Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Zabawy liczbowe dla dzieci w wieku przedszkolnym

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 20541 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Rozwazania teoretyczne o rozwijaniu umiejetnosci liczenia dzieci przedszkolnych, roli zabaw w tym procesie oraz przykladowe opracowania zabaw.

ZABAWY LICZBOWE DLA DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM


Umiejętność liczenia u dziecka kształtuje się przez wiele lat. Warto zwrócić uwagę, że nie nauczy się ono liczyć poprzez obserwowanie tej czynności u innych. Najlepiej, gdy ma możliwość dotykania rzeczy i manipulowania nimi. W przyswajaniu umiejętności liczenia najbardziej istotne są dwie płaszczyzny działania:
· samorzutne doświadczenia,
· ćwiczenia wyraźnie ukierunkowane przez nauczycielkę.
Pamiętać jednak należy, że kształtowanie pojęć matematycznych w tym również i liczbowych jest procesem ciągłym i w głównej mierze dokonuje się w naturalnych sytuacjach życia codziennego, podczas nadarzających się okazji. Cenne są również samorzutne, spontaniczne działania dzieci. Towarzyszy im bowiem zaciekawienie, przeżywanie i motywacja działania.
Zaplanowane działania służą wprowadzaniu i ukierunkowaniu nagromadzonych doświadczeń dzieci. Nawet podczas ćwiczeń organizowanych i ukierunkowanych przez nauczycielkę dziecko musi być maksymalnie aktywne, ono ma manipulować przedmiotami i dostrzegać prawidłowości. Nauczycielka ma mu w tym pomóc i dbać, by proces uczenia przebiegał prawidłowo.
W kształtowaniu umiejętności liczenia można szeroko wykorzystywać różnorodne zabawy, gdyż to one są dominującą formą aktywności dziecka przedszkolnego, stanowią sposób realizacji treści programowych najbardziej dostosowany do psychiki małego dziecka. Zabawy mają wartość kształcącą, a jednocześnie dostarczają dzieciom wiele radości. Uznawane są jako efektywna forma zbiorowej stymulacji rozwojowej, stwarzającej szczególnie korzystne warunki do doskonalenia różnych sprawności umysłowych, do porządkowania wiadomości i operowania nimi. Ponadto wyrabiają takie cechy charakteru jak: systematyczność, wytrwałość, samodyscyplina i poczucie sprawiedliwości. Wdrażają zarówno do samodzielnego podejmowania zadań, jak i do zgodnego współdziałania w grupie koleżeńskiej.
Kształtując i rozwijając umiejętność liczenia zabawy można również łączyć z wybranymi utworami z literatury dziecięcej, której wykorzystanie ma na celu wywołanie zainteresowania tematem, wzbogacanie zabawy i ożywianie wyobraźni dziecka.
Aby zabawa nie stała się nudna, nużąca nauczycielka powinna wprowadzać do niej jak najwięcej elementów aktywizujących – wyzwalających twórczą aktywność dziecka, podtrzymujących zainteresowanie daną zabawą, a tym samym efektywniejsze i skuteczniejsze przyswajanie określonych umiejętności.
Zabawy przyśpieszają proces nabywania umiejętności liczenia, a także wywierają duży wpływ na zdyscyplinowanie dzieci, wymagając od nich umiejętności podporządkowania się przyjętym zasadom postępowania.
Ważna jest też atmosfera panująca w grupie. Miły nastrój, życzliwość dopełniają to, co może mieć wpływ na dobre samopoczucie dzieci, a tym samym na efektywność proponowanych działań.
Poniżej przedstawiam propozycje zabaw, które pomogą nauczycielowi w pracy i ułatwią przygotowanie się do niej. Nie określam tu grup wiekowych, gdyż każda nauczycielka sama najlepiej wie, jakie są możliwości jej wychowanków. Opisane zabawy liczbowe, jak i sposób zastosowania środków dydaktycznych są tylko propozycjami. W zależności od potrzeb i warunków można wykorzystywać je w dowolny sposób.

PROPOZYCJE ZABAW

Pułapka na myszy
Jedno dziecko otrzymuje lizaki z różną liczbą naklejonych na nich sylwet myszek. Pozostałe dzieci dzielimy na dwie grupy: 1 – tworzy koło (pułapkę), 2 – to myszki, które biegają w kole i poza nim. Kiedy nauczycielka klaszcze w ręce i mówi: „Klap!”, dzieci tworzące koło przysiadają opuszczając ręce w dół, zamykając w ten sposób pułapkę. Wszyscy uczestnicy zabawy liczą złapane myszki, a wybrane dziecko pokazuje odpowiedni lizak. Przy powtórzeniu zabawy następuje zmiana grup i dziecka wybranego do lizaków.

Kto zbuduje najwyższą wieżę
Do zabawy najlepiej nadają się klocki drewniane. Nauczycielka i dzieci siadają na podłodze. Następnie proponuje, aby każde z nich zbudowało wieżę, tak wysoką, jaką potrafią. Katastrofa – przewrócenie wieży, to koniec zabawy. Następnie trzeba policzyć klocki wykorzystane do jej budowy, aby dowiedzieć się czyja wieża była najwyższa.

Przyszywamy guziki
Dzieci biegają po sali w luźnej gromadce w rytm muzyki. Na przerwę w muzyce i zapowiedź nauczycielki: „Przyszywamy guziki” uczestnicy zabawy zatrzymują się. Nauczycielka uderza w bębenek tyle razy, ile guzik ma dziurek (cztery uderzenia – cztery dziurki, dwa uderzenia – dwie dziurki). Dzieci podskakują (lub wykonują inną czynność) tyle razy, ile usłyszały uderzeń w bębenek. Można wymyślić czarodziejskie guziki z inną liczbą dziurek.

Spacer dziwnego zwierzaka
Dziwne zwierzaki (grupki dzieci liczące ok. 5 osób) poruszają się zgodnie z poleceniem nauczycielki np. na 5 nogach lub na 6 nogach i 2 rękach. Pierwsze polecenia powinny być proste, aby dzieci dobrze zrozumiały zasady zabawy. Do przejścia dziwny zwierzak ma wyznaczoną trasę.

Gdzie ukryła się biedronka?
Na podłodze denkiem do góry stoi kilka pojemników np. po jogurtach. Dzieci liczą je zaczynając od lewej do prawej strony. Gdy zasłonią oczy nauczycielka umieszcza pod jednym z pojemników sylwetę biedronki. Zadaniem dzieci jest odgadnąć, pod którym pojemnikiem znajduje się biedronka i sprawdzenie poprawności swojej odpowiedzi poprzez podniesienie podanego pojemnika. Rolę nauczycielki mogą kolejno pełnić dzieci.

Motyle na łące
Dzieci – motyle biegają w rytmie wystukiwanym na trójkącie pomiędzy kwiatami – obręczami. Kiedy trójkąt przestanie grać, zatrzymują się i zajmują miejsca w jednym z kół. Liczebność dzieci w poszczególnych kółkach nie została określona. Ich średnica w naturalny sposób ogranicza liczbę mogących zmieścić się, w nich dzieci. Licząc siebie przy poszczególnych kółkach uczestnicy zabawy określają liczbę motyli na kwiatkach. Dla urozmaicenia zabawy można:
· utworzyć koła o różnej średnicy np. ze skakanek, sznurka itp.,
· przy kołach znajdują się kartoniki z odpowiednią liczbą motyli i wówczas dzieci musi być w nich tyle dzieci, ile wskazuje liczba motyki na karteczkach,
· dzieci ustawiają się wokół, a nie w środku kół.

Motylkowy berek
Zabawa w ogrodzie przedszkolnym. Berek – wybrane dziecko goni między drzewami motyle – pozostałe dzieci. Te, aby uniknąć złapania (sygnał dźwiękowy nauczycielki), muszą dotknąć ręką pnia drzewa, na którym jest umieszczony kartonik z odpowiednią liczbą motyli. Przy drzewie może być ich tylko tyle, ile wskazuje liczba motyli na kartoniku. Jeżeli jest więcej berek ma prawo złapać jedno z nich i zamienić się rolą. Jeżeli liczba dzieci jest właściwa, ani jedno dziecko nie może być złapane.

Pociąg dla zwierząt
Pociąg urządzamy na ławeczkach, lub po prostu z krzesełek. Słowami wiersza H. Łochockiej pt. „ Proszę wsiadać” zachęcamy dzieci – zwierzęta do zajmowania w nim miejsc.
Oto wagon dla zwierząt
tu nie wozi się ludzi.
Czemuż zwierzę ma zawsze
łapy brudzić i trudzić?

Proszę wsiadać, nie zwlekać!
Psa, owieczkę czy kozę
za skromniutką opłatą
Dokąd trzeba – podwiozę!
Do pociągu wsiadają kolejno dzieci – zwierzęta (z narysowanymi zwierzętami lub napisami): świnki, koty, psy, kaczki, kury, koguty. Dzieci liczą, ile poszczególnych zwierząt jedzie w pociągu. Na sygnał (gwizd lokomotywy z kasety magnetofonowej) wysiadają te zwierzęta, które wymienia nauczycielka. Sprawdzanie, ile zwierząt wysiadło, a ile pozostało w pociągu. Przy powtórzeniu zabawy następuje wymiana dzieci.

Jeden krok
Zabawę najlepiej przeprowadzić w zespołach. Zadaniem dzieci jest przejść od linii startu do znajdującej się naprzeciwko (w odległości 2 – 3 metrów) linii mety. Każdy z uczestników zabawy kolejno rzuca kostką sześcienną i robi tyle kroków w kierunku linii mety, ile oczek wyrzuci na kostce. Zabawa kończy się, gdy wszystkie dzieci dojdą do linii mety. Można tu wprowadzić elementy współzawodnictwa.

Papierowe kule
Z gazet dzieci ugniatają papierowe kule. Taśmą samoprzylepną dzielimy salę na połowę. Wybieramy dwie grupy po kilkoro dzieci lub całą grupę dzielimy na dwa zespoły. Na gwizdek nauczycielki rozpoczyna się przerzucanie papierowych piłek na stronę przeciwnika. Kolejny gwizdek oznacza koniec pojedynku. Następnie każda grupa liczy papierowe kule na swoim polu. Wygrywa grupa, która ma mniej kul.

Wilk i owce
W zależności od liczby dzieci wybieramy jednego lub kilka wilków. Pozostałe dzieci to owce. Zadaniem wilka jest dotkniecie samotnej owcy. Gdy owce są w stadzie (połączą się w dwie lub trzy osoby) wilk nie może nic zrobić. Z kolei, gdy zbierze się więcej lub mniej owiec wilk może wszystkie dotknąć (złapać). Wilk liczy złapane owce. Gdy niebezpieczeństwo minie owce rozbiegają się i swobodnie poruszają się po sali. Owce same decydują kiedy łączą się w stado, bez sygnału nauczycielki.

Ptaki w gniazdach
Na sali rozłożone są obręcze – to gniazda ptaków. Każde dziecko ma emblemat ptaka (opaska na głowie, sylweta przyklejona papierem samoprzylepnym do ubrania lub napis). Dzieci – ptaki biegają po całej sali w rytm muzyki. Na przerwę w muzyce zatrzymują się, a nauczycielka pokazuje kartonik z określoną liczbą narysowanych kółek i wyjaśnia, że do jednego gniazdka może się schować tylko tyle ptaków, ile pokazuje kartonik. W innych wariantach zabawy nauczycielka:
· zamiast kartonika z narysowanymi kółkami uderza określoną ilość razy w bębenek,
· pozwala dzieciom dowolnie chować się do gniazd, a po pokazaniu kartonika z narysowanymi kółkami dzieci sprawdzają czy liczba ptaków w gniazdach się zgadza z kółkami na kartoniku.

Ucieczka przed wroną
Na podłodze leżą kwiaty: pierwszy – biały, drugi – żółty, trzeci – niebieski, czwarty – czerwony itp. Liczbę kwiatów uzależniamy od możliwości uczestników zabawy. Dzieci – motyle „fruwają” po sali. Na sygnał nauczycielki oznaczający pojawienie się wrony motyle chowają się na kwiatkach np. na pierwszym kwiatku.

Kwiatek
Dzieci otrzymują kolorowe kółka. Ich zadaniem jest ułożyć z nich kwiatek, a następnie policzyć z ilu kółek on powstał. Później dzieci mogą układać misia, żabkę itp.

Zagraj liczbę
Dzieci z różnymi instrumentami chodzą po sali w rytm muzyki. Gdy muzyka milknie i nauczycielka wywołuje liczbę np. 5 dzieci uderzają tyle samo razy w swoje instrumenty.

Zabawa z kostką
Dobieramy dzieci w małe grupy (4 – 5 osobowe). Każda grupa siada w kręgu na dywanie lub przy stoliku. Wszystkie otrzymują kostkę do gry (mogą być dwie w zależności od możliwości dzieci). Uczestnicy zabawy po kolei rzucają kostką i przeliczają liczbę wyrzuconych oczek. Następnie wyznaczają dla dzieci ze swojego kręgu wymyślone przez siebie zadanie, które oni muszą wykonać w takiej ilości jaka była liczba wyrzuconych oczek na kostce.



Opracowała:
Małgorzata Kędziora

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie