Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Emocje i uczucia w okresie dorastania

 

Emocje i uczucia w okresie dorastania. Referat ten wygłosiłam na Zebraniach z rodzicami w SP 21 w Częstochowie i ZSZ Zakładu Doskonalenia Zawodowego w Cz-wie.


Dorota Gąsiorek
Szkoła Podstawowa nr 21
w Częstochowie.




Emocje i uczucia.

Okres dorastania określany jest często mianem wieku niepokojów. Sformułowanie takie jest wynikiem obserwowanego na co dzień i w każdych warunkach niezwykle burzliwego rozwoju emocjonalnego młodzieży w czasie pokwitania. w odróżnieniu od rozwoju umysłowego kształtowanie się emocji ma charakter bardziej zindywidualizowany i przebiega nieco inaczej u dziewcząt i u chłopców. Można przyjąć, że dziewczęta wcześniej i spokojniej osiągają dojrzałość emocjonalną, co jest spowodowane m. im. wcześniejszym dojrzewaniem płciowym, a tym samym przyspieszonym – w stosunku do chłopców- wejściem w wiek dorastania.
Tempo, zakres i charakter zmian dokonujących się w osobowości młodzieży w dziedzinie emocjonalnej, są uzależnione od wielu czynników. Wśród nich na pierwszy plan wysuwa się indywidualny rozwój biologiczno-seksualny. jako główny element dojrzewania płciowego stanowi on bezpośrednią przyczynę pojawiania się nowego typu emocji i uczuć. W początkowym okresie uwaga dorastającej młodzieży koncentruje się na sprawach związanych z płcią, radykalnie zmienia się stosunek dziewcząt do chłopców i odwrotnie. Spowodowane jednak tym czynnikiem zmiany uzewnętrzniają się także w innych sferach, a więc w precyzowaniu własnego stosunku do otaczającego świata, poszukiwaniu wyznaczników oceny własnego działania itp.
Dla procesu kształtowania się emocji niezwykle ważny jest też przebieg rozwoju umysłowego. Wytworzone dzięki niemu umiejętności intelektualne mogą w dużym stopniu ukierunkować zachowania efektywne, nadając im charakter możliwie adekwatny do bodźca je wywołującego. Ponieważ jednak najczęściej silny rozwój emocji następuje wcześniej niż dojrzałość intelektualna. W pierwszej fazie okresu dorastania mamy do czynienia często z prawie nie kontrolowanym ich uzewnętrznianiem, z biegiem czasu natomiast można zaobserwować reakcje bardziej wyważone.
Znaczący wpływ na rozwój emocji mają także doświadczenia życiowe, szczególnie te o charakterze społecznym. Atmosfera wychowawcza w rodzinie, prestiż ucznia w grupie rówieśniczej (przede wszystkim w klasie), wcześniej stwarzana przez rodziców i wychowawców możliwość samodzielnego podejmowania decyzji czy wreszcie częstotliwość i zakres odczuwanych trudności w nauce decydują w dużym stopniu o tym, z jaką siłą i w jakim kierunku będą się kształtować typowe dla tego okresu życia emocje.



Dokonując próby ich scharakteryzowania trzeba wskazać na kilka podstawowych cech. Do nich należy przede wszystkim intensywność i gwałtowność, powodujące niejednokrotnie przeświadczenie rodziców, że dzieci stają się wulgarne i agresywne. Młodzież natomiast w związku z rozwojem silniej uzewnętrznia swoje afekty. Emocje tego okresu charakteryzują się także chwiejnością i krańcowością. Często ten sam bodziec- w zależności od nastroju – wywołuje zróżnicowane reakcje.. Czynnik, który aktualnie wywołuje zadowolenie i radość, w niedługim czasie może spowodować reakcję zniechęcenia lub agresji.
Wreszcie w okresie dorastania można także zauważyć nieadekwatność i bezprzedmiotowość okazywanych emocji. Reakcje są zarówno pod względem swej siły, jak i charakteru niewspółmierne do wywołującej je sytuacji; niejednokrotnie także młodzież przejawia określone zachowania afektywne bez widocznej przyczyny. Ten ostatni objaw jest wynikiem rozbudowanego życia psychicznego, dzięki któremu tworzą się różnego rodzaju wyobrażone sytuacje, wywołujące – na wzór rzeczywistych- określone reakcje emocjonalne.
Ten charakterystyczny dla wieku dorastania obraz życia emocjonalnego różni się więc znacznie od obserwowanego w latach wcześniejszych. Dlatego tak trudno poznać dorastające dziecko! Dodatkową przeszkodą staje się także tendencja młodzieży do maskowania uczuć oraz kontroli ich ujawniania. Podstawowy mechanizm polega na tym, że spontaniczne emocje są na ogół ukrywane. Z tym większą siłą ujawniane są wszelkie uczucia manifestujące poglądy i postawy. Znamienne, że najczęściej w tym przypadku mamy do czynienia ze świadomym przejawem emocji po to, by np. zwrócić na siebie uwagę. Trzeba się także liczyć ze zmianą stosowanego przez młodzież kodu okazywania emocji, co niejednokrotnie wprowadza w błąd rodziców. Jeśli przykładowo odrzuca ona okazywane jej przejawy miłości rodzicielskiej, nie oznacza to bynajmniej, że miłości takiej nie potrzebuje, często natomiast sygnalizuje w ten sposób potrzebę większego respektowania jej potrzeb.
Gwałtowny rozwój osobowości w okresie dorastania powoduje współwystępowanie trzech rodzajów uczuć: obronnych, agresywnych i pozytywnych. Do pierwszej grupy można zaliczyć takie jak: strach, lęk, niepokój, nieśmiałość, zakłopotanie czy smutek. Pojawiają się one wówczas, gdy młodzież nie może poradzić sobie z własnymi problemami, z których na plan pierwszy wysuwają się trudności w nawiązywaniu kontaktów społecznych. Nie widząc możliwości ich rozwiązania i nie mając wiary we własne siły, tworzy rodzaj systemu obronnego , przyjmując bierna postawę. Młodzież mająca podobne problemy, lecz silniejszą osobowość, tworzy w takich przypadkach innego typu system obronny, polegający na okazywaniu agresji w postaci gniewu, zazdrości, nienawiści czy wrogości. Jest to więc reakcja diametralnie odmienna, której celem nie jest ucieczka, lecz zwracanie na siebie uwagi otoczenia. Brak wiary we własne możliwości powoduje więc swoistą aktywność, której podłożem jest przeświadczenie o niemożności podjęcia konstruktywnych działań. Wreszcie uczucia pozytywne, takie jak: miłość, wzruszenie, radość, podniecenie, pojawiają się i młodzieży, którą cechuje brak kompleksów, wiara we własne siły, realna ocena swoich możliwości oraz jakościowo wyższy stopień rozwoju emocjonalnego.
Podstawowymi przyczynami tak silnego zróżnicowania młodzieży w tym zakresie są przede wszystkim efekty dotychczasowego wychowania, głównie w środowisku rodzinnym, a także indywidualne doświadczenia społeczne. Postawa nadopiekuńcza lub zbyt liberalna, długotrwałe odtrącanie dziecka przez społeczność klasową, brak okazji do sprawdzenia własnych możliwości w różnych sferach życia prowadzą w konsekwencji do poczucia mniejszej wartości, determinując tym samym niechęć do podejmowania działań, mających na celu pokonywanie coraz częstszych i bardziej rozległych trudności W tej sytuacji młodzież stara się kultywować uczucia obronne lub agresywne, widząc w nich jedyną realną dla siebie możliwość uniknięcia niepowodzeń. Sytuacja taka opóźnia osiągnięcie dojrzałości emocjonalnej, której podstawowymi cechami są adekwatność reakcji w stosunku do bodźca ją wywołującego oraz umiejętność sterowania swymi uczuciami. Aby cechy te mogły wystąpić, niezbędne jest poznanie pełnego zakresu emocji, szczególnie pozytywnych. Toteż ta grupa młodzieży, która wcześniej ich doznaje, szybciej dojrzewa.



opracowała: mgr Dorota Gasiorek
SP 21 w Częstochowie.

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 21:37:22
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 21:37:22) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie