Ocena twórczości dziecka stanowi ważny czynnik w wychowaniu, ma wpływ na kształtowanie pozytywnego obrazu własnej osoby. Wytwory sztuki są często obrazem nie zawsze uświadomionych uczuć, emocji, wrażeń autora, które mogą być negatywne i przejawiać się ciemnymi barwami, agresywnymi kształtami, nerwową kreską. Adekwatna ocena, zrozumienie, dostrzeganie umiejętności, zaangażowania, może stanowić element terapeutyczny dla kształtowania osobowości młodego człowieka.Brak zrozumienia, zbyt mała wiedza, pośpiech, rutyna nauczyciela, będą działały destruktywnie na poczucie własnej wartości dziecka. Zanim ocenimy.....zastanówmy się.
Styl i charakter twórczości dziecka zmienia się w zależności od etapu rozwoju rysunkowego i w każdej jego fazie musi być inaczej oceniany. Jeżeli dziesięcioletnie dziecko rysuje na poziomie dziecka pięcioletniego, to będzie znaczyło, że jest opóźnione w rozwoju rysunkowym.
Ważne jest przy ocenie m.in. porównanie określonej pracy z przeciętnymi wynikami rówieśników, ponieważ odpowiednio do wieku dzieci uzyskują pewne umiejętności techniczne, doświadczenia w obserwacji natury oraz zainteresowania, czemu dają wyraz w swoich realizacjach plastycznych. Rysunek np. ośmioletniej dziewczynki nie będzie zasługiwał na uznanie, gdy naśladuje ona sposób rysowania, widzenia rzeczy oraz rodzaj zainteresowań znacznie starszej koleżanki.
Ocena wytworów plastycznych dzieci zawsze stanowiła pewnego rodzaju problem dla nauczycieli. Trudno jest dokonać oceny zdając sobie sprawę z tego, iż mimo wszelkich starań zawsze w pewnym stopniu będzie to ocena subiektywna kierowana rodzajem upodobań nauczyciela, jak też jego wiedzą dotyczącą rozwoju rysunkowego danej klasy, poszczególnych dzieci oraz treściowo formalną budową pracy. Dodatkowo dochodzą inne czynniki, takie jak np.: zdolności dziecka, staranność, ambicja sprostaniu zadania. Nauczyciel musi ocenić m.in. niestaranne, ale interesujące obrazki lub takie, które kosztowały autora wiele pracy, jednak bez widocznego efektu, bądź wzorowane na ilustracjach książkowych, postaciach filmów animowanych, czy rysunkach starszych kolegów albo dorosłych.
Czynnikami, jakimi należy się kierować przy ocenie prac plastycznych dzieci są:
- umiejętność ukształtowania za pomocą środków wyrazu plastycznego budowy i wyglądu rzeczy,
- zainteresowania i emocje wyrażone językiem plastycznym w ujęciu danego tematu,
- sposób ukształtowania kompozycji.
Obecnie zgodnie z założeniami programowymi, należy przede wszystkim uwzględniać ambicję sprostania zadaniu oraz staranność wykonania pracy , co nie zawsze pokrywa się z jej efektami.
Literatura wykorzystana
Szuman S.,Sztuka dziecka. Psychologia twórczości rysunkowej dziecka, Warszawa 1990.
Storczyk S.K., Plastyka: - instrukcja dla nauczyciela, Warszawa 1999.
Opracowała: Agnieszka Zielińska
