Scenariusz przedstawienia dla uczniów klas I-III, mający na celu poznanie i kultywowanie zwyczajów i obrzędów ludowych związanych z powitaniem.
Scenariusz przedstawienia na powitanie wiosny pt. Sąd nad marzanną
Występują: BAŁWAN, SĘDZIA, PTAKI, GOSPODYNI, STARUSZKA, DZIECI
DZIECKO I Ludzie na całym świecie cieszą się z nadejścia wiosny. Starają się ją przywitać w szczególny sposób. W każdym kraju wygląda to trochę inaczej.
DZIECKO II W Japonii ostatniego dnia zimy dzieci i dorośli zakładają tradycyjne japońskie stroje – kimona. Przed domami, w których gospodynie zrobiły już generalne porządki, rozrzuca się pomalowane na zielono i czerwono ziarna fasoli. To według dawnych wierzeń japońskich odpędzało diabły. Tego dnia we wszystkich świątyniach odbywa się również rozrzucanie ziaren fasoli wśród tłumów. Wszyscy zebrani starają się złapać jak najwięcej tych ziaren. Bo podobno nie tylko odpędzają one diabły, ale także przynoszą szczęście.
DZIECKO III W Szwecji najhuczniej witają wiosnę stołeczni studenci. Po południu ostatniego dnia zimy w swoich białych aksamitnych czapkach wylegają tłumnie na największy plac w Sztokholmie. Tam, punktualnie o godzinie trzeciej – wyrzucają czapki w górę krzycząc: „Niech żyje wiosna”. Potem rozpalają ogniska i rozpoczyna się wesoła zabawa. Zebrani przy ogniskach ludzie śpiewają i tańczą do świtu.
DZIECKO IV W Rosji w wielu miasteczkach, osiedlach i wsiach zachowały się jeszcze dawne zwyczaje ludowe związane z nadejściem wiosny. Jeden z nich to przebieranie się za popularne postacie z bajek rosyjskich, inny – wesołe tańce przy dźwiękach „harmoszki”. Jeszcze inny, to bardzo lubiane przez wszystkich konkursy zręczności.
DZIECKO V W Polsce tego dnia topi się marzannę. Jest to stary zwyczaj słowiański. Kukła zrobiona ze słomy i szmat, osadzona na długim kiju była symbolem zimy, zła i śmierci. Ludzie zmęczeni zimą nie chcieli czekać bezczynnie na przybycie wiosny, więc gdy ziemia tajała i topniały lody srogą zimę marzannę wrzucali do wody.
BAŁWAN Proszę wstać SĄD idzie! SĘDZIA Można usiąść. Zebraliśmy się tutaj, żeby osądzić marzannę – zimę, która wyrządziła nam wiele zła. Proszę wprowadzić oskarżoną! Jedno z dzieci wnosi marzannę
Wzywam na świadka ptaki. PTAKI W czasie zimy było nam strasznie zimno, byłyśmy głodne! BAŁWAN To wina ludzi, którzy mieli się wami opiekować. SĘDZIA Wzywam na świadka gospodynię! GOSPODYNI A mnie zmarzły ziemniaki! BAŁWAN To gospodarz źle okrył je przed zimą. SĘDZIA Wzywam na świadka staruszkę! STARUSZKA Ja złamałam nogę. BAŁWAN To dzieci zrobiły ślizgawkę na chodniku. SĘDZIA Wzywam na świadka dzieci! DZIECI - Śniegu z lodem już nie chcemy! - Nie! Nie chcemy! - Mrozu też, bo wciąż marzniemy! - Oj, marzniemy! - Więc schowajmy łyżwy, sanki! - Na strych sanki! - Pożegnajmy też bałwanki! - Cześć bałwanki! Bałwan wychodzi
- Już tej zimy mamy dosyć! - Mamy dosyć! SĘDZIA Tyle szkody wyrządziła wszystkim marzanna – zima, że w rezultacie sąd skazuje ją na utopienie. Wszyscy się cieszą,.
Śpiewając piosenkę „Niesiemy marzannę” (na melodię „Krakowiaczek jeden”)
formują pochód, który rusza nad rzekę
Idziemy gromadą wesołym pochodem, niesiemy marzannę nad głęboką wodę. Radują się drzewa weselą się domy, niesiemy marzannę chochoła ze słomy.
Wrzucimy do wody niedobrą boginię, niech zła zima sobie do morza odpłynie.
Wszyscy zatrzymują się nad rzeką i krzycząc wrzucają kukłę do wody( rzekę symbolizują paski niebieskiej krepy)
MARZANNO ZIMOWA PANNO, DO MORZA PŁYŃ I TAM ZGIŃ!
Zgiń, przepadnij zimo i nie wracaj do nas, na przyjęcie wiosny otwórzmy ramiona.
SĘDZIA A teraz, gdy zima poszła już daleko, zatańcz z nami wiosno nad zieloną rzeką.
Dziewczynki w strojach ludowych wnoszą gaiczek tańczą i śpiewają.
Gaiczek zielony pięknie przystrojony w czerwone wstążeczki, przez śliczne dzieweczki. A ten gaik z lasu idzie, dziwują się wszyscy ludzie. Idzie po lipowym moście przypatrują mu się goście.
Gaiczek zielony pięknie przystrojony w czerwone wstążeczki, przez śliczne dzieweczki. A ta zima sroga była, co nam ziółka wymroziła, ale my się tak starały, żeśmy ziółek nazbierały.
Opis tańca z „gaikiem”
W tańcu bierze udział nieparzysta liczba dziewcząt. Środkowa dziewczyna trzyma „gaik” , od którego zwieszają się czerwone wstążki. Końce tych wstążek trzymają pozostałe dziewczęta, które otaczają półkolem swoją przewodniczkę.
I zwrotka
Cały pochód z „gaikiem posuwa się naprzód posuwistym krokiem polki. Po 4 taktach pochód zatrzymuje się. Dziewczyna trzymająca „gaik” wolno obraca się w miejscu. Pozostałe dziewczynki przesuwają się 4 krokami cwału w prawą stronę. Wszystkie dziewczęta przytupują dwukrotnie. Dziewczynki przesuwają się 4 krokami cwału w lewą stronę wracając na miejsce. Wszystkie dziewczęta przytupują dwukrotnie. Powtórzenie 4 taktów jeszcze raz.
II zwrotka
Środkowa dziewczyna stoi w miejscu, a pozostałe tańczą krokiem polki w miejscu ze zwrotami w lewo, potem w prawo i przewijają się pod wzniesioną do góry wstążką. Po czym wykonują to samo po raz drugi. Dziewczęta stoją na obwodzie koła, jedna za drugą. Tańczą krokiem polki w przód po obwodzie koła. Przy powtórzeniu 4 taktów dziewczęta wykonują zwrot o 180 stopni, ujmują wstążkę w druga rękę i tańczą w przeciwną stronę.
opracowała: Mirella Mellernauczyciel nauczania zintegrowanego SP nr 2 Żnin
W opracowaniu wykorzystano pozycje:
1. Romualda Ławrowska „Muzyka i ruch”
2. Czasopismo edukacyjne „Bunio” nr 3/2000 r.
nauczyciel nauczania zintegrowanegoSP nr 2 Żnin MARZANNO ZIMOWA PANNO,DO MORZA PŁYŃ I TAM ZGIŃ! Idziemy gromadą wesołym pochodem,niesiemy marzannę nad głęboką wodę.Radują się drzewa weselą się domy, niesiemy marzannę chochoła ze słomy. DZIECKO I Ludzie na całym świecie cieszą się z nadejścia wiosny. Starają się ją przywitać w szczególny sposób. W każdym kraju wygląda to trochę inaczej. |
