Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Charakterystyka procesów asymilacji i akomodacji

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 60753 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Jean Piaget uważał, że każdy organizm, aby przeżyć, musi zaadaptować się do  wymagań środowiska. Rozwój intelektualny rozumiał jako adaptację struktur poznawczych ( schematów i operacji) do wymagań środowiska. Taka adaptacja zachodzi poprzez dwa procesy: asymilację i akomodację.

Pojęcia procesów psychicznych, asymilacji i akomodacji, wywodzą się z teorii rozwoju poznawczego Jeana Piageta, która sugeruje, że dzieci rozwijają bardziej wyrafinowane sposoby  myślenia głównie na skutek dojrzewania. Zdaniem J. Piageta każde dziecko, niezależnie od kultury, w której się rozwija, w podobny sposób przechodzi przez te same stadia rozwoju i w tej samej kolejności.

Rozwój poznawczy, według J. Piageta, ma trzy komponenty: treść, funkcję i strukturę.

Treść zmienia się wraz z wiekiem i jest inna u różnych osób. Odnosi się ona do obserwowalnych  zachowań  dziecka,  sensorycznych  lub  pojęciowych,  które  są odzwierciedleniem jego aktywności intelektualnej.

Strukturę intelektu Piaget przedstawiał w kategoriach schematów poznawczych i operacji umysłowych, czyli zakładanych jej właściwości, które wyjaśniają występowanie określonych zachowań. Ponieważ dziecięce struktury poznawcze zmieniają się wraz z wiekiem, określa się je jako zmienne struktury poznawcze.

Funkcja dotyczy aktywności intelektualnej i związana jest z procesem adaptacji (przystosowania), na którą składają się: asymilacja i akomodacja. Każdy organizm, aby przeżyć, musi zaadoptować się do wymagań środowiska. Ponieważ rozwój intelektualny jest formą aktywności przystosowawczej, która przybiera odmienne formy w kolejnych okresach jej rozwoju, rozumiany jest więc on jako adaptacja struktur poznawczych (schematów i operacji) do wymagań środowiska.

Taka adaptacja zachodzi poprzez procesy asymilacji i akomodacji.
 
Asymilacja, to proces, w którym nowy przedmiot lub idea zostaje zrozumiany w kategoriach pojęć lub czynności (schematy), jakie dziecko już zna. Jest to więc tendencja do ujmowania nowych doświadczeń na bazie już istniejącej wiedzy.

Asymilacja odpowiada za zmiany ilościowe.

Według J. Piageta rozwój poznawczy opiera się na trzech formach asymilacji:

funkcjonalnej (stałe powstawanie reakcji), uogólniającej (wykonywanie tej samej reakcji w odpowiedzi na różne bodźce) i rozpoznawczej, inaczej różnicującej (różnicowanie reakcji w zależności od kontekstu).

Akomodacja jest procesem, który zachodzi wówczas, gdy nowa informacja jest w stosunku do istniejących struktur zbyt różna lub zbyt złożona. Umożliwia ona jednostce modyfikowanie pojęć i czynności tak, aby pasowały one do nowych sytuacji, przedmiotów lub informacji. Oznacza to, że wytworzone struktury poznawcze, w efekcie akomodacji, ulegają przekształceniom i są dostosowane do nowych doświadczeń.

Akomodacja odpowiada za zmiany jakościowe.

Jeśli małe dziecko wytworzyło już sobie pojęcie „ptaka" jako przedmiotu latającego po niebie i pewnego dnia po raz pierwszy widzi samolot, próbuje włączyć go do posiadanego już pojęcia „ptaka", czyli asymiluje ono samolot do schematu ptaka. Jednak hałas, wielkość i kształt nie pasują do ukształtowanego już pojęcia. Gdy zapyta o to rodziców, oni dostarczą mu nowe słowo - „samolot" i wyjaśnią mu różnice między ptakami a samolotami. W ten sposób, w miarę otrzymywania nowych informacji o właściwościach samolotu, dziecko tworzy sobie nowe pojęcie, czyli akomoduje swoje struktury poznawcze do nowej sytuacji i w konsekwencji rozwija nowy schemat.

Procesy asymilacji i akomodacji trwają przez całe życie, w miarę jak jednostka adaptuje swoje zachowanie i idee do zmieniających się warunków.

Asymilacja jest więc procesem, który umożliwia jednostce działanie w nowych sytuacjach i wobec nowych problemów za pomocą już istniejących schematów. Natomiast akomodacja to proces, który polega na zmianie istniejących schematów lub wytwarzaniu nowych.

Ze względu na niezmienną naturę tych procesów Piaget określa asymilację i akomodację jako niezmienne funkcje.

Zanim dziecko nabędzie nową wiedzę, znajduje się w stanie równowagi (harmonii poznawczej). Gdy napotka coś nowego lub wymagającego innego podejścia, stan równowagi zostanie zburzony. Procesy asymilacji i akomodacji działają w celu przywrócenia go. Muszą się one równoważyć, gdyż w ten sposób zmienią się struktury umysłowe i rozwijają zdolności poznawcze.

Gdyby rozwijał się tylko proces asymilacji, człowiek nie zauważałby różnic, natomiast , gdyby rozwijała się tylko akomodacja, nie zauważałby podobieństw.

 
Opracowała: Małgorzata Trusz

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie