Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Gazetka dla rodziców - o dysleksji

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2572 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Do niektórych rodziców czasami łatwiej dotrzeć za pomocą mowy pisanej. Przedstawiam propozycję w formie gazetki, u mnie się sprawdza.

GAZETKA DLA RODZICÓW
Numer VI maj 2005r.

Drodzy Państwo!

W tym wydaniu gazetki pragnę przybliżyć Państwu problem dysleksji, wyjaśnić co to jest i jak ją rozpoznać. Nie jest to pojęcie trudne w świetle współczesnych badań do zdefiniowania, ale wiele trudności występuje podczas rozpoznawania problemu.
Wiemy doskonale, że każdy uczeń jest indywidualnością, ma inne możliwości, inne mocne strony. Różnice te dotyczą również odmiennego tempa uczenia się, w tym także uczenia się czytania i pisania, dzieci mają bowiem indywidualne, zróżnicowane uzdolnienia i ograniczenia. Jeżeli wszystkim dzieciom damy do rozwiązania to samo zadanie, tak jak to czyni się w szkole zgodnie z programem nauczania, to zaobserwujemy, że z zadaniem tym w przewidywanym tempie i na oczekiwanym poziomie poradzi sobie tylko około 70% uczniów. Niektórzy uczniowie staną przed tym zadaniem bezradni lub też będą je wykonywać nieudolnie.
Oznacza to, że jedno dziecko na pięcioro potrzebuje w swojej karierze szkolnej specjalistycznej pomocy. Są to dzieci ze specyficznymi potrzebami edukacyjnymi. Należy zatem w tym miejscu wyjaśnić, że o specyficznych trudnościach w nauce mówimy wtedy, jeżeli niepowodzenia szkolne dotyczą tylko niektórych zakresów uczenia się i występują przy co najmniej przeciętnej inteligencji, często nawet wysokiej sprawności intelektualnej, sprawnych narządach ruchu oraz prawidłowo funkcjonujących zmysłach wzroku i słuchu, a także pomimo właściwej opieki wychowawczej i dydaktycznej.
Gdy trudności te mają charakter wybiórczy i przejawiają się niepowodzeniami w uczeniu się czytania i pisania , mówimy o dysleksji rozwojowej. W wypadku , gdy dziecko ma poważne problemy z opanowaniem poprawnej pisowni , stosuje się termin dysortografii. Dysgrafią nazywa się zaś kłopoty z osiąganiem zadowalającego poziomu graficznego pisma. Kiedy występują poważne problemy w uczeniu się matematyki ( głównie arytmetyki ) można używać terminu dyskalkulia.
Czasem trudności te występują jednocześnie , kiedy indziej mają charakter trudności izolowanych, ograniczonych do jednej umiejętności. Gdy jednak występują razem, mogą być przyczyną poważnych niepowodzeń szkolnych.
Objawy, na podstawie których można rozpoznać dysleksję:
 - trudności w nauce czytania pomimo stosowania konwencjonalnych metod nauczania, prawidłowej motywacji i przeciętnej lub nawet wyższej inteligencji;
 - specyficzne rodzaje błędów w czytaniu i pisaniu;
 - dziedziczne występowanie tych problemów;
 - trudności z przyporządkowywaniem dźwięków mowy symbolom graficznym ( np. głosek – literom );
 - problemy z określaniem czasu i kierunków;
 - trudności z zapamiętaniem dłuższego szeregu informacji;
 - kłopoty w zapamiętywaniu nazw.

Przyjmuje się, że uczniowie nauczania zintegrowanego powinni opanować płynne czytanie ze zrozumieniem. To przecież sprawne czytanie ma być narzędziem do uczenia się innych przedmiotów. Tymczasem uczeń dyslektyczny jeszcze nie potrafi czytać albo pozostaje nadal na etapie elementarnego czytania. Jak zatem może poradzić sobie z programem w klasach starszych, kiedy musi korzystać już z wielu podręczników i lektur? Jeżeli nie potrafi sprawnie czytać, utrudnia mu to opanowanie wiedzy prawie ze wszystkich przedmiotów. Mimo, że zna świetnie zasady ortograficzne nie jest w stanie pisać bezbłędnie. Do problemów ortograficznych dołączają także trudności gramatyczne, wolne tempo pracy, trudności w nauce innych przedmiotów. Starszy dyslektyk nadal męczy się czytaniem, często ma trudności ze zrozumieniem treści czytanych fragmentów i nie potrafi odpowiedzieć na zasadnicze pytania dotyczące czytanego tekstu. Nie trzeba w tym miejscu chyba zaznaczać, że często "specyficzne trudności" są przyczyną problemów w zachowaniu na lekcji i utrzymaniu właściwych relacji z rówieśnikami. Specyficzne trudności w uczeniu się nie będą się też sprowadzać tylko do trudności z opanowaniem szkolnego materiału nauczania. Można je obserwować w uczeniu się różnych umiejętności potrzebnych w życiu codziennym. Mogą się zatem pojawić problemy z opanowaniem układów ruchowych podczas zajęć sportowych, z utrzymywaniem równowagi podczas jazdy na wrotkach, deskorolce, itp. Osoba ze specyficznymi trudnościami w uczeniu wolniej opanuje znaki drogowe, może mieć problemy z rozpoznawaniem kierunków przestrzennych oraz z prowadzeniem pojazdów.
Przyczyną specyficznych trudności w uczeniu się jest nieharmonijny rozwój psychoruchowy, przejawiający się opóźnieniem rozwoju określonych funkcji: wzrokowo- przestrzennych, słuchowo-językowych, motorycznych.
Dysleksja nie jest zatem chorobą, którą można wyleczyć, nie jest to również coś, z czego się wyrasta. Dyslektycy uczą się radzić sobie ze swoimi problemami w mniejszym lub większym stopniu, w zależności od cech osobowościowych i wsparcia , które otrzymają w szkole i w domu.

Co zatem robić, gdy nasze dziecko ma trudności w nauce ? Jak mu pomóc i mądrze wspierać?

Ogromne znaczenie ma tu wczesna diagnoza. Jeżeli rodzice widzą, że jego dziecko dużo pracuje, stara się zna zasady ortograficzne, a mimo to utrzymują się kłopoty z czytaniem i pisaniem, należy o tym porozmawiać z pedagogiem szkolnym, wychowawcą lub polonistą.
Często zdarzają się przypadki, że dziecko przez cały okres wczesnoszkolny nie otrzymuje właściwej pomocy, gdyż rodzice niepomni powagi trudności dziecka odmawiają wizyty w poradni pedagogiczno- psychologicznej. Łudzą się, że są to kłopoty przejściowe i dziecko z nich wyrośnie. Niestety, bez specjalistycznej pomocy problemy dziecka nie znikną. Nie pomogą codzienne dyktanda, przepisywanie długich tekstów, mechaniczne uzupełnianie luk w wyrazach, a także zmuszanie do czytania. Takie zajęcia, jakże często stosowane przez rodziców, przynoszą niestety więcej szkód, niż pożytku. Mogą przyczynić się do pogłębiania zaburzeń rozwojowych, utrwalania niewłaściwych nawyków nieprawidłowego zapisu wyrazów.
Rodzice muszą również pamiętać o tym, że dziecko ze specyficznymi trudnościami w nauce bardzo przeżywa swoje niepowodzenia szkolne, zatem cierpliwość i wyrozumiałość to podstawa w przezwyciężaniu tych trudności i budowaniu pozytywnej samooceny dziecka.
Nie należy krytykować jego nieudanych przedsięwzięć, ale chwalić nawet za najdrobniejsze sukcesy, a nade wszystko rozmawiać z nim o jego trudnościach. Dziecko musi wiedzieć, że w osobie rodzica ma najbardziej oddanego przyjaciela i wiernego sprzymierzeńca, ale nie kogoś, kto zwolni go z obowiązku pokonywania trudności w nauce. Ważne jest, aby dziecko wiedziało, że rodzice są zainteresowani jego pracą i w każdej chwili są gotowi mu pomóc.
Wspólna praca rodziców z dzieckiem jest bardzo ważna. Nie chodzi tu o to, by pracować za dziecko i podpowiadać mu gotowe rozwiązania ćwiczeń. Nie mogą to jednak być ćwiczenia przypadkowe, ale zadania wykonywane pod kierunkiem kompetentnego specjalisty.
Rodzice muszą również wiedzieć o tym, że choć uczeń z dysleksją rozwojową objęty jest w szkole szczególną troską. Prawa te nie są przywilejami i zwolnieniem go od pracy.
Najczęściej uczniowie, nierzadko za przyzwoleniem rodziców, po otrzymaniu opinii poradni pedagogiczno- psychologicznej stwierdzającej dysleksję, czują się usprawiedliwieni i nie starają się współpracować z nauczycielem nad przezwyciężaniem tych problemów. A przecież przystępują do egzaminów, których zakres umiejętności został określony dla wszystkich uczniów w standardach wymagań będących podstawą przeprowadzenia egzaminów. I choć dla dzieci ze stwierdzoną dysleksją dostosowuje się warunki egzaminu do ich możliwości, jednak piszą ten sam test, taki jak ich koleżanki i koledzy bez dysfunkcji.

Uczeń z dysleksją musi pracować o wiele więcej niż uczeń nie mający trudności. Bez ćwiczeń nie ma mistrza. W przypadku dziecka z trudnościami w czytaniu i pisaniu trzeba dodać: bez długich i systematycznych ćwiczeń.



Opracowała Anna Ceglińska

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie