www.szkolnictwo.pl

 Teoretycy i badacze procesów komunikowania masowego podkreślają szczególnie duży wpływ środków masowego przekazu na młodych ludzi. Jak potwierdzają badania, wpływ ten zależy od indywidualnych cech odbiorców oraz charakteru treści i form przekazu. Atrakcyjność środków masowego przekazu, szczególnie dla dzieci, sprawia, że środki te mogą zawładnąć ich czasem, zdezorganizować ich życie, a także rozbudzić pragnienie, chęć posiadania, nabywania ułatwień życiowych, pozostawiając zupełnie na boku wartości ludzkiego trudu i poświęcenia.
     Dzieci są szczególnie podatne na medialne oddziaływania, nie potrafią bowiem samodzielnie, w sposób trafny i mądry wybierać, wartościować i oceniać przekazywane informacje, Środki przekazu angażują czas dziecka i odrywają je od ambitnych zajęć. Większość z nich spędza przed telewizorami i monitorami komputerów więcej czasu niż w szkole, z rodzicami czy na zabawie z rówieśnikami. Mimo, że przytłaczająca większość dzieci rzadko styka się z agresją w prawdziwym życiu, dzięki telewizji każde z nich ogląda nieustający potok scen przemocy.
                 Media elektroniczne (telewizja, radio, internet) stały się ważnym elementem współczesnego życia. Wymienione media otwierają przed młodymi ogromne możliwości, które jeszcze dla poprzedniego pokolenia były niedostępne. Przede wszystkim ułatwiony jest dostęp do wszelkiego rodzaju informacji. Wiadomości o tym, co dzieje się w świecie, można uzyskać na bieżąco, co więcej, dzięki telewizji można w nich uczestniczyć z wielkim stopniem zaangażowania. Media umożliwiają też dostęp do sztuki na wysokim poziomie: teatru, filmu, muzyki. Obrazy przesyłane na odległość pozwalają na oglądanie miejsc, których inaczej nigdy nie mogłoby się zobaczyć, a obrazy przedstawiające wydarzenia losowe, jak np. klęski żywiołowe, wywołują współczucie i pomoc na dużą skalę.
                Jednocześnie z tymi ogromnymi możliwościami media niosą wiele zagrożenia, gdyż wpływają na osobowość odbiorców w kierunku, który często należy uznać za niepożądany. Każda czynność, jeżeli jest wykonana przez kilka godzin dziennie i kilkadziesiąt godzin tygodniowo ma ogromny wpływ na wykonującego ją człowieka: ukierunkowuje jego zainteresowania, zmienia emocjonalność, sposób życia. To samo dotyczy czasu poświęcanego mediom, gdyż wówczas dziecko nie wykonuje innych zajęć, jak np. czytanie książek, ruch na powietrzu, majsterkowanie, zabawa z kolegami.
               Pomimo trwającej wciąż dyskusji dotyczącej tego, jaki wpływ wywierają przekazy medialne na postawy i rozwój dzieci, nikt nie ma wątpliwości, że wpływ ten może być negatywny i destrukcyjny.
                Rosnąca świadomość zagrożenia ze strony agresywnych przekazów sprawia, że znaczna część polskiej opinii publicznej domaga się ograniczenia przemocy w telewizji i zapewnienia lepszej ochrony dzieci przed szkodliwym wpływem niektórych programów.
                W lutym 1999r. z inspiracji Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji zawarte zostało Porozumienie Polskich Nadawców Telewizyjnych „Przyjazne Media”, którego ideą było dobrowolne samoograniczenie się nadawców celem zwiększenia skuteczności ochrony dzieci i młodzież przed szkodliwym wpływem programów telewizyjnych. W 2000 roku wprowadzono jednolity system znaków ostrzegawczych, emitowanych na początku programów: od zielonego znaczka, oznaczającego, że program mogą oglądać dzieci, po czerwonym, oznaczający, że program jest tylko dla dorosłych. Z sondaży wynika, że nawet mali widzowie rozumieją znaczenie tych symboli. Z badań p. Ulfik-Jaworskiej wynika, że ponad 91% dzieci jest w stanie prawidłowo wyjaśnić oznaczenie programów. Jednak na pytanie: co robisz, kiedy widzisz program oznakowany „kwadrat w czerwonym kółku”, tylko 58% dzieci deklaruje, że nie ogląda go, a 16% stwierdza, że wręcz przeciwnie, stara się taki „zakazany” program obejrzeć. Wynika stąd, że wprowadzony system znaków ostrzegawczych jest zrozumiały dla dzieci i młodzieży, ale nie zawsze jest on respektowany. Z badania przeprowadzonego 4 lata temu przez OBOP wynikało, że telewizja ma znacznie większy wpływ na kształtowanie postaw i zachowania młodzieży niż rodzina, szkoła czy kościół. Ta rewolucyjna zmiana niesie z sobą wiele zagrożeń. Jeśli przekaz medialny jest lepszy niż tradycyjny, to nie sposób go potępić. Dzieci z rodzin patologicznych mogą dzięki mediom elektronicznym zdobyć wiedzę, której rodzice nie są w stanie im przekazać. Jednak takie procesy maję charakter marginalny, są tylko wyjątkiem od normy. A normą jest to, iż media oddziałują na dzieci w sposób dramatycznie gorszy niż tradycyjne środowisko wychowawcze, złożone z rodziny, szkoły czy kościoła. Mimo to wpływ wychowawczy mediów wciąż rośnie, co jest spowodowane rosnącą ich ofertą, zaangażowaniem rodziców w karierę zawodową i inne aktywności społeczne. 
Liczne badania zagraniczne i polskie ukazują negatywne skutki żywiołowego oglądania telewizji przez dzieci. Szczególnie podkreślanym jest negatywny wpływ obrazów przemocy i okrucieństwa. Zwraca się też uwagę na niższą kreatywność, stany lękowe, nadmierne pobudzenie wyrażające się nadruchliwością i trudnościami w skupieniu uwagi, nasilenie postaw konsumpcyjnych i erotyzację wyobraźni pod wpływem telewizji i gier komputerowych.
               Psychologowie alarmują, że oddziaływanie gier komputerowych jest o wiele silniejsze niż oddziaływanie przemocy oglądanej w telewizji. Jest to spowodowane tym, że podczas zabawy grami użytkownik podlega równoczesnemu oddziaływaniu silnych mechanizmów, które nie występują podczas oglądania telewizji. Szczególnie silny wpływ ma aktywne uczestnictwo w grze komputerowej. Gracz nie tylko ogląda przemoc, ale przede wszystkim sam jej dokonuje na ekranie komputera poprzez bohatera, którym kieruje. Samodzielnie podejmuje decyzje o formach tej przemocy. Jak pokazują sondaże, w samej czołówce najpopularniejszych gier znajdują się właśnie te, które zawierają destrukcję i przemoc.