Proces uczenia się jest bardzo ważny w życiu każdego ucznia, a nauczyciel jest tą osobą, która może go uprzyjemnić i poszerzyć kręgi zainteresowań swoich wychowanków. Skłoniło to nas do napisania artykułu na ten temat.
Dwudziesty pierwszy wiek to czas ogromnego przyspieszenia, napięcia i popularyzacji postaw właściwych okresom wielkich przemian społecznych i kulturowych. To ciągła konfrontacja pomiędzy realizmem, a idealizmem.
Dlatego szczególnie dziś potrzeba prawych, mądrych, odważnych, zdolnych, a zarazem konsekwentnych nauczycieli, którzy dadzą podwaliny pod ukształtowanie silnej, zdrowej, odpornej na stres osobowości dziecka.
W wychowaniu, które jest procesem ciągłego poszukiwania, zadawania pytań, uczenia się siebie i innych, ustawicznym odkrywaniem i poznawaniem nowych możliwości obowiązuje podstawowa zasada: kto wymaga niewiele ten nie osiągnie niczego.
Szybkie tempo życia rodzin przyczynia się do powierzchownego kontaktu rodziców z dziećmi. Doświadczenia z dzieciństwa mają wpływ na późniejsze życie, dlatego pozytywne wzorce osobowe są najważniejsze.
Stąd ważna jest rola nauczyciela, nie tylko jego autorytetu, ile przyjaciela, pomagającego dziecku w osiągnięciu przez niego samodzielności, akceptującego, umiejącego słuchać, wnikliwego obserwatora i diagnosty, wychowawcy i opiekuna.
Nauczyciel całą swoją osobowością wywiera wpływ na wychowanka, który nie tylko chłonie przekazywane mu treści, ale bacznie zwraca uwagę na sposób tego przekazu.
Nauczyciel z prawdziwego powołania – prawdziwy pasjonat potrafi szybko zainteresować swoim przedmiotem, w sposób świadomy narzuca dziecku swoje poglądy, przekonania i zainteresowania, które zachęcają go do poszukiwania, poszerzania i zgłębiania tejże wiedzy.
Dziecko jest chłonne wszelkich innowacji i wciąż poszukuje autorytetów, które stawiają przede wszystkim sobie wysokie wymagania, a dopiero potem innym. Dziecko ufnie lgnie do swojego nauczyciela, uczy się dla niego i dla niego poszerza swoją wiedzę. Świadomy tego nauczyciel szybko zaaranżuje kółka zainteresowań, pociągnie swoich wychowanków w kierunku reprezentowanej przez siebie dziedziny wiedzy.
Dziś śmiało mówi się, że w nauczaniu dzieci bardzo ważna jest osobowość i kultura nauczyciela, nie starczają już same kompetencje odnośnie zakresu wiedzy dotyczącej danego przedmiotu. W obecnych czasach uczeń ma łatwy dostęp do różnych źródeł informacji ( internet, biblioteki, programy komputerowe, TV ), ale w czasach gdzie zostały zatracone wartości moralne i obserwuje się upadek autorytetów, a nauczanie zostało potraktowane holistycznie ( także jeżeli chodzi o emocje i duchowość ) dzieci poszukują kontaktu emocjonalnego i prawdziwego drogowskazu, który jasno określi im co jest dobre, a co złe.
Coraz częściej mówi się o konieczności wychowania i kształcenia innowacyjnego, które nastawione jest na rozwijanie pomysłowych, twórczych postaw u dzieci by w przyszłości stały się przedstawicielami różnych zawodów.
Nauczyciel musi tak pokierować swoimi wychowankami, aby z odbiorców potrafili zmienić się w sprawców.
Takie postępowanie wymaga pasji, ale również dużej odpowiedzialności.
Wychowanek – sprawca rozwiązuje problemy, stawia hipotezy, weryfikuje je, podejmuje decyzje, rozwija swoje indywidualne możliwości.
Postawa badacza, zarówno nauczyciela jak i ucznia wpływa na ich biografię, na decyzję o postrzeganiu świata i o przekształcaniu go.
Kreując klimat pełen zaufania, otwartości, bezpieczeństwa prawdziwie podmiotowy nauczyciel stara się wpoić zasadę ustawicznego kształcenia się przez całe życie. Dziecko powinno być świadome tego, iż uczy się by wiedzieć, by działać, by żyć wspólnie z innymi oraz po to by być.
Iwona Urbaniec i Maria Cyra
nauczycielki przedszkola
