Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Ogólna charakterystyka gier i zabaw interakcyjnych stosowanych przez nauczyciela

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 9434 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Jednym ze sposobów przeciwdziałania agresji wśród uczniów są gry i zabawy interakcyjne. Dają one uczniom możliwość bycia aktywnym. Gry i zabawy interakcyjne wykorzystują naturalne potrzeby i energię dzieci. Różnią się one od konwencjonalnego postępowania w procesie nauczania, a przez to stają się dla dzieci bardzo ciekawe. Pracując z dziećmi w świetlicy szkolnej wykorzystuję gry i zabawy interakcyjne. Publikując swój artykuł chciałabym zachęcić Państwa do wykorzystania takich form pracy z dziećmi.


Ogólna charakterystyka gier i zabaw interakcyjnych stosowanych przez nauczyciela-wychowawcę w pracy z dziećmi w świetlicy szkolnej

     Zabawa sprzyja prawidłowemu biologicznemu, społecznemu i kulturalnemu rozwojowi jednostki. Upiększa życie, uzupełnia je i w tej właśnie mierze jest niezbędna, niezbędna jako funkcja biologiczna dla poszczególnych osób i dla społeczeństwa z uwagi na zawarty w niej sens, ze względu na swoje znaczenie, na wartość wyrazu i z uwagi na związki duchowe i społeczne, które tworzy ; słowem jako funkcja kulturalna (J. Huzinga, 1985,s.22).
Ogólnie można powiedzieć, że zabawa :
  • zaspokaja szereg potrzeb psychicznych,
  • wyzwala wiarę we własne siły,
  • daje możliwość wyrażania uczuć i emocji oraz komunikowania tych stanów otoczeniu ( przez formy werbalne i czynnościowe ),
  • wyzwala w dziecku możliwości twórcze, pomaga w wyzbywaniu się kompleksów, nieśmiałości, lęku,
  • przyzwyczaja do wytrwałości,
  • zapewnia odprężenie i dobre samopoczucie.
     Życie dziecka w zespole szkolnym, nowe złożone stosunki społeczne powodują, że nad innymi zabawami zaczynają dominować zabawy zespołowe. Charakterystyczne dla dzieci w młodszym wieku szkolnym są zabawy oparte na pewnych zasadach ( prawidłach, przepisach )- gry (L.Wołoszynowa, 1980, s. 546 ).
     Dzieci poświęcają się grze z wielką powagą i energią, o wiele bardziej świadomie zachowując jej reguły, aniżeli przykładowo zasady obowiązujące w rodzinie lub w szkole. Dzieci łamiące zasady gry są wręcz atakowane przez swoich rówieśników, podczas gdy uczniowie przeszkadzający w lekcji mogą liczyć na wyrozumiałość kolegów. Warunkiem udziału w grze jest więc zachowanie przez dzieci jej reguł. Możliwość aktywnego uczestnictwa w grach i zabawach interakcyjnych to inna z zasad odróżniająca je od tradycyjnych procesów uczenia się, gdzie niestety zbyt wiele sytuacji zakłada pasywność i odtwórczość dziecka. Podczas gier i zabaw interakcyjnych dzieci nie muszą kryć swoich emocji, mogą komunikować się werbalnie i niewerbalnie, odgrywać różne role, poruszać się, pertraktować, podejmować decyzje, prowadzić dyskusje. Wypróbowują zatem szeroki zakres działań, które przynoszą korzyści całej grupie. W czasie tych gier i zabaw dzieci mają możliwość uzyskania natychmiastowej reakcji zwrotnej ze strony innych dzieci dotyczącej ich zachowania, wypowiedzi, która następuje nie tylko szybko, ale przychodzi też całkiem naturalnie. Dzieci doświadczają skutków swojego działania przez świadome rejestrowanie własnych uczuć i myśli, słysząc zarazem od innych uczniów, jak ci reagują na ich zachowanie. Jest to swoistą zaletą tych zabaw.
     Gry i zabawy interakcyjne oferują też dzieciom jasno określony, specyficzny cel, ponieważ na koniec każdej zabawy występuje faza podsumowania i oceny, która jest dla nich silnym doświadczeniem. Wiąże się to z faktem, że te gry i zabawy mają dokładnie określone czasowo i treściowo granice. Mobilizuje to uczniów do wyzwolenia dużej ilości energii psychicznej i intelektualnej w określonym czasie. Po zakończonej zabawie dzieci odczuwają w pewnym sensie organiczne wyczerpanie, które ma jednak całkiem inną jakość, niż zmęczenie wynikające z braku aktywności i z frustracji.
     Wynik gier i zabaw interakcyjnych jest otwarty, czyli nie do przewidzenia. Żadne dziecko nie wie, do czego dojdzie w trakcie zabawy, tzn. jakie będą jej efekty, jak będą reagować inni. Tutaj nie ma poprawnych i złych rozwiązań, rzeczywistość jest akceptowana a o celowości określonego sposobu zachowania decyduje każdy z osobna; każdy może zaobserwować też swoje reakcje i reakcje zwrotne innych uczestników gry.
     Wiele gier i zabaw interakcyjnych wykorzystuje energię dzieci, która zwykle przeszkadza w zaplanowanych procesach uczenia się, np. nieodparta chęć mówienia i poruszania się. Podczas różnorodnych eksperymentów w grach i zabawach dzieci mogą swobodnie poruszać się po sali, nawiązywać kontakt werbalny i niewerbalny oraz dać upust swojej energii. W ten sposób zamiast prowadzić do rozproszenia uwagi, przeznaczona ona zostaje do konstruktywnego uczenia się. Podczas werbalnej interakcji z innymi dziećmi w grupie, dziecko uczy się szczególnie dobrze od innych jej członków i prawdopodobnie intensywniej i z większą motywacją, niż gdyby koncentrował się tylko na prowadzącym. W tych grach i zabawach występują także elementy współzawodnictwa, uwzględniając w ten sposób potrzeby dzieci. Realizując ich życzenia odnośnie współzawodnictwa dają im możliwość swobodnego wyrażania się. Podczas zespołowego działania w czasie gier i zabaw potrzebna jest wzajemna pomoc, tym samym uwzględniona zostaje naturalna gotowość dzieci do konstruktywnej współpracy.
     Podczas zabaw i gier interakcyjnych sukces może odnieść każdy z uczniów, niezależnie od swoich dotychczasowych osiągnięć w nauce szkolnej. Spontaniczne i pełne fantazji zachowanie okazuje się być równie dobre a nawet lepsze niż konwencjonalne. Honorowane są tutaj nie tylko umiejętności werbalne ale także społeczna kompetencja, szczerość, inicjatywa, odwaga, umiejętność wczucia się w sytuację innych. Dzieci pojmują to szybko i bez uprzedzeń koncentrują się na eksperymencie, a nie na pytaniu: Czy odniosę sukces ? .
     Gry interakcyjne w zaskakujący sposób różnią się od normalnego, konwencjonalnego postępowania w procesie uczenia, lecz także od czynności dnia codziennego. Powszednie związki i sytuacje tak zostają naświetlone, że dzieci zaczynają na nowo odkrywać siebie i świat. Ich fascynacja, owo swoiste olśnienie będące wynikiem poznania i zrozumienia nowej prawdy, należy do najważniejszych i najlepszych osiągnięć.
     Kolejnym plusem gier i zabaw interakcyjnych jest możliwość uczynienia z większej grupy dzieci, które znalazły się razem mniej lub bardziej przypadkowo, rzeczywiście spójnej grupy, która zżywa się tym szybciej ze sobą im wcześniej jej członkowie mogli się w niej sprawdzić. Dziecko czuje się wtedy w grupie akceptowane i samo szanuje innych. Ponieważ jego potrzeba przynależności jest zaspokojona może ono mobilizować swoją psychiczną i intelektualną energię dla celów grupy.
     Nauczyciel-wychowawca stosując gry i zabawy interakcyjne należące do metod pracy pedagogiki zabawy w pracy z dziećmi odnosi bardzo wiele korzyści wychowawczych i dydaktycznych ponieważ::
  • działają motywująco ze względu na zainteresowanie samych uczniów, budzą w dzieciach ciekawość i radość z uczenia się, dzięki któremu mogą zdobyć nowe doświadczenia,
  • mogą prowadzić do wyrównania poziomu między dominującymi uczniami a tymi mniej aktywnymi, pobudzając aktywność dzieci, które zwykle były pasywne,
  • ułatwiają wprowadzenie nowych form komunikacji i zachowania, unikanych w codziennych sytuacjach, pomagają dziecku widzieć siebie i innych w sposób całościowy,
  • pobudzają dzieci do trenowania zdolności psychosocjalnych, tzn. uczą postrzegać krytycznie, otwarcie porozumiewać się, stawiać żądania, podejmować decyzje, pomagać innym, współpracować, samemu szukać możliwości pomocy, stawiać opór i rozwijać odpowiedzialność,
  • mogą zmienić nastawienie dzieci do nauki ponieważ stają się one bardziej tolerancyjne na inne poglądy i wartości. Ich doświadczenie przekonuje je, że mogą więcej osiągnąć i uczyć się efektywniej i że same mogą też wnieść coś pozytywnego i ważnego,
  • uwalniają dzieci od często zbędnych mechanizmów obronnych, ponieważ struktura gry i jej przesłanie pozwalają na wypróbowanie wielu, także dla nich trudnych sposobów zachowania,
  • mogą być one zastosowane również w większych grupach, w których możliwe jest tylko działanie za pomocą informacji jako procesu nauczania,
  • redukują, szczególnie w fazie początkowej, leki dzieci i ułatwiają tworzenie spójnej grupy (Klaus W. Vopel., s. 5-10 ).
Bibliografia:
  1. Huzinga J. Homo ludens. Zabawa jako źródło kultury, PWN, Warszawa 1985.
  2. Wołoszynowa L. Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży pod redakcją Żebrowskiej M. , PWN, Warszawa 1980.
  3. Vopel Klaus W. Gry i zabawy interakcyjne dla dzieci i młodzieży, Jedność, Kielce 1999
mgr Maria Ślęzak
nauczyciel-wychowawca w świetlicy Szkoły Podstawowej im. Jana Pawła II w Oleszycach

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie