Gdyby zaufać definicji encyklopedycznej, musielibyśmy przyjąć, że „taniec to rodzaj sztuki polegający na usystematyzowanych ruchach i gestach, powiązanych z rytmicznie towarzyszącą im muzyką”. Ale sztuka tańca nie zawiera się tylko w sposobie stawiania kroków…
Taniec towarzyszył człowiekowi od zawsze, pozwalając wyrazić ruchem to, co akurat najbardziej mu „w duszy grało”. Najprymitywniejsze ludy musiały czuć jakąś magię tańca, skoro do dziś, taniec towarzyszy wszystkim ważnym wydarzeniom w życiu ludzi. Taniec „ucywilizowany” to dobra zabawa pełniąca różne funkcje.
· Taniec to sposób na ukształtowanie prawidłowej sylwetki, postawy, na zdobycie dobrej kondycji oraz sprawności ruchowej i lekkości w poruszaniu się. Im wcześniej dziecko rozpoczyna naukę tańca, tym lepiej, ponieważ nie zdąży ono jeszcze zdobyć złych nawyków takich jak: garbienie się, pochylanie głowy czy ciężki chód.
· Taniec uczy koncentracji, gdyż podczas tańczenia w ruch zaangażowane jest całe ciało, trzeba poruszać się w odpowiednim rytmie, w określony sposób, w określonej przestrzeni. Konieczność zapamiętania poszczególnych zmian zachodzących w układach tanecznych zmusza do uwagi, szybkiej orientacji, decyzji, uczy przestrzegać ładu i porządku, podporządkowywać się umownym przepisom, wyrabia pozytywne cechy charakteru, kształci wrażliwość estetyczną.
· Taniec przełamuje opory psychiczne, uczy pokonywać nieśmiałość. Trzeba bowiem podejść do partnerki i porosić ją do tańca.
· Taniec uczy pokory (gdy w grę wchodzą pierwsze przegrane w czasie różnych konkursów tanecznych) ale też nagradza za pracę.
Poza tym uczy dobrych manier i łagodzi obyczaje.
· Taniec wyrabia poczucie rytmu i zwiększa wrażliwość muzyczną.
· W czasie zajęć tanecznych dzieci uczą się odpowiedniego zachowania, ukłonu, zapraszania do tańca, odpowiedniego do sytuacji sposobu uczesania i ubierania.
· Taniec to jeden ze sposobów na podniesienie samooceny. Z czasem dzieci stają się pewniejsze siebie, bardziej świadome swojego ciała i ruchów, odważniejsze. Dzieci zyskują świadomość, że potrafią coś więcej niż ich rówieśnicy nieuprawiający żadnych sportów a co za tym idzie, zyskują poczucie własnej wartości.
· Taniec powoduje, że dzieci stają się coraz ambitniejsze. Poprzez wewnątrzgrupową rywalizację wzrasta poziom motywacji do wykonywanych działań. Wzrost ambicji przenosi się również na inne dziedziny życia, co ma również pozytywny wpływ na ogólny rozwój dziecka.
· Od wielu lat wykorzystuje się również antydepresyjne działanie tańca. Wydzielana w czasie tańca adrenalina przynosi odprężenie i dobry nastrój. Taniec rozładowuje złe emocje, takie jak agresja czy frustracja, które w przeciwnym razie mogłyby wybuchnąć w niekontrolowany sposób. Taniec aktywizuje do pracy te części mózgu, które są odpowiedzialne za uczucia. Taniec powoduje również wydzielanie endorfin ( tzw. hormon szczęścia), które korzystnie wpływają na nasze samopoczucie. Ma on zatem działanie antystresowe.
· Dzięki pracy zespołowej rozwijają się indywidualne zdolności każdego dziecka. Zajęcia tego rodzaju pozwalają ujawnić inicjatywę, aktywność i samodzielność uczniów.
· Taniec to doskonałe lekarstwo dla otyłych. Godzina tańca to średnio pozbycie się 350-400 kcal. Chudniemy, nie zauważając nawet wysiłku. Na tym z resztą bazują twórcy nowoczesnych ćwiczeń typu „aerobik”.
Taniec szczególnie polecany jest dzieciom, które mają różne zahamowania i są zablokowane na kontakty z otoczeniem. Pod wpływem tańca można się bowiem całkowicie rozluźnić i niemal bez udziału świadomości pozbyć się nagromadzonego napięcia. Taniec to także terapia dla dzieci nadpobudliwych – przyjemny i bezpieczny sposób pozwala rozładować nadmiar energii.
Taniec towarzyski jest młoda dyscypliną sportową, która w naszym kraju pojawiła się na początku XX wieku. Jest cząstką kultury fizycznej, łączącą harmonię, wdzięk, artyzm z perfekcyjnym opanowaniem ciała, wysiłkiem i ogromną pracą. Współczesne tańce towarzyskie powstały z wymieszania się różnych, często zupełnie odrębnych tradycji tanecznych z kilku kontynentów – Europy, obu Ameryk i Afryki.
Taniec towarzyski turniejowy łączy w sobie elementy sztuk i sportu, dostarcza wielu estetycznych przeżyć i sportowych emocji zarówno współzawodniczącym ze sobą parom, jak i widzom oglądającym turnieje taneczne. Taniec jednoczy grupę osób nim zainteresowanych (uczy samodyscypliny, odpowiedzialności).
Na turniejach można podziwiać oba style tańców towarzyskich:
· tańce standardowe : walc angielski, tango, walc wiedeński, foxtrot, quickstep
· tańce latynoamerykańskie: samba, cha-cha, rumba, paso-doble, jive
Taniec towarzyski to sport kwalifikowany – posiada przepisy Amatorskiego Tańca Sportowego ustalone przez Polskie Towarzystwo Taneczne. Jest on pełnoprawnym członkiem Międzynarodowej Federacji Tańca Sportowego (IDSF), która z kolei jest zrzeszona w Międzynarodowej Komisji Olimpijskiej.
Izabela Szawiel
nauczycielka kształcenia zintegrowanego w Szkole Podstawowej w Warszawie
