Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Metody aktywizujące i ich wpływ na efektywność nauczania

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 10482 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Aktywizacja obejmuje całokształt działań nauczyciela (przy czynnym uczestnictwie uczniów), złożonych z takich zabiegów metodycznych i metod nauczania, które wywołują u uczniów większą aktywność, gdy oni jej jeszcze nie przejawiają, bądź przekształcają ją w aktywność o większym ładunku samodzielności.

 Metody aktywizujące to grupa metod nauczania charakteryzująca się tym, że w procesie kształcenia aktywność podmiotu uczącego się przewyższa aktywność podmiotu nauczającego. Metody aktywizujące należą do stosunkowo młodych metod nauczania, a ich autorami są na ogół dydaktycy z krajów anglojęzycznych, zwłaszcza ze Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Na grunt polskiej dydaktyki metody aktywizujące pierwszy przeniósł i opisał w 1965 roku S. Deszczyński.

      Aktywność człowieka ma określony kierunek wyznaczony przez cel, któremu podporządkowany zostaje jej przebieg. Im bardziej cel jest atrakcyjny i ciekawy, tym większą wywołuje motywację i zainteresowanie uczniów. Zatem podstawowym zabiegiem, jaki powinien nauczyciel wykonać, jest uświadomienie uczniom celu ich działań wraz z umotywowaniem potrzeby jego osiągnięcia.

     Uczeń będzie aktywny, gdy:
  • cel jest dla niego bliski i wyraźny (ma poczucie sensu tego, co robi);
  • uwzględnia się jego potrzeby i zainteresowania (zadania uznaje za własne);
  • ma poczucie bezpieczeństwa (prawo do błędu, otrzyma konieczne wsparcie i informację zwrotną);
  • działaniom towarzyszą odczucia i emocje;
  • bierze udział w planowaniu i podejmowaniu decyzji;
  • odczuwa satysfakcję;
  • ma poczucie własnej wartości;
  • dostrzega się jego wkład pracy, a nie tylko efekt (nauczyciel i grupa dostrzegają jego wysiłek i doceniają go);
  • kiedy ma możliwość zrealizowania własnych pomysłów.
     Źródłem aktywności ucznia są odczuwane przez niego potrzeby. Poprzez aktywność własną uczeń zaspokaja potrzeby (bezpieczeństwa, działania, uczucia, komunikowania się) i realizuje wynikające z nich cele.

     Z punktu widzenia nauczyciela ważne jest zdanie sobie sprawy z faktu, że aktywność własną ucznia nie tylko mogą wzbudzać i ukierunkowywać racje wewnętrzne (potrzeby), ale także racje zewnętrzne – zadania, które jednak tylko wtedy będą pobudzać aktywność własną ucznia, gdy uzna je za swoje. Aktywacja jest też określana jako ogół poczynań nauczyciela i uczniów zapewniających dzieciom odgrywanie czynnej roli w realizacji. Uczniowie uczą się w trakcie własnej aktywności. Chodzi o to, by potrzebną wiedzę i umiejętności nabywali w sposób trwały, skuteczny i przyjemny.

     Nauczyciel w pracy z uczniem powinien mieć świadomość, że istotnym elementem procesu uczenia się jest pamięć, a powiększanie zasobów pamięci ma związek z zastosowaną przez niego metodą. Należy zatem dążyć do aktywizowania uczniów poprzez włączenie w proces uczenia i zapamiętywania jak najwięcej zmysłów. Zamiast podawać gotowe informacje, nauczyciel powinien zachęcać uczniów do stawiania pytań i poszukiwania na nie odpowiedzi, stwarzać warunki do bycia odkrywcą i eksperymentatorem.

     W tym celu należy:
  1. Ograniczyć stosowanie metod podających, służących przekazywaniu gotowych wiadomości.
  2. Stosować metody i techniki aktywizujące, sprzyjające samodzielności myślenia i działania, a także kształtowaniu pozytywnej motywacji do uczenia się.
  3. Organizować tak pracę, aby uczniowie mieli okazję zaspokajać swoje potrzeby (bezpieczeństwa, uznania, kontaktów społecznych, komunikacji, aktywności, samorealizacji).
  4. Uatrakcyjniać zajęcia poprzez wprowadzenie efektu zaskoczenia, zaciekawienia, nowości, zabawy, bo to wzmaga zaangażowanie uczniów.
  5. Wykorzystywać na zajęciach odpowiednio dobrane środki dydaktyczne.
  6. Tworzyć małe grupy, które wymuszają aktywność wszystkich jej uczestników i sprzyjają obiektywnej ocenie i samoocenie.
  7. Tworzyć sytuacje, w których uczniowie stają się eksperymentatorami i odkrywcami.
  8. Zadbać o odpowiednie zagospodarowanie przestrzeni w Sali i zgromadzenie bogatego warsztatu dla ucznia.
     Uczenie się jest efektywne, gdy angażuje nie tylko umysł, ale i emocje, gdy daje uczniom możliwość bycia częściej twórczym niż odtwórczym.

Bibliografia:
  • Bryła R., Wybrane metody aktywizujące i ich zastosowanie w praktyce szkolnej, Edukacja, 2000 nr 3;
  • Kowalewska A., Metody aktywizujące – dlaczego warto je stosować?, Lider, 2000 nr 10;
  • Taraszkiewicz M., Jak uczyć lepiej? czyli refleksyjny praktyk w działaniu, Warszawa 1998.
Opracowała: Barbara Drzewiecka

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie