Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Nie zapomnisz tego smaku szkolnych lat – scenariusz pożegnania uczniów klas szóstych

     
 

 

Przedstawiam scenariusz uroczystości, który jest połączeniem ceremoniału szkolnego z programem artystycznym zaprezentowanym przez uczniów klas szóstych. Mają oni okazję wykazać się swoim talentem recytatorskim oraz muzykalnością.

Nie zapomnisz tego smaku szkolnych lat – scenariusz pożegnania uczniów klas szóstych

Uroczystość rozpoczyna „Polonez B – dur” F. Chopina zagrany przez uczennicę kl. szóstej na pianinie.


Konferansjer I:  Trudno uwierzyć, że dzisiejsze spotkanie jest ostatnią uroczystością wspólnie przeżywaną w murach tej szkoły. Chcielibyśmy, aby pozostawiła ona trwały ślad w 
naszej pamięci.
Recytator I:        Ile razem dróg przebytych?                             
                             Ile ścieżek przedeptanych?
                             Ile deszczów, ile śniegów
                             wiszących nad latarniami?
Recytator II:       Ile listów, ile rozstań,
                             ciężkich godzin w miastach wielu?
                             I znów upór, żeby powstać
                             i znów iść i dojść do celu.
Recytator III:     Ile w trudzie nieustannym
                             wspólnych zmartwień, wspólnych dążeń?
                             Ile chlebów rozkrajanych?
                             Pocałunków? Schodów? Książek?
Recytator IV:      Jesteśmy w pół drogi. Droga
                             pędzi z nami bez wytchnienia.
                             Chciałbym i mój ślad na drogach
                             ocalić od zapomnienia.
Konferansjer II:  Strofy wiersza Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego wprowadziły nas w refleksyjny, pełen zadumy nastrój. Czas jednak rozpocząć właściwą ceremonię.
Konferansjer I:   Prosimy wszystkich o powstanie z miejsc.
Baczność! Sztandar Szkoły Podstawowej nr 1 imienia Marszałka Józefa Piłsudskiego
wprowadzić!
Do hymnu!                                                                                                                        
Obecni na sali śpiewają hymn państwowy.
Proszę teraz absolwentów klas szóstych o wystąpienie do ślubowania.                              
Do ślubowania!
Konferansjer II: Ślubujemy ci, szkoło, strzec wiernie twego honoru, a dalszą nauką i pracą rozsławiać twoje imię. Uroczyście przyrzekamy pogłębiać zdobytą wiedzę, pracować nad kształtowaniem swojej osobowości, wzorowym zachowaniem sławić dobre imię naszej 
szkoły.
Uczniowie klas szóstych: Ślubujemy!
Konferansjer I: Po ślubowaniu! Poczet sztandarowy klas piątych wystąp! Sztandar szkoły 
przekazać!
Poczet sztandarowy uczniów klas szóstych przekazuje sztandar piątoklasistom.   
Konferansjer I:                                                                                                               Sztandar szkoły wyprowadzić! Spocznij!
Konferansjer II: Proszę teraz o zabranie głosu koleżankę, która w imieniu uczniów klas szóstych pożegna szkołę podstawową.
Uczennica: Szanowni zebrani
      Kiedy po raz pierwszy, zaciekawieni, ale i pełni obaw, przekroczyliśmy szkolne 
progi, rozpoczęliśmy nowy etap naszego życia. Weszliśmy na drogę prowadzącą do wiedzy
 i coraz większej samodzielności. Z trudem rozstawaliśmy się z rodzicami, ale bardzo szybko
okazało się, że chodzenie do szkoły ma swoje dobre strony.To tutaj rodziły się pierwsze 
przyjaźnie i sympatie, można było wesoło się bawić w grupie koleżanek i kolegów. Poznawaliśmy tajniki wiedzy, rzeczy ciekawe, zupełnie dla nas nowe.Uczyliśmy się
pracować w zespole, szanować poglądy i przekonania innych. Szkoła wpływała na nasze
myśli, charaktery, uczucia, toteż każdy z nas jej cząstkę zabiera ze sobą na całe życie.
      W chwilach radosnych i smutnych byli z nami nauczyciele.Dziękujemy Wam za
wyrozumiałość, za trud, za dar bezcenny – wiedzę.
      Żal nam się rozstawać z naszą szkołą i na pewno nieraz będziemy powracać  pamięcią do chwil spędzonych w podstawówce, gdyż „tak jak tutaj nigdy potem ci nie będzie, choćbyś zjeździł za przygodą cały świat. Jeśli nawet wszystko poznasz i zdobędziesz, nie zapomnisz tego smaku szkolnych lat”.
Dziękuję za uwagę.
Chór szkolny śpiewa piosenkę „Koniec kolego”.
Recytator V:       Nie wierzyłem
                             Stając nad brzegiem rzeki,
                             Która była szeroka i rwista,
                             Że przejdę ten most,
                             Spleciony z cienkiej, kruchej trzciny
                             Powiązanej łykiem.
                             Szedłem lekko jak motyl
                             I ciężko jak słoń,
                             Szedłem pewnie jak tancerz
                             I chwiejnie jak ślepiec.
                             Nie wierzyłem, że przejdę ten most,
                             I gdy stoję już na drugim brzegu,
                             Nie wierzę, że przeszedłem.
Konferansjer I:   Za to, że „przeszliśmy ten most”, dziękujemy dzisiaj swoim  wychowawcom i nauczycielom. Tylko dzięki Waszemu wysiłkowi i poświęceniu udało nam się – mówiąc słowami poety Leopolda Staffa – pokonać „most spleciony z cienkiej, kruchej trzciny” i  zdobyć następny brzeg. Dedykujemy Wam utwór muzyczny, wiersz oraz kilka cennych myśli, które nam wpajaliście.
Uczennica kl. VI śpiewa piosenkę „Przepraszamy was za wszystko”.

 Recytator VI:     Nadzieja bywa, jeżeli ktoś wierzy,
                             Że ziemia nie jest snem, lecz żywym ciałem,
                             I że wzrok, dotyk, ani słuch nie kłamie.
                             A wszystkie rzeczy, które tutaj znałem,
                             Są niby ogród, kiedy stoisz w bramie.
Recytator VII:    Wejść tam nie można. Ale jest na pewno.
                             Gdybyśmy lepiej i mądrzej patrzyli,
                             Jeszcze kwiat nowy i gwiazdę niejedną
                             W ogrodzie świata byśmy zobaczyli.
Recytator VIII:   Niektórzy mówią, że nas oko łudzi
                             I że nic nie ma, tylko się wydaje,
                             Ale ci właśnie nie mają nadziei.
                             Myślą, że kiedy człowiek się odwróci,
                             Cały świat za nim zaraz być przestaje,
                             Jakby porwały go ręce złodziei.
Uczennica gra na skrzypcach „Arię na strunę G” J. S. Bacha
Recytator IX:     Trzeba mieć wytrwałość i wiarę w siebie. Trzeba wierzyć, że człowiek jest do czegoś zdolny i osiągnąć to, co się zamierzyło.
Recytator X:       Każde doświadczenie czegoś uczy. Kiedy przestajesz się uczyć, przestajesz żyć w pełnym tego słowa znaczeniu.
Recytator XI:      Sens życia polega na tym, aby cieszyć się z niego i czynić go piękniejszym dla każdej ludzkiej istoty. 
Recytator XII:    Rozsiewaj swój uśmiech,
                             by zajaśniał radością wokół ciebie
                             Rozsiewaj swoje siły,
                             aby stawić czoło trudnościom życiowym.
                             Rozsiewaj swą odwagę,
                             aby dodać jej innym.
Recytator XIII:  Uśmiech bogaci obdarzoego
                             nie zubożając dającego.
                             Nie trwa dłużej niż chwila,
                             ale jego wspomnienie zostaje na długo.
                             Uśmiech podnosi na duchu zmęczonych,
                             leczy ze smutku.
Recytator XIV:   Nikt nie jest tak bogaty, by mógł nim gardzić,
                             ani tak biedny, by nie mógł nim obdarzać.
Recytator XV:    Gdy więc napotkasz kogoś o twarzy ponurej,
                             obdarz go hojnie uśmiechem:
                             któż bowiem bardziej go potrzebuje
                             niż ten, co nie potrafi dawać?
Zespół wokalny śpiewa piosenkę „Tak jak w szkole”.
Recytator XVI:   A nauka bywa ciekawsza od bajek,
                             trzeba tylko słuchać i uważnie patrzeć.
                             Gdy wiedzy przybywa, to życie się staje
                             o ilez piękniejsze, ciekawsze, bogatsze.
Konferansjer I:    To prawda. Ale miło jest również, jeśli nasza praca,wysiłek i ambicja  
 zostaną  zauważone i uhonorowane nagrodą. Za chwilę przejdziemy do bardzo przyjemnego punktu naszej uroczystości. Prosimy panią dyrektor o wręczenie najlepszym uczniom świadectw z wyróżnieniem i nagród książkowych.
Wystąpienie pani dyrektor. Rozdanie świadectw i nagród.
Konferansjer II:  Dzisiejsza uroczystość dobiega końca. Życzymy wszystkim wspaniałego wypoczynku, wielu słonecznych dni oraz przeżycia ciekawych przygód i spotkań z niezwykłymi ludźmi.
Recytator XVII:  Jutro popłyniemy daleko,
                              jeszcze dalej niż te obłoki,
                              pokłonimy się nowym brzegom,
                              odkryjemy nowe zatoki;
Recytator XVIII: nowe ryby znajdziemy w jeziorach,
                              nowe gwiazdy złowimy w niebie,
                              popłyniemy daleko, daleko,
                              jak najdalej, jak najdalej przed siebie.
Recytator XIX:    Starym borom nowe damy imię,
                              nowe ptaki znajdziemy i wody,
                              posłuchamy, jak bije olbrzymie,
                              zielone serce przyrody.
Chór śpiewa „Pożegnalne tango”.
                                                         Halina Andrzejewska
                                                         nauczycielka Szkoły Podstawowej nr 1 w Ciechocinku
                           


                                                              
                            
         
                                   
    
                                                                                          
                                                                                                                                                                          
                                                                                                                                                                                Dziękuję

 

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Dorota Kucharuk.
IP autora: 83.9.168.97
Data utworzenia: 2013-06-04 21:35:10
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Dorota Kucharuk (83.9.168.97) - Prezentacja (2013-06-04 21:35:10) - Edytuj prezentację.
Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 22:15:09) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie