Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Ostatnia lekcja

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2492 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Ostatnia lekcja to impreza pozegnalna dla absolwentów gimnazjum lub liceum. Utrzymana jest w wesołym klimacie, choć daje pole do przemyśleń zarówno uczniom, jak i nauczycielom. Moze być z powodzeniem zaprezentowana na zakończenie roku szkolnego lub w Dniu Edukacji Narodowej.

Ostatnia lekcja

Scenariusz pożegnania absolwentów gimnazjum.

Scena: pięć ławek, przy nich krzesełka. Naprzeciw tablica i biurko, fotel.
Nagle słychać dzwonek i do klasy wbiegają uczniowie. Zajmują miejsca w ławkach, rozpakowują się, rzucają papierkami i biją się zeszytami po głowach. Wchodzi powoli nauczyciel. Niesie kilka map, jedną upuszcza na podłogę. Jeden z uczniów podbiega, podnosi mapę i wiesza ją na stojaku. Nauczyciel rozkłada swoje rzeczy na biurku, otwiera dziennik
i wstaje. Podchodzi do pierwszej ławki, bierze do ręki zeszyt ucznia i ogląda. Odwraca się twarzą do publiczności.

Nauczyciel (poprawia okulary na nosie i recytuje):
Patrzą na mnie przez szkła powiększające
A ja na nich przez lunetę...
( Józef Baran, Nauczyciel )
Po recytacji wraca na miejsce przy biurku i mówi do uczniów:
Moi drodzy uczniowie -w związku z tym, że jest to nasza ostatnia lekcja proponuję, abyśmy powtórzyli sobie wiadomości z kilku przedmiotów !

Uczniowie (zrywają się na przemian z krzesełek i wołają):
Ależ profesorze, to barbarzyństwo !, okrucieństwo !, despotyzm !, hipokryzja !, to pedagogizm ! Nie godzi się pytać na ostatniej lekcji !

Nauczyciel (wstaje powoli zza katedry i mówi podniosłym tonem):
Odżegnujecie mnie od czci i wiary? Zarzucacie brak serca? Dobrze, nie będę maglował, ale...
Wezwana do odpowiedzi osoba będzie musiała wykupić się wierszem. Wznieście umysły do Euterpe – muzy poezji lirycznej!

Uczniowie (głośno odpowiadają):
Łeeeeee..........

Nauczyciel (wymierza palec w jedną z uczennic):
Grzecznowska, podejdź dziewczę płoche do katedry i przypomnij przykazania!

Grzecznowska (podchodzi, wykonuje dygnięcie i recytuje ):
Będziesz chodził niczym kot
Własnymi ścieżkami...itd.
( Józef Baran, Przykazania )

Nauczyciel ( zadowolony notuje w dzienniku):
Znakomicie Grzecznowska – dostateczny. Pozostańmy przy tematach metafizycznych. Najbardziej odpowiednie będzie przysposobienie obronne. Piotrze Szwejku, dziękuj losowi- wybór padł na Ciebie.

Szwejk ( podchodzi do katedry i prostuje się gwałtownie jak struna.)
Dziękuję ci Losie
Że ulepiłeś mnie....itd.
( Józef Baran, Pacierz Szwejka )
Nauczyciel (groźnie gestykulując odsyła ucznia do ławki):
Dość żołnierzu, nie nosisz ty buławy w plecaku. Otóż i pora na geografię! Globusińska, odkrywaj Amerykę!

Globusińska (podchodzi do nauczyciela i recytuje wiersz):
Dopóki jeszcze
Nie dotarłeś w sobie....itd.
( Józef Baran, Dopóki jeszcze )

Nauczyciel (wyraźnie zadowolony popada w euforię)
Bardzo dobrze! Globusińska, nigdy mnie nie zawiodłaś dziecko kochane!

Klasa (uczniowie syczą zjadliwie ):
Kujonka.......

Nauczyciel (przechadza się zamaszyście po klasie ):
Teraz zadanie trudniejsze: przed nami filozofia. Platońska, wystąp przed szereg. Co wiesz o życiu?

Platońska ( występuje i patrząc w niebo recytuje wiersz ):
Coraz mniej tych
Którzy oddaliby życie.....itd.
( Józef Baran, Samo życie )

Nauczyciel ( lekko poirytowany):
Jeśli Ksantypa głosiła podobne teorie to wiem już, dlaczego Sokrates uciekał z domu!
(po chwili zaciera ręce i zwraca się do publiczności ):
Historia jest nauczycielką życia. Sobieska, przypomnij wydarzenia wojen polsko-tureckich!

Sobieska (wybiega z ławki i pada na kolana przed nauczycielem ):
Psorze, błagam o litość, ja nic nie pamiętam!

Nauczyciel (podnosi uczennicę z kolan i wznosi drżącą dłoń ku górze ):
Mów zatem odę do dziurawej pamięci.

Sobieska (podchodzi i recytuje ):
Bądź pochwalona
Dziuro w pamięci....itd.
( Józef Baran, Pochwała zapominania )

Nauczyciel (wraca do biurka, stoi przez chwilę nieruchomo, zaczyna drapać się po głowie):
Skorzystam teraz z przywileju zapomnienia i nic ci nie wstawię.
(wyraźnie odprężony siada na biurku i zaczyna machać nogami ):
Świtezianka do odpowiedzi!(uczniowie w ostatniej ławce wyraźnie przeszkadzają)
Cisza w ostatnich ławkach! Nadszedł czas na przyrodę. Przedstaw prognozę pogody na podstawie lotu trzmiela.



Świtezianka (wypuszcza balonik, który buczy jak trzmiel. Podbiega i recytuje ):
Jak tu się nie uśmiechać
Dziś do pana Boga...itd.
( Józef Baran, Uśmiech dla Pana Boga )

Nauczyciel (próbuje opanować rosnący hałas w klasie.):
Cisza! Spokój! Uspokójcie się! (składa ręce jak do modlitwy i wznosi wzrok ku niebu.):
Gdyby do szkoły chodziły anioły...

Anioł (wbiega uczeń przebrany za anioła w podskokach okrążając biurko, w siatce na zakupy dzwonią puste butelki. Zatrzymuje się i recytuje ):
Odfrunęły anioły do ciepłych rajów
Tylko jeden w karczmie na rozstaju....itd.
(Józef Baran, Ballada o poecie )
(po zakończeniu recytacji anioł wybiega w podskokach.)

Nauczyciel :
A propos Świtezianki. Czwórka.

Klasa (rozlega się coraz głośniejsze chrapanie.)

Nauczyciel :
Cóż to obiboki, śpicie?!

Klasa (zgodnym chórem wołają):
To nie my! To śpiący rycerze chrapią pod Giewontem!

Nauczyciel (z wściekłością identyfikuje wskazaniem palca sprawcę chrapania.):
Morfeusz Zaspalska! Co ja widzę? Ty się zgłaszasz dziecinko?

Zaspalska (trzyma rękę w górze.):
Chciałam prosić o nadzieję.

Nauczyciel (rozkazującym tonem.):
Proś!

Zaspalska (podchodzi i recytuje ):
Nadziejo matko głupich
Bez ciebie śnieg smutno prószy...itd.
( Józef Baran, Prośba o nadzieję )

Klasa ( uczniowie wołają głośno ):
Łapiemy za pędzle i farby! Pora na lekcję plastyki!
(wszyscy wstają, podchodzą do nauczyciela, który rozgląda się zdziwiony. Gimnazjaliści śpiewają piosenkę zespołu Dwa plus jeden, Chodź pomaluj mój świat. Na koniec rozlega się dzwonek. Wszyscy powoli wychodzą.)

Mirosław Przygoda.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie