliwe
były dzieje ojczyste.
On mi pokazał
piękno krajobrazów.
Nazwy drzew odczytałem
z listków – liści.
Poznałem głosy ptaków,
Ich radosną mowę.
On mnie nauczył
wypowiadać słowa –
o miłości,
dobroci,
o krainie słońca.
Piosenka M. Grechuty „Będziesz moją panią”

Narrator II

Trud i pracę nauczycieli właściwie oceniamy dopiero po latach, kiedy sami nabierzemy życiowych doświadczeń. Zdajemy sobie sprawę, że Wasze wysiłki są duże, zaangażowanie wielkie, a efekty... na nie trzeba będzie poczekać.

Recytator V

J. Tuwim „Nauka”

Nauczyli mnie mnóstwa mądrości,
logarytmów, wzorów i formułek,
z kwadracików, trójkącików i kółek
nauczyli mnie nieskończoności.

Rozprawiali o „cudach przyrody”,
oglądałem rożne tajemnice:
W jednym szkiełku „życie w kropli wody”,
W innym zaś-„kanały na Księżycu”.

Mam tej wiedzy zapas nieskończony;
2Пr i H SO
Jabłka, lampy, Crookes΄y I Newtony,
Azot, wodór, zmiany atmosfery.

Wiem o kuli napełnionej lodem,
O bursztynie, gdy się go pociera...
Wiem, że ciało zanurzone w wodę,
Traci tyle, ile...et cetera.

Ach, wiem jeszcze, że na drugiej półkuli
Słońce świeci, gdy u nas jest ciemno!
Różne rzeczy do głowy mi wkuli,
Tumanili nauką daremną.

I nic nie wiem, i nic nie rozumiem.
I wciąż wierzę biednymi zmysłami,
Że ci ludzie na drugiej półkuli
Muszą chodzić do góry nogami.


I do dziś mam taką szkolną trwogę:
Bóg mnie wyrwie – a stanę bez słowa!
- Panie Boże! Odpowiadać nie mogę,
Ja... wymawiam się, mnie boli głowa...

Trudna lekcja. Nie mogłem od razu.
Lecz nauczę się... po pewnym czasie...
Proszę! Zostaw mnie na długie życie,
Jak na drugi rok w tej samej klasie.

Recytator VI (Na tle melodii Bethowena „Dla Elizy”)

„A kiedy minie czas”

A kiedy minie czas i miną lata
I nie wiem, ile lat upłynie nawet...
Gdy przyjdzie rozwiązywać trudną sprawę –
Wrócą do nas słowa spośród ławek.

A jak sami staniemy pośrodku klasy
I kiedy pierwszy zrobimy ręką znak,
Przypomnimy sobie tamte szkolne czasy
I to, że tę literę trzeba pisać tak.


Narrator II

Szkoła to miejsce, gdzie spędzamy prawie połowę każdego dnia, jest ona naszym drugim domem, a nauczyciele są naszymi opiekunami – zastępują rodziców. Dlatego nie może tu być cały czas poważnie.


Recytator VII

„Gdyby do szkoły chodziły anioły”

Gdyby do szkoły chodziły anioły,
wyglądałoby to dosyć normalnie.
Tyle tylko, że anioł anioła
w czasie lekcji piórnikiem nie walnie.



Gdyby do szkoły chodziły anioły,
nie wiem, jakie stawiano by stopnie.
Tyle tylko, że przerwa tyle tylko, że przerwa
wyglądałaby całkiem okropnie.

Bo na anielskiej przerwie
chodzono by parami:
- Dzień dobry.
- Przepraszam.
- Och! Ach!
Bo anielskiej przerwie,
tak mówiąc między nami,
nudno byłoby, że aż strach.

Do naszej szkoły nie chodzą anioły.
Rzec by można że nawet odwrotnie.
Czasem słychać tu wrzaski piekielne,
podkreślano to jeż wielokrotnie.
A jak coś fruwa po klasie, to gąbka
Albo trampki ciśnięte w zapale.

Narrator I

Niech naszą wdzięczność dla Was – Drodzy Nauczyciele – za przekazaną wtiedzę, trud codziennych lekcji, naukę życiowych prawd i serce okazywane w każdej sytuacji wyrazi wiersz Jerzego Ficowskiego „Kwiaty dla nauczycieli”.

Recytator VIII (Na tle melodii R. Schumana „Marzenie”)

Tyle jak zegarek na szerokiej ziemi,
Że ciągle pytamy: „dlaczego” i „po co” ?
Lecz jeżeli czegoś dowiedzieć się chcemy,
Nauczyciel zawsze służy nam pomocą.

Nauczyciel umie na zwyczajnej mapie,
Co jest niby obraz tęczą malowany,
Pokazać nie tylko kolorowy papier,
Ale ląd prawdziwy, szumne oceany ...





Recytator IX

Co się w świecie działo kiedyś przed wiekami,
Jakie były ludy i jacy królowie,
Wiemy o tym sporo, bo nam nasza pani
Już opowiadała (...)

Więc po latach, kiedy będziemy dorośli,
I skończywszy szkołę – pójdziemy przez życie,
W naszych myślach i sercach pełnych wdzięczności
Zostanie na zawsze nasz pan nauczyciel.

Narrator II

Doceniając trud Waszej pracy, mamy świadomość, że ... „Im więcej kto
Z nas umie, tym bardziej wie jak mało”.

Recytator X
(Na tle instrumentalnej wersji „Niecierpliwych” R. Chojnackiego)

Im więcej kto z nas umie.
Tym bardziej wie, jak mało,
I łatwiej to rozumie,
Im więcej kto z nas umie.

Bo okruch tylko w tłumie
Stanowi wiedzę całą –
Im więcej kto z nas umie,
Tym bardziej wie, jak mało.














Po zakończeniu recytacji wszyscy wykonawcy z bukietami żywych kwiatów schodzą ze sceny, podchodzą do miejsca, gdzie siedzą nauczyciele
i wręczają kwiaty. Muzyka powoli cichnie.

Wykorzystano utwory:
1. J. Tuwim, „Kwiaty polskie”.
2. A. Frycz Modrzewski, „O szkole”.
3. J. Ficowski, „Kwiaty dla nauczycieli”.
4. R.Kwiatkowski, „Im więcej kto z nas umie...”.
5. Z. Jerzyna, „Nauczyciel”.
6. J.Tuwim, „Nauka”.
7. W. Szymborska, „Minuta ciszy po Ludwice Waryńskiej”.
8. „Wiersz o Januszu Korczaku”.
9. „Gdyby do szkoły chodziły anioły” (słowa piosenki z repertuaru zespołu „Słoneczna Gromada” z Barwinka).
10. A. Vivaldi, „Cztery pory roku – Wiosna”.
11. M. Grechuta „Będziesz moją panią“.
12. R. Schumann, „Marzenie”.
13. M. Ravel, „Bolero“.
14. L.van Beethoven, “Dla Elizy”.
15. R. Chojnacki, “Niecierpliwi”.

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 21:29:56
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 21:29:56) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie