Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
W hołdzie Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 7125 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Pragnąc wyrazić naszą miłość i wdzięczność Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II za to, czego dokonał w ciągu ponad 26 lat swego pontyfikatu przygotowałyśmy wieczornicę. Scenariusz, który załączam, został opracowany dla szkoły podstawowej, ale można go wykorzystać przygotowując jakąkolwiek uroczystość poświęconą Papieżowi.

Scenariusz wieczornicy: W hołdzie Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II
Pieśń: „ Wadowice”

Narrator I
Karol Wojtyła przyszedł na świat 18 maja 1920 roku w Wadowicach jako syn Karola emerytowanego porucznika i Emilii z Kaczorowskich. Początkowo uczęszczał do miejscowej szkoły powszechnej a następnie do Męskiego Gimnazjum im. Marcina Wadowity. Gdy Karol miał 9 lat zmarła Jego Matka a trzy lata później starszy Brat Edmund. Po zdaniu egzaminu dojrzałości w 1938 roku wraz z Ojcem przeprowadził się do Krakowa i rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego - na filologii polskiej. Okupacja niemiecka i zamknięcie uczelni zmusiły Go do podjęcia pracy fizycznej, najpierw w kamieniołomach, później w Chemicznych Zakładach „Solvay” w Borku Fałęckim. Tam zetknął się ze środowiskiem robotniczym i poznał różne jego problemy.

W 1941 roku zmarł Jego Ojciec. Mieszkając wspólnie z Mieczysławem Kotlarczykiem uczestniczył Karol Wojtyła w powstaniu konspiracyjnego Teatru Rapsodycznego i stał się jego aktorem. Bardzo żywo już wówczas interesował się literaturą i poezją.

Wsłuchajmy się w Jego wiersze z tamtego okresu.

Recytacja wierszy: „Myśli człowieka” i „Aktor”

Myśli człowieka

Tak nie dorastać do ludzi, nie dorastać do różnych ludzi,

których prawda zawisa nade mną jak konar smutnego drzewa.

A przecież wciąż próbuję i nieraz nawet się trudzę,

i jeden profil rozumiem - ten właśnie, który opiewam.

Aktor

Tylu ludzi wyrastało koło mnie i przeze mnie, i ze mnie poniekąd.

Stałem się jakby łożyskiem, którym przetacza się żywioł

- na imię mu człowiek.

Ale skoro ja także jestem człowiekiem,

czyż natłok tych innych ludzi mnie samego jakoś nie wykrzywił?


Jeśli każdym z nich byłem niedoskonale, wciąż za bardzo zostając sobą -

czyż ten, który ze mnie ocalał, może patrzeć na siebie bez trwogi?


Pieśń: „ Chciej mnie zrozumieć”

Narrator II
Chociaż Karol Wojtyła stracił swoją Matkę w dzieciństwie to jednak pozostała Ona na zawsze w Jego sercu i pamięci. Jej zadedykował jeden ze swoich wierszy.


Emilii
Matce mojej

Nad Twoją białą mogiłą
białe kwitną życia kwiaty –
- o, ileż lat to już było
bez Ciebie – duchu skrzydlaty –


Nad Twoją białą mogiłą,

od lat tylu już zamkniętą,

spokój krąży z dziwną siłą,

z siłą, jak śmierć – niepojętą.


Nad Twoją białą mogiłą

cisza jasna promienieje,

jakby w górę coś wznosiło,

jakby krzepiło nadzieję.


Nad Twoją białą mogiłą

klęknąłem ze swoim smutkiem –

o, jak to dawno już było –

jak się dziś zdaje malutkiem.


Nad Twoją białą mogiłą

o Matko – zgasłe kochanie –

me usta szeptały bezsiłą:

- Daj wieczne odpoczywanie -


Narrator I
Jesienią 1942 roku Karol Wojtyła wstąpił do Krakowskiego Seminarium Duchownego działającego w konspiracji i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wielki wpływ na zmianę kierunku studiów i ukształtowanie się Jego powołania kapłańskiego miały dzieła św. Jana od Krzyża i jego mistyczna doktryna.


Pieśń: „ Barka” – 1 i 2 zwrotka


Narrator II
Święcenia kapłańskie otrzymał Karol Wojtyła 1 listopada 1946 roku, w Uroczystość Wszystkich Świętych. Następnego dnia odprawił swoje Msze św. Prymicyjne na Wawelu, w krypcie św. Leonarda. Pod koniec listopada tego roku wyjechał do Rzymu, w celu pogłębienia swych studiów. Ukończył je w 1948 roku uzyskaniem doktoratu, pisząc rozprawę na temat „Problem wiary u św. Jana od Krzyża”. Po powrocie do kraju podjął najpierw obowiązki wikariusza w wiejskiej parafii w Niegowici, a następnie w Krakowie przy parafii św. Floriana. W tym czasie dał się poznać jako wyjątkowo uzdolniony duszpasterz młodzieży, wytrawny spowiednik i kaznodzieja. Utrzymywał z młodzieżą żywy kontakt i cieszył się wśród niej ogromnym autorytetem, był dla niej przyjacielem i przewodnikiem duchowym.


Recytacja wiersza: „Właściwa inwokacja, czyli wołanie do człowieka, który stał się ciałem historii” (z cyklu „ Wigilia wielkanocna 1966”)

Do Ciebie wołam, Człowieku, Ciebie szukam – w którym

historia ludzi może znaleźć swe Ciało.

Ku Tobie idę, i nie mówię „przybądź”,

ale po prostu „bądź”,


bądź tam, gdzie w rzeczach żaden nie widnieje zapis, a człowiek był,

był duszą, sercem, pragnieniem, cierpieniem i wolą,

gdzie go trawiły uczucia i palił najświętszy wstyd –

bądź jak wieczysty Sejsmograf tego, co niewidzialne a Rzeczywiste.

Człowieku, w którym ludzkie dno się spotyka i ludzki szczyt,

w którym wnętrze nie jest ciężarem i mrokiem, lecz właśnie sercem


Człowieku, w którym każdy człowiek odnaleźć może zamysł najgłębszy

i korzeń własnych uczynków: zwierciadło życia i śmierci wpatrzone w ludzki nurt,

do Ciebie – Człowieku – stale docieram przez płytką rzekę historii,

idąc w stronę serca każdego, idąc w stronę każdej myśli

Szukam dla całej historii Twojego Ciała,

szukam Twej głębi.


Narrator I
W roku 1951 ks. Wojtyła rozpoczął pracę habilitacyjną z teologii moralnej i etyki społecznej. Została ona przyjęta w 1953 roku na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zaraz też zaangażowano młodego naukowca jako profesora na KUL-u i na Wydziale Teologicznym w Krakowie. Okres ten zaznaczył się licznymi publikacjami na łamach katolickich czasopism krajowych i zagranicznych.. Poza tym ks. Wojtyła uprawiał sport i był znany jako wytrawny wioślarz, świetny taternik i zamiłowany narciarz.


Narrator II
W lipcu 1958 roku Papież Pius XII mianował ks. Karola Wojtyłę biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej. W czasie Soboru Watykańskiego II w latach 1962 - 1965 biskup Wojtyła między innymi współredagował Konstytucję dogmatyczną o Kościele w świecie współczesnym.

13 stycznia 1964 roku otrzymał nominację na arcybiskupa metropolitę krakowskiego, a po trzech latach został kardynałem. Jako gorliwy i roztropny pasterz wizytował parafie poznając ich problemy, organizował spotkania z księżmi i dni skupienia dla młodzieży. Zachęcał również parafian do współpracy w ramach apostolstwa świeckich. Był niezwykle pracowity i temu trzeba zawdzięczać wielką ilość publikacji, a wśród nich książkę pt. „Miłość i odpowiedzialność” oraz „Osoba i czyn”.


Pieśń: „Warto dla jednej miłości żyć”

Narrator I
Juliusz Słowacki, wielki polski poeta napisał w ostatnich latach swojego życia znany wiersz, który okazał się proroczą przepowiednią.


Pośród niesnasków – Pan Bóg uderza

W ogromny dzwon,

Dla słowiańskiego oto Papieża

Otwarty tron.

Ten przed mieczami tak nie uciecze

Jako ten Włoch,

On śmiało jak Bóg pójdzie na miecze;

Świat mu – to proch.


Twarz jego słońcem rozpromieniona,

Lampą dla sług,

Za nim rosnące pójdą plemiona,

W światło – gdzie Bóg.

Na jego pacierz i rozkazanie

Nie tylko lud –

Jeśli rozkaże – to słońce stanie,

Bo moc – to cud


On się już zbliża – rozdawca nowy

Globowych sił,

Cofnie się w żyłach pod jego słowy

Krew naszych żył;

W sercach się zacznie światłości Bożej

Strumienny ruch,

Co myśl pomyśli przezeń, to stworzy,

Bo moc to duch.


A trzebaż mocy, byśmy ten Pański

Dźwignęli świat...

Więc oto idzie – Papież Słowiański,

Ludowy brat...

Oto już leje balsamy świata

Do naszych łon,

Hufiec aniołów – kwiatem umiata

Dla niego tron.


On rozda miłość, jak dziś mocarze

Rozdają broń,

Sakramentalną moc on pokaże,

Świat wziąwszy w dłoń.


Compact: „Nasz Papież”

Narrator I
Oto 16 października 1978 roku spełniła się zapowiedź Juliusza Słowackiego o słowiańskim papieżu. Tego dnia, zrywając z ponad 450- letnią tradycją kardynałowie zgromadzeni na konklawe wybrali na biskupa Rzymu człowieka nie będącego Włochem. O godz. 1844 kardynał Periele Felici oznajmił zebranym na placu św. Piotra tłumom: HABEMUS PAPAM – Mamy Papieża.


Compact: „Błogosławi nam z domu Ojca”

Recytacja wiersza: Zdzisław Łączkowski - „Syn Ziemi swojej” (Wychowawca – miesięcznik nauczycieli i wychowawców katolickich, Nr10 październik 2003).


Zdzisław Łączkowski: „Syn Ziemi swojej”

Tak szedł ulicami historii
uliczkami ścian

kolumnadami czasu

i biblijnego radowania

biskup Karol –

poeta Andrzej Jawień

a nocą przed snem składał ręce do pacierza

i wyrastała Wieża z kości słoniowej

na drodze do Zakrzówka.


Pałac w Watykanie

jest gruszą nad stawem

w starej książęcej wiosce pod Wawelem.

A na stole Papieża

razowiec z Podhala

na odrzwiach kropielnica spod Tarnowa

z wodą u Wita Stwosza święconą

dla zmycia zbrodni

dokonanej na dziejach Prawdy.


Narrator I
Papież przełomu wieków docierał do tysięcy milionów wiernych ze słowem Bożym, pocieszeniem, troską o sprawiedliwość, wolą niesienia pomocy duchowej ludziom wszystkich ras, wyznań. Pielgrzymując po całym świecie zmartwionych pocieszał, błądzącym pokazywał drogę, wątpiących wspierał radą. Podczas pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny w 1979 roku na Placu Zwycięstwa w Warszawie wypowiedział znamienne słowa:


Compact: „Słowo Papieża” – Niech zstąpi Duch Twój...

Narrator I
Obecnie następuje na całym świecie dewaluacja idei, ideologii, systemów. W obszarze światopoglądowym przyszłość jawi się mało optymistycznie, pełna jest znaków zapytania.

Jan Paweł II w odpowiedzi na te fakty przygotował jedyną, możliwą wizję nowej cywilizacji. Jest to cywilizacja miłości, cywilizacja nawróconego człowieka, nawróconego właśnie na źródła swego człowieczeństwa. W 1979 roku w Warszawie powiedział:

Narrator II
„(...) Jaką miarą mierzyć człowieka? Czy mierzyć go miarą sił fizycznych, którymi dysponuje? Czy mierzyć go miarą zmysłów, które umożliwiają mu kontakt z zewnętrznym światem? Czy mierzyć go miarą inteligencji, którą sprawdza się przez wielorakie testy czy egzaminy?...

...człowieka trzeba mierzyć miarą „serca”. Sercem!...

...Ogromnie wiele zależy od tego, jaką każdy z nas przyjmie miarę swojego życia, swojego człowieczeństwa”.


Narrator I
Jan Paweł II zaskakiwał nas nieustannie swoim entuzjazmem, pracowitością i troską o dobro każdego człowieka. Pisał listy do dzieci, młodzieży i ludzi w podeszłym wieku, chorych i zdrowych, wierzących i szukających drogi do Prawdy i Miłości. Każdego człowieka zapraszał do przyjaźni z Chrystusem, najlepszym Bratem, Przyjacielem, Mistrzem i Odkupicielem.


Compact: „Pokój mój daję Wam” – Czy można odrzucić Chrystusa?

Narrator I
Papież Jan Paweł II w czasie swego pontyfikatu aż dziewięć razy odwiedził swoją Ojczyznę. Eugeniusz Kasjanowicz zadedykował Ojcu Świętemu wiersz:


Recytacja wiersza E. Kasjanowicza: „Oto jest powrót, powrót do Trzech Matek…” (Wychowawca j. w.)


Oto jest powrót, powrót do Trzech Matek:

Matki Jasnogórskiej

Ojczyzny

Matki

powrót jest radością, powrót to cierpienie

Powrót jest otwarciem, odgłosem poloneza

domu, krajobrazu, ciepła, często bólu.

Dom Twój ma trzy wymiary

i jeden Krzyż

Nikt nie zna lepiej powrotu

Syn do Matki drogi nie wybiera, jest Mu dana

od wewnątrz słyszy kroki

Pielgrzym Boży

Pielgrzym Matek

Oto wita Cię Matka – Ojczyzna

wszędzie wyciągnięte ręce

Człowiek wyszedł na spotkanie Człowieka

Spełnia się Eucharystia Ojczyzny

z następcą św. Piotra.


Pieśń: „Papieżu, Pielgrzymie” w interpretacji Eleni wykonana przez uczniów (Compact: „Moje Credo”)

Narrator I
Ojciec Święty, Jan Paweł II, również poeta i pisarz, pięknym językiem głosił światu katechezę ujętą przez siebie w nowy sposób. Niestrudzenie głosił Dobrą Nowinę o Bogu, który stał się człowiekiem z miłości do ludzi. Mówił:


Narrator II
„Czemu się boicie, ludzie małej wiary, wierzcie, ale wierzcie bez zastrzeżeń, zawierzcie Temu, który mówi: <>, który mówi: <>”.


Pieśń: „Nie bój się, wypłyń na głębię” – kanon lednicki

Narrator I
Jan Paweł II był orędownikiem pokoju i sumieniem świata! Nie mówił ludziom tego, co chcieliby usłyszeć, ale niezmiennie głosił stałe prawdy Boże. Nieustannie przekazywał naukę Kościoła, bronił życia, uczył modlitwy.


Compact „Pokój mój daję Wam” – Przyjmijcie ode mnie tę modlitwę…

Narrator II
Ojciec Święty stale zabiegał o zjednoczenie wierzących w Boga. Nikt tak jak On nie potrafił zgromadzić ludzi, aby czuli się prawdziwą wspólnotą. Każde Jego słowo, gest, uśmiech wzbudzały ogromny entuzjazm.


Compact „Słowo Papieża” – Czy wy macie zamiar pójść spać?

Narrator I
Ludzie kochają Go, bo był autentyczny. Bezkompromisowy, ale rozumiejący każdego człowieka. Całym swoim życiem ukazywał Chrystusa. Pracował ponad siły. Największa siła Jego apostolstwa tkwiła w nieustannej modlitwie. Jan Paweł II był prawdziwym Posłańcem Ducha Świętego i największym Misjonarzem.


Narrator II
Ojciec Święty całe swoje życie ofiarował Maryi – o tym świadczy Jego zawołanie: „Totus Tuus!” – „Cały Twój!”. Jego umiłowaną modlitwą był Różaniec. Papież ustanowił Rok Różańca Świętego, napisał List Apostolski o Różańcu i dodał do Różańca czwartą część światła.


Pieśń: „Czarna Madonna”

Narrator I
Jakże aktualne jest Jego wezwanie, które wygłosił podczas Mszy św. inaugurującej swoją posługę 22 października 1978 roku. Wołał wówczas słowami powtarzanymi po dzień dzisiejszy. Narrator II
„Nie lękajcie się! Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi! Jego zbawczej władzy otwórzcie granice państw, ustrojów ekonomicznych i politycznych, szerokich dziedzin kultury, cywilizacji, rozwoju. Nie lękajcie się! Chrystus wie co jest w człowieku. Tylko On to wie!”.

Narrator I
Do tych słów powrócił podczas ostatniej pielgrzymki do Ojczyzny w 2002 roku przekazując w Łagiewnikach orędzie miłosierdzia.


Compact: „Nauczyliśmy się naszej Ojczyzny” – To jest kolejna pielgrzymka…

Pieśń: „Lecz ci, co zaufali Panu” – tekst biblijny

Narrator II
Ojciec Święty będąc studentem napisał piękny poemat „Pieśń o słońcu niewyczerpanym”, który wiąże się z Jego czcią i kultem Bożego miłosierdzia. Wysłuchajmy fragmentu tego poematu.

Jest we mnie kraina przeźroczysta

w blasku jeziora Genezaret –

i łódź... i rybacza przystań,

oparta o ciche fale...


i tłumy, tłumy serc,

zagarnięte przez Jedno Serce,

przez Jedno Serce najprostsze

przez najłagodniejsze –


- albo znowu – wieczór z Nikodemem,

- albo znowu – nad brzegiem morskim,

dokąd powracam codziennie,

oczarowany Twą pięknością –

A to wszystko: ten wieczór z Nikodemem,

ta kraina i rybacza przystań,

i toń taka przeźroczysta,

i Postać taka bliska –


a to wszystko przez Punkt jeden Biały

z najczystszej bieli

objęty w sercu człowieczym

krwawym przepływem czerwieni.


Narrator I
Jednym z poruszających wezwań, wypowiedzianych przez Papieża 12 czerwca 1987 roku w Gdańsku, było skierowane do nas wszystkich życiowe pouczenie:


Narrator II
Każdy z Was, młodzi Przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje Westerplatte, jakiś wymiar zadań, który trzeba podjąć i wypełnić, jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć, jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić, nie można zdezerterować. Wreszcie, jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak, jak to Westerplatte. Utrzymać i obronić, w sobie i wokół siebie, obronić dla siebie i dla innych.


Pieśń: „Barka” – 3 zwrotka


Compact: „Nauczyliśmy się naszej Ojczyzny” – Właśnie ta oazowa pieśń…

Narrator I
Na Jasnej Górze w 1979 roku Ojciec Święty zachęcał młodych, aby byli uczniami Chrystusa i nie zgubili kontaktu z Nim.


Compact: „Słowo Papieża” – Jesteście uczniami Chrystusa…

Pieśń: „Jezus Chrystus jest odnowieniem wszystkiego” – kanon lednicki

Narrator II
Na krakowskich Błoniach podczas tej samej pielgrzymki wzywał wiernych aby byli mocni, tą mocą, którą daje wiara, nadzieja i miłość.


Compact: „Słowo Papieża” – Musicie być mocni…

Narrator I
Podczas piątej pielgrzymki do Ojczyzny Papież bardzo silnie podkreślił potrzebę „budowania Polski wiernej korzeniom”.


Compact: „Słowo Papieża” – Zanim stąd odejdę…

Narrator II
Po latach przerwy w twórczości poetyckiej Jan Paweł II zwrócił się znów do świata językiem poety pisząc Tryptyk Rzymski. Wsłuchajmy się w jeden z Jego wierszy zawartych w tym pięknym utworze.


Źródło

Zatoka lasu zstępuje

w rytmie górskich potoków...

Jeśli chcesz znaleźć źródło,

musisz iść do góry, pod prąd.

Przedzieraj się, szukaj, nie ustępuj,

wiesz, że ono musi tu gdzieś być –

Gdzie jesteś, źródło?... Gdzie jesteś, źródło?!

Cisza...

Strumieniu, leśny strumieniu,

odsłoń mi tajemnicę

swego początku!

(Cisza – dlaczego milczysz?

Jakże starannie ukryłeś tajemnicę twego początku.)


Pozwól mi wargi umoczyć

w źródlanej wodzie

odczuć świeżość,

ożywczą świeżość.


Narrator II
24 lutego 2005 roku cały świat zelektryzowała wiadomość, że Papież znalazł się w poliklinice Gemelli. Złożony chorobą, nadal służył Kościołowi, ukazał się w zamkniętym oknie i błogosławił zebranym pod kliniką. Dał tym gestem świadectwo prawdzie, którą głosił od początku pontyfikatu, że „życie choćby najsłabsze, najbardziej bolesne, jest święte”. Godnie znosił dolegliwości. Nawet gdy nie mógł mówić modlił się, błogosławił, pocieszał i prosił aby być z Nim. Wielki Post przeżywał Ojciec Święty w cierpieniu i chorobie, ze szpitalnego łóżka głosił nam niezwykłe rekolekcje. Ojciec Raniero Cantalamessa – kaznodzieja Domu Papieskiego nazwał Ojca Świętego ikoną cierpiącego wśród nas Chrystusa.


Narrator I
Po raz pierwszy od początku pontyfikatu Jan Paweł II nie odprawił Mszy w Niedzielę Palmową. Młodzi zgromadzeni na Placu św. Piotra przywołali Papieża do okna. Pobłogosławił On zebranych gałązką oliwną. Nie odezwał się jednak ani słowem. Milczenie Papieża wzbudziło na nowo falę niepokojów o stan Jego zdrowia.


Narrator II
Od czwartkowego wieczoru 31 marca, kiedy z Pałacu Apostolskiego dotarła wieść o pogorszeniu się stanu zdrowia Ojca Świętego, cały świat zjednoczył się w modlitwie. Do Rzymu przyjechali pielgrzymi z całego świata. Oczekiwanie przed Bazyliką św. Piotra przerodziło się w modlitewne czuwanie. Umieranie Papieża Polaka odbywało się w obecności kamer, mikrofonów i tysięcy dziennikarzy. Cały świat był obecny przy Nim , jak rodzina przy łożu umierającego. Reakcja mediów i milionów ludzi przypominała cud.


Narrator I
W sobotę 2 kwietnia, na wiadomość, że wśród rzesz gromadzących się na Placu św. Piotra jest mnóstwo młodych, Ojciec Święty powiedział:


Narrator II
„Szukałem was. Teraz przyszliście do mnie i za to wam dziękuję”.


Narrator I
Przez kilkadziesiąt lat uczył nas jak żyć. Nawet w ostatnich godzinach swego ziemskiego życia prowadził katechezę. Uczył jak umierać. Pięknie, po ludzku. Po chrześcijańsku. Swym cierpieniem pisał chyba najpiękniejszą encyklikę. W Testamencie wyraził ufność, że Chrystus da Mu tę łaskę w chwili śmierci.


Narrator II
„Przyjmując już teraz tę śmierć, ufam, że Chrystus da mi łaskę owego ostatniego Przejścia czyli Paschy. Ufam też, że uczyni ją pożyteczną dla tej największej sprawy, której staram się służyć: dla zbawienia ludzi, dla ocalenia rodziny ludzkiej(...), dla sprawy Kościoła, dla chwały Boga Samego”.


Narrator I
2 kwietnia o godz. 2137 Ojciec Święty wrócił do domu Ojca.


Compact: „Requiem” Mozarta – Amen

Narrator I
Uczcijmy ten moment na stojąco, minutą ciszy.

Kiedy padły te słowa z ust arcybiskupa Sandri, ludzie na Placu św. Piotra zastygli w milczeniu. Każdy z nas był w tych dniach razem z Ojcem Świętym. Z wiarą w cud, ściśniętym sercem, ze łzawiącymi oczyma. Każdy z nas ma swoją opowieść o tych dniach, o swoim pożegnaniu z Ojcem, Świętym Ojcem.


Narrator II
To niesamowite. Papież odszedł na styku soboty i niedzieli, dnia Maryjnego i święta Miłosierdzia Bożego. Totus Tuus i Boże Miłosierdzie. Ta myśl powraca. Święto Bożego Miłosierdzia rozpoczęło się w tym roku śmiercią Papieża! To niezwykle czytelny znak.


Narrator I
Spokój, skupienie, modlitwa – wypełniały kolejne dni. Śmierć Papieża wytworzyła niezwykłą wspólnotę serc. Setki tysięcy Polaków gromadziły się na ulicach, placach i w kościołach. Odszedł Autorytet, odszedł nasz Ojciec.

Białe marsze, syreny i klaksony w południe i o 2137 to nie były puste gesty. Ludzie spowiadali się. Wiele spośród nawróceń, które dokonały się w tych dniach z pewnością będzie trwałych. Najczęściej powtarzane przez Polaków zdania brzmiały: „Jesteśmy szczęśliwi, że żyliśmy w czasach, kiedy był Papieżem, że mogliśmy Go słuchać, spotykać się z Nim. Czujemy wielką pustkę i trudno nam Go pożegnać na zawsze”.


Pieśń” „Jeszcze się kiedyś rozsmucę”

Narrator II
8 kwietnia 2005 roku wszystkie drogi prowadziły do Rzymu. Jeszcze nigdy te słowa nie brzmiały tak aktualnie. Miliony ludzi przybyły pożegnać ukochanego Papieża. Żegnał Go cały świat. Młodzi żegnali niezawodnego Przyjaciela, Polacy największego Rodaka, Rzym swojego Biskupa powołanego z dalekiego kraju. Ilu z nas było tam sercem? Trudno zliczyć. Każdy przeżywał ten czas osobiście, wręcz intymnie. Bo Ojciec Święty był dla wszystkich i zarazem dla każdego kimś niesłychanie bliskim.


Narrator I
Do Rzymu przybyło 3,5 tys. dziennikarzy. Ze wzruszeniem mówili o śmierci Jana Pawła II, a nawet apelowali o modlitwę. Dzięki nim, oczy świata były w tych dniach zwrócone na sprawy najważniejsze. W świecie, który o śmierci chce zapomnieć, który udaje, że jej nie ma, kamery pokazywały w porze największej oglądalności zmarłego Papieża. Papież uczynił ze swojego umierania, ze swojej śmierci jedną z najważniejszych lekcji życia.


Narrator II
Liturgię pogrzebową wraz z kardynałem Ratzingerem koncelebrowało 160 kardynałów i patriarchowie wschodnich Kościołów katolickich. Obecnych było kilka tysięcy biskupów i kapłanów oraz delegacje oficjalne z wielu państw. W czasie ceremonii pogrzebowych kardynał Joseph Ratzinger mówił:

„Nasz umiłowany Papież jest obecnie w oknie domu Ojca niebieskiego, widzi nas i nam błogosławi”.

Wiatr przewracający karty otwartej księgi Ewangelii na papieskiej trumnie przypominał o obecności Ducha Świętego.

Wielokrotnie słychać było na Placu św. Piotra okrzyki wiernych „Santo! Santo Subito!” – Święty! Święty natychmiast!”.

Przy śpiewach chóru gregoriańskiego, po mszy żałobnej ciało Jana Pawła II złożono w krypcie pod Bazyliką św. Piotra.


Recytacja wiersza Krystyny Szalewskiej: „Już przekroczyłeś bramę Ojcze Święty”
( Rodzina Radia Maryja, Nr 5 maj 2005).

Już przekroczyłeś bramę Ojcze Święty

jeszcze powiewem wiatru otworzyłeś dla nas

stronice Ewangelii

pokazując w ostatnim geście

gdzie znajduje się źródło życia...


Jesteś już w błękitnym Jeruzalem

zbudowanym na

malachitach i szmaragdach

przystrojonym jak

Oblubienica w klejnoty


Uniesiony ognistym wozem Eliasza

stanąłeś przed obliczem Mistrza Twego i Pana

A Matka Najświętsza którą tak ukochałeś

zdjęła chustę białą z Twojej twarzy

by odsłonić ją w pełni szczęścia przed

żyjącym wiecznie wszechmogącym Bogiem

dla którego stałeś się żertwą ofiarną


„I opłukałeś swoje szaty i we Krwi Baranka je wybieliłeś”

Spalając się do końca jaśnieć będziesz

jak gwiazda wskazująca drogę

nam zagubionym wędrowcom

Po wszystkie czasy

aż do skończenia świata


Narrator I

Niech dzisiejsza rocznica zmobilizuje nas do modlitewnej wdzięczności za dar Ojca Świętego Jana Pawła II. Niech nie będzie tylko wzruszającym wspomnieniem historycznego wydarzenia, lecz zaproszeniem do pójścia drogą, którą wytrwale nam wskazywał.

Niech nasza postawa zakorzeniona w wierze, miłości – zaowocuje uczynkami życia autentycznie chrześcijańskiego!



Opracowały: mgr Krystyna Wawrzyczek, mgr Elżbieta Nowicka, mgr Barbara Pyclik

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie