Wiele osób sądzi, ze muzyka elektroniczna jest wynalazkiem ery rock and rolla. Nieliczni zdają sobie sprawę z tego, że pierwszy oficjalny pokaz instrumentu elektronicznego miał miejsce już w 1906r.Większość znanych dziś instrumentów muzycznych była w użyciu już w połowie wieku XIX. W drugiej połowie tego stulecia coraz szerzej zaczęto wykorzystywać możliwości jakie niosło ze sobą wynalezienie pierwszego modelu silnika elektrycznego.
Brytyjski chemik i fizyk Michael Faraday w 1831 r. skonstruował pierwszy elektryczny silnik, tym samym wprowadzając ludzkość w erę elektroniki. W roku 1895 Amerykanin Thaddeus Cahill skonstruował urządzenie składające się z wielu silników obrotowych oraz słuchawek telefonicznych sprzężonych z klawiaturą. Był to instrument przypominający fisharmonie. Przy każdorazowym zwolnieniu klawisza urządzenie buczało i warkotało, jednak
nie można było modulować tego dźwięku. Urządzenie, które skonstruował Cahill było pierwszym instrumentem uważanym za elektroniczny. Okazało się niestety bezużyteczne, wymagało bowiem współpracujących z nim głośników i wzmacniaczy.
W latach dwudziestych swój wynalazek zaprezentował Rosjanin – Lew Termen. Jego instrument, który wytwarzał dźwięki przypominające głos ludzki, zdobył pewną popularność
wśród artystów grających muzykę klasyczną. W roku 1929 odbył się pierwszy w historii oficjalny koncert muzyki elektronicznej. Wtedy to Cleveland Symphony orchestra wykonała utwór zatytułowany „ The First Airphonic Suite” (Pierwsza suita aerofoniczna). Lew Tetmen
osobiście zagrał partie solowe. Wykonał je na zaprojektowanym przez siebie instrumencie, który otrzymała nazwę eterofonu. W porównaniu z urządzaniem Cahilla, eterofon był niewielki oraz stosunkowo lekki. Na pierwszy rzut oka przypominał odbiornik radiowy z dwiema antenami. Jedną z nich był metalowy pręt, zaś druga kształtem przypominała pętlę. Dźwięki powstawały w wyniku zmian częstotliwości drgań w obwodach elektrycznych wewnątrz urządzenia. Muzyk jedną ręką poruszał antena w kształcie pręta zmieniając tym samym poziom drgań, drugą zaś przesuwał wzdłuż metalowej pętli, kontrolując głośność dźwięku.
Dzięki rozwojowi elektroniki nowe brzmienie zyskały instrumenty tradycyjne. Jednym z nich stała się gitara. Sprzężenie gitary z syntezatorem umożliwia wydobycie dźwięków przypominających inne instrumenty. Sama gitara jest w tym przypadku jedynie źródłem impulsów elektrycznych o określonej długości. W latach 80-tych wielu muzyków zrezygnowało z użycia pedałów. Ich funkcje przejął syntezator. Skonstruowano nawet zaopatrzony w klawiaturę instrument, który jedynie kształtem przypominał gitarę. Osiągnięcia w dziedzinie przetwarzania dźwięków powszechnie wykorzystują zespoły punkowe, które często uciekają się do zabiegu zniekształcania linii melodycznej. Bez udziału syntezatorów gitarowych trudno też wyobrazić sobie muzykę heavy metalowa i twórczość większości komercyjnych zespołów rozrywkowych. Jedną z najwybitniejszych osobistości w świecie muzyki elektronicznej jest grecki artysta Vangelis Papathanassiou, który dał się poznać jako wirtuoz instrumentów klawiszowych. Inną znaczącą osobistością świata muzyki elektronicznej w tamtych czasach był niemiecki kompozytor Karl Stockhenhausen. Wraz z kilkoma innymi kompozytorami był inicjatorem i popularyzatorem „nowej muzyki”. Studiował na wydziale kompozycji w Darmstadt, które do dnia dzisiejszego pozostają miejscem spotkań ludzi związanych ze środowiskiem tego rodzaju muzyki.
