mgr Katarzynę Zdanowicz , nauczyciela SP nr 32
w Białymstoku .
Nauczyciel – wychowawca to ta osoba , która ma istotny wpływ na kształtowanie osobowości wychowanka, na jakość stosunków interpersonalnych w grupie, w klasie, a także w szerszym środowisku społecznym . Jest sporo dowodów na to, że w stosunkowo krótkim okresie wychowawca wywiera istotny a zarazem trwały wpływ na rozwój osobowy wychowanka, na jego postawę, zainteresowania i sposób myślenia.
Istnieją duże zależności między emocjonalnym i intelektualnym stosunkiem nauczyciela do uczniów a rezultatami pracy pedagogicznej. Twórca polskiej pedeutologii
J. Wł. Dawid dostrzegał, że szeroko pojęta „miłość dusz ludzkich” pozwala wydatniej pracować nawet w trudnych warunkach. Miłość do dziecka i do człowieka w ogóle powinna być, zdaniem Dawida, podstawowym motywem pracy pedagogicznej . Miłość do drugiego człowieka to „zdolność sympatyzowania” . Nauczyciele powinni tę cechę mieć szczególnie rozwiniętą .
Powodzenie wychowawcy w każdym środowisku jest uwarunkowane jego osobowością czyli m.in.: poglądem na świat, planami życiowymi, zamiłowaniami, charakterem, samowiedzą, samokrytyką, sumieniem, temperamentem. Bardzo ważną cechą dobrego wychowawcy jest odwaga. Wychowawca odważny nie lamentuje, gdy napotyka trudności . Po przemyśleniu sytuacji i ustaleniu przyczyn niepowodzeń stara się im przeciwdziałać w zakresie swoich możliwości. Według J. Szczepańskiego „Jednostka chcąc nauczyć się mądrości życia wiele uwagi poświęca dzielności. Dzielność jest bowiem syntezą odwagi, inteligencji, wiedzy, zaufania we własne siły i rzeczowego określania tego, co inni mogą i zechcą dla niej czynić”. Odwaga i nadzieja wychowawcza cechuje ludzi o silnym przekonaniu, że wytknięty cel zostanie osiągnięty, że czas między zrodzoną nadzieją a jej spełnieniem nie może być pusty.
|
