Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Scenariusz przedstawienia artystycznego z okazji Święta Ziemi

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 19784 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Uświadamianie uczniom problemów ekologicznych. Kształcenie postaw ukierunkowanych na właściwe korzystanie ze środowiska i ochrona jego zasobów.
Cele:

· ogólne:

- kształtowanie postaw ukierunkowanych na właściwe korzystanie ze środowiska i ochronę jego zasobów;
- zachęcenie dzieci do obserwacji środowiska pod kątem jego wartości przyrodniczych, społecznych, moralnych;
- inspirowanie działań mających na celu ochronę przyrody i jej zasobów;
- rozwijanie zainteresowań ukierunkowanych na przyrodę, środowisko naturalne;
- uświadomienie podopiecznym, że mają wpływ na rozwiązywanie problemów ekologicznych

· operacyjne: uczeń

- wie, co oznacza ekologia i pogłębia swoją wiedzę z tego zakresu;
- poznaje sposoby ochrony środowiska;
- dostrzega potrzebę ochrony przyrody;
- uświadamia sobie, iż od każdego z nas zależy stan środowiska naturalnego;
- potrafi uważnie słuchać;
osoby uczestniczące w przedstawieniu dodatkowo:
- przeżywają radość z samego faktu wystąpienia przed nauczycielami, rodzicami i dziećmi;
- odczuwają satysfakcję w związku z realizacją zadania im powierzonego
Metody pracy: podające (pogadanka, objaśnienie, wyjaśnianie), aktywizująca (inscenizacja)
Formy pracy: zbiorowa, indywidualna
Materiały: dekoracja (przygotowane przez dzieci: plakaty „Nasze zdrowie to czysta przyroda”, hasła – rymowanki, hasło „Święto Ziemi 2006”), rekwizyty: ambonka, stolik, krzesełko, krzaczki i mrowisko wykonane z pomalowanych kartonów, stroje dzieci

Scenariusz przedstawienia

Piosenka zatytułowana „Świat woła o pomoc”

Nikt z nas nie chce żyć w brudzie, nikt z nas nie chce chorować,
Możesz sam wiele zmienić, musisz tylko spróbować.
Więc podciągnij rękawy i poszukaj śmietniczki,
Zacznij świata sprzątanie od najbliższej uliczki.

Refren: Ani się obejrzysz sąsiad ci pomoże, razem będzie łatwiej krzątać się po dworze.
A gdy już skończycie, świat wam podziękuje, czystą wodą, powietrzem
wszystkich obdaruje!

Nikt z nas nie chce być gorszy, nikt z nas nie chce narzekać,
Świat nas prosi o pomoc, nie możemy z tym zwlekać.
Patrz, jak robią to inni, nie chcesz chyba być w tyle,
Weź przykłady z sąsiadów, stać cię chyba na tyle.

Refren: Ani się obejrzysz…

Dziecko:

Witamy w świecie przyrody! W krainie zielonej magii.
Spotkamy tu różne zwierzęta – czy masz na tyle odwagi?
No pewnie – nie ma obawy – nauka przecież nie gryzie!
A kto o przyrodzie nic nie wie, niech sam za siebie się wstydzi!
My chcemy przyrodę poznać, gdyż sami jesteśmy jej cząstką.
Dowiemy się, co kwitnie wiosną i co jeść, by wysoko urosnąć.
A wszystko, co wokół nas żyje, co rośnie, co pachnie, co śpiewa…
Czyżby to było niczyje? Nie! To nasze ptaki i drzewa!

Zając:

Jestem szarak, mały skoczek, kicam, kicam, kic, kic, kic.
Nie przestraszy mnie tu nic.
Zaraz, chwilę, tam za krzakiem coś się skrada, jakiś wielki cień, szkarada.
Jakoś dziwnie robi mi się, chyba skoczę w dziurkę mysią.
Na scenę wchodzi chłopiec i niszczy mrowisko.

Myszka: Hej zajączku, nie pchaj mi się! To mieszkanie przecież mysie!

Zając: Ja przepraszam, lecz się boję. Tam pod krzakiem potwór stoi.

Myszka: Jaki potwór, mój szaraku, toż to tylko mały człowiek!

Zając: No, no właśnie tak myślałem. Przecież wcale się nie bałem.
Wystraszony zając rozmawia z chłopcem:
- Kto ty jesteś?
- Wandal mały.
- Jaki znak twój?
- Kij złamany!
- Gdzie wyjeżdżasz?
- Nad jezioro.
- Co tam robisz?
- Niszczę sporo.
- I co jeszcze?
- Niszczę zieleń.
- Co potrafisz?
- bardzo wiele.
- A na przykład?
- Krzyczę, śmiecę!
- A co zrywasz?
- Kwiatki, listki.
- Komu szkodzisz?
- Sobie, wszystkim.
- Twoje hobby?
- Tranzystorek.
- A co wbijasz?
- Nożyk w korę.
- Kto twym wrogiem?
- Grzyb pod drzewem.
- Gdzie masz rozum?
- Tego nie wiem.

Agatka:
Jestem mała Agatka, kocham się w kwiatkach. Zrywam wszystkie, jak leci. Mam na stole bukiecik. To nic, że zaraz zwiędną. Narwę nowych, ile zechcę. Tyle ich tu rośnie.

Łakomczuch:
Ja jestem łakomczuch. Napełniam swój wielki brzuch. Jem chałwę i wafelki. A papierki – w prawo, w lewo, szust na trawę, szust pod drzewo!

Podpalacz:
Jestem małym podpalaczem. Trawę wiosną podpalam, no i puszczam gęste dymy, w których wszyscy się dusimy. Ginie wszystko dookoła, to zabawa wyborowa.

Zając:
Ludzie! Co wy robicie? Niszczycie przyrodę! Na razie to igraszka, a za kilka lat zginie życie!


Piosenka zatytułowana „Jeż”
Oto jeż, mały jeż. Jeż to bardzo śmieszny zwierz.
Na polance sobie stoi i nikogo się nie boi. Nawet wilka też
Oto jeż, mały jeż. Kolce ma i wzdłuż i wszerz.
Gdy się ukłuć o ten kolec, to okropnie musi boleć. Nawet lisa też.
Oto jeż, mały jeż. Jeż to bardzo śmieszny zwierz.
Bo choć w kolcach taki krzepki, nie ukłuje bez zaczepki. Nawet ciebie też.

Jeż:
Hej zajączku, gdzie tak kicasz? Nawet ze mną się nie witasz? Nie poznajesz? Jestem jeżyk. Żyję sobie w kępce jeżyn.

Zając:
Dobrze, dobrze mój jeżyku. Po co robisz tyle krzyku? Zaraz wracam!

Na scenę wchodzi chłopiec z radiem z głośno puszczoną muzyką.

Felek:
techno kocham ponad życie, więc mi chyba wybaczycie, że tak głośno radio włączę i zatańczę na tej łączce? Zresztą, tak na dobrą sprawę, tutaj nic nie widać, tylko trawę. A tam w dali trochę drzew.

Jeż:
Tańczyć możesz ile chcesz, lecz z hałasem nie przesadzaj i nam w pracy nie przeszkadzaj!

Felek:
W jakiej pracy? Jakim nam? Przecież jeżu jesteś sam!

Jeż:
Pomyliłeś się chłopczyku, bo nas tutaj jest bez liku. Są tu ssaki, płazy, gady, pajęczaki i owady. Choćby obok jest rodzinka – bo nie chciałbyś przyjacielu nogą wejść do gniazda trzmieli!

Trzmiel:
Mieszka nas tu 200 osób i pokonać nas nie sposób. Kiedy ktoś nas mocno wkurzy, musi zmykać – nawet duży!

Jeż:
Choć z natury jest spokojny, lepiej z trzmielem nie mieć wojny. Lecz się nie martw, bo wśród trawy nie ma czasu na zabawy, bo od pierwszych blasków słońca, tętni pracą cała łąka. Patrz w mrowisku rojno. Mrówki wyglądają marnie, bo od trzech dni pracowały, żadnej nocki nie przespały.

Mrówka:
Zniszczone mamy wszystko, łobuz wbił nam kij w mrowisko. Powinien być ukarany!

Pszczoła:
Szkoda, że go nie widziałam… Niech się jeszcze raz pokaże, moje żądło go ukaże!

Felek:
Nie miejcie do mnie pretensji. Ja tu tylko głośno grałem, bo nic o was nie wiedziałem.
Biedronka: Nikt na ciebie się nie gniewa. Zresztą nawet nam potrzeba, by nas dzieci odwiedzały, bo nam nudno przez dzień cały.

Pająk:
Moja inna jest taktyka:, więc mnie lepiej nie dotykać. I niech chłopcy i dziewczynki omijają pajęczynki. A kto spełni, o co proszę, to mu szczęście w mig przynoszę.

Motyl:
Ja tam wolę witać gości bez zbędnych poufałości.

Biegacz:
Patrzcie, patrzcie na motylka, zaraz cała jego łąka. Może ktoś mu wytłumaczy, że to rodzina biegaczy ma największe poważanie. Królem jestem ja, mój panie!

Ropucha:
Wiecie co, jak się was słucha można zgłupieć! Przecież żaden nie ma racji. My żyjemy w demokracji!

Jeż:
No a teraz – czy już coś o łące wiesz? Czy jeszcze pan niedowierza, że tu jest ktoś oprócz jeża?

Felek:
Ja myślałem – pusta łąka, to wystawię twarz do słonka. A żeby się nie nudziło, puszczę techno – będzie miło. Nie przyszłoby mi do głowy, że tu świat tętni łąkowy. Dzięki pana uprzejmości, panie jeżu, znam już wszystkich gości. Mówiąc o demokracji, ropucha się myliła. Sam znam w gniazdach i mrowiskach trzy królowe po nazwiskach.

Ropucha:
Tak, w rodzinach to się zgadza, panuje królewska władza, lecz ogólnie na polanie, nikt tu władcą nie zostanie!
Jeż: Musimy się chyba zgodzić, że bez sensu jest dochodzić, kto by rządzić miał na łące. Wszystkim równo świeci słońce!

Wszyscy:
dzieci też tu zapraszamy, chętnie z nimi się poznamy, i prosimy o niewiele – żyjmy tak, jak przyjaciele!

Wandal:
Zrozumiałem już swój błąd. Od dziś nie będę już niszczył drzew, mrowisk, zielenie. Nie będę łapał motyli, biedronek i koników polnych.

Agatka:
A ja nie będę już zrywała kwiatów – zwłaszcza tych po ochroną!

Łakomczuch:
A ja nie będę śmiecił!

Podpalacz:
A ja wypalał traw!

Felek:
A ja będę zachowywał się cicho, pamiętając, że jest to dom wielu mieszkańców.

Motyl:
Gdy się do życia wiosną świat budzi, przyroda pisze apel do ludzi: To my rośliny, to my zwierzęta! O naszym zdrowiu nikt nie pamięta? Trujące ścieki, trujące dymy, bez tlenu, rzeki – my się dusimy! A gdy umrzemy w trującym brudzie, na martwej ziemi zginą też ludzie! Chcemy żyć z wami w zgodzie, przyjaźni, niech nie zabraknie wam wyobraźni! Patrzcie, jak pięknie jest w lesie, ogrodzie! Ile jest życia w ziemi i w wodzie! I ty młodzieńcze oszczędzaj wodę, nie niszcz i nie śmieć, dbaj o przyrodę!

Piosenka zatytułowana „Każdy kwiat to mały świat”

Nie zrywaj kwiatów, bo kwiaty żyją.
Słońca szukają i wodę piją.
Pragną na łące mieszkać spokojnie.
Pragną dla ciebie pachnieć upojnie.

Refren:
Każdy kwiat to mały świat
Mała radość żywa.
Każdy kwiat to mały świat
A więc go nie zrywaj.

Jeśli gałązek drzewom nie złamiesz
To każdy pączek liściem się stanie.
Będzie zielony, a potem złoty
Kiedy nadejdą jesienne słoty.

Refren:
Każdy kwiat…

Zostaw w spokoju ptasie pisklęta.
Barwne motyle, dzikie zwierzęta.
Spróbuj radować wszystko, co żyje,
Co razem z tobą chce być szczęśliwe.

Refren:
Każdy kwiat…

Drzewo:
Jestem drzewo z zielonej polany, mam do obwieszczenia bardzo ważne sprawy. Chcę, by na polanie było głosowanie: czy warto jest słuchać ropuchy kumkanie? Osądźmy ją teraz!
Na scenę wchodzi ropucha w otoczeniu strażników, sędzia, przewodniczący, oskarżyciel, obrońca, świadkowie.

Sędzia:
Na dzisiejszej rozprawie musimy rozwiązać problem - chronić, czy niszczyć ropuchy.
Głos będą mieli świadkowie obrony i oskarżenia. Damy szansę również samej ropusze. Ropucha to dziwne zwierzę i budzi w nas mieszane uczucia. Jak się do niej ustosunkować? Niszczyć, czy chronić. Oto problem, który dziś musimy rozstrzygnąć. Proponuję, aby na początku wypowiedziała się sama ropucha.

Ropucha:
To smutne, że dziś muszę wystąpić jako główna oskarżona. Cóż mogę powiedzieć na swoją obronę? Nie robię nikomu nic złego. Lubię przebywać pod kamieniami lub pod zeschniętymi liśćmi. Najlepiej w ogrodach owocowo - warzywnych. Znajduję tutaj dużo smakołyków: owady, ślimaki. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie to, że jestem okropnie brzydka. Nie lubią mnie dzieci, a i dorośli za mną nie przepadają. Każdy otrząsa się na mój widok.

Sędzia:
Oddaję głos oskarżycielowi.

Oskarżyciel:
Stwierdzam z całkowitym przekonaniem, że ropucha nie jest zwierzęciem mile widzianym. Przyjrzyjcie się jej uważnie: wybałuszone ślepia, niezdarne ruchy, spójrzcie - jej skóra cała pokryta jest brodawkami. Czy wiecie co w nich jest? Jad! Czyli trucizna. W swoich przekonaniach nie jestem odosobniona. Poproszę pierwszego świadka.

Świadek 1 oskarżenia:
Kiedyś wieczorem weszłam do ogródka. Powietrze było czyste, świeże, pachniały kwiaty. Naraz poczułam, że coś niezdarnie włazi mi na nogę. Przez moje ciało przeszedł dreszcz. Schyliłam się i w świetle księżyca ujrzałam dużą, okropną ropuchę. Uciekłam czym prędzej. Teraz niechętnie chodzę do ogródka.

Sędzia:
Świadek 2

Świadek 2 oskarżenia:
Pewnego dnia moja mała siostrzyczka zbierała w ogródku truskawki. W pewnej chwili, gdy rozgarniała zielone listki spostrzegła ropuchę. Bardzo się przestraszyła, a nawet rozpłakała. Przez taką ropuchę, nawet truskawki mniej smakują.

Sędzia:
A teraz oddaję głos obronie.

Obrońca:
Słuchając tego, co mówili świadkowie oskarżenia nie mogę wprost uwierzyć, że w dzisiejszych czasach istnieją ludzie, którzy oceniają kogoś, lub coś kierując się tylko wyglądem. Ani oskarżyciel, ani świadkowie oskarżenia nie zadali sobie trudu, by bliżej poznać to wartościowe zwierzę. Że jest brzydkie? Cóż, taki wygląd dała jej natura. Ale czy oskarżyciel zadał sobie trud, aby dowiedzieć się dlaczego ropucha gości w naszych ogrodach? Posłuchajmy, co na ten temat maja do powiedzenia świadkowie obrony.

Świadek 1 obrony:
W moim ogródku rozmnożyły się bardzo ciemne, bezskorupkowe ślimaki. Zauważyłam, że są bardzo żarłoczne. Przykro było patrzeć na więdnące rośliny, podjadane truskawki. Aż pewnego dnia do ogródka przybył nowy gość - mała, szara ropuszka. Nie wyobrażacie sobie, jakie to pracowite i pożyteczne zwierzątko. Jej najlepszym przysmakiem były ślimaki. Ucieszyłam się, że znalazłam nowego sprzymierzeńca. Ta brzydka ropuszka stała się dla mnie najpiękniejszym zwierzątkiem na świecie.

Świadek 2 obrony:
Ja też miałem okazję podziwiać pracowitość i jednocześnie żarłoczność ropuchy. Nie macie pojęcia, jak uwijała się ściągając z liści gąsienice, jak dokładnie przeglądała każdą roślinę, bacząc, czy nie jest gnębiona przez jakiegoś pasożyta.

Obrońca:
Wysoki Sądzie! Ropucha jest najbardziej pożytecznym zwierzęciem w naszych ogrodach. To ona czuwa, by dzieci mogły jeść zdrowe truskawki, to ona zjada ślimaki - szkodniki. Nawet małe dziecko wie, że jad zawarty w jej gruczołach nie przynosi szkody ludziom, a służy jedynie do obrony własnej. Wysoki sądzie, czy wobec tak pozytywnej działalności ropuchy możemy ją tępić tylko dlatego, że jest brzydka?

Sędzia:
Sąd ogłasza przerwę i udaje się na naradę.

Dzieci śpiewają trzykrotnie: „Była sobie żabka mała, Re, re, kum, kum. Która mamy nie słuchała, Re, re, kum, kum bęc!”

Sędzia:
Po burzliwej naradzie sąd ogłasza co następuje:
1) Ropucha, to zwierzę mile widziane w każdym ogródku.
2) Jej zasługą jest to, że nie ma w nim ślimaków i owadów - szkodników.
3) Mając na uwadze jej pożyteczne działanie należy ropuchę otoczyć ochroną.

Wyrok sądu jest prawomocny!

Dziecko:
Łąka, to nie tylko mieszkanie zwierząt, ale i roślin, z których i my - ludzie korzystamy. Wzmacniają nasz organizm i leczą w czasie choroby. Od dawna znamy lecznicze właściwości ziół, warzyw i owoców. Fabryki wiele z nich wykorzystują do produkcji leków. Może właśnie w tej roślince, której grozi wyginięcie, jest bezcenny składnik mogący kiedyś uratować życie właśnie tobie?

Dziecko:
Chroniąc przyrodę, pomagamy zachować jej różnorodność. Dlatego tworzymy miejsca, w których mogą się schronić i przetrwać zagrożone gatunki roślin i zwierząt. W naszym kraju mamy 22 parki narodowe oraz ponad tysiąc rezerwatów, czyli mniejszych obszarów chronionych. Na ich terenie nie wolno wycinać drzew, kruszyć skał, polować, zbierać grzybów i jagód, płoszyć zwierząt. Trzeba chodzić po oznaczonych szlakach. Można natomiast do woli zachwycać się pięknem przyrody, oddychać pachnącym powietrzem i cieszyć się myślą, że tu, gdzieś obok nas, żyje jakieś stworzonko, które, gdyby nie to miejsce, mogłoby już nie istnieć.

Dziecko:
My dzieci na miarę swoich możliwości możemy dbać o najbliższe środowisko. Śmieci wrzucajmy do kosza, segregujmy odpady, nie zanieczyszczajmy rzek, nie niszczmy zieleni, pomagajmy zwierzętom w przetrwaniu zimy.
A teraz posłuchajcie jeszcze kilku naszych wskazówek i ciekawostek.

Dzieci odczytują hasła napisane na transparentach i czytają ciekawostki przyrodnicze.

NIE ZRYWAJ KWIATÓW POD OCHRONĄ!
Pamiętaj, krokusy, przebiśniegi, przylaszczki, zawilce i sasanki są pod ochroną. Nie zrywaj ich!

NIE WYPALAJ TRAW!
Wypalanie traw grozi nie tylko pożarem lasów, domów, ale także zabija wiele gatunków roślin i zwierząt.

NIE NISZCZ MROWISK!
Mrówki pojawiły się na Ziemi wcześniej niż człowiek. Towarzyszą więc nam od zawsze. Dobrze je znamy i cenimy. Gdy chcemy kogoś pochwalić za dobra pracę, mówimy, że jest pracowity jak mrówka.

NIE NISZCZ PTASICH GNIAZD!
Dużo dzieci i dorosłych myśli, że gniazda są domami ptaków, ale tak nie jest. Gniazda służą ptakom do złożenia jaj i potem wykarmienia piskląt. Dorosłe ptaki wolą przespać się, siedząc na gałązce, a w ciągu dnia zajęte są zdobywaniem pokarmu. Gdy młode ptaszki dorosną, wyfruwają z gniazda i już do niego nie wracają. Ptaki z dużym trudem budują swoje gniazda. Nigdy nie dotykaj ptasich gniazd, jaj i piskląt! Ptaki mogą porzucać takie gniazda, których dotykał człowiek!

NIE ZAŚMIECAJ OTOCZENIA! SEGREGUJ ODPADY!
I ty weź udział w sprzątaniu świata. Zacznij od najbliższego otoczenia: swojego pokoju, klasy, podwórka, otoczenia wokół szkoły, pobliskiego zagajnika... Pamiętaj, że śmieci należy segregować. Służą do tego specjalne pojemniki. Każdy z nich ma swoje przeznaczenie. Starajmy się, aby świat wokół nas był czysty i zdrowy.

Piosenka zatytułowana „Ziemia, zielona wyspa”

Nie warto mieszkać na Marsie,
nie warto mieszkać na Wenus.
Na Ziemi jest życie ciekawsze
powtarzam to każdemu.

Refren:
Bo Ziemia to wyspa, to wyspa zielona
wśród innych dalekich planet.
To dom dla ludzi, dla ludzi i zwierząt,
więc musi być bardzo zadbany.







Sprawozdanie z przebiegu uroczystości
Święta Ziemi z dnia 26.04.2006

Podjęcie się przygotowania apelu z okazji „Święta Ziemi” pozwala na realizację zadań związanych z ochroną środowiska naturalnego, a w związku z tym na podniesienie świadomości dzieci w tym zakresie, wzbogacenie ich wiedzy dotyczącej przyrody, ekologii a także rozwijanie zainteresowań przyrodniczo – ekologicznych.
Poruszenie tego problemu ma ogromne znaczenie w ówczesnym świecie, ze względu na wciąż wzrastające zagrożenie ze strony samego człowieka. Jest ogromna grupa ludzi, która nie jest zainteresowana ochroną środowiska naturalnego. Należy uświadamiać wszystkich, iż efekt cieplarniany, powodzie, ginięcie wielu gatunków roślin i zwierząt, a także wiele innych problemów ma związek ze wzrastającym zanieczyszczeniem środowiska, którego przyczyną jest sam człowiek. Natomiast to, iż jest coraz mniej niektórych gatunków roślin i zwierząt zaburza funkcjonowanie całego ekosystemu, w którym człowiek też ma swoje miejsce a więc też na niego ma to wpływ. Dlatego też ważne jest, aby od najmłodszych lat kształtować świadomość ekologiczną dzieci i młodzieży.
Organizacja apelu z okazji „Święta Ziemi” jest także realizacją ekologicznej ścieżki przedmiotowej.
Podczas apelu dzieci ze świetlicy, klasy I a i III a przybliżyły wszystkim uczniom potrzeby środowiska naturalnego. Ze względu na to, iż problem prezentowali młodsi uczniowie, sposób jego przedstawienia musiał mieć specyficzną formę. Podopieczni głównie wcielali się w postacie zwierzątek. Istotną osobą był Felek – niegrzeczny chłopiec, który na początku nic nie wiedział o środowisku naturalnym i jego mieszkańcach. W zabawny sposób poznał jednak mieszkańców łąki i dowiedział się, że jego dotychczasowe zachowanie im przeszkadzało a przyrodzie – szkodziło. Postanowił się zmienić.
W drugiej części programu artystycznego uczniowie sądzili ropuchę, która według oskarżycieli jest niepotrzebnym i brzydkim zwierzęciem, a według obrońców – potrzebnym i wartościowym. Na koniec, po wysłuchaniu świadków jednej i drugiej strony, okazało się jednak, że jest potrzebna i należy ją chronić.
Dzieci w ten sposób dowiadują się, iż każde zwierzę bez względu na swój wygląd jest cenne dla całości ekosystemu.
Na koniec programu artystycznego dzieci przedstawiły kilka istotnych uwag w formie konkretnych haseł, które namawiały do pozytywnych, proekologicznych zachowań, niezbędnych do szanowania przyrody, zatrzymania destruktywnego obecnego wpływu człowieka na środowisko.
Cały program artystyczny wzbogacony został piosenkami (o żywym i skocznym rytmie) o charakterze przyrodniczym i ekologicznym.
W czasie uroczystych obchodów rozegrany był wśród klas młodszych Turniej Wiedzy Ekologicznej. Dzieci, które brały udział w konkursie otrzymały kilka dni wcześniej zagadnienia do owego teleturnieju. Miały więc możliwość przygotowania się. Należy zaznaczyć, iż konkurs miał mieć charakter zabawy, dlatego jako organizatorzy starałyśmy się w jak największym stopniu ograniczyć czynniki stresogenne (stąd też wcześniej podane dzieciom zagadnienia).
W czasie apelu została powołana komisja oceniająca w składzie: panie Jadwiga Kotys, Dorota Jastrzębska, Urszula Leonowicz.
Przedstawiciele (po 3 z każdej klasy) klas I – III losowali po 3 pytania i następnie po zastanowieniu się udzielali odpowiedzi. Komisja była bardzo przychylna i pozytywnie nastawiona. W czasie obrad komisji został widowni zaprezentowany układ taneczny „Kotek”. Po podliczeniu punktów i obejrzeniu „Kotka”, okazało się, że konieczna jest dogrywka. W konsekwencji aż cztery klasy zajęły I miejsce i jedna klasa – II. Oznacza to, że uczniowie bardzo dobrze przygotowali się do turnieju wiedzy i nawet dogrywka nie wyłoniła I, II i III miejsca.
Dzieci otrzymały nagrody i dyplomy a dzięki temu, że odniosły takie zwycięstwo były zadowolone i szczęśliwe.
Po Turnieju Wiedzy Ekologicznej odbył się konkurs na najciekawszy strój przyrodniczo – ekologiczny dla klas IV – VI. Każda klasa miała za zadanie zaprezentować strój naturalny, wiosenny i ekologiczny oraz omówić je. Wszystkie klasy przygotowały się bardzo dobrze i dlatego też każda – została wyróżniona, otrzymała dyplomy i nagrody. W czasie prezentacji strojów na sali było też dużo śmiechu i zabawy.
Dzieci poprzez zabawę uczą się najwięcej i najchętniej a dzięki temu potrafią wiele zapamiętać.
Miesiąc przed apelem dzieci zostały poinformowane o konkursach, które były rozstrzygnięte w czasie apelu. Poprzez nie uczniowie mogli bardziej świadomie uczestniczyć w uroczystości, przygotować się tematycznie, wzbogacić swoją wiedzę, rozwinąć wyobraźnie i twórczość. Jeżeli były to konkursy – został wprowadzony element zdrowej rywalizacji a poprzez obietnicę nagród, uczniowie zostali bardziej zmotywowani do udziału w konkursach.
Zorganizowane konkursy:
- dla wszystkich: plakat „Nasze zdrowie – to czysta przyroda”,
- dla klas I – III – konkurs wiedzy ekologicznej oraz hasło ekologiczne,
- dla klas IV – VI – pokaz mody przyrodniczo – ekologicznej oraz wiersz o ekologii.
Po rozstrzygnięciu konkursu mody wręczono dzieciom nagrody za plakat, hasła i wiersze. Plakaty, hasła zdobiły dekorację sali gimnastycznej podczas apelu. Jednak nie było możliwości, aby powiesić wszystkie hasła i plakaty, dlatego dodatkowo organizatorzy uroczystości przygotowali gazetkę w szkole, gdzie można było przypiąć pozostałe prace dzieci. Dzięki temu uczniowie mogli cieszyć się z efektów własnej pracy, bowiem każda została wyeksponowana.
Nagrody przyznane dzieciom w czasie uroczystości to przede wszystkim dyplomy przygotowane przeze mnie oraz zakupione skarbonki w postaci różnych zwierzątek, ołówki i słodycze. Ważne jest, aby starania dzieci były docenione nawet w ten najskromniejszy sposób. Dziecko należy pobudzać, motywować do pracy. Natomiast jeżeli ono dostrzega efekty własnej pracy to już jest to dla niego nagroda.
Moim zdaniem uroczystość ta przyczyniła się do wzbudzenia zainteresowania tematyką ekologiczną, bowiem i stworzenie plakatu i napisanie wiersza, czy też utworzenie hasła a przede wszystkim uczestnictwo w konkursie wiedzy ekologicznej wymaga znajomości problematyki ochrony przyrody. Osobiście prowadziłam na świetlicy zajęcia, dzięki którym uczniowie mogli namalować czy też narysować plakat. Służyłam im pomocą a przede wszystkim starałam się ich zainspirować i doprowadzić do zrozumienia istoty problemu.
Według mnie przedstawienie artystyczne podobało się uczniom a także nauczycielom, o czym świadczyły między innymi oklaski, które otrzymali podopieczni po występie.
W rozwijaniu świadomości ekologicznej ma znaczenie jednak nie tylko szkoła i nauczyciele, ale także rodzina. Dlatego także i rodzicom należy uświadamiać pewne sprawy na przykład podczas wspólnych spotkań. Pozytywne jest też to, iż na apelu obecni byli także niektórzy rodzice.

Turniej Wiedzy Ekologicznej:
I miejsca zajęli reprezentanci klas Ia, Ib, II, IIIb:
Ia – Mateusz Ulrich, Marcin Schengart,
Ib – Wiktoria i Dominik Magoń
II – Daria Kotyl, Dagmara Pączko, Piotr Kroker
IIIb – Magdalena Foks, Marta Goły, Anita Ferenc
II miejsce zajęli reprezentanci klasy IIIa:
IIIa – Mateusz Metzner, Paweł Nowak,
Wiersz o ekologii – najciekawszy według komisji okazał się wiersz napisany przez chłopców z klasy VIa (Kamil Majnusz, Mateusz Korbela i Paweł Woszczycki), jednak ogólnie zostały wyróżnione jeszcze trzy wiersze napisane przez następujących uczniów:
kl. VIb – Marcin Rosenhof i Paweł Kopiec,
kl VIb – Sandra Wylezie i Bożena Termin
Uczniowie ci otrzymali wyróżnienia oraz figurki zwierzątek (słoniki na szczęście oraz zabawne ślimaki).
Najbardziej pomysłowe hasło – uczniowie klas młodszych otrzymali słodkie nagrody i dla klasy dyplom. Komisja nie wyłoniła I, II ani III miejsca, gdyż wszystkie hasła były ciekawe i pomysłowe.
Pokaz mody ekologiczno – przyrodniczej – także postanowiliśmy każdej klasy przyznać wyróżnienia, bowiem dzieci wykazały się tutaj pomysłowością oraz ogromnymi chęciami a przy tym dobrze się bawiły.



Nauczyciel nauczania zintegrowanego
Lucyna Galla

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie