Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Pożegnanie klas szóstych

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 32533 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

W mojej szkole pożegnanie klas szóstych jest zawsze wielką uroczystością, która odbywa się w obecności uczniów, rodziców, nauczycieli i zaproszonych gości. Uczniowie młodszych klas (zazwyczaj piątych) osobiście żegnają kwiatami starszych kolegów. Kilka lat temu, jako wychowawczyni klasy piątej, przygotowałam krótką część artystyczną, która wzruszyła, ale też rozbawiła wszystkich obecnych. W tym roku poprawiłam nieco scenariusz i być może znowu go wykorzystam.
Pożegnanie klas szóstych

Narrator 1
Dzisiejsza uroczystość jest jedną z wielu, jakie mamy w ciągu roku, ale dziś po raz ostatni przyszliście do tej szkoły. Ostatnia lekcja, ostatni dzwonek, ostatnie spotkanie z przyjaciółmi z klasy. Spędziliście razem 6 lat. Tu przeżywaliście radość pierwszych sukcesów i gorycz porażek. Tu znaleźliście przyjaciół i wspólnie poznawaliście otaczający świat.

Dziś, właśnie dziś, kończy się pewien etap waszego życia- teraz czeka Was nowa szkoła, nowi koledzy i koleżanki, nowi nauczyciele.

Życie będzie stawiało przed wami coraz to nowe problemy, których rozwiązywanie będzie coraz trudniejsze.

Z każdym dniem będziecie wchodzić w świat ludzi dorosłych, a kolorową krainę dziecięcych marzeń coraz częściej przesłaniać będzie wam szara mgła codzienności.


Narrator 2
Zakończenie roku szkolnego to ważny moment w naszym uczniowskim życiu. Zamykają się za nami drzwi jednej klasy, a otwierają drugiej.

Podsumujmy więc wyniki całorocznej pracy i sporządźmy bilans naszych sukcesów i porażek.


Narrator 1
Pierwszy utwór dedykujemy tym, którzy uczyli nas języka ojczystego i odkrywali przed nami świat poezji i prozy.


Uczeń 1
Poznaliśmy wszyscy razem,

Że „Koń” tylko jest wyrazem.

Lecz „Koń ciągnie” – to już zdanie,

Chociaż proste niesłychanie.

- Chcę je rozwinąć – powiedział Józek.

No i napisał: „Koń ciągnie wózek”.

Staszek popatrzył, pokręcił głową

I zaczął pisać zdanie na nowo:

„Koń ciągnie wózek z wielkim hałasem

Po kamienistej drodze pod lasem”.

-Więcej – rzekł Staszek- pisać się nie da,

Bo mi się właśnie skończyła kreda!

Dumny, że zdanie się rozwinęło,

Zręcznie zakończył kropką swe dzieło.

Na takich lekcjach czas miło płynie.

Kto mi to zdanie dalej rozwinie?


Uczeń 2
Uczniowski zespół powołany do opracowania nowych programów z języka polskiego w ramach reformy oświatowej proponuje od następnego roku szkolnego nowe nazewnictwo w odmianie rzeczowników.

Najpierw przypomnimy odmianę według starego programu:

Mianownik: kto? co?

Dopełniacz: kogo? czego?

Celownik: komu? czemu?

Biernik: kogo? co?

Narzędnik: kim? czym?

Miejscownik: o kim? o czym?

Wołacz: o!

A teraz proponowana przez nas nowa odmiana odpowiadająca rzeczywistości życia szkolnego, łatwiejsza do zapamiętania, szczególnie dla chłopców:

Przerywnik: kto? kogo?

Rozbijacz: kogo? kiedy?

Podpowiadacz: komu? co?

Wykrętnik: kim? czym?

Ściągacz: kiedy? od kogo?

Gadulec: o kim? o czym?

Ziewacz: o!!!

W wersji drugiej proponowanej na poziom szkolnictwa wyższego mogłyby wejść np. takie przypadki:

Wygryźnik: kto? kogo?

Wykopnik: kogo? z czego?

Łapownik: komu? ile?

Pożycznik: ile? od kogo?

Kablowiec: kto? komu?

Zazdrośnik: komu? czemu?

Podziwiacz: o!!!

Nowe nazwy są bardzo bliskie życia codziennego i dlatego uczniowie i studenci z łatwością je zapamiętają.


Narrator 2
W naszej pamięci na zawsze pozostanę ci, którzy uczyli nas tabliczki mnożenia, matematycznych reguł i wzorów.

Niech wiersz i piosenka rozjaśnią wasze twarze, a w pamięci zachowajcie tylko dobre chwile z naszą klasą.


Uczeń 3
Co to jest algebra? Pewno ktoś zapyta,

Po prostu rachunki lub matematyka

-A gdzie jest piosenka? Na następnej stronie.

Jeśli ktoś chce śpiewać, nikomu nie bronię.

Słabym zaś z tabliczki polecam gorąco-

Będą znać dwie liczby odtąd „śpiewająco”.

Na palcach nie liczę, ale zdarza to się,

Że człowiek zapomni „osiem razy osiem”.

Zapamiętaj wierszyk: „Kruki lubią sery,

Osiem razy osiem jest 64”.

Teraz idź do domu. Czołem, czuwaj, cześć!

Osiem razy siedem jest 56!


Uczeń 4
Aby ulżyć doli naszych młodszych kolegów wymyśliliśmy nową tabliczkę mnożenia, którą eksperymentalnie sprawdziliśmy na naszej klasie. Mamy efekty nadzwyczajne.

Proszę tylko posłuchać.

(uczeń 4 przepytuje kolegów)

2 razy 1 = mało 5 razy 5 = sporo

3 razy 2 = niedużo 8 razy 8 = dużo

1 razy 1 = malutko 0 razy 0 = nic

2 razy 2 = niewiele 10 razy 9 = bardzo dużo!

Wspaniale! Wspaniale! Jestem zachwycona waszą znajomością nowej tabliczki. Polecamy ją wszystkim.


Narrator 1
Dla tych, którzy starali się otworzyć nam okno na świat, dla naszych nauczycieli języków obcych mamy następny wierszowany upominek.


Uczeń 5
Czy twój ojciec pali fajkę?

Tak mój ojciec pali fajkę.

Yes, my father smokes the pipe.
Powtórz to zdanie, otworzy nam okno na świat.

Gdy będziesz siedział na Broadwayu

W barze piękniejszym niż oczy szatana

Spytają cię niezawodnie:

-Czy twój ojciec pali fajkę?

Wtedy odpowiedz z uśmiechem:

Yes, my father smokes the pipe.

Narrator 2
Następny utwór przeznaczamy dla tych, którzy pracowali z nami w klasach młodszych. Dla nich również mamy wielkie uznanie.

Szczególne zaś podziękowania kierujemy do naszych kochanych wychowawców, którzy byli z nami na dobre i na złe, zawsze cierpliwi i wyrozumiali, uczyli nas i wychowywali.


Uczniowie 6, 7, 8, 9, 10
Wiele pięknych kwiatów znamy-

Tulipanów, róż i bzów.

My dla naszych Pań dziś mamy

Najpiękniejsze kwiaty słów.

Słowo „miłość” za ich troski

Słowo „wdzięczność” za ich trud

Dar to skromny, dar uczniowski

Wyśpiewany z serc jak z nut.

Wiele gwiazd na niebie błyszczy

I srebrzysty płynie nów

Dziś dla Pani mamy wszyscy

Najpiękniejsze gwiazdki słów.

Niech nam Panie dziś wybaczą,

Że byliśmy czasem źli

I z uśmiechem niech popatrzą,

Bo, co złego – to nie my.

Przynosimy dar uczniowski,

Wyśpiewany z serc jak z nut.

Słowo „miłość” za te troski,

Słowo „wdzięczność” za wasz trud.


Narrator 1
A teraz coś specjalnego dla tych, którzy uczyli nas biegać, pływać, grać w piłkę, skakać, słowem dla nauczycieli wychowania fizycznego. Zaraz wyjaśnimy, dlaczego nie startowaliśmy w ostatniej olimpiadzie.


(wychodzi naprzód 3 chłopców)

Chłopiec 1
Nie ruszyli z kraju na żadne zawody

Chłopcy, którzy rzadko używają wody.


Chłopiec 2
Na próżno trenują codziennie od nowa

Dwie dzielne mistrzynie – szermierką na słowa.

Wciąż walczą językiem – nie szablą, nie szpadą,

Więc w kraju zostaną i nigdzie nie jadą.


Chłopiec 3
Mistrza w pchnięciu kulą też ominął lot,

Bowiem umie trafić tylko kulą w płot.


Chłopiec 1
Nie pojechał strzelec, bo ma złe wyniki,

Przy tablicy strzela same byki.


Narrator 2
Dla pani, która uczyła nas przyrody i często pytała, my przygotowaliśmy dzisiaj pytania.


Uczeń 11
Czy rumianek jest rumiany?

Czy skrzyp skrzypi? Może wiecie?

Czy rozchodnik dla odmiany

Wciąż rozchodzi się po świecie?

A czy bratek ma gdzieś brata?

Czy leń leni się czasami?

Czy tatarak to rak tata?

Kto odpowie? Kto? My sami?


Narrator 1
Ostatnie pytanie kierujemy do pana Dyrektora. Prosimy, aby spróbował zgadnąć „kto to może być?”


Uczeń 12
Nigdy się nie bił z chłopakami,

Nie ciągnął dziewcząt za warkocze,

Na spacer chodził z rodzicami

I uczył się przez cały roczek.

„Przepraszam”- mówił i „dziękuję”

Nogi przed spaniem mył codziennie.

Z klasówek nigdy nie miał dwójek

I wiersze deklamował pięknie.

Nie „ściągał” i nie podpowiadał,

Nie hałasował, siedział prosto,

Nie mówił „znowu tyle zadał!”-

A w domu się nie kłócił z siostrą.

Przed kolegami się nie chwalił,

Robił gazetki, śpiewał w chórze,

Jak było chłodno, nosił szalik,

I nie przechodził przez kałuże.

Nie ślizgał się po korytarzach,

Stawał w szeregu, chodził w parach,

Wszystkich śniadaniem swym obdarzał

I nigdy nie był na wagarach.

-Jak się nazywa?- zapytacie.

-Ten chłopiec zwie się IDEAŁEM.

Nigdy takiego nie widziałem.


Narrator 2
Drogie koleżanki i drodzy koledzy!

Gratulujemy wam ukończenia szkoły. Dziś kończy się pewien etap waszego życia, czeka was nowa szkoła, nowi nauczyciele i nowi koledzy.

Życzymy wam, by każda nowo zawarta przyjaźń okazała się szczera i wierna. Nowi nauczyciele niech będą wyrozumiali i sprawiedliwi.

Niech innym będzie dobrze z wami, a wam z innymi.

Mamy nadzieję, że będziecie wracać myślami do lat szkolnych, do naszych wspólnych chwil.

Na zakończenie dedykujemy wam piosenkę.


( Pieśń pożegnalna: „Ogniska już ...”)

Opracowała nauczycielka Sportowej Szkoły Podstawowej nr 2 z Oddziałami Integracyjnymi w Tczewie -
Dorota Rogaczewska

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie