Obrzęd powitania wiosny jest nierozerwalnie zwiazany z topieniem Marzanny-zimowej panny.Jest to jedan z najstarszych obyczajów ludowych , który kultywowany jest w wielu regionach Polski do dnia dzisiejszego.Gdy ruszają zimowe lody i topnieją śniegi a przyroda budzi sie do życia - pierwszego dnia kalendarzowej wiosny wynosi się do najbliższej rzeczki słomianą kukłę, którą topi się lub pali.Dzieci z dużym entuzjazmem uczestniczą w uroczystościach związanych z powitaniem wiosennej pory roku.Z tej okazji co roku przygotowujemy z wychowankami program artystyczny, który przedstawiamy w trakcie pożegnania Marzanny- symbolu zimy.
"Topienie Marzanny" J.Ratajczak
Włożymy jej białą sukienkę,
na głowę włożymy wianek,
niech płynie sobie do morza,
dziś lub jutro nad ranem.
Dosyć już mamy zimy,
niech miną mrozy srogie,
rzeka ruszy spod lodu
jak rozpalony ogień !
Do widzenia Marzanno,
teraz na wiosnę pora,
już kwiaty wschodzą na łąkach
we wszystkich wiosennych kolorach.
( wrzucając kukłę Marzanny do wody, dzieci spiewają na melodię piosenki:"Krakowiaczek jeden"):
Płyń sobie Marzanno
szumiącym potokiem,
nad morze szerokie,
nad morze głębokie.
Zgiń,przepadnij zimo,
i nie wracaj do nas,
na przyjęcie wiosny
otwórzmy ramiona.
A teraz,gdy zima
poszła już daleko
zatańcz z nami wiosno
nad zieloną rzeką.
Recytujemy wierszyk oparty na tekście ludowym:
Marzanno, Marzanno
ty zimowa panno,
w wodę cię wrzucamy ,
bo wiosnę witamy!
Marzanno, Marzanno
sroga, zła Marzanno,
weż śniegi i lody,
wynoś się do wody!
"Dokąd odchodzą pory roku" T.Śliwiak
(...) Za to zima dłużej pozostać by rada.
Lecz cóż, przyszła wiosna, odejść więc wypada.
Zabiera swój kożuch i narciarskie buty
i pnie się ku szczytom, co lodem okute.
Chmurką się okryje i wnet uśnie błogo,
aby się obudzić aż pod koniecroku.
Przepędzamy zimę, odczyniając uroki-
Śnieg -w wodę
woda-w ziemię
z ziemi-zieleń
z zieleni-radość.
WIWAT WIOSNA !
Dzisiaj mamy święto wiosny
każdy musi być radosny.
Chodż już do nas wiosno
do przedszkolnych dzieci,
niech już będzie ciepło,
niech słonko zaświeci.
Niechaj ptak zaśpiewa,
zielenieją drzewa,
bociek niech przyleci, bo czekają dzieci !
"Wiosna idzie" E.Szelburg-Zarembina:
Przyleciały skowroneczki
z radosną nowiną,
zaśpiewały, zawołały
ponad oziminą:
-Idzie wiosna! Wiosna idzie !
Śniegi w polu giną !
Przyleciały bocianiska
w bielutkich kapotach,
klekotały,ogłaszały
na wysokich płotach:
-Idzie wiosna ! Wiosna idzie !
Po łąkowych błotach !
Przyleciały jaskółeczki
kołem kołujące,
figlowały, świergotały:
-Idzie wiosna ! Wiosna idzie !
Prowadzi ją słońce !
Opracowala: mgr Katarzyna Melaniuk
|
