Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Jak pomóc uczniowi zaadoptować się w nowej klasie?

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 7997 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Problemy adaptacyjne ucznia w nowym środowisku szkolnym pojawiają się najczęściej w pierwszej klasie gimnazjum. Jest to nowa szkoła, jednak fakt, iż wszyscy uczniowie znajdują się w podobnej sytuacji zmniejsza ten problem. Oczywiście, zawsze są uczniowie, którzy łatwiej odnajdują się w nowym środowisku, inni mają z tym trudności, Do naszej szkoły trafia młodzież z wielu szkół podstawowych i z różnych środowisk: miejskich i wiejskich.

Jak pomóc uczniowi zaadoptować się w nowej klasie?


I. Identyfikacja problemu

Problemy adaptacyjne ucznia w nowym środowisku szkolnym pojawiają się najczęściej w pierwszej klasie gimnazjum. Jest to nowa szkoła, jednak fakt, iż wszyscy uczniowie znajdują się w podobnej sytuacji zmniejsza ten problem. Oczywiście, zawsze są uczniowie, którzy łatwiej odnajdują się w nowym środowisku, inni mają z tym trudności, Do naszej szkoły trafia młodzież z wielu szkół podstawowych i z różnych środowisk: miejskich i wiejskich.
W klasie, w której jestem wychowawcą, problem adaptacyjny pojawił się w pierwszym roku nauki. Jeden z uczniów w ogóle nie uczestniczył w życiu klasy i szkoły. Kiedy były organizowane wyjazdy klasowe tłumaczył, iż zbiera pieniądza na nowy komputer, z imprez szkolnych zwalniał się zawsze tłumacząc, że musi pilnować młodszego brata. Moja rozmowa z ojcem nie należała do najprzyjemniejszych, tata tłumaczył, że to on będzie organizował czas wolny syna i ja jako wychowawca nie mam na to żadnego wpływu. Piotrek coraz bardziej wycofywał się, nie angażował się nawet w zabawy integracyjne prowadzone w trakcie godziny wychowawczej, nie został w związku z tym zaakceptowany przez grupę. Nie przyszedł na klasową wigilię, nie wybrał się z nami do kina, podczas przerw nie dołączał do żadnej z grup, sam wychodził ze szkoły.
Przeprowadziłam w klasie badania socjometryczne. Wyniki potwierdziły moje obserwacje. Moi uczniowie nie zaakceptowali Piotrka. Nikt nie wybrał go jako partnera do realizacji projektów, nie wskazywano go jako kolegi z ławki. Za każdym razem gdy próbowałam porozmawiać z Piotrkiem zarówno osobiście jak i na forum klasy powtarzał on te same argumenty, a mianowicie że nie zależy mu na dobrych stosunkach z klasą, nie jest zainteresowany tymi „dziecinnymi zabawami”. Poza tym, to rodzice wybrali za niego szkołę, nie chce chodzić do tej szkoły gimnazjum, które sam wybrał jest dużo lepsze pod każdym względem, za karę nie będzie się uczył i integrował z klasą, może wtedy zabiorą go stąd.
Dla mnie jako wychowawcy klasy był to bardzo ważny problem, ponieważ integracja zespołu klasowego jest jednym z podstawowych zadań wynikających z programu wychowawczego szkoły. Wpływa ona nie tylko na dobrą atmosferę pracy, ale również gwarantuje bezpieczeństwo i wzajemne zaufanie. Brak reakcji z mojej strony będzie tylko pogłębiał problem, którym wcześniej czy później i tak trzeba będzie się zająć. Lepiej zareagować wcześniej. Poza tym problem może dotknąć innych uczniów z zespołu klasowego. Uczniowie bowiem również izolowali się od Piotrka, karali wyniosłość kolegi. Tworzyli sytuacje stresujące dla niego.
Problemem dla mnie było, jak pomóc Piotrkowi w integracji z grupą.
Przypadek Piotrka pomógł mi zrozumieć psychologiczne aspekty relacji między jednostką a grupą.

II. Geneza i dynamika zjawiska

Piotrek K. Przyszedł do naszego gimnazjum z podstawówki X, która nie leży w naszym rejonie. Decyzja była podjęta przez rodziców, ale nie została przedyskutowana z synem, chłopak czuł się pominięty w tak ważnym dla niego etapie życiowym. Większość kolegów Piotrka poszła go drugiego gimnazjum, a on jako jeden z nielicznych chodził do naszego. Niestety okazało się również, że nie ma poza nim nikogo w naszej klasie z byłej podstawówki Piotrka.
Piotrek chcąc ukarać rodziców za ich decyzję nie brał również udziału w lekcjach twierdząc, że w gimnazjum Y są lepsi nauczyciele, lepiej tłumaczą, lekcje są ciekawsze i na pewno więcej się dzieje, niż w naszej szkole. Z drugiej strony za wszelką cenę chciał pokazać swoim kolegom z klasy, że jest od nich lepszy:
- Krytykował styl ubierania się kolegów i koleżanek,
- Popisywał się znajomością muzyki młodzieżowej,
- Chwalił się sprzętem komputerowym,
- Z lekceważeniem odnosił się do kolegów i koleżanek,
- W każdej rozmowie podkreślał ”, „Moja dawna klasa – to zgrana paczka”.
Ta postawa ucznia, jego wyniosłość, popisy sprawiły, że uczniowie zaczęli go lekceważyć. Nie przyjęli jej do grupy.
Chłopak był osamotniony, nie umiał nawiązać kontaktu z nikim w klasie. Z rozmowy z nim i jego rodzicami dowiedziałam się, że nie ma znajomych w mieście, nie należy do żadnej grupy rówieśniczej. Dotkliwie odczuwa potrzebę akceptacji. Kontakty z rodzicami też się pogorszyły nie chciał rozmawiać na temat swojej nowej szkoły, cały czas uparcie twierdząc, że jest tu tylko chwilowo.

III. Znaczenie problemu i prognoza rozwoju sytuacji

Izolacja Piotrka i brak akceptacji z jego strony szkoły, była powodem braku motywacji do nauki. Osiągał niskie wyniki ze sprawdzianów, mimo że otrzymał świadectwo ukończenia szkoły podstawowej z wyróżnieniem, nie wykonywał prac domowych. Konsekwencją takiej sytuacji mogło być zbliżenie do grup spoza szkoły, do rówieśników ze środowiska trudnej młodzieży. Przygotowując się do rozwiązania problemu Piotrka posłużyłam się stosowną literaturą. Przeczytałam Juliana Radziewicza „Funkcje wychowawcy klasy”. Najwięcej zyskałam jednak czytając publikacje Jerzego Mellibrudy „Ja, ty, my. Psychologia możliwości ulepszania kontaktów międzyludzkich”. Autor podpowiada w niej, jak diagnozować stan kontaktów międzyludzkich, wskazuje też w jaki sposób budować poprawne stosunki interpersonalne. Uczy nadto, jak organizować wspólną pracę, by wpływała ona na powstawanie pożądanych więzi w zespole. Dowodzi, że wielkie znaczenie dla kontaktów międzyludzkich ma czynny udział w zabawie. Podkreśla ogromne znaczenie takich warunków ukształtowania poprawnych więzi jak: sprawiedliwy podział obowiązków i dóbr, otwarta łączność ze światem zewnętrznym, uzgadnianie wszystkich decyzji, właściwy przepływ informacji. Lektura ta pomogła mi sklasyfikować schemat uczestniczenia mojego ucznia jako postawę „nad ludźmi”. Autor podpowiada swoim czytelnikom, w jaki sposób budować „przyłączenie się do ludzi”, i jak poszukiwać „własnego miejsca wśród ludzi”.

Założyłam, że przygotowany przeze mnie program działań naprawczych spowoduje akceptację Piotrka przez zespół klasowy, a jednocześnie przekona go do wyboru rodziców. Zakładałam, że w efekcie działań uczniowie dostrzegą, iż Piotr posiada wiele walorów, które uprawniają go do tego, by otwarcie mówił, że posiada liczne umiejętności. Zgodnie z moją koncepcją Piotr uzna, że nowi koledzy zasługują na jego akceptację, że można z nimi współpracować, wspólnie się bawić, a nowa szkoła daje mu możliwość nawiązania nowych znajomości i kontaktów.

IV. Propozycje rozwiązania problemu – planowane działania

I .Ukazać klasie walory Piotrka - Włączenie chłopca do grupy przygotowującej program artystyczny
2.Zorganizowanie w klasie dyskoteki, gdzie DJ-em był Piotr - Uczniowie dostrzegają uzdolnienia muzyczne i aktorskie Piotrka - Przekonanie klasy, że Piotrek naprawdę zna się na muzyce odpowiedzialni - Wychowawca, Samorząd klasowy
II.Uświadomić uczniom psychologiczne aspekty integracji z zespołem klasowym oraz izolacji od grupy 1. Zorganizowanie spotkania klasy z psychologiem - Przeprowadzenie dwóch godzin do dyspozycji wychowawcy klasowego na temat postaw klasy i Piotra – „godzina szczerości” - Zrozumienie przez uczniów postawy Piotrka - Uzyskanie efektu szczerości w kontaktach Piotrka z klasą
odpowiedzialni - wychowawca
III. Włączyć Piotrka do grupy nieformalnej w klasie - Włączenie Piotrka do grupy przygotowującej w szkole imprezę z okazji Dnia Wiosny - Współdziałanie z nauczycielami w zakresie włączania Piotra do grupy w czasie lekcji, Powierzanie chłopcu zadań wymagających współpracy z grupą , Zorganizowanie wycieczki klasowej, Powstanie więzi w zespole zadaniowym, Zdobycie umiejętności pracy w grupie - Stwarzanie nowych więzi Piotra z klasą, odpowiedzialni - wychowawca
IV. Zyskać pomoc rodziców w pokonywaniu trudności Piotrka w integracji z klasą
Informowanie rodziców o sytuacji Piotrka w klasie, Uświadomienie rodzicom potrzeby zmiany postawy chłopca w integracji z grupą, Wskazanie rodzicom stosownych lektur
Zrozumienie przez rodziców błędów Piotrka, Chłopak przełamuje bariery - Zrozumienie przez rodziców błędów Piotra odpowiedzialny - wychowawca

Działania profilaktyczne

1.Kształcenie u uczniów postaw ułatwiających integrację z grupą - Organizowanie warsztatów – zajęcia z psychologiem na temat postaw wobec nowej grupy, skompletowanie biblioteczki publikacji z zakresu psychologii grupy - Uczniowie zdobędą umiejętności budowania dobrych relacji, Wzbogacę swoją wiedzę o działaniach profilaktycznych wobec izolacji odpowiedzialni - pedagog, wychowawca


V. Wdrażanie oddziaływań i ich efekty

Podjęte działania przyniosły oczekiwane rezultaty. Z początkiem nowego roku szkolnego Piotrek był chętnie włączany do prac różnych grup, klasa wybrała go jako swojego przedstawiciela do Rady Samorządu Szkolnego. Piotrek potrafił prosić o pomoc innych, chętnie udzielał pomocy, nie wstydził się przychodzić do mnie ze swoimi problemami. Zaakceptował klasę tak jak klasa zaakceptowała jego. Potwierdziły te spostrzeżenia badania socjometryczne, które przeprowadzam zawsze na początku nowego roku szkolnego. Piotrek podjął się udzielania pomocy w nauce koleżance, która ze względu na chorobę nie uczęszczała do szkoły. Moje obserwacje wskazywały, że Piotrek jest przez uczniów chętnie wybierany do realizacji różnych zadań, również w Samorządzie Szkolnym.

Rozwiązanie tego problemu zaowocowało dobrymi kontaktami z rodzicami Piotra. Podkreślali, że wiele się nauczyli,, że czuwają nad budowaniem poprawnych relacji syna także w środowisku rodzinnym i sąsiedzkim, zachęcają go, by pomagał babci i rodzeństwu. Na jednym z zebrań klasowych podzielili się swoimi doświadczeniami z innymi rodzicami. Nauczyciele uczący w mojej klasie wspierali moje działania, obserwowali, wskazywali niedociągnięcia. Sądzę, że dzięki temu ukształtował się prężny zespół klasowy nauczycieli. Współpraca uświadomiła nam, że wychowanie jest sprawą każdego nauczyciela.

Rozwiązanie problemu nie było sprawą łatwą. Najbardziej przydatne okazały się klasowe godziny do dyspozycji wychowawcy klasowego. Jedną z nich prowadziłam metodą sytuacyjną. Uczniowie wcielali się w rolę osoby nieakceptowanej w klasie. Przedstawiali się, przeprowadzali pierwsze rozmowy, i opowiadali o sobie. Poznali w ten sposób problemy, przed którymi stanął Piotr. Przydatne okazały się także zlecane zadania poszczególnym grupom w klasie tj. przygotowanie okolicznościowego wystroju pracowni, realizacja zadań konkursu : „Edol – konkurs piosenki anglojęzycznej” oraz „Schol - show” - włączanie Piotrka do zespołu. Działania ułatwił mi fakt, że chłopak miał uzdolnienia muzyczne i aktorskie, ogólnie artystyczne. Sama wiele się nauczyłam. Byłam zmuszona sięgnąć do literatury psychologicznej. Zrozumiałam, że problem izolacji nie może rozwiązać się sam. Ważne jest, by w porę dostrzec problemy ucznia i grupy. Nauczyciel musi zaangażować do współpracy nad rozwiązaniem problemu młodzież, nauczycieli i rodziców. Lektura stosownych artykułów artykułów prasy pedagogicznej oraz literatura psychologiczna J. Mellibrudy - „Ja, ty, my” i L. Littauer – „Jak zrozumieć innych przez zrozumienie siebie?” pomogły mi opracować program działań naprawczych i profilaktycznych
W tym roku Piotrek jest w trzeciej klasie, i tak jak w poprzednim roku klasa wytypowała go jako reprezentanta do wyborów na przewodniczącego szkoły. Piotrek długo przygotowywał swoje wystąpienie na forum szkoły, klasa wspierała go podpowiadając różne pomysły, niejednokrotnie konsultował się ze mną na temat różnych wizji działania samorządu szkolnego. Bezpośrednio po ogólnoszkolnej debacie kandydatów na przewodniczącego szkoły stało się jasne, że Piotrek jest w gronie faworytów, nauczyciele również wypowiadali się pozytywnie na temat pomysłów Piotrka co do uatrakcyjnienia życia szkolnego. Po demokratycznych wyborach moje przypuszczenia potwierdziły się, uczeń, który w pierwszej klasie nie chciał chodzić do tej szkoły, teraz będzie ją reprezentował jako przewodniczący Samorządu Szkolnego. To jego ogromny sukces, jestem z niego dumna, wyniki mojej pracy w pierwszej klasie ich kontynuacja w drugiej przerosły moje oczekiwania.

opracowała Anetta Olejniczak

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie